Ψήφισμα Συμμετοχής του ΣΣΑ στις πρωτοβουλίες "Ένα σχολείο για το Κομπάνι" και '"Ενα σχολείο για το Ντονμπάς" // Γενική Συνέλευση 12/5/16

Από τον Ιούλιο του 2014 οι περιοχές του Ντονμπάς της Ανατολικής Ουκρανίας δέχονται σφοδρές στρατιωτικές επιθέσεις από τον τακτικό στρατό που έχει συγκροτήσει το κυβερνητικό καθεστώς του Κιέβου, αλλά κι από φασιστικές στρατιωτικές και παραστρατιωτικές ομάδες που δραστηριοποιούνται στους κόλπους του. Τα αποτελέσματα των παραπάνω επιθέσεων αντιστοιχούν σε διαστάσεις μίας πρωτόγνωρης ανθρωπιστικής κρίσης για την περιοχή, αλλά και για τα ευρωπαϊκά ιστορικά δεδομένα του 21ου αιώνα: Σύμφωνα με διεθνή στοιχεία, δεκάδες χιλιάδες είναι οι νεκροί και οι τραυματίες, ενώ σε εκατομμύρια ανέρχονται οι εκτοπισμένοι και οι μετανάστες, μεταξύ αυτών και σημαντικά τμήματα του ελληνικού πληθυσμού στην Ανατολική Ουκρανία (Οδησσός, Μαριούπολη κλπ). Η άρνηση και η αντίσταση του λαού του Ντονμπάς στην επιβολή του αντιδημοκρατικού καθεστώτος του Κιέβου, στον φασισμό και τον πόλεμο, συναντά απέναντί της, εκτός από τον κυβερνητικό στρατό, την ένοχη σιωπή και τη συγκάλυψη που φτάνει στο βαθμό της υποστήριξης των πολεμικών εγκλημάτων από τις κυβερνήσεις της ΕΕ ,των ΗΠΑ και της Ρωσίας που στηρίζει τη ρωσόφωνη κυβέρνηση αποβλέποντας στα δικά της γεωπολιτικά-ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.

Θύμα των επιχειρήσεων του ουκρανικού στρατού και των ένοπλων φασιστικών ομάδων είναι και το δομημένο περιβάλλον της περιοχής του Ντονμπάς. Συγκεκριμένα, έχουν καταστραφεί περισσότερες από 8.500 εγκαταστάσεις στην περιοχή του Λουγκάνσκ και περισσότερες από 9.500 εγκαταστάσεις στην περιοχή του Ντονέτσκ, εκ των οποίων συνολικά πάνω από 13.200 κατοικίες, 118 νοσοκομειακές μονάδες, εκατοντάδες εκπαιδευτικά κτίρια και μονάδες παραγωγής ενέργειας, δεκάδες βιομηχανικές μονάδες και σημαντικό τμήμα της αρχιτεκτονικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της Ανατολικής Ουκρανίας, μεταξύ αυτού και το διεθνώς αναγνωρισμένο σύμπλεγμα μνημείων του Saour-Mogyla.

Αντίστοιχα, τον Ιανουάριο του 2015 ανακοινώθηκε ότι η επέλαση των ISIS προς τη Δύση ανακόπηκε οριστικά στο Κομπάνι της Ροζάβα, στο συριακό τμήμα του Κουρδιστάν. Η καταστροφική δράση και η βαρβαρότητα των ισλαμοφασιστικών ορδών των ISIS ήταν ήδη γνωστή από την ακραία στρατιωτική βία που άσκησαν απέναντι στον άμαχο πληθυσμό του Ιράκ και της Μέσης Ανατολής, αλλά και την καταστροφή ανεκτίμητου πλούτου της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς στην ευρύτερη περιοχή, όπως στον αρχαιολογικό χώρου της Νιμρούτ, στο Μουσείο της Μοσούλης κ.α.

Η επικράτηση των ανδρών και των γυναικών του Κομπάνι ενάντια στους επιδρομείς του Ισλαμικού Κράτους αποτέλεσε ένα γεγονός με παγκόσμια σημασία και ακτινοβολία, αλλά ταυτόχρονα και με κόστος την σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή της πόλης.

Με το 80% του οικοδομικού αποθέματος της πόλης κατεστραμμένο, οι κάτοικοι του Κομπάνι προσπαθούν να επιστρέψουν από τους καταυλισμούς που διαμένουν στην ελεύθερη πόλη τους. Βασική ανάγκη του τεράστιου εγχειρήματος κοινωνικής και τεχνικής αναδόμησης, η δημιουργία νέων εκπαιδευτικών υποδομών και συγκεκριμένα η κατασκευή Σχολείων.

Στη βάση της διεθνιστικής αλληλεγγύης έχουν οργανωθεί διεθνείς καμπάνιες στήριξης των λαών που αντιστέκονται. Το ζητούμενο είναι να δοθεί ένα τέλος στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και ο ίδιος ο λαός να παλέψει για να είναι κύριος του εαυτού του ενάντια στο κεφάλαιο που δημιουργεί αυτούς τους πολέμους. Ο λαός να παλέψει για μια κοινωνία όπου τα σχολεία, τα νοσοκομεία κλπ θα χτίζονται όχι με κριτήριο το κέρδος αλλά τις κοινωνικές ανάγκες. Αντίστοιχα, το περιεχόμενο αυτών των πρωτοβουλιών να υιοθετήσει διευρυμένα χαρακτηριστικά για το σύνολο των αναγκών και το τέλος των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.

 Συγκεκριμένα, στο Ντονμπάς, οργανώνεται η πρωτοβουλία “Ένα Σχολείο για το Ντονμπάς”. Αντίστοιχα, στο Κομπάνι, οργανώνεται καμπάνια αλληλεγγύης για την κατασκευή του “Σχολείου της Ελευθερίας των  Λαών”. Αυτό το εγχείρημα έχει στηριχθεί από τον πανελλήνιο Σύλλογο Αρχιτεκτόνων ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ, από μεγάλη μερίδα συλλόγων εκπαιδευτικών, σωματείων και συλλογικοτήτων τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία. Δεν είναι η πρώτη φορά που οργανώνονται τέτοιες πρωτοβουλίες: το 2000 ξεκίνησε η πρωτοβουλία «Ένα σχολείο για την Τσιάπας» στο Μεξικό, το 2009 η πρωτοβουλία  «Ένα σχολείο για τη Γάζα», και τα δύο εγχειρήματα έχουν ολοκληρωθεί και στηριχθεί πολύ ενεργά τόσο οικονομικά όσο και με φυσική παρουσία από μηχανικούς, ομοσπονδίες, εκπαιδευτικούς, φοιτητές, μαθητές κλπ.

Ενάντια σε μια λογική που θέλει τους αρχιτέκτονες να σχεδιάζουν για μια ελίτ, θεωρούμε σημαντικό να διαμορφώνεται μια άλλη κουλτούρα του αρχιτέκτονα όπου κοινωνικά κριτήρια και ζητήματα θα λαμβάνονται υπόψη στη διαδικασία της σύνθεσης κατά τη διάρκεια των σπουδών μας αλλά στην εξάσκηση του επαγγέλματος. Στο επίπεδο της σχολής μας, αποτελεί κατεύθυνση των αποφάσεων του συλλόγου φοιτητών η σύνδεση των μαθημάτων και του προγράμματος σπουδών γενικότερα, με την κοινωνική πραγματικότητα και όχι με τις συνθήκες της αγοράς εργασίας όπως είναι σήμερα. Αθροιστικά σε όλα τα παραπάνω, θεωρούμε ότι η ένταξη του περιεχομένου των πρωτοβουλιών στο αντικείμενο των αρχιτεκτονικών σχεδιασμών θα συμβάλει και  στην έμπρακτη υποστήριξη αυτών των εγχειρημάτων.

Ως Σύλλογος Σπουδαστών Αρχιτεκτονικής αποφασίζουμε να στηρίξουμε τις παραπάνω πρωτοβουλίες και να συμμετέχουμε στις ομάδες εργασίας του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ για τα 2 εγχειρήματα. Καλούμε και τους υπόλοιπους Συλλόγους του ΑΠΘ να συζητήσουν για τις εν λόγω πρωτοβουλίες με προοπτική να συμμετάσχουν και να βοηθήσουν έμπρακτα σε αυτές, καθώς υπάρχει ανάγκη για οικονομική ενίσχυση των εγχειρημάτων αυτών αλλά και τεχνική, επιστημονική καθώς και σε ανθρώπινο δυναμικό.