ΝΕΟ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ:
ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ
2014 και
βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα νέο
πρόγραμμα σπουδών στην Αρχιτεκτονική
σχολή του ΑΠΘ. Αλλά ας πάρουμε τα
πράγματα από την αρχή:
Εδώ και τρία χρόνια είχε ανοίξει στο τμήμα μια συζήτηση κεκλεισμένων των θυρών για την «ανάγκη» αλλαγής του προγράμματος σπουδών. Είχε συσταθεί μια αρμόδια επιτροπή, η οποία συνεδρίαζε σε κλειστό κύκλο, χωρίς να έχει σε αυτή πρόσβαση το σύνολο του καθηγητικού προσωπικού, πόσο μάλλον το σύνολο του φοιτητικού συλλόγου. Ακόμα και οι σπάνιες παρουσιάσεις –ούτε καν συζητήσεις- είχαν διαγραμματικό και αποσπασματικό χαρακτήρα: Παρουσιάζονταν η δομή του προγράμματος σπουδών χωρίς να γίνεται λόγος για το περιεχόμενο και τις αρχές που το διέπουν. Όσο περισσότερο έτεινε να λάβει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά το πρόγραμμα αυτό, τόσο περισσότερο «τύχαινε» να παρουσιάζεται σε γραφεία καθηγητών και συζητήσεις τομέων που είχαν ουσιαστικά υποκαταστήσει τη γενική συνέλευση του Τμήματος. Η όλη αυτή διαδικασία έρχεται σε άκρα αντίθεση με τον τρόπο συγκρότησης και συνδιαμόρφωσης μέσα από τον οποίο αναδύθηκε το προηγούμενο πρόγραμμα σπουδών. Οι όποιες αντιθέσεις του φοιτητικού συλλόγου που είχαν εκφραστεί εξ αρχής, αν και κατάφεραν να βάλουν ένα φρένο στο αυθαίρετο αυτής της διαδικασίας, δε λήφθηκαν ποτέ πραγματικά υπ όψη, ώστε να ανοίξει ένα πεδίο διαλόγου. Τελικά το νέο πρόγραμμα σπουδών πέρασε μέσα στο καλοκαίρι, εν αγνοία και απουσία των φοιτητών, και μέρους των καθηγητών.
Εδώ και τρία χρόνια είχε ανοίξει στο τμήμα μια συζήτηση κεκλεισμένων των θυρών για την «ανάγκη» αλλαγής του προγράμματος σπουδών. Είχε συσταθεί μια αρμόδια επιτροπή, η οποία συνεδρίαζε σε κλειστό κύκλο, χωρίς να έχει σε αυτή πρόσβαση το σύνολο του καθηγητικού προσωπικού, πόσο μάλλον το σύνολο του φοιτητικού συλλόγου. Ακόμα και οι σπάνιες παρουσιάσεις –ούτε καν συζητήσεις- είχαν διαγραμματικό και αποσπασματικό χαρακτήρα: Παρουσιάζονταν η δομή του προγράμματος σπουδών χωρίς να γίνεται λόγος για το περιεχόμενο και τις αρχές που το διέπουν. Όσο περισσότερο έτεινε να λάβει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά το πρόγραμμα αυτό, τόσο περισσότερο «τύχαινε» να παρουσιάζεται σε γραφεία καθηγητών και συζητήσεις τομέων που είχαν ουσιαστικά υποκαταστήσει τη γενική συνέλευση του Τμήματος. Η όλη αυτή διαδικασία έρχεται σε άκρα αντίθεση με τον τρόπο συγκρότησης και συνδιαμόρφωσης μέσα από τον οποίο αναδύθηκε το προηγούμενο πρόγραμμα σπουδών. Οι όποιες αντιθέσεις του φοιτητικού συλλόγου που είχαν εκφραστεί εξ αρχής, αν και κατάφεραν να βάλουν ένα φρένο στο αυθαίρετο αυτής της διαδικασίας, δε λήφθηκαν ποτέ πραγματικά υπ όψη, ώστε να ανοίξει ένα πεδίο διαλόγου. Τελικά το νέο πρόγραμμα σπουδών πέρασε μέσα στο καλοκαίρι, εν αγνοία και απουσία των φοιτητών, και μέρους των καθηγητών.
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ
2014 και
ο σύλλογός μας αποφασίζει μετά από την
πρώτη Γενική Συνέλευση της χρονιάς ότι
διαφωνεί επί της αρχής με το νέο πρόγραμμα
σπουδών. Έτσι λοιπόν αποφασίζουμε από
την πρώτη εβδομάδα να ανοίξουμε τη
συζήτηση που ποτέ δεν άνοιξε ουσιαστικά
γύρω από το πρόγραμμα σπουδών, κάνοντας
κριτική σε παλιό και νέο και προσπαθώντας
να σκιαγραφήσουμε το τι τελικά θέλουμε
και διεκδικούμε. Προβήκαμε λοιπόν την
πρώτη εβδομάδα σε κατάληψη με συγκεκριμένα
αιτήματα και απαιτώντας από το τμήμα
να καλέσει συνέλευση τμήματος καθηγητών
ώστε να τεθούν όλα τα ζητήματα, να
ακουστούν όλες οι αποψεις από πλευράς
καθηγητικού προσωπικού και φυσικά
εκείνες του φοιτητικού συλλόγου και
κυρίως να παρθούν συγκεκριμένες
αποφάσεις.
Μετά
από πολλές προσπάθειες και μαζικές
παραστάσεις στον πρόεδρο κ. Καλογήρου,
η μόνη απάντηση που παίρναμε επανειλλημμένα
ήταν «όχι», χωρίς επιχειρηματολογία,
απλά και μόνο βασισμένο στην πρόφαση
ότι δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί
συνέλευση τμήματος σε κατειλλημμένη
σχολή. Αν και αναγνωρίσαμε ότι δεν
επρόκειτο παρά για μια δικαιολογά, η
απόφαση της επόμενης Γενικής μας
Συνέλευσης ήταν να αφήσει ένα μικρό
περιθώριο, διακόπτοντας την κατάληψη
και αφήνοντας τα μαθήματα να γίνουν για
αυτή τη εβδομάδα, ώστε να δοθεί ο χρόνος
να πραγματοποιηθεί Συνέλευση Τμήματος,
χωρίς να υπάρχει χώρος για άλλες υπεκφυγές
από πλευράς τμήματος. Σε αυτή τη συνέλευση
έπρεπε να συζητηθεί το πρόβλημα του
προγράμματος σπουδών εξ αχής και να
αποφασιστούν συγκεκριμένα πράγματα
πάνω στα αιτήματα και τις αρχές που είχε
διατυπώσει ο σύλλογός μας. Συγκεκριμένα,
ως Σύλλογος απαιτήσαμε να ψηφιστούν
από το σώμα των καθηγητών οι αρχές που
καταθέτουμε, να ανοίξει η συζήτηση πάνω
στη διαμόρφωση ενός προγράμματος που
θα διέπουν οι αρχές αυτές και τέλος να
βρεθούν λύσεις ως προς τα προβλήματα
που προκύπτουν στο τρέχον προγραμμα
ώστε να λειτουργήσει μεταβατικά για
όλους αυτό το εξάμηνο και ενδεχομένως
και με περισσότερες αλλαγές και στο
επόμενο αυτής της χρονιάς.
Παρά
τη γόνιμη συζήτηση που προέκυψε μεταξύ
φοιτητών και καθηγητών, με συμφωνίες
σε συγκεκριμένα θέματα, αλλά και ξεκάθαρες
διαφωνίες, το αποτέλεσμα ήταν στο τέλος
η διαδικασία να κλείσει χωρίς συγκεκριμένες
απαντήσεις σε όσα προτείναμε και θέσαμε
στη συζήτηση, τελικά χωρίς απόφαση από
πλευράς τμήματος, με ενδεικτικές δηλώσεις
«θα τα συζητήσουμε εν καιρώ» και «το
πρόγραμμα αυτό έχει ψηφιστεί και δεν
αλλάζει».
Εμείς
από την πλευρά μας, όσο και αν δεν
παραγνωρίζουμε τις μεμονωμένες αντιθέσεις
και ενστάσεις ορισμένων καθηγητών,
θεωρούμε ότι το τμήμα για άλλη μια φορά
προσπάθησε να υπεκφύγει της συζήτησης,
μεταθέτοντας το ζήτημα σε αόριστο χρόνο
στο μέλλον. Όσον αφορά το ζήτημα των
αρχών, παρά τη διάθεση να συζητηθούν,
δεν ψηφίστηκαν, αλλά ούτε καν ορίστηκε
νέα ημερομηνία ψήφισής τους.
Με
αυτή τη στάση γίνεται ξεκάθαρο ότι
ασκείται πίεση σε βάρος ενός ολόκληρου
φοιτητικού συλλόγου να δεχτεί ένα
πρόγραμμα που του επιβάλλουν χωρίς τη
συγκατάθεσή του και τελικά ότι αυτός
θα γίνει το πείραμα για την εφαρμογή
ενός τέτοιου προγράμματος. Όση κατανόηση
και διάθεση για διάλογο κι αν «δείχνει»
τελικά το τμήμα, βλέπουμε ότι δεν μπορούμε
να διασφαλίσουμε τίποτα, αν το τμήμα
δεν πάρει επίσημη απόφαση σε όσα
ζητάμε-στο ζήτημα των αρχών, της μετάβασης,
των προτάσεών μας για νέο πρόγραμμα-,
μιας και το νέο πρόγραμμα θα συνεχίζει
να εφαρμόζεται όσο δε δίνεται συγκεκριμένη
λύση.
ΕΜΕΙΣ
ΤΙ ΛΕΜΕ...
Για
το Σύλλογο Σπουδαστών Αρχιτεκτονικής,
το νέο πρόγραμμα πρεσβεύει αρχές
διασπαστικές ως προς την ενότητα των
αρχιτεκτονικών σπουδών. Οι τελευταίες
γίνονται αντιληπτές από εμάς ως το
σύνολο των θεωρητικών και πρακτικών
γνώσεων του Αρχιτεκτονικού και Αστικού
Σχεδιασμού, του Πολεοδομικού και
Χωροταξικού Σχεδιασμού, του Σχεδιασμού
Τοπίου και Περιβάλλοντος και της
Συντήρησης και Αποκατάστασης. Το νέο
πρόγραμμα σπουδών τόσο με τη δομή του,
όσο και με την ανισοβαρή κατανομή των
παραπάνω αντικειμένων κατακερματίζει
το γνωστικό αντικείμενο της
αρχιτεκτονικής, δίνοντας έμφαση στον
Αρχιτεκτονικό Σχεδιασμό (Architectural Design),
και εισάγει
τη λογική της εξειδίκευσης.
Με δεδομένες τις πρόσφατες και τις
επικείμενες αλλαγές που προωθούνται
στο Πανεπιστήμιο, κάτι τέτοιο μπορεί
εύκολα να μεταφραστεί στην εισαγωγή
κατευθύνσεων στο έως τώρα ενιαίο πτυχίο,
ή σε μετέπειτα διάσπαση του κύκλου
σπουδών σε bachelor
και master (3+2 ή 4+1 έτη),
και με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως προς την
αποστοίχιση επαγγελματικών δικαιωμάτων
από το πτυχίο. Άλλωστε, όλα αυτά
διατυπώνονται με σαφήνεια στο πνεύμα
του νέου προγράμματος, όπως σ’ αυτό
επισήμως περιγράφεται:
“Το
Πρόγραμμα Σπουδών του Τμήματος
Αρχιτεκτόνων αποσκοπεί στην διαμόρφωση
μιας αρχιτεκτονικής παιδείας η οποία
δίνει τη δυνατότητα στους αποφοίτους
του Τμήματος Αρχιτεκτόνων να εκπονούν
αρχιτεκτονικές μελέτες που καλύπτουν
όλες τις κλίμακες σχεδιασμού, από το
σχεδιασμό αντικειμένων μέχρι τον αστικό
σχεδιασμό.”
Συνοπτικά
αναφέρουμε ότι, όσον αφορά τα υπόλοιπα
αντικείμενα, στους αποφοίτους
παρέχεται “επαρκής
γνώση” και
όχι “ικανότητα”,
διάκριση που εναρμονίζεται με την
ορολογία της Κοινοτικής Οδηγίας (αριθμός
36/05 άρθρο 46 για τις αρχιτεκτονικές
σπουδές).
Ο
σύλλογος λοιπόν, μέσα από διαδικασίες
συνεχούς συλλογικής συζήτησης
των τελευταίων ημερών, διατυπώνει
τα αιτήματά του ως εξής:
Βασική
προϋπόθεση οποιουδήποτε προγράμματος
σπουδών θέλουμε να είναι η διασφάλιση
της ενότητας των αρχιτεκτονικών σπουδών
και η αποτύπωσή τους στον τίτλο σπουδών,
όπως περιγράφηκε παραπάνω. Για να
επιτευχθεί αυτό, είναι απαραίτητη η
ισοβαρής κατανομή των γνωστικών
αντικειμένων στη δομή του προγράμματος
και η παρουσία θεωρίας και πράξης ως τα
βασικά, αυτοτελή, και αλληλοτροφοδοτούμενα
πεδία της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Καθ’ όλη τη διάρκεια των σπουδών, οφείλει
να διασφαλίζεται με τη μορφή υποχρεωτικών,
ως προς το αντικείμενο, και κατ’ επιλογήν
ως προς τη διδακτική ομάδα, μαθημάτων η
ολοκληρωμένη απόκτηση γνώσεων και
η εκπαιδευτική ελευθερία. Επιπλέον,
ζητάμε την ονομαστική
και ουσιαστική κατοχύρωση των
παραπάνω και την αποτύπωσή τους στη
δομή του προγράμματος μέσα από την
ακριβή περιγραφή του περιεχομένου του
κάθε μαθήματος. Οποιαδήποτε αλλαγή που
θα αφορά τη βασική αυτή δομή θα πρέπει
να εγκρίνεται τόσο από τη γενική συνέλευση
Τμήματος όσο και από τη συνέλευση του
φοιτητικού συλλόγου. Όλα αυτά νοούνται
σε ποιοτικό και όχι ποσοτικό επίπεδο,
που διασφαλίζει τους ανθρώπινους όρους
σπουδών αλλά και την αποφυγή μιας
ποσοτικοποιημένης διαχείρισης της
γνώσης.
Για
τη διασφάλιση όλων των παραπάνω, της
ποιότητας των σπουδών μας και του
Δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της
λειτουργίας του Πανεπιστημίου κρίνεται
αναγκαία:
_η
κάλυψη των αναγκών του τμήματος σε
μόνιμο καθηγητικό, διοικητικό και
εργαστηριακό προσωπικό, ισοβαρώς
κατανεμημένο σε όλους τους τομείς
_η κάλυψη των βασικών αναγκών των φοιτητών του τμήματος σε εκτυπώσεις και υλικά
_η ελεύθερη πρόσβαση στις αίθουσες της σχολής και πέρα από τις ώρες των μαθημάτων
_η κάλυψη των βασικών αναγκών των φοιτητών του τμήματος σε εκτυπώσεις και υλικά
_η ελεύθερη πρόσβαση στις αίθουσες της σχολής και πέρα από τις ώρες των μαθημάτων
Βασικότατη
είναι η παρατήρηση πως η Σχολή Αρχιτεκτόνων,
συνιστά Δημόσια
Πανεπιστημιακή Σχολή.
Ο δημόσιος αυτός χαρακτήρας, οδηγεί
μεταξύ των άλλων, στην αρχή της διατήρησης
του εύρους και της πολυμορφίας της
σπουδής, ως προς τη δομή, τους διδάσκοντες
και, κυρίως, τους εκπαιδευόμενους. Η
Σχολή δεν απευθύνεται σε μικρό αριθμό
αποδεκτών οι οποίοι εκπαιδεύονται ώστε
να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε
συγκεκριμένες απαιτήσεις αγοράς, αλλά
προσανατολίζεται στην υπηρεσία των
κοινωνικών αναγκών. Άρα, κανένας
εξωτερικός παράγοντας και καμία
αξιολόγηση δεν μπορεί να επηρεάζει τις
θεμελιώδεις αρχές και το περιεχόμενο
του προγράμματος σπουδών.
Μια
τέτοιου είδους αλλαγή ενός προγράμματος
σπουδών, όπως αυτή στην Αρχιτεκτονική
του ΑΠΘ, δεν αποτελεί μεμονωμένο γεγονός.
Ήδη με την ψήφιση του νόμου Διαμαντοπούλου
ξεκίνησαν να περνάνε νέα προγράμματα
σπουδών σε όλα τα τμήματα-αρχιτεκτονικής
και όχι-, και η σχολή μας δεν αποτελεί
εξαίρεση. Ούτε είναι τυχαίο ότι το εν
λόγω πρόγραμμα σπουδών ψηφίστηκε επί
τροχάδην μέσα στο καλοκαίρι, εν αναμονή
και της κατάθεσης των οργανισμών
λειτουργίας των ιδρυμάτων, οι οποίοι
έρχονται να κατατεθούν την άνοιξη
(προβλέποντας μεταξύ άλλων διάσπαση
κύκλων σπουδών σε bachelor και master, διαγραφές
φοιτητών, διάλυση της φοιτητικής μέριμνας
κ.α.). Καταλήγει έτσι το γνωστικό
αντικείμενο και το περιεχόμενο των
σπουδών να επικαθορίζεται από τις
ανάγκες της αγοράς τόσο σε επίπεδο
έρευνας και επαγγελματικής πρακτικής,
όσο και σε επίπεδο ευέλικτου εργασιακού
δυναμικού. Όλη αυτή η κατάσταση συνδέεται
άμεσα με την επιδείνωση των εργασιακών
συνθηκών, που αναμένεται με τον
επαναπροσδιορισμό των επαγγελματικών
δικαιωμάτων, με εισήγηση του ΤΕΕ προς
επικύρωση εντός του 2015, όπου και
προβλέπεται ο κατακερματισμός
των εργασιακών δικαιώματων των μηχανικών,
τα οποία έρχεται να αντικαταστήσει η
επί πληρωμή πιστοποίηση ατομικών
ικανοτήτων.
«ΤΙ
ΠΑΙΖΕΙ» ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ:
Συγκεκριμένα
στο χώρο των πανεπιστημίων διαμορφώνεται
συνολικά μια νέα κατάσταση.
Η
νέα πατέντα την οποία λανσάρει το
Υπουργείο εν έτει 2014 ακούει στο όνομα
«Οργανισμός του Ιδρύματος» και θα
αποτελεί ουσιαστικά το θεσμικό πλαίσιο
του εκάστοτε πανεπιστημίου που θα
ρυθμίζει τόσο εκπαιδευτικά όσο και
οικονομικά και διοικητικά ζητήματα.
Έτσι, προβλέπεται η διάλυση των πτυχίων,
που έχει ξεκινήσει με την εφαρμογή
πιστωτικών μονάδων και θα ολοκληρωθεί
με τη διάσπαση του κύκλου σπουδών.
Παράλληλα, οι φοιτητικές παροχές σχεδόν
εκμηδενίζονται. Χαρακτηριστικό είναι
το παράδειγμα της φοιτητικής λέσχης
του ΑΠΘ, η οποία ήδη από πέρυσι
ιδιωτικοποιήθηκε, θέτοντας τα θεμέλια
του αποκλεισμού μεγάλου κομματιού των
φοιτητών μέσω των κριτηρίων και του
αντίτιμου, που αναμενονται να εφαρμοστούν.
Ακόμη, βλέπουμε το κλείσιμο φοιτητικών
εστιών, τη σταδιακή διακοπή της δωρεάν
διανομής συγγραμμάτων κτλ. Μέσα σ’όλα
αυτά έρχεται και η αλλαγή του μοντέλου
διοίκησης και η μεταφορά του βάρους των
αποφάσεων από πρυτανείες, κοσμητείες
κτλ στα συμβούλια διοίκησης και σε
οικονομικές επιτροπές. Φυσικά σε ένα
τέτοιο αποστειρωμένο πανεπιστήμιο δε
χωράει η δραστηριοποίηση των φοιτητών
γύρω από τα ζητήματα που τους αφορούν.
Με βάση αυτό συγκροτούνται και τα
πειθαρχικά συμβούλια, όπως επίσης και
εντατικοποιείται ο ρυθμός σπουδών
(υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, αλυσίδες,
προπαραδόσεις κτλ).
Στο
κλίμα αυτό, η κυβέρνηση αποφάσισε να
ξεκινήσει με τις πρώτες διαγραφές
φοιτητών τους οποίους και θεωρεί
περιττούς.
Οι
διαγραφές, όμως δε θεωρούμε ότι έχουν
στόχο την εκκαθάριση του πανεπιστημίου
από τους «αιώνιους φοιτητές» σε μια
λογική ελάφρυνσής του από περιττά έξοδα,
μιας και αυτοί δεν έχουν καμία πρόσβαση
στη φοιτητική μέριμνα, ούτε θα δημιουργήσουν
«χώρο» για περισσότερους νέους φοιτητές.
Έχουν ως στόχο, να αποκλείσουν από τα
πανεπιστήμια εκείνο το κομμάτι της
νεολαίας που αποτελείται από τα χαμηλότερα
οικονομικά στρώματα. Την παραπάνω
παραδοχή δεν είναι δύσκολο να τη δει
κανείς, αν σκεφτεί πόσοι οικονομικοί
φραγμοί έχουν μπει στο πανεπιστήμιο με
το νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου,
που έρχεται τώρα να εφαρμοστεί από τους
οργανισμούς (σπάσιμο κύκλου σπουδών,
ανύπαρκτη φοιτητική μέριμνα κτλ). Με
αυτό τον τρόπο το κόστος των σπουδών
μεγαλώνει και μετακυλύεται στους
φοιτητές και τις οικογένειές τους,
κάνοντας τη δυνατότητα τόσο του να
σπουδάσεις, όσο και να ολοκληρώσεις τις
σπουδές σου αδύνατη.
Ακόμη,
σκοπός και αυτής της αναδιαρθρωτικής
κίνησης είναι η εκ νέου ιδεολογική
γαλούχηση της συνείδησης της νεολαίας
και η αποστροφή αυτής από την οποιαδήποτε
διαδικασία συλλογικής διεκδίκησης.
Γιατί σίγουρα μια εντατικοποιημένη
καθημερινότητα με χαρακτηριστικά
σχολείου εντείνεται ακόμα περισσότερο
υπό τον βούρδουλα της διαγραφής στα ν+2
χρόνια, που σταδιακά νομιμοποιείται,
την ίδια στιγμή που ο υπό συγκρότηση
οργανισμός προβλέπει διαγραφές φοιτητών
και στην περίπτωση αποτυχίας 6 φορές
στην εξέταση ενός μαθήματος. Έτσι θα
διαμορφωθεί το νέο μοντέλο φοιτητή που
θα είναι 24 ώρες το 24ωρο προσκολλημένος
στο μάθημα, το εργαστήριο και την συνεχή
μελέτη μήπως και καταφέρει να βρει μια
θέση εργασίας μέσα στο βούρκο της
ανεργίας.
Ξεκινώντας
λοιπόν από το πρόγραμμα σπουδών μας,
θέτουμε τις βάσεις ενός συλλογικού
διαλόγου σχετικά με τη γνώση,
το περιεχόμενο και το αντίκτυπο των
σπουδών,
στην κατεύθυνση “σχεδίασης” ενός
Πανεπιστημίου που περιγράφεται από τις
ίδιες μας τις ανάγκες.
Μέσα
από συλλογικές διαδικασίες, να αρνηθούμε
αυτό που μας «προτείνουν» και να
διεκδικήσουμε αυτό που μας ανήκει!
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
-Το
τμήμα να
ψηφίσει επί των αρχών του προγράμματος
σπουδών,
τις οποίες έχει καταθέσει ο ΣΣΑ. Το
πρόγραμμα σπουδών που βρίσκεται σε
εφαρμογή τώρα, δεν μπορεί παρά να είναι
μόνο ένα μεταβατικό πρόγραμμα
για όλους για τη χρονιά αυτή, με αλλαγές
που θα προτείνουμε προς την κατεύθυνση
που θέλουμε.
-Ο
σύλλογος απαιτεί τη συγκρότηση
επιτροπής (στην
οποία θα συμμετέχουν φοιτητές εκπροσοπώντας
τον ΣΣΑ και καθηγητές ίδιου αριθμού από
κάθε τομέα), που
θα συνεδριάζει ανοιχτά και τακτικά για
τη συζήτηση και τη διαμόρφωση ενός
προγράμματος σπουδών που βασίζεται
στις αρχές που προτείνουμε.
Παράλληλα,να συγκροτηθεί επιτροπή που
θα συζητά και θα διαμορφώνει τις αλλαγές
που πρέπει να διέπουν οπωσδήποτε το
μεταβατικό πρόγραμμα σπουδών.
-Ανατροπή
του νόμου-πλαισίου και
των τροπολογιών του. Καμία εφαρμογή των
οργανισμών λειτουργίας! Καμία διαγραφή
φοιτητή. Καμία νομιμοποίηση του Συμβουλίου
Ιδρύματος. Καμία
εξωτερική αξιολόγηση! Ενιαία
Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, δημόσια και
Δωρεάν για όλους.
-Καμία
μείωση προσωπικού. Προσλήψεις για
την κάλυψη των αναγκών του πανεπιστημίου
και του τμήματος.
-Ενιαίο
πτυχίο με
όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά
δικαιώματα. Καμία σκέψη για διάσπασή
του σε δύο κύκλους σπουδών (4+1, 3+2). Συνολική
εποπτεία επί του γνωστικού αντικειμένου.
-Κανένας
χορηγός, στο
τμήμα Αρχιτεκτόνων, στο ΑΠΘ, στα
πανεπιστήμια!
-Κανένας
εξωτερικός παράγοντας (κυβέρνηση,
κατευθύνσεις ΕΕ-Μπολόνια-κοινοτικές
οδηγίες κτλ) να μην εμπλέκεται στη
λειτουργία, στην έρευνα και στην
εκπαιδευτική λειτουργία των πανεπιστημίων
-Ανθρώπινοι
ρυθμοί σπουδών. Δωρεάν σίτιση, στέγαση,
συγγράμματα και συγκοινωνίες για όλους.
Αύξηση των δαπανών για όλες τις φοιτητικές
παροχές. Καμία σκέψη για δίδακτρα στις
σπουδές μας και κατάργηση των δωρεάν
συγγραμμάτων. Έξω
οι εργολαβίες από το ΑΠΘ και από παντού.
Καμία μορφή ιδιωτικοποίησης.
-Ανοιχτές
αίθουσες στις
οποίες να μπορούν όλοι οι φοιτητές να
έχουν πρόσβαση, να δουλεύουν, να συζητούν.
Να είναι κατάλληλα εξοπλισμένες με
καθίσματα, σχεδιαστικά εργαλεία και
αποθηκευτικούς χώρους.
-Κανένα
αντίτιμο στη νησίδα του τμήματος Αρχιτεκτόνων!
Δωρεάν εκτυπώσεις και υλικά, για
διορθώσεις και παραδόσεις, για όλους.
-Κάτω
τα χέρια από το άσυλο. Διεύρυνση
του σε σχολεία και χώρους εργασίας.Κανένα
μέτρο ενάντια στο δικαίωμα της διαδήλωσης
και της κατάληψης.
ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ
ΣΕ:
- Κατάληψη της σχολής Παρασκευή 24, Δευτέρα 27, Τετάρτη 29 και Πέμπτη 30_10 και νέα Γενική Συνέλευση του Συλλόγου την Πέμπτη 30_10 στις 13.00
- Πλήρης εποπτεία επί οποιωνδήποτε αλλαγών-διαδικασιών επί του προγράμματος σπουδών. Παρέμβαση στην επόμενη συνέλευση του τμήματος και σε κάθε διαδικασία στην οποία τίθεται σε συζήτηση το ζήτημα.
- Συντονιστική επιτροπή την Παρασκευή 24_10 για εξειδίκευση της απόφασης της συνέλευσης και ορισμό νέων δράσεων.
- Συγγραφή κειμένου-νέου δελτίου τύπου του Συλλόγου και διακίνησή του σε άλλους Συλλόγους και Μέσα Αντιπληροφόρησης
- Συμμετοχή σε Πορεία των Φοιτητικών Συλλόγων μέσα στο πανεπιστήμιο την Παρασκευή 24_10. Συμμετοχή σε αντίστοιχες δράσεις σε συντονισμό με άλλους συλλόγους.
- Εξώστρεφες δράσεις προπαγάνδισης στο πανεπιστήμιο και τις άλλες σχολές
- Συντονισμός με συλλόγους που βρίσκονται σε αγωνιστική κατεύθυνση και προχωρούν σε αντίστοιχες δράσεις
- Μαζική παράσταση στον ΟΑΣΘ στο τέλος του μήνα για διαγραφή των προστίμων φοιτητών και ανέργων, σε συντονισμό με το Δίκτυο Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων
- Μπλοκάρισμα των Οργανισμών και παρεμβάσεις στη Σύγκλητο και στη Γενική Συνέλευση Τμήματος, όποτε αυτοί είναι προς συζήτηση.
- Μπλοκάρισμα κάθε προσπάθειας διαγραφής φοιτητών με όποιον τρόπο και αν επιχειρηθούν να γίνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου