Στο πανεπιστήμιο θα νικήσει ο αγώνας, δε θα πρυτανεύσει ο αυταρχισμός.

αναδημοσίευση από: το Περιοδικό
Πάρις Λαφτσής, Φοιτητής του τμήματος Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του ΕΚΠΑ, Μέλος της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης

Το κείμενο αυτό δεν είναι μια απάντηση στις επιθέσεις που δέχεται το αγωνιζόμενο φοιτητικό κίνημα από το σύνολο των μεγάλων ΜΜΕ και την κυβέρνηση. Δεν επιδιώκει να πείσει ανθρώπους που συνειδητά μας συκοφαντούν, αλλά να συμβάλλει στο να ακουστεί και μια διαφορετική φωνή από την ίδια τετριμμένη μνημονιακή μανιέρα. Η συνταγή είναι γνωστή: για κάθε κομμάτι της κοινωνίας που αγωνίζεται, ένα τείχος σιωπής και παραπληροφόρησης υψώνεται από τα ΜΜΕ για να το αποκλείσει από την υπόλοιπη κοινωνία, να το απομονώσει να το υποτιμήσει. Έτσι συνέβη με το Δεκέμβρη, την Κερατέα, τις Πλατείες, τη Χαλυβουργία, το Μετρό, την ΕΡΤ, τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές όλους όσους πάλεψαν οποιαδήποτε στιγμή για τα δικαιώματά τους. Τώρα συμβαίνει ξανά με τους φοιτητές. Το κείμενο αναφέρεται σε όσα συμβαίνουν τελευταία στο ΕΚΠΑ και σε άλλα ιδρύματα, και θέλει να διασώσει κάτι από το δίκιο και την αλήθεια των φοιτητών, των εργαζομένων, των ανέργων, της πληττόμενης νεολαίας. Σε όλους αυτούς απευθυνόμαστε εδώ και όχι σε καλοπληρωμένους δημοσιογράφους που πούλησαν την ψυχή τους και τη ζωή των άλλων για δόξα και λεφτά.

Όλα τα κανάλια έπαιξαν σε απευθείας μετάδοση την τελευταία Σύγκλητο του ΕΚΠΑ, αφού ο Πρύτανης ειδοποίησε να έρθουν και να σκηνοθετήσουν όπως θέλουν το χάος στα Πανεπιστήμια για να νομιμοποιήσουν την αναδιάρθρωση που επιβάλλουν οι επιχειρηματίες, η Ε.Ε και το Δ.Ν.Τ.  Τα ίδια ΜΜΕ δεν προβάλλουν φυσικά ποτέ με ίσους όρους τα αιτήματα των φοιτητών. Καθημερινή, Βημα, Σκάι, και λοιπές ….ανεξάρτητες δημοσιογραφικές δυνάμεις τόλμησαν  να μας πουν μέχρι και φασίστες! (όπως η Κέζα Λώρη σε άρθρο της στο Βήμα!!) Πώς φτάσαμε όμως μέχρι εδώ;

Τη Δευτέρα, 13 Οκτωβρίου 2014, το Κεντρικό Κτήριο του Πανεπιστημίου Αθηνών (Πανεπιστημίου 30) ΚΛΕΙΝΕΙ με απόφαση της Διοίκησης. Με αποφάσεις των Γενικών μας Συνελεύσεων, προγραμματίζαμε τη μαζική μας παρουσία στο χώρο της Πρυτανείας, για να διαδηλώσουμε και να κοινοποιήσουμε στην κοινωνία την πάλη μας ενάντια στο επιχειρηματικό και αυταρχικό πανεπιστήμιο που διαγράφει φοιτητές, τους βάζει να πληρώνουν τα πάντα και ξεπουλά σε ιδιώτες τις υποδομές και τη γνώση. Ένα από τα βασικά μας αιτήματα ήταν η διεξαγωγή Συγκλήτου για τα ζητήματα των διαγραφών, της σίτισης, των απολυμένων καθαριστριών και διοικητικών κ.α.

Οι δυνάμεις καταστολής, έπειτα από κάλεσμα του πρύτανη κ. Φορτσάκη, κατέλαβαν το δημόσιο κτήριο, η είσοδος απαγορεύτηκε στους φοιτητές και η συμβολική κινητοποίηση δεν πραγματοποιήθηκε. Εμείς επιμένουμε, λέγοντας ότι θέλουμε, έστω, να μοιράσουμε ένα κείμενο στο χώρο το Προπυλαίων. Τα ΜΑΤ μας περικυκλώνουν στην Ακαδημίας πριν καν φτάσουμε-δεν μπορούμε να περάσουμε ενώ οι περαστικοί μπορούν, επειδή κρατάμε ένα πανό, επειδή είμαστε οι φοιτητικοί σύλλογοι, επειδή είμαστε, από ό,τι φαίνεται, τρομοκράτες. Την επόμενη μέρα η Πρυτανεία έμεινε κλειστή εγκλωβίζοντας μέσα με το ζόρι τους εργαζόμενους! Η Επιθεώρηση Εργασίας κατήγγειλε την παράνομη κράτησή τους. Κάγκελα Παντού. Την Πέμπτη, 16 Οκτωβρίου, πάλι με αποφάσεις των γενικών μας συνελεύσεων, φτάνουμε και πάλι έξω από τη Πρυτανεία, όπου για άλλη μια φορά μας ψεκάζουν τα ΜΑΤ. Στην πραγματικότητα, ο χώρος του πανεπιστημίου παρέμενε όλο αυτό το διάστημα κλειστός, και οι μόνοι που μπορούσαν να μπουν σε αυτόν ήταν οι άνδρες των ΜΑΤ. Μια υπενθύμιση σε όσους εξοργίζονται γιατί δήθεν οι φοιτητές θέλουν να κρατούν το πανεπιστήμιο κλειστό.

Τη Δευτέρα 20 Οκτωβρίου οι γενικές συνελεύσεις των φοιτητών και οι εργαζόμενοι στο πανεπιστήμιο απελευθερώνουν το κτήριο. Για να μείνει το Πανεπιστήμιο ανοιχτό και ελεύθερο, φοιτητές και εργαζόμενοι βάζουν τα κορμιά τους μπροστά. Όλη τη μέρα και τη νύχτα μέσα στην πρυτανεία, φοιτητές και φοιτήτριες μαζί με μαθητές και εργαζόμενους που έσπευσαν σε συμπαράσταση. Ανακατάληψη του δημοσίου χώρου που μας ανήκει, για να είναι πραγματικά ελεύθερος για την κοινωνία και όχι τις δυνάμεις καταστολής. Στη συνέντευξη τύπου που παραχωρούμε καλούμε και πάλι τα όργανα του πανεπιστημίου να συνεδριάσουν για να πάρουν αποφάσεις ενάντια στη διάλυση του δημόσιου πανεπιστημίου που επιχειρεί η κυβέρνηση και ο πρύτανης, χωρίς καμιά δημοκρατική απόφαση, χειροκροτεί.

Εν τέλει καλείται σύγκλητος στην οποία για άλλη μια φορά ο πρύτανης δείχνει το αυταρχικό του πρόσωπο. Η παρουσία των φοιτητών, για την οποία εξοργίστηκαν όλα τα κανάλια που κατά τα άλλα αδιαφορούν για τα προβλήματα και τα αιτήματά μας, αποτελούσε την υλοποίηση των δημοκρατικών αποφάσεων των γενικών συνελεύσεων της πλειοψηφίας των σχολών για πάλη ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης και διεκδίκηση μιας απόφασης από τη σύγκλητο που να υπερασπίζεται το δημόσιο πανεπιστήμιο, τους φοιτητές και τους εργαζόμενούς του. Η ανεκδιήγητη στάση του πρύτανη, οι απειλές για μηνύσεις και έφοδο της αστυνομίας θα έπρεπε να προκαλεί την οργή όλου του δημοκρατικού κόσμου. Το πανεπιστήμιο δεν ανήκει στον πρύτανη, ούτε τα κανάλια. Το πανεπιστήμιο ανήκει στους φοιτητές και τους εργαζόμενους, ανήκει σε όλη την κοινωνία. Οι αγώνες του φοιτητικού κινήματος έχουν υπερασπιστεί τη δημόσια εκπαίδευση και θα συνεχίσουν να το κάνουν όσο και αν τους ενοχλεί. Ποιος είναι αυτός που θα απαγορεύσει τους κοινωνικούς αγώνες;

Λένε ότι δε θέλουμε το «διάλογο». Το «διάλογο» που ο ένας επιστρατεύει ΜΑΤ, security και ΜΜΕ για να χτυπήσει το άλλο μέρος του «διαλόγου». Μας λένε για «δημοκρατία». Αυτοί που υπερασπίζονται όλες τις αντιδημοκρατικές εκτροπές. Ο πρύτανης, οι κυβερνητικοί, οι επιχειρηματίες, οι δανειστές, είναι μειοψηφία σε σχέση με την αγωνιζόμενη κοινωνία. Λες και ο Φορτσάκης παίρνει πρώτα καμιά πλειοψηφική «λαική εντολή» για να κλείσει το Πανεπιστήμιο!!! Μας λένε για δημοκρατία οι εραστές της Χούντας που κλιμακώνουν την καταστολή στα πανεπιστήμια με αστυνομία, secutiry, MΑΤ και αύριο με  το Στρατό. Αυτοί οι κρετίνοι μας λένε φασίστες, ενώ ο Μπάμπης Παπαδημητρίου στο ΣΚΑΙ εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης με μια σοβαρή Χρυσή Αυγή.

Μας λένε ότι είμαστε παράνομοι. Μόνο που οι ίδιοι κλείνουν παράνομα, σύμφωνα με την έκθεση της Επιθεώρησης Εργασίας, τους εργαζομένους στη Πρυτανεία. Μόνο που οι ίδιοι εφαρμόζουν επιλεκτικά τους Νόμους, μόνο για τους φτωχούς και του αδύναμους και όχι για τους πλούσιους και τους δυνατούς (όχι για το Μπόμπολα το Λάτση το Βαρδινογιάννη τον Κόκκαλη τους πολιτικούς). Μας λένε για διαγραφές. Ενώ διαγράφουν 180.000 ανθρώπους από τα πανεπιστήμια, δεν διαγράφουν τα χρέη των λαών προς τη μικρή μειοψηφία των τραπεζών.

Αλλά πολύ λίγοι μιλούν για την κατάσταση που έχει φτάσει το πανεπιστήμιο σήμερα. Για την οικονομική ασφυξία των ιδρυμάτων από την πενιχρή κρατική χρηματοδότηση. Για την αδυναμία να καλυφθούν ακόμα και οι πιο ζωτικές ανάγκες σε διοικητικό προσωπικό και υπηρεσίες καθαριότητας. Για την περικοπή ακόμα και των ήδη περιορισμένων δαπανών για τη φοιτητική μέριμνα. Για τη μείωση των διδασκόντων σε βαθμό που να μην είναι δυνατή η ομαλή λειτουργία των μαθημάτων. Αλλά και για πολλά ακόμα. Για την ανεργία που μαστίζει όλους μας. Για το νέο σχολείο που πετά απέξω τα αδέρφια μας, τους μαθητές. Για όλα αυτά, που αποτελούν τις αιτίες του αγώνα μας, κανένας δε μας ρώτησε. Κανένας στα ΜΜΕ δεν ενδιαφέρθηκε. Και πρώτα και κύρια, ο ίδιος ο πρύτανης, που αν δεν υπερασπίζεται το δημόσιο πανεπιστήμιο, τότε ποιος ο λόγος για να βρίσκεται σε αυτή τη θέση;

Κοιτώντας το αυταρχικό παραλήρημα του πρύτανη, σκεφτήκαμε για μια στιγμή, γιατί; Γιατί αντιδρά έτσι; Γιατί δεν ακούει τους φοιτητές του; Ποια είναι η ουσία της αντιπαράθεσης, πίσω από τα πολλά λόγια; Τα Συμφέροντα. Του ίδιου και αυτών που στηρίζει.

Αντί για τα κοστούμια και τις γραβάτες του πρύτανη και των παρατρεχάμενών του, ας δούμε τα συμφέροντά τους, τους παχυλούς μισθούς τους, τις ιδιωτικές εταιρείες τους, και τί συμφέρον έχουν από τη διάλυση του όποιου δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου. Στο πρόσωπο του πρύτανη Φορτσάκη, συμπυκνώνεται το πώς η αλητεία δεν χρειάζεται «μαλλιά και μούσι», όπως ουρλιάζουν οι δημοσιογράφοι τις τελευταίες μέρες, αλλά μπορεί να είναι καλοντυμένη. Ο κάθε Φορτσάκης έχει συμφέρον από το να καταστραφεί το υπάρχον πανεπιστήμιο, γιατί ακολουθεί την πολιτική της κυβέρνησης που τον διόρισε στη ΝΕΡΙΤ, έχει ο ίδιος μεγάλη νομική εταιρεία που συνεργάζεται με το ΤΑΙΠΕΔ στο ξεπούλημα του Ελληνικού, και από τα νιάτα του μέχρι σήμερα δρα πολιτικά υπό από τη προστασία της Ν.Δ. ΜΕ αυτό τον τρόπο έδρασε στο παρελθόν ως μέλος της Συγκλήτου που υπερψήφισε την περικοπή των αποθεματικών του ΕΚΠΑ μέσα από την ένταξη τους στο PSI. Πολλοί από τους καθηγητές της Συγκλήτου που σιωπούν, έχουν οι ίδιοι δοσοληψίες με ιδιωτικές εταιρείες, ή ακόμα και την ιδιοκτησία τους. Τα κανάλια που συστρατεύονται στον αγώνα της Ν.Δ, του κράτους, των εταιρειών και των συγκλητικών ενάντια σε μας τους φοιτητές, έχουν τα ίδια συμφέροντα, πάντα σε συνεργασία και πάρε δώσε με την Εξουσία-το κεφάλαιο, την κυβέρνηση, την Ε.Ε, το Δ.Ν.Τ, στα ταραγμένα χρόνια της κρίσης. Αυτό είναι το στρατόπεδο της «μεταρρύθμισης». Οι διεφθαρμένοι του χθες, οι άνθρωποι της σημερινής κυβέρνησης και οι αυριανοί εκπρόσωποι των επιχειρήσεων και των ιδιωτικών εδρών.

Ως πότε; Ως πότε όλοι αυτοί οι κωλοζωισμένοι και εξασφαλισμένοι που μειοψηφούν στην κοινωνία θα κουνούν το δάχτυλο και θα μας λένε «τσακιστείτε έξω», όπως έδειξαν οι κάμερες τον Πρύτανη να κάνει στη Σύγκλητο;

Είμαστε οι φοιτητές που μας βρίζουν, μας λένε φασίστες, μας απαξιώνουν, μας πετάνε στα σκουπίδια. Είμαστε οι μαθητές που τους απειλεί η αστυνομία όταν αγωνίζονται για την παιδεία. Είμαστε οι απολυμένοι που αγωνιζόμαστε για την αξιοπρέπεια μας. Είμαστε κι εμείς, ένας ακόμα στο δρόμο. Όχι μόνοι μας, μαζί με όλους αυτούς που καταδικάζονται στη φτώχεια και την αμορφωσιά. Στη μετανάστευση ή τους μισθούς πείνας. Είμαστε όλοι αυτοί μαζί, στο δρόμο για την ανατροπή της καταχνιάς που μας επιβάλλανε. Πολλοί από τους μεγαλύτερους να μην έχουν ακόμα καταλάβει πώς πέρασαν αυτά τα πέντε μαύρα χρόνια. Όμως εμείς σε αυτή την καταχνιά μεγαλώσαμε, πήγαμε σχολείο και μπήκαμε στο πανεπιστήμιο. Είδαμε τα χαρτζιλίκια να κόβονται, να ψάχνουμε δουλειές του ποδαριού για να τη βγάλουμε, είδαμε φίλους μας να μην μπορούν να σπουδάσουν ή να τα παρατάνε στη μέση. Και αποφασίσαμε ότι δεν είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε μέσα σε αυτό το σκοτάδι. Ηρθε ο καιρός να φύγει η καταχνιά. Μπορούμε, όπως ξέρουμε από την ιστορία ότι μπορέσαμε και στο παρελθόν.

Και ας μας λένε τρελούς που δεν αποδεχόμαστε ότι μια ζωή θα ζούμε έτσι. Τρελούς λέγανε και όσους πολέμησαν τους ναζί, τρελούς λέγανε και όσους κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο. Εμείς μπορεί να μην είμαστε καθηγητές αλλά αυτή την ιστορία τη μαθαίνουμε καλά.

Καλούμε σε αγώνα όλους τους φοιτητές, τους μαθητές, την εργαζόμενη και την άνεργη νεολαία, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, τους γονείς μας που πληρώνουν μπας και βρουν τα παιδιά τους καμιά ελπίδα. Παλεύουμε για την ελευθερία και τις ανάγκες της κοινωνίας παντού, στα πανεπιστήμια, στους εργασιακούς και δημόσιους χώρους. Καλούμε στην πανελλαδική κινητοποίηση στις 6 Νοέμβρη στα Προπύλαια. Καλούμε όποιον πιστεύει ότι η παιδεία είναι δημόσιο αγαθό παλέψει μαζί μας.

Αυτές τις μέρες στο ΕΚΠΑ έγινε καθαρό και ξάστερο:

Αν αύριο έρθει και ο στρατός, όπως τότε. Αύριο θα έρθουν και της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία.