Οι τραγωδίες των τελευταίων εβδομάδων στη Μεσόγειο, δυστυχώς, δεν είναι νέο φαινόμενο. Είναι εικόνα από τα παλιά. Είναι το πιο απάνθρωπο πρόσωπο αυτής της κοινωνίας. Χιλιάδες άνθρωποι εγκαταλείπουν σαν κυνηγημένοι τις χώρες που μεγάλωσαν, εξαιτίας των πολέμων, της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Γι' αυτούς η φυγή δεν αποτελεί επιλογή και ελεύθερη κίνηση, αλλά βαθιά ελεγχόμενη από το κεφάλαιο κινητικότητα, η οποία τους στέλνει στις πιο "ανεπτυγμένες" χώρες του κόσμου για να αποτελέσουν το φθηνό εργατικό δυναμικό και τους αποδιοπομπαίους τράγους του κράτους και του παρακράτους. Κάποιοι βεβαία δεν καταφέρνουν να αποτελέσουν ούτε καν αυτό, καθώς δε φτάνουν ποτέ στον προορισμό τους. Αντίθετα, το ταξίδι τους τελειώνει πολύ σύντομα και φρικαλέα σε κάποια θάλασσα της Μεσογείου. Βέβαια τα κράτη και το κεφάλαιο δεν νοιάζονται. Τι τους πειράζει; Κάθε νεκρός/η μετανάστης/ρια/πρόσφυγας είναι απλά ένας ακόμη αριθμός στον τεράστιο κατάλογο με τα θύματά τους.
Κράτος και ΕΕ υποδέχονται όσες και όσους τα καταφέρουν με τραμπουκισμούς, είτε επίσημους (αστυνομία, τοπικές αρχές κλπ), είτε ανεπίσημους (φασίστες, ρατσιστικές τοπικές κοινωνίες). Και φυσικά τους υποδέχονται με φυλακές που ονομάζουν "κέντρα φιλοξενείας", τα γνωστά στρατόπεδα συγκέντρωσης και φράχτες για να τους αναχαιτίσουν και να τους επαναπροωθήσουν όπου είναι κάθε φορά πιο βολικό, με βάσει τις εκάστοτε ανάγκες του κεφαλαίου. Οι πρόσφυγες, οι μετανάστες και οι μετανάστριες, λοιπόν, δεν είναι απλά μια ακόμα πληττόμενη κοινωνική ομάδα. Είναι τα θύματα του καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο φυτοζωεί πάνω στις χώρες που ονομάζει "υποανάπτυκτες", προκειμένου να κερδοφορεί με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο. Οι δεσμοί μας λοιπόν, με τους/ τις μετανάστες/ριες είναι βαθιά ταξικοί και δε γίνεται να μη βλέπουμε τους εαυτούς μας στα πρόσωπά τους.
Δε γίνεται, όμως, απλά η κατάσταση αυτή σιωπηλά να μας θλίβει. Δε γίνεται άλλο να κατακλυζόμαστε από οίκτο κι όχι από οργή. Οργή για το σύστημα που γεννά τους πολέμους και τη φτώχεια, που οδηγούν χιλιάδες ανθρώπους στην αναζήτηση ενός καλύτερου αύριο και τους φέρνουν αντιμέτωπους με φράχτες, θαλασσοπνιγμούς, στρατόπεδα συγκέντρωσης, ρατσιστικές τοπικές κοινωνίες, κράτος και παρακράτος. Δε γίνεται να μη στεκόμαστε έμπρακτα απέναντι στους εκφραστές αυτού του συστήματος, που ενώ ευθύνονται για την εξαθλίωση ολόκληρων λαών, αναδεικνύονται σε σωτήρες με την υποκριτική τους "φιλανθρωπία". Όμως δε γελιόμαστε, ΕΕ, κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν. Να κάνουμε την οργή συνείδηση και πάλη και να τους σταματήσουμε!
Όλες και όλοι στην πορεία
Παρασκευή 25/09 στις 7μμ στο Άγαλμα Βενιζέλου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου