Όλη αυτή την περίοδο βιώνουμε τη συνέχεια μιας επίθεσης χρόνων που βλέπουμε όλο και
περισσότερο να φτάνει σε μια κορύφωση και φυσικά αυτό δεν αποτελεί μια
κατάσταση εξαίρεσης για την Ελλάδα, αλλά μια συνολικότερη παγκόσμια κατάσταση
που απλώς ανά περιοχές εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους (βλ. Γαλλία, πόλεμοι
σε Μέση Ανατολή κλπ) . Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα γεγονότα της
Γαλλίας, με απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις και συγκρούσεις στο δρόμο ενάντια
στις νέες εργασιακές σχέσεις
Όσα
περιγράφονται παραπάνω φυσικά και δεν έχουν μόνο μία όψη, αυτή της μαυρίλας. Υπάρχει
και η άλλη όψη, η ελπιδοφόρα, αυτή που προέρχεται από τις αντιστάσεις που
γεννώνται. Από τις μεγάλες απεργίες, τις καταλήψεις και τις συγκρούσεις στο
δρόμο στη Γαλλία, όπου η νεολαία εναντιώνεται στις νέες εργασιακές σχέσεις,
μέχρι τις απεργιακές κινητοποιήσεις στην Ελλάδα (κυριακάτικες απεργίες,
απεργίες/ στάσεις εργασίας ενάντια στο νέο αντιασφαλιστικό νόμο κλπ), μέχρι τις
επιμέρους κινητοποιήσεις των φοιτητικών συλλόγων, αναδύεται μια γενικότερη τάση
εναντίωσης.
/πανεπιστήμια_σχολή
Στις
σχολές φέτος είδαμε να εδραιώνεται μια κατάσταση υποβάθμισης που έρχεται ως
άμεση συνέπεια της υποχρηματοδότησης και της σταδιακής (αλλά ραγδαίας) διάλυσης
της δημόσιας και δωρέαν εκπαίδευσης (ή αλλιώς ό,τι έχει απομείνει από αυτή).
Από τις ελλείψεις σε καθηγητικό και διοικητικό προσωπικό, την απουσία δημόσιας
και δωρεάν φοιτητικής μέριμνας, μέχρι τις συνεχόμενες αλλαγές σε προγράμματα
σπουδών με αποτέλεσμα τον κατακερματισμό γνωστικών αντικειμένων και
κατ’επέκταση επαγγελματικών δικαιωμάτων, βλέπουμε να διαμορφώνεται μια
κανονικότητα στις σχολές, η οποία περιλαμβάνει πανεπιστημιακούς χώρους που με
τον καιρό αδειάζουν από τη συλλογική δραστηριότητα των υποκειμένων μέσα σε
αυτούς (συνελεύσεις συλλόγων, εκδηλώσεις κλπ) και γεμίζουν με εργολάβους (βλ.
λέσχη ΑΠΘ, καθαριότητα, διοίκηση), χορηγούς (βλ. Toyota στους μηχανολόγους) που
έρχονται να ελέγξουν την έρευνα και τη λειτουργία του πανεπιστημίου.
Παρατηρούμε λοιπόν, την έξαρση της επιχειρηματικής λειτουργίας του
πανεπιστημίου για τα συμφέροντα των επιχειρήσεων που εξυπηρετούν κι όχι οι
φοιτητές/ριες και οι εργαζόμενες/οι.