ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,
Το νέο ακαδημαϊκό έτος ξεκίνησε και έχουμε γυρίσει στις σχολές μας. Αυτό όμως δεν ήταν κάτι δεδομένο, ειδικά αν σκεφτεί κανείς τι συνέβαινε τον προηγούμενο ενάμιση χρόνο. Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν πήρε το παραμικρό μέτρο για να εξασφαλίσει την ασφαλή λειτουργία των σχολών και για την υγεία μας, την ίδια στιγμή που αξιοποίησε την πανδημία για να περάσει πληθώρα μέτρων που πλήττουν τη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Η εγκληματική διαχείριση της πανδημίας και η εργαλειοποίηση της επιστήμης δημιούργησαν ένα ρεύμα ανορθολογισμού και δυσπιστίας ως προς αυτήν. Μέσω του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη νομοθετήθηκε ένα πολύ αυταρχικό πλαίσιο λειτουργίας των ιδρυμάτων – πανεπιστημιακή αστυνομία, πειθαρχικά, κάμερες και ελεγχόμενη είσοδος - και ένα μεγάλο πλήγμα στην πρόσβαση όλων των νέων στις σπουδές, μέσω της ΕΒΕ, αλλά και των διαγραφών. Ο νόμος Κ - Χ αποτελεί τομή, που όμως έρχεται να προστεθεί στους προϋπάρχοντες νόμους και διατάξεις· σύνδεση αξιολόγησης με χρηματοδότηση, ισοτίμηση πτυχίων, ξενόγλωσσα προπτυχιακά με δίδακτρα, καταβαράθρωση της φοιτητικής μέριμνας και ιδιωτικοποίηση πτυχών της.
Βέβαια, οι αλλαγές στην παιδεία δεν είναι οι μόνες. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης αξιοποιήθηκε πολύπλευρα από τις κυβερνήσεις παγκοσμίως, αλλά και στη χώρα μας, για την προώθηση αντιδραστικών αλλαγών. Ο κοροναϊός ουσιαστικά επιτάχυνε μια οικονομική κρίση που διαφαινόταν από πριν και οι ισχυροί αυτού του κόσμου βαθαίνουν την εκμετάλλευση και την καταστολή για να σώσουν τα κέρδη τους. Έκδηλο είναι και το παράδειγμα της χώρας μας, όπου η κυβέρνηση όχι μόνο νομοθέτησε τέρατα, αλλά παράλληλα έδινε πακτωλό χρημάτων σε μεγάλες εταιρείες, στο χρέος, στους πολεμικούς εξοπλισμούς, στην αστυνομία και τα ΜΜΕ. Για το λαό και τη νεολαία σκιαγραφείται ένα ζοφερό παρόν και μέλλον. Το ΕΣΥ, που ήταν ήδη υποβαθμισμένο, μετά από ενάμιση χρόνο πανδημίας είναι στα όρια κατάρρευσης, πράγμα που ανοίγει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση του, έρχεται νέο κύμα ακρίβειας σε βασικά αγαθά, ενέργεια, ενοίκια, μονιμοποιούνται νέες ελαστικές μορφές εργασίας, καταργήθηκε το 8ωρο, ενώ το δικαίωμα στην απεργία, τον συνδικαλισμό, τον αγώνα και την διαδήλωση, τίθεται υπό διακύβευμα και θεσμικά - νομικά. Απέναντι σε όλα αυτά, η νεολαία είναι ένα καζάνι που βράζει, και η συσσωρευμένη αγανάκτηση και οργή της ψάχνει να βρει έκφραση. Καθοριστικό ρόλο θεωρούμε ότι μπορεί να παίξει σ’ αυτό το φοιτητικό κίνημα.
