6 Δεκέμβρη
2008. Η είδηση της δολοφονίας του 15χρονου
Αλέξη Γρηγορόπουλου από σφαίρα μπάτσου
έχει συγκλονίσει την ελληνική κοινωνία.
Το τι ακολούθησε γνωστό.
Η
συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση της
κοινωνίας ενάντια στις πολιτικές της
κυβέρνησης, αλλά και της βαρβαρότητας
του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος
(το οποίο βρίσκεται τότε στα πρώτα στάδια
της βαθιάς του κρίσης) μετατρέπεται σε
μια συνολική επίθεση και αμφισβήτηση
από την πλευρά της νεολαίας (και όχι
μόνο) προς όλες αυτές τις «αξίες» της
ανταγωνιστικότητας, της τάξης και της
ασφάλειας που προσπαθεί να εγκαθιδρύσει
η κυβέρνηση. Αφορμή, η κορύφωση όλου
αυτού του δόγματος με τη δολοφονία του
Αλέξη.
Η νεολαία
υιοθετώντας μαζικές συγκρουσιακές
πρακτικές, συντονιζόμενη σε πανελλαδικό
επίπεδο, δημιουργώντας κέντρα αγώνα σε
κάθε πόλη, καταλαμβάνοντας σχολεία,
σχολές αλλά και δημόσια κτίρια δίνει
ένα συνολικό στίγμα αμφισβήτησης του
συστήματος και του δυσχερούς μέλλοντος
για το οποίο την προετοιμάζουν. Σε
αντίθεση με την προπαγάνδα των ΜΜΕ που
παρουσιάζει μια εικόνα βανδαλισμών και
λεηλασιών, οι εξεγερμένοι συγκρούονται
μαζικά με τις δυνάμεις καταστολής,
στοχοποιώντας αστυνομικά τμήματα και
κέντρα λήψης αποφάσεων της εξουσίας.
Παράλληλα καταλαμβάνουν δημόσια κτήρια
και μέσα από λαϊκές συνελεύσεις και
τοπικές επιτροπές κατοίκων φτάνουν τη
φωνή της εξέγερσης σε κάθε πόλη, σε κάθε
γειτονιά.