Εκδήλωση_Συζήτηση ΕΑΑΚ Θεσσαλονίκης για το προσφυγικό

ΤΕΤΑΡΤΗ 20_04 στις 18:00 στο προαύλιο της ΣΘΕ

Με τις πολεμικές συρράξεις να οξύνονται συνεχώς, την ΕΕ να κλείνει τα σύνορά της, το ΝΑΤΟ να έχει σταθερή παρουσία στο Αιγαίο (με την κυβέρνηση να επισφραγίζει τα παραπάνω), τους χιλιάδες θανάτους προσφύγων και μεταναστών, τους χιλιάδες

ανθρώπους που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στις χειρότερες συνθήκες σε hot spot, relocation camps και κέντρα κράτησης ανά την Ελλάδα, το προσφυγικό ζήτημα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Είναι κρίσιμο να συζητήσουμε, να προβληματιστούμε και να ψάξουμε απαντήσεις από την κινηματική και ανατρεπτική σκοπιά, προκειμένου συλλογικά να αντιπαρατεθούμε με μια πραγματικότητα φτώχειας, εξαθλίωσης και πολέμων.

ΔΙΚΟΙ ΤΟΥΣ ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ, ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

 [αφίσα ΕΑΑΚ Θεσσαλονίκης για το προσφυγικό]

Για φαντάσου... [κάποιες σκέψεις γύρω από το προσφυγικό και τον πόλεμο]

Φαντάσου τώρα που διαβάζεις ξαφνικά να αρχίσει να χτυπάει μια σειρήνα. Και φαντάσου να αρχίσει να βρέχει βόμβες γύρω σου, καταστρέφοντας τα πάντα. Και φαντάσου να πρέπει να φύγεις από τον τόπο σου, από τους φίλους, την οικογένειά σου, τη σχολή σου, την καθημερινότητά σου. Και όλα αυτά ελπίζοντας πως θα βρεις κάπου, κάτι καλύτερο. Και έτσι ξεκινάς για ένα ταξίδι το οποίο δεν ξέρεις πού τελειώνει, πώς τελειώνει και τι έχεις να αντιμετωπίσεις στο δρόμο. Απλά ξεκινάς γιατί αν μείνεις θα πεθάνεις! Και διασχίζεις ερήμους, και ποτάμια μετά, και περπατάς πάντα με το φόβο ότι στο επόμενο βήμα σου μπορεί κάποιος να σε πυροβολήσει.

Περνάς την πρώτη γραμμή από βουνά και είσαι σε άλλη χώρα. Σε μια χώρα που δεν έχει πόλεμο άρα είναι και ασφαλέστερη από τη δική σου. Αλλά κι εκεί είσαι ένας ξένος, μια απειλή και εξακολουθείς να κινδυνεύεις γιατί δεν είναι μόνο ο πόλεμος δεινό, είναι και η αυταρχικότητα και η ξενοφοβία. Και πρέπει να φύγεις ξανά γρήγορα γιατί ο κίνδυνος δεν έχει περάσει. Ο σύντομος όμως δρόμος κοστίζει και κοστίζει πολύ ακριβά. Απλά για να περάσεις τη θάλασσα και την επόμενη γραμμή.

Κείμενο απόφασης του συντονιστικού ΕΑΑΚ Θεσσαλονίκης // 3 Απρίλη 2016

Το παρόν κείμενο έρχεται να αποτυπώσει την συζήτηση των σχημάτων σε μια περίοδο που η κρίση συνεχώς βαθαίνει και παράλληλα το κεφάλαιο αδυνατεί να δώσει μια σαφή απάντηση για την υπέρβασή της. Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με την εφαρμογή του 3ου μνημονίου και εναρμονιζόμενη πλήρως με τις επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ, εντείνει την επίθεση στον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία. Έτσι λοιπόν, τα μέτωπα που ανοίγουν και στα οποία καλούμαστε να δράσουμε είναι το νέο νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, το προσφυγικό και η επίθεση στην εκπαίδευση με το νομοσχέδιο Φίλη.

ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ:

Ο πόλεμος στις χώρες της Μ. Ανατολής που επιλέγεται ως πιο σκληρή υλική όψη της επίθεσης που διεξάγουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις οδηγεί στο αιματοκύλισμα των αραβικών λαών και στην ένταση των προσφυγικών ροών προς τις χώρες της Ε.Ε, που μετρούν στο διάβα τους εκατοντάδες πνιγμούς στα θαλάσσια σύνορα, σκληρή καταστολή με φράχτες, στρατόπεδα συγκέντρωσης και FRONTEX.

Οι αγώνες σας είναι και δικοί μας αγώνες...!

// επιστολή αλληλεγγύης 

προς την αγωνιζόμενη  νεολαία της Γαλλίας //

«Νέοι και νέες της Γαλλίας,

Οι κινητοποιήσεις σας αποτελούν φάρο για όλη την νεολαία της Ευρώπης, η οποία πλήττεται από την επίθεση των αντιδραστικών κυβερνήσεων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΔΝΤ. Με αυτή την επιστολή θέλουμε να σας εκφράσουμε την αμέριστη διεθνιστική μας αλληλεγγύη. Θέλουμε να διδαχτούμε από τους δικούς σας αγώνες, να συντονίσουμε το δικό μας βήμα με το δικό σας.

Οι αγώνες σας, που αψηφούν το στρατιωτικό νόμο και τη βίαιη καταστολή, είναι και δικοί μας αγώνες. Όπως και εσείς έτσι και εμείς αντιμετωπίζουμε ένα καθεστώς μόνιμης ανεργίας και ελαστικής εργασίας. Η νεολαία μας ωθείται στην μετανάστευση σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Πολλοί από εμάς συνεχίζουμε να μένουμε με τους γονείς μας παρότι μεγαλώσαμε, αφού αδυνατούμε να συντηρηθούμε μόνοι μας, να διασκεδάσουμε, να μορφωθούμε, να ερωτευτούμε, να ζήσουμε. Η νεολαία αποτελεί το πειραματόζωο της πολιτικής τους. Ενώ από τη μία προσπαθούν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τις δυνατότητες μας, παράλληλα τεράστια τμήματα της γενιάς μας αντιμετωπίζουν τον εφιάλτη της ανεργίας του μαρασμού των ικανοτήτων και της δημιουργικότητας μας. Στόχος τους να δουλεύουμε με τους χειρότερους όρους, ελαστικά, χωρίς καμία ασφάλιση. Το νομοσχέδιο El Khomri είναι πλήρως εναρμονισμένο με αυτές τις επιδιώξεις, και μας θυμίζει τα μέτρα που πήραν και στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης. Μας υπενθυμίζει ότι η επίθεση είναι ενιαία παρά τις διαφορετικές ταχύτητες προώθησής της. Κι αν σήμερα βρίσκεστε εσείς στο στόχαστρο, στην επόμενη στροφή θα βρεθούμε εμείς.

Βίντεο από την εκδήλωση "ένα σχολείο για το Κομπάνι"

Ζάχα Χαντίντ: Η ηρωίδα μιας αρχιτεκτονικής εποχής και το (μη) καθήκον της

Ένα μικρό σχόλιο για μια ιστορική και κοινωνική αποτίμηση της συμβολής της "βασίλισσας της καμπύλης"...

αναδημοσίευση από: το Περιοδικό

του Θάνου Ανδρίτσου

Στις 31 Μαρτίου, έφυγε αιφνίδια από τη ζωή η διάσημη αρχιτεκτόνισσα Ζάχα Χαντίντ. Προσωπικά δεν υπήρξα ποτέ μεγάλος φαν της αρχιτεκτονικής της, όμως δεν πιστεύω ότι η αρχιτεκτονική, όπως και η τέχνη ή η πολιτική, είναι θέματα υποκειμενικά και γούστου. Υπάρχουν βεβαίως πολλοί και πολλές με βαθύτερη γνώση της σύγχρονης αρχιτεκτονικής που θα μπορούσαν να μιλήσουν πληρέστερα για το έργο της.

Η Ζάχα Χαντίντ καθόρισε με μοναδικό τρόπο τη σύγχρονη αρχιτεκτονική, στα χρόνια τα οποία οι νεώτερες γενιές αρχιτεκτόνων (εντός τους κι εγώ) μεγάλωσαν, σπούδασαν και συνεχίζουν να ζουν και να εργάζονται (όχι πάντα). Οφείλει να μνημονευτεί με κοινωνικούς, ιστορικούς όρους, όπως όλα τα αρχιτεκτονικά ιδιώματα και «στυλ».

---

Η ηρωίδα της σύγχρονης αρχιτεκτονικής 

Μπροσούρα για το "ένα σχολείο για το Κομπάνι"

Η συγκεκριμένη εκδήλωση αποτελεί ένα πολύ μικρό λιθαράκι μπροστά στο μεγαλείο του αγώνα των Κούρδων και Κούρδισσων αγωνιστριών των οποίων η μάχη για ελευθερία έχει καταφέρει να διαδώσει παντού το μήνυμα της ελπίδας. Σε μια από τις πιο γκρίζες και σκοτεινές στιγμές της ανθρωπότητας, όπου οι ρεαλιστικές δυνατότητες του καιρού μας είναι τέτοιες που δεν θα έπρεπε να μιλάμε για ένα κόσμο γεμάτο πολέμους, προσφυγιά, φτώχεια κι εκμετάλλευση, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να πάρουμε ξεκάθαρη θέση και να ενισχύσουμε  με όποιον τρόπο και στο βαθμό που μπορούμε τη λάμψη αυτής της ακτίδας ελπίδας κι έμπνευσης του κουρδικού λαού για ένα καλύτερο σήμερα και αύριο.

Κείμενο συμβολής της Επιτροπής Αγώνα ΕΑΑΚ στο συντονιστικό ΕΑΑΚ Θεσσαλονίκης [3/4/16]

Το παρόν κείμενο αποτελεί μια αποτύπωση μιας διαρκούς συζήτησης και προβληματισμού στο εσωτερικό του σχήματός μας σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η ΕΑΑΚ, σε αναντιστοιχία μάλιστα με τον τρόπο που θα έπρεπε να λειτουργεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, που αποτέλεσαν και αποτελούν τομή στην εξέλιξη της ταξικής πάλης μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια.

Μοιραζόμαστε τώρα αυτές τις σκέψεις και προτάσεις με τα υπόλοιπα σχήματα της ΕΑΑΚ, καθώς θεωρούμε πως δεν υπάρχει άλλος χρόνος για γενικόλογες συζητήσεις γύρω από τη φυσιογνωμία, οι οποίες να μην καταλήγουν πουθενά, αλλά αν θέλουμε η ΕΑΑΚ να ανασυγκροτηθεί και να μπορέσει να ανταποκριθεί στον αναβαθμισμένο ρόλο που έχει στο σήμερα, είναι απαραίτητο να κάνει κι αυτή (όπως έχει ήδη κάνει η εποχή) τομές. Να σημειώσουμε εδώ πως δεν θεωρούμε το παρόν κείμενο και τις προτάσεις που ακολουθούν (οι οποίες κινούνται κυρίως γύρω από το οργανωτικό και τη δημοκρατία εντός της ΕΑΑΚ συνολικά) πανάκεια για καμία σοβαρή εσωτερική διαφωνία της ΕΑΑΚ, ούτε πιστεύουμε ότι μπορεί κάποιο οργανωτικό μέτρο από μόνο του να επιλύσει πολιτικές ανισομετρίες και βαθιές αποκλίσεις. Όμως αναγνωρίζουμε πως τα οργανωτικά ζητήματα είναι και πολιτικό και σε μια κουβέντα για τη φυσιογνωμία της ΕΑΑΚ δεν πρέπει να λείπει. Το γεγονός ότι στο κείμενο αυτό στεκόμαστε κυρίως σε αυτά τα ζητήματα δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι παραγνωρίζουμε τον αναγκαίο συνολικό διάλογο που πρέπει να διεξαχθεί γύρω από το πως εν τέλει θα ενοποιηθούμε σε ανώτερη βάση πολιτικά και οργανωτικά.

Οι μετανάστες είναι αδέρφια ταξικά!