παρεμβαση της Ενωτικης Πρωτοβουλιας

Κείμενο συμβολής της Ενωτικής Πρωτοβουλίας                                                                  

   Η οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2007-2008 στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα επηρέασε σε σημαντικό βαθμό, την στρατηγική της αστικής τάξης αλλά και προσέδωσε νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά στους λαϊκούς αγώνες. Η συντεταγμένη επίθεση που έχουν εξαπολύσει οι δυνάμεις του κεφαλαίου ενάντια στα λαϊκά στρώματα μετά το ξέσπασμα της κρίσης, με τις μαζικές απολύσεις, τις μειώσεις μισθών, τη διόγκωση της ανασφάλιστης εργασίας, τη συμπίεση των λαϊκών στρωμάτων διαμορφώνουν μια ιδιότυπη δυσμενή πραγματικότητα για το σύνολο των εργαζομένων και οδηγούν όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες στην εξαθλίωση.

   Από την μια η όξυνση της επίθεσης και από την άλλη οι παραστάσεις συλλογικών αγώνων που είχε κυρίως η νεολαία οδήγησαν στο πρώτο μαζικό ξέσπασμα της λαϊκής οργής, αυτό της εξέγερσης του Δεκέμβρη, σηματοδοτώντας την απαρχή μιας σειράς κοινωνικών αγώνων στη χώρα μας. Είναι γεγονός ότι με το βάθεμα της οικονομικής κρίσης, τα πρώτα ξεσπάσματα της νεολαίας και των εργαζομένων, αν και αποτελούσαν μια μαζική απάντηση στη κατάσταση που διαμορφωνόταν, χαρακτηρίζονταν από το στοιχείο του αυθόρμητου.       

   Παρ' όλα αυτά, η καταλυτική συμβολή των πιο πρωτοπόρων κομματιών της αριστεράς και του εργατικού κινήματος στο ζήτημα της ρήξης με την κυβέρνηση και την ΕΕ, της διαγραφή του χρέους και της αντικαπιταλιστικής απάντησης στην κρίση, οδήγησε στο περαιτέρω πολιτικό βάθεμα των εργατικών αγώνων. Κάτι το οποίο αποτυπώθηκε στις μαζικές απεργίες των τελευταίων χρόνων, στην οργάνωση των λαϊκών αγώνων μέσα από τις πλατείες, στις λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών και στα κινήματα “δεν πληρώνω” με αποκορύφωμα τη διήμερη απεργία στις 19-20 Οκτώβρη και την απρόσμενη εμφάνιση του λαϊκού παράγοντα στις παρελάσεις της 28ης Οκτώβρη.

   Η παραπάνω κατάσταση δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα στην Ελλάδα, με την τεράστια πλέον πληττόμενη πλειοψηφία να ριζοσπαστικοποιείται και να αμφισβητεί το σύνολο της κυρίαρχης αστικής πολιτικής. Συγκεκριμένα, οι κινητοποιήσεις των τελευταίων μηνών είχαν ως χαρακτηριστικό την ιδιαίτερη μαζικότητα, αποφασιστικότητα και διάρκεια, με την πλειοψηφία του λαού να αμφισβητεί έμπρακτα πλέον τόσο τη φυσική καταστολή, όσο και τη στοχοποίηση και ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων, μέσω της εργοδοτικής τρομοκρατίας, της προπαγάνδας των ΜΜΕ κ.α. Οι διεργασίες αυτές εντός των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας, όρισαν τον λαϊκό παράγοντα ως τον πλέον καταλυτικό μοχλό στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας, οδηγώντας σε μια γενικευμένη πολιτική αστάθεια και σε πρωτόγνωρα σενάρια αστικής πολιτικής, συγκυβερνήσεων μηδενικής λαϊκής απεύθυνσης και κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού.

   Μέσα σε αυτή την όξυνση των λαϊκών αγώνων, συνέβαλε σε σημαντικό βαθμό και η μεγαλειώδης εμφάνιση του φοιτητικού κινήματος στα τέλη Αυγούστου. Η απότομη έξαρση των φοιτητικών κινητοποιήσεων υπήρξε αποτέλεσμα της ψήφισης του νέου νόμου πλαίσιο ως εξειδίκευση του μνημονίου στα πανεπιστήμια, των ευρύτερων κοινωνικών συνθηκών που βιώνει η σπουδάζουσα νεολαία και των κινηματικών διεργασιών που αναπτύχθηκαν εντός των ιδρυμάτων την προηγούμενη περίοδο.

   Κατά τους δύο μήνες φοιτητικών κινητοποιήσεων, εμφανίστηκαν μέσα στα φοιτητικά αμφιθέατρα βαθιά πολιτικοποιημένα αγωνιζόμενα κομμάτια φοιτητών τα οποία χαρακτηρίζονταν από ιδιαίτερη μαζικότητα και διάρκεια. Καταλυτική συμβολή σε αυτό αποτέλεσε το ζήτημα ότι το φοιτητικό κίνημα από τις πρώτες μέρες εμφάνισής του δεν περιορίστηκε αποκλειστικά στο ζήτημα της ανατροπής του νόμου, αλλά κατάφερε να βαθύνει πολιτικά και να συνδέσει το αγωνιζόμενο κομμάτι των φοιτητών με το πρόταγμα της ανατροπής του συνόλου της κυρίαρχης πολιτικής και της κυβέρνησης. Παράλληλα συνέβαλε στην προσπάθεια να συνδεθεί ο αγώνας των φοιτητών με τον ευρύτερο λαϊκό παράγοντα, τους εργαζομένους, τις πλατείες και να αποτελέσει πυροδότη ευρύτερων κινηματικών διεργασιών και εξάρσεων. Εντός της ακαδημαϊκής κοινότητας η μαζικότητα και η μαχητικότητα των φοιτητών κατάφεραν να απονομιμοποιήσουν πλήρως ένα νόμο ψηφισμένο από 250 βουλευτές., οδηγώντας έτσι την πλειοψηφία των διοικήσεων των ιδρυμάτων να αδυνατούν να πάρουν αποφάσεις υπεράσπισης του νέου νόμου, δημιουργώντας σημαντικά αναχώματα στην περαιτέρω εφαρμογή του. Ουσιαστική συμβολή του φοιτητικού κινήματος στο κοινωνικό επίπεδο αποτέλεσε το γεγονός ότι κατάφερε να κινητοποιήσει μεγάλα κομμάτια μαθητών, οδηγώντας σε μια πρωτόγνωρη εμφάνιση του μαθητικού κινήματος με εκατοντάδες καταλήψεις σχολείων πανελλαδικά καθώς επίσης ότι κατάφερε να συναντηθεί με πλατιά κομμάτια εργαζομένων, στις μεγαλύτερες μετά την μεταπολίτευση απεργιακές κινητοποιήσεις των προηγούμενων δύο μηνών. Τέλος, το φοιτητικό κίνημα μέσα από τον μεγαλειώδη αγώνα που έδωσε, έκανε ένα σημαντικό βήμα για τον ίδιο του τον εαυτό, αφήνοντας παρακαταθήκη για τις περαιτέρω μάχες της νεολαίας.

   Από την άλλη πλευρά είναι σημαντικό να εξετάσουμε και κάποιους παράγοντες οι οποίοι έπαιξαν ανασταλτικό ρόλο στην κλιμάκωση των φοιτητικών κινητοποιήσεων. Καταρχήν το φοιτητικό κίνημα δεν κατάφερε να σπάσει την πολιτική απομόνωση και το “τείχος σιωπής” που του επέβαλε συντεταγμένα το αστικό μπλοκ εξουσίας. Συγκεκριμένα δείξαμε σχετική αδυναμία στο να πάρουμε κινηματικές πρωτοβουλίες μαζικής κοινωνικής απεύθυνσης. Δε δημιουργήσαμε εκείνα τα πολιτικά γεγονότα τα οποία θα μπορούσαν να λειτουργήσουν τροφοδοτικά για τη συνέχιση και κλιμάκωση του φοιτητικού αγώνα καθώς επίσης και να εμπλέξουν ενεργά το σύνολο των αγωνιζόμενων φοιτητών στις δράσεις του φοιτητικού κινήματος. Βασική πλευρά αδυναμίας μας ήταν ότι δεν καταφέραμε σε ικανοποιητικό βαθμό να συγκροτήσουμε ένα πανεκπαιδευτικό κίνημα ενάντια στη συνολικότερη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, να συνδεθούμε οργανικά με τα πιο πρωτοπόρα κομμάτια της εργασίας καθώς και να συνάψουμε ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες. Τέλος ως ΕΑΑΚ, δεν δείξαμε εκείνα τα αντανακλαστικά και την πολιτική ωριμότητα, ώστε να καταφέρουμε να συνεδριάσουμε και να οργανώσουμε τους φοιτητικούς αγώνες την στιγμή που ξέσπασε το φοιτητικό κίνημα.

   Οι δυνάμεις μας παρ' όλα αυτά, στο φόντο της οικονομικής κρίσης και των επιταχυνόμενων πολιτικών εξελίξεων, οφείλουν να συμβάλουν στην κλιμάκωση του αγώνα των εργαζομένων και της νεολαίας ενάντια στη βάρβαρη επίθεση, στη συγκρότηση κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών με σκοπό τον παλλαϊκό ξεσηκωμό για την ανατροπή της κυβέρνησης. Στο χώρο των πανεπιστημίων αυτός ο στόχος εξειδικεύεται με τη συγκρότηση ενός μαζικού ρεύματος στη νεολαία. Ρεύμα ανατροπής της πολιτικής που οδηγεί στην εξαθλίωση την πλειοψηφία των νέων εργαζομένων. Αναγκαίο λοιπόν είναι να ορίσουν οι δυνάμεις μας ένα σύγχρονο πρόγραμμα πάλης, με αναγκαία προϋπόθεση την αναβάθμιση των πολιτικών μας διαδικασιών, με σκοπό τα σχήματα της ΕΑΑΚ να παλεύουν μέσα από έναν ενιαίο πολιτικό και κινηματικό σχεδιασμό. Ζήτημα το οποίο θα αναβαθμίσει σε σημαντικό βαθμό την αποτελεσματικότητα μας, αποφεύγοντας διαλυτικές διαδικασίες εντός του μορφώματος και των σχημάτων.

   Είναι στοίχημα για τις δυνάμεις μας, να συγκροτήσουν εκείνες τις πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες εντός των πανεπιστημίων, με από κοινού διαδικασίες των φοιτητών και των εργαζομένων για την ανατροπή του συνόλου της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Να συμβάλλουμε σε ένα μαζικό κοινωνικό ρεύμα για την ανατροπή της κυρίαρχης αστικής πολιτικής και κάθε κυβέρνησης που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Να στοιχειοθετήσουμε τις σύγχρονες ανάγκες της νεολαίας και να δώσουμε την μάχη για το πανεπιστήμιο και την εκπαίδευση της γενιάς μας. Να θέσουμε το ζήτημα της εξόδου της χώρας από την ΕΕ, της διαγραφής του χρέους, της κρατικοποίησης των τραπεζών και των στρατηγικών παραγωγικών μονάδων με σκοπό η παραγωγή και τα αγαθά να είναι στα χέρια του λαού. Είναι ανάγκη τέλος για τις δυνάμεις μας να συμβάλλουν στην αναβάθμιση της ενιαίας έκφρασης του φοιτητικού κινήματος μέσω του οριζόντιου συντονισμού των συλλόγων και των συνελεύσεων τους. Σκοπός είναι η πολιτική και ο σχεδιασμός του φοιτητικού κινήματος να παράγεται από τον κόσμο του αγώνα, με εκπροσώπους από τις συνελεύσεις και τα συντονιστικά των φοιτητικών συλλόγων για την περαιτέρω δράση και οργάνωση του φοιτητικού κινήματος με ποιοτικά ανώτερα χαρακτηριστικά ουσιαστικής δημοκρατίας.

Ενωτική Πρωτοβουλία