Απόφαση Γενικής Συνέλευσης ΣΣΑ / Τετάρτη 15 οκτ 2014

ΠΛΑΙΣΙΑ:

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ: 111
ΜΑΣ: 15
ΔΑΠ-ΝΔΦΚ: 23
ΛΕΥΚΑ: 5

ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ:

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 2014 και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα νέο πρόγραμμα σπουδών  στην Αρχιτεκτονική σχολή του ΑΠΘ. Αλλά ας  πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Εδώ και τρία χρόνια είχε ανοίξει στο τμήμα μια συζήτηση κεκλεισμένων των θυρών για την «ανάγκη» αλλαγής του προγράμματος σπουδών. Είχε συσταθεί μια αρμόδια επιτροπή, η οποία συνεδρίαζε σε κλειστό κύκλο, χωρίς να έχει σε αυτή πρόσβαση το σύνολο του καθηγητικού προσωπικού, πόσο μάλλον το σύνολο του φοιτητικού συλλόγου. Ακόμα και οι σπάνιες παρουσιάσεις –ούτε καν συζητήσεις- είχαν διαγραμματικό και αποσπασματικό χαρακτήρα: Παρουσιάζονταν η δομή του προγράμματος σπουδών χωρίς να γίνεται λόγος για το περιεχόμενο και τις αρχές που το διέπουν. Όσο περισσότερο έτεινε να λάβει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά το πρόγραμμα αυτό, τόσο περισσότερο «τύχαινε» να παρουσιάζεται σε γραφεία καθηγητών και συζητήσεις τομέων που είχαν ουσιαστικά υποκαταστήσει τη γενική συνέλευση του Τμήματος. Η όλη αυτή διαδικασία έρχεται σε άκρα αντίθεση με τον τρόπο συγκρότησης και συνδιαμόρφωσης μέσα από τον οποίο αναδύθηκε το προηγούμενο πρόγραμμα σπουδών. Οι όποιες αντιθέσεις του φοιτητικού συλλόγου που είχαν εκφραστεί εξ αρχής, αν και κατάφεραν να βάλουν ένα φρένο στο αυθαίρετο αυτής της διαδικασίας, δε λήφθηκαν ποτέ πραγματικά υπ όψη,  ώστε να ανοίξει ένα πεδίο διαλόγου. Τελικά το νέο πρόγραμμα σπουδών πέρασε μέσα στο καλοκαίρι, εν αγνοία και απουσία των φοιτητών, και μέρους των καθηγητών.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2014 και ο σύλλογός μας αποφασίζει μετά από την πρώτη Γενική Συνέλευση της χρονιάς ότι το νέο πρόγραμμα πρεσβεύει αρχές διασπαστικές ως προς την ενότητα των αρχιτεκτονικών σπουδών. Οι τελευταίες  γίνονται αντιληπτές από εμάς ως το σύνολο των θεωρητικών και πρακτικών γνώσεων του Αρχιτεκτονικού και Αστικού Σχεδιασμού, του Πολεοδομικού και Χωροταξικού Σχεδιασμού, του Σχεδιασμού Τοπίου και Περιβάλλοντος και της Συντήρησης και Αποκατάστασης. Το νέο πρόγραμμα σπουδών τόσο με τη δομή του, όσο και με την ανισοβαρή κατανομή των παραπάνω αντικειμένων κατακερματίζει το γνωστικό αντικείμενο της αρχιτεκτονικής, δίνοντας έμφαση στον Αρχιτεκτονικό Σχεδιασμό (Architectural Design), και εισάγει τη λογική της εξειδίκευσης. Με δεδομένες τις πρόσφατες και τις επικείμενες αλλαγές που προωθούνται στο Πανεπιστήμιο, κάτι τέτοιο μπορεί εύκολα να μεταφραστεί στην εισαγωγή κατευθύνσεων στο έως τώρα ενιαίο πτυχίο, ή σε μετέπειτα διάσπαση του κύκλου σπουδών σε bachelor και master  (3+2 ή 4+1 έτη), και με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως προς την αποστοίχιση επαγγελματικών δικαιωμάτων από το πτυχίο. Άλλωστε, όλα αυτά διατυπώνονται με σαφήνεια στο πνεύμα του νέου προγράμματος, όπως σ’ αυτό επισήμως περιγράφεται:

“Το Πρόγραμμα Σπουδών του Τμήματος Αρχιτεκτόνων αποσκοπεί στην διαμόρφωση μιας αρχιτεκτονικής παιδείας η οποία δίνει τη δυνατότητα στους αποφοίτους του Τμήματος Αρχιτεκτόνων να εκπονούν αρχιτεκτονικές μελέτες που καλύπτουν όλες τις κλίμακες σχεδιασμού, από το σχεδιασμό αντικειμένων μέχρι τον αστικό σχεδιασμό.”

Συνοπτικά αναφέρουμε ότι, όσον αφορά τα υπόλοιπα αντικείμενα, στους αποφοίτους παρέχεται “επαρκής γνώση” και όχι “ικανότητα”, διάκριση που εναρμονίζεται με την ορολογία της κοινοτικής οδηγίας (αριθμός 36/05 άρθρο 46 για τις αρχιτεκτονικές σπουδές).

Αντιμέτωποι με όλα τα παραπάνω, εκφράζουμε την αντίθεσή μας στο νέο πρόγραμμα σπουδών και προβήκαμε σε κατάληψη της σχολής με σκοπό την αναστολή της διαδικασίας εφαρμογής του, δηλαδή να μην ξεκινήσουν τα νέα μαθήματα, ενώ ο σύλλογος έχει σοβαρές διαφωνίες σε σχέση με το πρόγραμμα και επιθυμεί αλλαγές. Παράλληλα, στόχος της κατάληψης ήταν να παγώσουν και οι δηλώσεις και οποιαδήποτε άλλη ενέργεια μπορεί να διεξαγόταν σε σχέση με την εφαρμογή του νέου προγράμματος. Σκοπός αυτής της ενέργειας δεν ήταν να κλείσουμε την πόρτα στο διάλογο, αλλά αντιθέτως να ασκήσουμε πίεση ώστε να ανοίξει, καθώς όλο αυτό το διάστημα το τμήμα δεν έδειχνε καμία επιθυμία να ακούσει τους φοιτητές. Έτσι, από την πρώτη στιγμή αίτημά μας ήταν να γίνει γενική συνέλευση καθηγητών για να καταθέσουμε τα αιτήματα και τις ενστάσεις μας και το σύνολο του καθηγητικού προσωπικού να τοποθετηθεί και να αποφασίσει πάνω σε αυτά. Από την Πέμπτη λοιπόν, κάναμε μαζική παράσταση στο γραφείο του κ. Καλογήρου και ζητήσαμε να συγκαλέσει γενική συνέλευση. Αρχικά η απάντησή του ήταν θετική, την επόμενη όμως μέρα ξεκίνησε μια παραφιλολογία σε σχέση με την κατάληψη και με την αδυναμία του να καλέσει τμήμα εν μέσω αυτής. Στην πραγματικότητα η διαδικασία που ακολουθείται για να καλεστεί συνέλευση καθηγητών περιορίζεται απλά στο να δώσει την εντολή ο πρόεδρος του τμήματος στην προϊσταμένη της γραμματείας να στείλει e-mail στους καθηγητές. Μάλιστα, γι’αυτό το λόγο κρατήσαμε ανοιχτή τη γραμματεία για όλα τα άλλα ζητήματα πέραν του προγράμματος. Συνεπώς, οποιοδήποτε επιχείρημα από μέρους του γνωρίζουμε ότι δεν είχε να κάνει με την αδυναμία να βρει τους συναδέλφους του, αλλά με την άρνησή του να βρεθούμε όλοι μαζί και να κάνουμε αλλαγές πριν το πρόγραμμα μπει σε εφαρμογή και κάτι τέτοιο καταστεί πολύ δύσκολο. Με αυτή τη στάση γίνεται ξεκάθαρο ότι όσο κι αν επιμένουν ότι εμείς εκβιάζουμε τους καθηγητές, στην ουσία ο εκβιασμός ασκείται από μια ομάδα καθηγητών σε βάρος ενός ολόκληρου φοιτητικού συλλόγου. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι η ίδια ομάδα επέβαλε σε όλους εμάς ένα έτοιμο πρόγραμμα, χωρίς ποτέ να μας συμπεριλάβουν στη διαδικασία διαμόρφωσής του.

Ο σύλλογος σε αντίθεση με την παραπάνω τακτική, μέσα από διαδικασίες συνεχούς συλλογικής συζήτησης των τελευταίων ημερών, διατυπώνει τα αιτήματά του ως εξής:

Βασική προϋπόθεση οποιουδήποτε προγράμματος σπουδών θέλουμε να είναι η διασφάλιση της ενότητας των αρχιτεκτονικών σπουδών και η αποτύπωσή τους στον τίτλο σπουδών, όπως περιγράφηκε παραπάνω. Για να επιτευχθεί αυτό, είναι απαραίτητη η ισοβαρής κατανομή των γνωστικών αντικειμένων στη δομή του προγράμματος και η παρουσία θεωρίας και πράξης ως τα βασικά, αυτοτελή, και αλληλοτροφοδοτούμενα πεδία της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Καθ’ όλη τη διάρκεια των σπουδών, οφείλει να διασφαλίζεται με τη μορφή υποχρεωτικών, ως προς το αντικείμενο, και κατ’ επιλογήν ως προς τη διδακτική ομάδα, μαθημάτων η ολοκληρωμένη απόκτηση γνώσεων και η εκπαιδευτική ελευθερία. Επιπλέον, ζητάμε την ονομαστική και  ουσιαστική κατοχύρωση των παραπάνω και την αποτύπωσή τους στη δομή του προγράμματος μέσα από την  ακριβή περιγραφή του περιεχομένου του κάθε μαθήματος. Οποιαδήποτε αλλαγή που θα αφορά τη βασική αυτή δομή θα πρέπει να εγκρίνεται τόσο από τη γενική συνέλευση Τμήματος όσο και από τη συνέλευση του φοιτητικού συλλόγου. Όλα αυτά νοούνται σε ποιοτικό και όχι ποσοτικό επίπεδο, που διασφαλίζει τους ανθρώπινους όρους σπουδών αλλά και την αποφυγή μιας ποσοτικοποιημένης διαχείρισης της γνώσης.

Για τη διασφάλιση όλων των παραπάνω, της ποιότητας των σπουδών μας και του Δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της λειτουργίας του Πανεπιστημίου κρίνεται αναγκαία:

_η κάλυψη των αναγκών του τμήματος σε μόνιμο καθηγητικό, διοικητικό και εργαστηριακό προσωπικό, ισοβαρώς κατανεμημένο σε όλους τους τομείς
_η κάλυψη των βασικών αναγκών των φοιτητών του τμήματος σε εκτυπώσεις και υλικά
_η ελεύθερη πρόσβαση στις αίθουσες της σχολής και πέρα από τις ώρες των μαθημάτων

Βασικότατη είναι η παρατήρηση πως η Σχολή Αρχιτεκτόνων, συνιστά Δημόσια Πανεπιστημιακή Σχολή. Ο δημόσιος αυτός χαρακτήρας, οδηγεί μεταξύ των άλλων, στην αρχή της διατήρησης του εύρους και της πολυμορφίας της σπουδής, ως προς τη δομή, τους διδάσκοντες και, κυρίως, τους εκπαιδευόμενους. Η Σχολή δεν απευθύνεται σε μικρό αριθμό αποδεκτών οι οποίοι εκπαιδεύονται ώστε να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε συγκεκριμένες απαιτήσεις αγοράς, αλλά προσανατολίζεται στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών. Άρα, κανένας εξωτερικός  παράγοντας  και καμία αξιολόγηση δεν μπορεί να επηρεάζει τις θεμελιώδεις αρχές και το περιεχόμενο του προγράμματος σπουδών.

Μια τέτοιου είδους αλλαγή ενός προγράμματος σπουδών, όπως αυτή στην Αρχιτεκτονική του ΑΠΘ, δεν αποτελεί μεμονωμένο γεγονός. Ήδη με την ψήφιση του νόμου Διαμαντοπούλου ξεκίνησαν να περνάνε νέα προγράμματα σπουδών σε όλα τα τμήματα-αρχιτεκτονικής και όχι-, και η σχολή μας δεν αποτελεί εξαίρεση. Ούτε είναι τυχαίο ότι το εν λόγω πρόγραμμα σπουδών ψηφίστηκε επί τροχάδην μέσα στο καλοκαίρι, εν αναμονή και της κατάθεσης των οργανισμών λειτουργίας των ιδρυμάτων, οι οποίοι έρχονται να κατατεθούν την άνοιξη (προβλέποντας μεταξύ άλλων διάσπαση κύκλων σπουδών σε bachelor και master, διαγραφές φοιτητών, διάλυση της φοιτητικής μέριμνας κ.α.). Καταλήγει έτσι το γνωστικό αντικείμενο και το περιεχόμενο των σπουδών να επικαθορίζεται από τις ανάγκες της αγοράς τόσο σε επίπεδο έρευνας και επαγγελματικής πρακτικής, όσο και σε επίπεδο ευέλικτου εργασιακού δυναμικού. Όλη αυτή η κατάσταση συνδέεται άμεσα με την επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών, που αναμένεται με τον επαναπροσδιορισμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων, με εισήγηση του ΤΕΕ προς επικύρωση εντός του 2015, όπου και προβλέπεται ο κατακερματισμός των εργασιακών δικαιώματων των μηχανικών, τα οποία έρχεται να αντικαταστήσει η επί πληρωμή πιστοποίηση ατομικών ικανοτήτων.

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ:

Συγκεκριμένα στο χώρο των πανεπιστημίων διαμορφώνεται συνολικά μια νέα κατάσταση.

Η νέα πατέντα την οποία λανσάρει το Υπουργείο εν έτει 2014 ακούει στο όνομα «Οργανισμός του Ιδρύματος» και θα αποτελεί ουσιαστικά το θεσμικό πλαίσιο του εκάστοτε πανεπιστημίου που θα ρυθμίζει τόσο εκπαιδευτικά όσο και οικονομικά και διοικητικά ζητήματα. Έτσι, προβλέπεται η διάλυση των πτυχίων, που έχει ξεκινήσει με την εφαρμογή πιστωτικών μονάδων και θα ολοκληρωθεί με τη διάσπαση του κύκλου σπουδών. Παράλληλα, οι φοιτητικές παροχές σχεδόν εκμηδενίζονται. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της φοιτητικής λέσχης του ΑΠΘ, η οποία ήδη από πέρυσι ιδιωτικοποιήθηκε, θέτοντας τα θεμέλια του αποκλεισμού μεγάλου κομματιού των φοιτητών μέσω των κριτηρίων και του αντίτιμου, που αναμενονται να εφαρμοστούν. Ακόμη, βλέπουμε το κλείσιμο φοιτητικών εστιών, τη σταδιακή διακοπή της δωρεάν διανομής συγγραμμάτων κτλ. Μέσα σ’όλα αυτά έρχεται και η αλλαγή του μοντέλου διοίκησης και η μεταφορά του βάρους των αποφάσεων από πρυτανείες, κοσμητείες κτλ στα συμβούλια διοίκησης και σε οικονομικές επιτροπές. Φυσικά σε ένα τέτοιο αποστειρωμένο πανεπιστήμιο δε χωράει η δραστηριοποίηση των φοιτητών γύρω από τα ζητήματα που τους αφορούν. Με βάση αυτό συγκροτούνται και τα πειθαρχικά συμβούλια, όπως επίσης και εντατικοποιείται ο ρυθμός σπουδών (υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, αλυσίδες, προπαραδόσεις κτλ).

Στο κλίμα αυτό, η κυβέρνηση αποφάσισε να ξεκινήσει με τις πρώτες διαγραφές φοιτητών τους οποίους και θεωρεί περιττούς.

Οι διαγραφές, όμως δε θεωρούμε ότι έχουν στόχο την εκκαθάριση του πανεπιστημίου από τους «αιώνιους φοιτητές» σε μια λογική ελάφρυνσής του από περιττά έξοδα, μιας και αυτοί δεν έχουν καμία πρόσβαση στη φοιτητική μέριμνα, ούτε θα δημιουργήσουν «χώρο» για περισσότερους νέους φοιτητές. Έχουν ως στόχο, να αποκλείσουν από τα πανεπιστήμια εκείνο το κομμάτι της νεολαίας που αποτελείται από τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα. Την παραπάνω παραδοχή δεν είναι δύσκολο να τη δει κανείς, αν σκεφτεί πόσοι οικονομικοί φραγμοί έχουν μπει στο πανεπιστήμιο με το νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, που έρχεται τώρα να εφαρμοστεί από τους οργανισμούς (σπάσιμο κύκλου σπουδών, ανύπαρκτη φοιτητική μέριμνα κτλ). Με αυτό τον τρόπο το κόστος των σπουδών μεγαλώνει και μετακυλύεται στους φοιτητές και τις οικογένειές τους, κάνοντας τη δυνατότητα τόσο του να σπουδάσεις, όσο και να ολοκληρώσεις τις σπουδές σου αδύνατη.

Ακόμη, σκοπός και αυτής της αναδιαρθρωτικής κίνησης είναι η εκ νέου ιδεολογική γαλούχηση της συνείδησης της νεολαίας και η αποστροφή αυτής από την οποιαδήποτε διαδικασία συλλογικής διεκδίκησης. Γιατί σίγουρα μια εντατικοποιημένη καθημερινότητα με χαρακτηριστικά σχολείου εντείνεται ακόμα περισσότερο υπό τον βούρδουλα της διαγραφής στα ν+2 χρόνια, που σταδιακά νομιμοποιείται, την ίδια στιγμή που ο υπό συγκρότηση οργανισμός προβλέπει διαγραφές φοιτητών και στην περίπτωση αποτυχίας 6 φορές στην εξέταση ενός μαθήματος. Έτσι θα διαμορφωθεί το νέο μοντέλο φοιτητή που θα είναι 24 ώρες το 24ωρο προσκολλημένος στο μάθημα, το εργαστήριο και την συνεχή μελέτη μήπως και καταφέρει να βρει μια θέση εργασίας μέσα στο βούρκο της ανεργίας.

Ξεκινώντας λοιπόν από το πρόγραμμα σπουδών μας, θέτουμε τις βάσεις ενός συλλογικού διαλόγου σχετικά με τη γνώση, το περιεχόμενο και το αντίκτυπο των σπουδών, στην κατεύθυνση “σχεδίασης” ενός Πανεπιστημίου που περιγράφεται από τις ίδιες μας τις ανάγκες.

Μέσα από συλλογικές διαδικασίες, να αρνηθούμε αυτό που μας «προτείνουν» και να διεκδικήσουμε αυτό που μας ανήκει!

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

-Το τμήμα να συζητήσει και να ψηφίσει επί των αρχών του προγράμματος σπουδών, τις οποίες θα καταθέσει ο ΣΣΑ

-Ανατροπή του νόμου-πλαισίου και των τροπολογιών του. Καμία εφαρμογή των οργανισμών λειτουργίας! Καμία διαγραφή φοιτητή. Καμία νομιμοποίηση του Συμβουλίου Ιδρύματος. Καμία εξωτερική αξιολόγηση! Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, δημόσια και Δωρεάν για όλους.

-Καμία μείωση προσωπικού. Προσλήψεις για την κάλυψη των αναγκών του πανεπιστημίου και του τμήματος.

-Ενιαίο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα. Καμία σκέψη για διάσπασή του σε δύο κύκλους σπουδών (4+1, 3+2). Συνολική εποπτεία επί του γνωστικού αντικειμένου.

-Κανένας χορηγός, στο τμήμα Αρχιτεκτόνων, στο ΑΠΘ, στα πανεπιστήμια!

-Κανένας εξωτερικός παράγοντας (κυβέρνηση, κατευθύνσεις ΕΕ-Μπολόνια-κοινοτικές οδηγίες κτλ) να μην εμπλέκεται στη λειτουργία, στην έρευνα και στην εκπαιδευτική λειτουργία των πανεπιστημίων

-Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών. Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα και συγκοινωνίες για όλους. Αύξηση των δαπανών για όλες τις φοιτητικές παροχές. Καμία σκέψη για δίδακτρα στις σπουδές μας και κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων. Έξω οι εργολαβίες από το ΑΠΘ και από παντού. Καμία μορφή ιδιωτικοποίησης.

-Ανοιχτές αίθουσες στις οποίες να μπορούν όλοι οι φοιτητές να έχουν πρόσβαση, να δουλεύουν, να συζητούν. Να είναι κατάλληλα εξοπλισμένες με καθίσματα, σχεδιαστικά εργαλεία και αποθηκευτικούς χώρους.

-Κανένα αντίτιμο στη νησίδα του τμήματος Αρχιτεκτόνων! Δωρεάν εκτυπώσεις και υλικά, για διορθώσεις και παραδόσεις, για όλους.

-Κάτω τα χέρια από το άσυλο. Διεύρυνση του σε σχολεία και χώρους εργασίας.Κανένα μέτρο ενάντια στο δικαίωμα της διαδήλωσης και της κατάληψης.

ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΣΕ:

• Μπλοκάρισμα των Οργανισμών και παρεμβάσεις στη Σύγκλητο και στη Γενική Συνέλευση Τμήματος, όποτε αυτοί είναι προς συζήτηση.
• Μπλοκάρισμα κάθε προσπάθειας διαγραφής φοιτητών με όποιον τρόπο και αν επιχειρηθούν να γίνουν.
• Συντονισμός με συλλόγους που βρίσκονται σε αγωνιστική κατεύθυνση.
• Μαζική παράσταση στον ΟΑΣΘ την Παρασκεύη 17_10 για διαγραφή των προστίμων.
• Πλήρης εποπτεία επί οποιωνδήποτε αλλαγών επί του προγράμματος σπουδών. Παρέμβαση στη συνέλευση του τμήματος και σε κάθε διαδικασία στην οποία τίθεται σε συζήτηση το ζήτημα.
  
• Μαζική παράσταση την Πέμπτη 16_10 στον πρόεδρο του τμήματος για να ορίσει συνέλευση τμήματος καθηγητών και να δώσει παράταση δηλώσεων.
• Συντονιστική επιτροπή την Πέμπτη μετά τη μαζική παράσταση.
• Μικροφωνική στο τρίγωνο για το ζήτημα του προγράμματος σπουδών και των διαγραφών μαζί με άλλους συλλόγους.
• Έκτακτη Γενική Συνέλευση ΣΣΑ την Τρίτη 21_10 στις 13.00, σε περίπτωση που δεν πραγματοποιηθεί συνέλευση τμήματος μέχρι την Τρίτη.
• Γενική Συνέλευση ΣΣΑ την Τετάρτη 22_10 στις 13.00, σε περίπτωση που παρθεί απόφαση να πραγματοποιηθεί συνέλευση τμήματος μέχρι την Τρίτη. Διακοπή των μαθημάτων κατά τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης.

Ο Σύλλογος Σπουδαστών Αρχιτεκτονικής μετά την Γενική του Συνέλευση την Τετάρτη 8 Οκτώβρη 2014 και τις εκτεταμένες συνεδριάσεις της Συντονιστικής Επιτροπής που ορίστηκε από αυτήν, διαμόρφωσε τις θέσεις που θεωρεί αναγκαίο να διέπουν το πρόγραμμα σπουδών του, τόσο σε επίπεδο γενικών αρχών, όσο και σε επίπεδο δομής και περιεχομένου:

Ως προς τις αρχές:

Α) Αρχή του προγράμματος σπουδών είναι η Ενότητα των Αρχιτεκτονικών Σπουδών, εννοούμενη ως σύνθεση της αρχιτεκτονικής παιδείας σε όλες τις κλίμακες του χώρου και σε όλο το φάσμα του σχεδιασμού-ανασχεδιασμού.

Πρόκειται για σπουδές με ενσωματωμένες τις επαγγελματικές ειδικότητες της αρχιτεκτονικής και της πολεοδομίας (ως αστικός και πολεοδομικός σχεδιασμός), με την αρχιτεκτονική να νοείται ως σχεδιασμός και διατήρηση της αρχιτεκτονικής και πολεοδομικής κληρονομιάς, και τον σχεδιασμό με την σειρά του να νοείται ως αρχιτεκτονική σύνθεση και κατασκευή.

Οι σπουδές στο τμήμα αρχιτεκτόνων καλύπτουν, με την παραπάνω έννοια, τις περιοχές του Αρχιτεκτονικού και Αστικού Σχεδιασμού, του Πολεοδομικού και Χωροταξικού Σχεδιασμού, του Σχεδιασμού Τοπίου και Περιβάλλοντος, και της Συντήρησης και Αποκατάστασης.

Β) Η ενότητα των αρχιτεκτονικών σπουδών απαιτεί την συστηματική ανάπτυξη της παρεχόμενης από το τμήμα εκπαίδευσης σε ένα εκτεταμένο φάσμα τομέων της τέχνης, της τεχνολογίας και της επιστήμης. Η έκταση αυτή θέτει ως κεντρικό ζήτημα των σπουδών την σχέση θεωρίας και σχεδιασμού. Αρχή του προγράμματος είναι η ενότητα θεωρίας και σχεδιασμού σε όλη την έκταση των σπουδών. Στη βάση των παραπάνω, η θεωρία πρέπει να απαντάται μέσα στο πρόγραμμα σπουδών τόσο μέσα στα εργαστηριακά μαθήματα, όσο και, αυτοτελώς, σε θεωρητικά μαθήματα. Έτσι, εξασφαλίζεται η πλήρης και ολοκληρωμένη υπόσταση της θεωρίας.

Γ) Καθ’ όλη τη διάρκεια των σπουδών διασφαλίζεται με τη μορφή υποχρεωτικών, ως προς το αντικείμενο και κατ’ επιλογήν ως προς τη διδακτική ομάδα, μαθημάτων η απόκτηση γνώσεων πάνω σε όλα τα αντικείμενα της αρχιτεκτονικής παιδείας (όπως ορίστηκαν παραπάνω). Στη βάση αυτής της παραδοχής, έρχεται να συνδεθεί ως αναπόσπαστο κομμάτι καθ’ όλη τη διάρκεια των σπουδών η ελευθερία επιλογής, τόσο σε χρονικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο διδασκόντων και μαθημάτων. Προκειμένου να μπορέσει να λειτουργήσει αποτελεσματικά το μοντέλο αυτό, απαραίτητος κρίνεται ο κατάλληλος προγραμματισμός και συντονισμός μεταξύ των διδασκόντων.

Δ) Η φοίτηση στο προπτυχιακό επίπεδο αποτελεί έναν ενιαίο και αδιαίρετο κύκλο σπουδών, διάρκειας 10 εξαμήνων, που δεν διασπάται σε επιμέρους κύκλους σπουδών. Αυτό και μόνο, οδηγεί στην απόκτηση διπλώματος αρχιτέκτονα μηχανικού, ισοδύναμου με τον τίτλο Master και αναγνωρίζεται ως η μόνη προϋπόθεση για μεταπτυχιακές σπουδές, διδακτορική διατριβή και εργασία. Έτσι, παρέχεται ένα ολοκληρωμένο δίπλωμα αρχιτέκτονα, που ως επαγγελματικό καλύπτει όλο το φάσμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων, δηλαδή Αρχιτεκτονικού και Αστικού Σχεδιασμού, του Πολεοδομικού και Χωροταξικού Σχεδιασμού, του Σχεδιασμού Τοπίου και Περιβάλλοντος, και της Συντήρησης και Αποκατάστασης.

Ε) Οι βασικές αρχές του προγράμματος σπουδών πρέπει να διαφαίνονται και στη δομή του και συνεπώς, κάθε μία από αυτές να τη διέπει σε όλο της το φάσμα. Το περιεχόμενο των μαθημάτων πρέπει να ορίζεται με βάση αυτές και να μην μπορεί να αλλάξει. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι τα μαθήματα διπλώματος πρέπει να λειτουργούν ως επιστέγασμα της γνώσης που έχει ληφθεί από τα προηγούμενα έτη και όχι ως εξειδίκευση. Παράλληλα, τόσο η δομή όσο και οι απαιτήσεις των διδασκόντων πρέπει να εξασφαλίζουν το χρόνο εκείνο που ορίζεται ως ελεύθερος και συμβάλλει καθοριστικά στην ολόπλευρη διαμόρφωση του ατόμου. Επομένως, τα προαπαιτούμενα, οι αλυσίδες και οι παρουσίες έρχονται σε αντίθεση με το πνεύμα αυτό.

ΣΤ) Ο χαρακτήρας των σπουδών πρέπει να είναι δημόσιος προκειμένου να διασφαλίζεται ότι η εκπαιδευτική και ερευνητική διαδικασία θα γίνεται με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι τις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς.

Με βάση τις παραπάνω βασικές αρχές απαιτείται:

1. Ισοβαρής κατανομή όλων των αντικειμένων στο Πρόγραμμα Σπουδών.
2. Καμιά συρρίκνωση των θεωρητικών μαθημάτων.
3. Ανθρώπινοι όροι σπουδών.
4. Ελευθερία επιλογής μαθημάτων.
5. Δήλωση 9 μαθημάτων για όλους.
6. Όχι στις επικαλύψεις.
7. Ανοιχτές αίθουσες για όλους με αποθηκευτικό χώρο.
8. Δωρεάν εκτυπώσεις στη νησίδα για όλους.
9. Κάλυψη των αναγκών του τμήματος σε μόνιμο καθηγητικό, διοικητικό και εργαστηριακό προσωπικό, το οποίο θα είναι ισοβαρώς κατανεμημένο στους τομείς.

ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΑΓΗ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ, ΤΗΣ ΔΟΜΗΣ, ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΓΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ (ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΙΚΩΝ ΒΑΘΜΙΔΩΝ, ΔΕΠ, ΕΤΕΠ, ΕΔΙΠ, ΒΟΗΘΟΙ, ΚΛΠ.) ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ.