Την προηγούμενη Τρίτη πραγματοποιήθηκε γενική συνέλευση καθηγητών, η οποία για άλλη μια φορά έληξε άδοξα, με τον πρόεδρο του τμήματος να δηλώνει πως πρέπει να κλείνει το θέμα του προγράμματος σπουδών, καθώς αυτό λειτουργεί χωρίς κανένα πρόβλημα.
Αν συμφωνούμε πως τα μαθήματά μας γίνονται σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο, με άπειρους φοιτητές και ελάχιστους καθηγητές, πως ψάχνουμε καρέκλες μέχρι και σε διπλανά τμήματα, πως σε σχέση με το πρόγραμμα σπουδών τίποτα δεν άλλαξε και πως τα αιτήματά μας δεν ικανοποιήθηκαν ποτέ κι εδώ δε διακυβεύεται απλά η ύπαρξή μας σε ένα εργαστήριο, αλλά το εργασιακό μας μέλλον και το επίπεδο του γνωστικού μας αντικειμένου τότε δεν μπορούμε να λείπουμε.
Το γεγονός ότι στο πρώτο τμήμα αναγκάστηκαν να δεσμευτούν έστω κι ότι θα δώσουν κάποια απάντηση είχε να κάνει με το ότι ήμασταν μαζικά εκεί, με απόφαση συλλόγου και μετά από διαδικασίες καταλήψεων και συνεχών συζητήσεων της συντονιστικής επιτροπής. Στο τελευταίο λόγω της μικρής μαζικότητας από πλευράς μας και της απουσίας απόφασης συλλόγου (καθώς η τελευταία συνέλευση δε βγήκε) η αντιμετώπισή τους ήταν πολύ διαφορετική και με ευκολία έληξαν με συνοπτικές διαδικασίες την κουβέντα, μην καταλήγοντας πουθενά, πέραν της δήλωσης του προέδρου, ότι τίποτα δε θα αλλάξει.
Άρα μόνο αν συμμετέχουμε όλες και όλοι στις γενικές μας συνελεύσεις μπορούμε να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση. Όσο δρούμε συλλογικά και μαζικά μπορούμε να καταφέρουμε την ικανοποίηση των αιτημάτων μας.
Δεν τελείωσε τίποτα, δεν γυρνάμε σε καμία κανονικότητα όταν τίποτα δεν είναι "κανονικό".
Ας είμαστε εκεί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου