ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
Συλλόγου Σπουδαστών Αρχιτεκτονικής
/ ΤΕΤΑΡΤΗ /
03Δεκεμβρίου / στις 13.00
αιθ.301
το κείμενο:
6 Δεκέμβρη 2008. Η είδηση της δολοφονίας του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από σφαίρα μπάτσου έχει συγκλονίσει την ελληνική κοινωνία. Το τι ακολούθησε γνωστό.
Η συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση της κοινωνίας ενάντια στις πολιτικές της κυβέρνησης, αλλά και της βαρβαρότητας του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος (το οποίο βρίσκεται τότε στα πρώτα στάδια της βαθιάς του κρίσης) μετατρέπεται σε μια συνολική επίθεση και αμφισβήτηση από την πλευρά της νεολαίας (και όχι μόνο) προς όλες αυτές τις «αξίες» της ανταγωνιστικότητας, της τάξης και της ασφάλειας που προσπαθεί να εγκαθιδρύσει η κυβέρνηση. Αφορμή, η κορύφωση όλου αυτού του δόγματος με τη δολοφονία του Αλέξη.
Η νεολαία υιοθετώντας μαζικές συγκρουσιακές πρακτικές, συντονιζόμενη σε πανελλαδικό επίπεδο, δημιουργώντας κέντρα αγώνα σε κάθε πόλη, καταλαμβάνοντας σχολεία, σχολές αλλά και δημόσια κτίρια δίνει ένα συνολικό στίγμα αμφισβήτησης του συστήματος και του δυσχερούς μέλλοντος για το οποίο την προετοιμάζουν. Σε αντίθεση με την προπαγάνδα των ΜΜΕ που παρουσιάζει μια εικόνα βανδαλισμών και λεηλασιών, οι εξεγερμένοι συγκρούονται μαζικά με τις δυνάμεις καταστολής, στοχοποιώντας αστυνομικά τμήματα και κέντρα λήψης αποφάσεων της εξουσίας. Παράλληλα καταλαμβάνουν δημόσια κτήρια και μέσα από λαϊκές συνελεύσεις και τοπικές επιτροπές κατοίκων φτάνουν τη φωνή της εξέγερσης σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά.
Παρ’ όλα αυτά, όλη αυτή η εξεγερτική κατάσταση δεν κατάφερε να πάρει αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά ή μπορούμε καλύτερα να πούμε ότι...έθεσε ερωτήσεις, αλλά δεν έδωσε απαντήσεις. Η οργή της νεολαίας δεν κατάφερε να γίνει συνείδηση και η πάλη και τα οδοφράγματα παρέμειναν μόνο ενάντια στην αστυνομία και το τι αυτή πρεσβεύει, αποτυγχάνοντας να δώσει συνολικότερη έκφραση στον αγώνα μας ενάντια στην καταστολή, ενάντια στο κράτος και το εκμεταλλευτικό αυτό σύστημα.
Σχεδόν 6 χρόνια μετά, το τοπίο φαίνεται ακόμη θολό, το μέλλον της νεολαίας ακόμη πιο μαύρο και οι συσχετισμοί φαίνεται να έχουν γύρει προς την πλευρά των «από τα πάνω». Ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται η οικονομική κρίση στην Ελλάδα και η επίθεση που εξαπολύεται τα τελευταία 5 χρόνια
απέναντι στο λαό και τη νεολαία επιβεβαιώνουν πως οι αιτίες που γεννούν και τροφοδοτούν την κοινωνική αγανάκτηση δεν έχουν αναιρεθεί, αντιθέτως έχουν βαθύνει. Η ανεργία έχει φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα, οι μισθοί είναι στον πάτο, τα προγράμματα voucher και η μετανάστευση προβάλλεται σαν ελπίδα. Η πολιτική της Ε.Ε. γονατίζει ακόμη την κοινωνία, γονατίζει ακόμη τη νεολαία. Μόλις τον προηγούμενο μήνα είδαμε ότι ο αντίπαλος «δε σηκώνει κουβέντα». Ο ξεσηκωμός των συμφοιτητών μας στην Αθήνα ενάντια στους οργανισμούς, τις διαγραφές, αλλά και το μαύρο εργασιακό μας μέλλον έδωσε την καλύτερη αφορμή στην κυβέρνηση για να δείξει το ακροδεξιό της πρόσωπο. «Όποιος αντιδρά θα καταστέλλεται μέχρι τέλους και δε θα σηκώνει κανείς κεφάλι»! Αυτό είναι το δόγμα της κυβέρνησης, αυτές είναι οι επιταγές του σύγχρονου καπιταλισμού.
Την ίδια στιγμή, ένας ακόμη αγώνας επιβίωσης και αξιοπρέπειας που διεξάγεται, δέχεται την πιο ύπουλη και απάνθρωπη επίθεση από μεριάς του κράτους. Ο Νίκος Ρωμανός συνελήφθη λίγα χρόνια πριν για «διπλή ληστεία σε τράπεζα» με 16 έτη ποινή. Συνελήφθη πρώτα για τις ιδέες του (αγωνιστής του αναρχικού κινήματος και κολλητός του Αλέξη Γρηγορόπουλου που ήταν πλάι του όταν τον δολοφόνησε το κράτος) και έπειτα για τις πράξεις του. Πλέον θεωρείται «επικίνδυνος και αιμοβόρος εγκληματίας» αν κρίνουμε και τα λεγόμενα της ΔΑΠ ΝΔΦΚ Πολυτεχνικής ΑΠΘ. Δεν του δίνονται οι εκπαιδευτικές άδειες (παρότι κατάφερε να περάσει στο πανεπιστήμιο διαβάζοντας μέσα στη φυλακή και παρότι είναι και νόμιμο δικαίωμά του) και το κράτος είναι διατεθειμένο να προχωρήσει σε μια νέα δολοφονία. Άλλωστε για δολοφονία και μάλιστα πολιτική μιλάμε, όταν εξαναγκάζεις κάποιον να οδηγηθεί σε απεργία πείνας για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του, έστω ακόμη και αυτά που του επιτρέπουν οι νόμοι του συστήματος.
Πολλά χιλιόμετρα μακριά υπάρχει και άλλος Γρηγορόπουλος. Στο Ferguson διεξάγεται η μάχη μιας ακόμη γενιάς ενάντια στην εξουσία. Ο μικρός Brown, θύμα της εξαθλίωσης και της μιζέριας που επιβάλλει ο καπιταλισμός και στην Αμερική, ήταν ακόμη ένας από τους πολλούς που έχουν κάνει μικρο"ληστεία" για να καταφέρουν να ζήσουν, ακόμη ένας όμως που δολοφονήθηκε από το «μακρύ χέρι» της σάπιας τους δικαιοσύνης. Εν ψυχρώ. Όσο και αν προσπαθεί είτε να αποκρυφτεί, είτε να αμφισβητηθεί, τα τρία παραπάνω γεγονότα έχουν μια κοινή μήτρα: την ταξική κοινωνία. Την κοινωνία που μας χωρίζει με βάση το «ποιος έχει». Τι και αν ο Ρωμανός προέρχεται από πλούσια οικογένεια; Τι και αν ο Brown πυροβολήθηκε και γιατί ήταν νέγρος; Η ουσία είναι ότι το εκμεταλλευτικό σύστημα που ζούμε και η ύπαρξη εξουσίας εντός του, δίνει την ευκαιρία σε καθένα που κρίνει τον εαυτό του ανώτερο και στον καθένα που έχει εξουσία (μέχρι και ο ελεγκτής...), να δολοφονεί. Εν ψυχρώ. Και «να βάζει τα πράγματα στη θέση τους». Και τελικά ο εκτελεστής να δικάζεται από τον ίδιο τον αυτουργό. Τι αντίφαση!
Έτσι και αλλιώς ζούμε στο σύστημα των μεγάλων αντιφάσεων. Μια κοινωνία γεμάτη δυνατότητες για την ανθρωπότητα και υπερπαραγωγής σε επίπεδο γνώσης, υλικών αγαθών και ψυχαγωγίας και όμως ζούμε σε μια κοινωνία που πεθαίνει από την πείνα, είναι (και θα γίνει ολοένα και περισσότερο) αμόρφωτη και όποιος δεν είναι άνεργος, θα δουλεύει 12ωρα και βάλε για τρεις και εξήντα.
Μα ο συσχετισμός που λέγαμε και πιο πριν...; Αλίμονο μας αν θεωρούμε ότι έχει κριθεί. Όλα κρίνονται στις συλλογικές διεκδικήσεις, όλα κρίνονται στους δρόμους, όλα κρίνονται με βάση τις δικές μας ανάγκες. Σήμερα η κυβέρνηση, η ΕΕ και ο καπιταλισμός παίρνει την επιλογή να δολοφονήσει μια ολόκληρη γενιά. Να μας πάρει ακόμη και όσα είχαμε και να μας πετάξει ακόμη πιο χαμηλά. Εμείς από την άλλη έχουμε την επιλογή να ξεκαθαρίσουμε ότι στο μέλλον που μας ετοιμάζουν δεν υπακούμε και να επιβάλλουμε τις ανάγκες μας στο τώρα. Θα ζήσουμε ελεύθεροι απέναντι στον απάνθρωπο κόσμο που ζούμε. Και ας μας χτίζουν φυλακές παντού, εμείς θα τις γκρεμίζουμε.
Μπροστά λοιπόν στην αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να μας διαγράψει σα γενιά, να μας διαλύσει το παρόν και το μέλλον και παράλληλα να μας δέρνει, μπροστά στην επιθυμία τους να συντρίψουν κάθε μορφή συλλογικότητας και αντίστασης, εμείς εμπνεόμαστε από τα φωτεινά παραδείγματα των τελευταίων ημερών. Εμπνεόμαστε από το λαό της ανατολικής Ουκρανίας που συγκρούεται με τους φασίστες, την ουκρανική ολιγαρχία, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τους Κούρδους αντάρτες που τα βάζουν με τους τζιχαντιστές, την Τουρκία και τα αμερικάνικα συμφέροντα, τους χιλιάδες διαδηλωτές στις ΗΠΑ ενάντια στις δολοφονίες του Φέργκιουσον, το φοιτητικό κίνημα που κάνει καταλήψεις στα «εκσυγχρονισμένα» πανεπιστήμια του Μπέρκλεϊ και του Λονδίνου, το πείσμα και το θάρρος του απεργού πείνας Ν. Ρωμανού. Επιλέγουμε, την ώρα που η κυβέρνηση, η ΕΕ και ο καπιταλισμός παίρνουν την επιλογή να δολοφονήσουν μια ολόκληρη γενιά, να τους απαντήσουμε εδώ και τώρα ότι το χρεωκοπημένο μέλλον που μας ετοιμάζουν δεν είναι μονόδρομος.
Ερχόμαστε, Παραμερίστε
Κατεβαίνουμε σα μια χιονοστιβάδα
που όσο κατηφορίζει
μεγαλώνει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου