Τις τελευταίες μέρες ολόκληρη η χώρα έχει συγκλονιστεί από τις φονικές πλημμύρες που έχουν πλήξει την Δυτική Αττική και ιδιαίτερα την περιοχή της Μάνδρας. Εκατοντάδες κατοικίες έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές ενώ ο αριθμός των θυμάτων πλέον ανέρχεται στους 21. Τη ίδια στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μοιράζει κοινωνικά αντίδωρα εξαπάτησης των φτωχών εργαζομένων, συνταξιούχων και ανέργων, θύματα της αστικής μνημονιακής πολιτικής που συνεχίζει, τη στιγμή που περιφέρεια χαρίζει εκατομμύρια σε προέδρους ΠΑΕ για γήπεδα ποδοσφαίρου και επιδοτεί με εκατομμύρια το κέντρο πολιτισμού του Λάτση. 
Σαν να είμαστε στο ίδιο έργο θεατές ακριβώς όπως με τις πυρκαγιές το καλοκαίρι του 2007,2015, ή με τις πλημμύρες του 2002 αλλα και του 2015 στην ίδια ακριβώς περιοχή. Μεγάλη η λίστα των θυμάτων, μεγαλύτερη η λίστα των υπευθύνων, ατέλειωτη η σειρά των έργων (αντιπυρικών και αντιπλημμυρικών) που δεν σχεδιάστηκαν ή εκπονήθηκαν ποτέ. Προτάσεις και μελέτες για την πολιτική προστασία εδώ και δεκαετίες κλεισμένες στα γραφεία Υπουργείων, Δήμων και Περιφερειών. Συνωμοσίες, "συμφέροντα", και κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Σε όλα τα κανάλια Υπουργοί, κυβερνητικοί υπάλληλοι κάνουν συνεχώς δύο πράγματα.
Σαν να είμαστε στο ίδιο έργο θεατές ακριβώς όπως με τις πυρκαγιές το καλοκαίρι του 2007,2015, ή με τις πλημμύρες του 2002 αλλα και του 2015 στην ίδια ακριβώς περιοχή. Μεγάλη η λίστα των θυμάτων, μεγαλύτερη η λίστα των υπευθύνων, ατέλειωτη η σειρά των έργων (αντιπυρικών και αντιπλημμυρικών) που δεν σχεδιάστηκαν ή εκπονήθηκαν ποτέ. Προτάσεις και μελέτες για την πολιτική προστασία εδώ και δεκαετίες κλεισμένες στα γραφεία Υπουργείων, Δήμων και Περιφερειών. Συνωμοσίες, "συμφέροντα", και κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Σε όλα τα κανάλια Υπουργοί, κυβερνητικοί υπάλληλοι κάνουν συνεχώς δύο πράγματα.
Αρχικά θρηνούν για τις απώλειες με κροκοδείλια δάκρυα. Εύλογα προκύπτει το ερώτημα ποιοι άραγε είναι αυτοί που διαχειρίζονται τους κρατικούς πόρους;
Αμέσως μετά βγάζουν καλέσματα για επείγουσα και άμεση δράση, για μια ακόμα "απάντηση σε μια (ακόμα) κρίση". Καλέσματα της πολιτείας και η αυτοοργάνωση σαν μια ακόμα κρατική επιχείρηση διάσωσης... Αρκετά όμως με την δημοσιογραφία. Ας ξεκινήσουμε να μιλάμε σοβαρά:
Το ελληνικό κράτος δεν είναι ανοργάνωτο
Αν το ελληνικό κράτος έχει καταφέρει να φυλακίσει σε κέντρα κράτησης, σε ανοιχτές και λιγότερο ανοιχτές δομές δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες…
Αν τα ελληνικό κράτος μπορεί να συμμετέχει-συντονίζει-διευθύνει διεθνείς στρατιωτικές επιχειρήσεις βομβαρδισμών στη Μέση Ανατολή…
Αν το ελληνικό κράτος έχει κατασκευάσει οδικές αρτηρίες, αυτοκινητόδρομους και σήραγγες χιλιάδων χιλιομέτρων...
τότε είναι σε θέση να εκπονήσει αντιπλημμυρικά έργα στη Δυτική Αττική.
Το ελληνικό κράτος δεν ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους
Η ανθρώπινη ζωή στο σήμερα δεν έχει αξία (από μόνη της). Αυτό που έχει αξία είναι ο παραγωγικός άνθρωπος. Όσοι έχουμε μια νόμιμη θέση στην παραγωγή (για όσο την έχουμε), είμαστε ορατοί για το κράτος και τις κυβερνήσεις. Τι γίνεται όμως με όσους δεν είναι ή παύουν να είναι απαραίτητοι;
(Η τρομακτική ανεργία άλλωστε μας κάνει -σχεδόν- όλους αντικατάστατους)
Οι χιλιάδες παράτυποι μετανάστες εργάτες γης -που αποτελούν την ραχοκοκαλιά της ελληνικής αγροτικής παραγωγής- θύματα ρατσιστικών δολοφονικών επιθέσεων…
Οι εκατοντάδες νεκροί από ατυχήματα σε ώρα εργασίας λόγω ελλιπών μέτρων προστασίας και ασφάλειας…
Οι νεκροί άστεγοι από το κρύο τις ημέρες του χειμώνα…
δείχνουν τον δρόμο του κρατικού ανθρωπισμού…
Για αυτό τα επίμαχα ρέματα της Μάνδρας μπλοκαρίστηκαν από την κατασκευή δύο εργοστασίων χωρίς δεύτερες σκέψεις από κανέναν κρατικό ή πολιτικό παράγοντα.
Για αυτό η περιοχή στους πρόποδες του όρους Πατέρα είναι είτε μια απέραντη χωματερή είτε γεμάτοι από αποθήκες και εταιρείες Logistics, ακριβώς πάνω στα ρέματα που παρέσυραν στο διάβα τους τα πάντα.
Οι πολιτικές που οδήγησαν εδώ. Άνθρωπος ενάντια στη φύση
Τα όλο και πιο ακραία καιρικά φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα τα τελευταία χρόνια, είναι αποτέλεσμα της όλο και πιο ραγδαίας κλιματικής αλλαγής. H εγκληματική φύση του καπιταλισμού για το κυνήγι του κέρδους παρασέρνει στο διάβα της δάση με σκοπό την δημιουργία ορυχείων όπως στις Σκουριές, δημιουργεί ρύπους μέσω των υδρογονανθράκων και αν χρειαστεί βυθίζει και κάνα σαπιοκάραβο που κουβαλά πετρέλαιο, όπως πρόσφατα έγινε στην Σαλαμίνα. Παράλληλα, η αποψίλωση των δασών μέσω των πυρκαγιών και η καμία πρόβλεψη για αντιπυρικά ή αντιπλημμυρικά έργα οδηγούν στην ανεξέλεγκτη πορεία των νερών προς τους οικισμούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα σε αυτό είναι το αποψιλωμένο όρος Πατέρα όπου μόνο το 2016 κάηκαν αθροιστικά 430 στρέμματα κωνοφόρων και μάλιστα υπάρχει και σχέδιο για την δημιουργία ορυχείων Βωξίτη, στην ίδια περιοχή. Επιπλέον η «τσιμεντοποίηση» της Αττικής που υπολογίζεται ότι μόνο το 20% της συνολικής της έκτασης αποτελείται από χώμα και το υπόλοιπο 80% από υλικά που δεν μπορεί να διαπεράσει το νερό είναι ένας ακόμα παράγοντας που δυστυχώς αν δεν αλλάξουν δραματικά τα πράγματα θα μας κάνει να βλέπουμε τις εικόνες της Μάνδρας και της Ν.Περάμου σαν κανονικότητα τα επόμενα χρόνια.
Κάθε κρίση που διαταράσσει την ομαλότητα της οικονομίας πρέπει να επιλύεται
Το ίδιο το κράτος το έχει πει καλύτερα από όλους με το Δόγμα του Ελληνικού Στρατού. Εχθρός είναι «ότι αποκλίνει από τα εθνικά συμφέροντα», δηλαδή φυσικές καταστροφές, πλεονάζοντες μετανάστες και απεργίες, «τρομοκράτες» και πολιτικές οργανώσεις. “Αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) είναι να συμβάλλουν στην αποτροπή κάθε μορφής απειλής, στην αποτελεσματική αντιμετώπιση καταστάσεων κρίσης και να διεξάγουν, τις απαιτούμενες κατά περίπτωση επιχειρήσεις, καθώς επίσης να συμβάλλουν στη διαφύλαξη της σταθερότητας στον ευρύτερο χώρο. Για αυτό το ελληνικό κράτος θέλει να επιλύσει το πρόβλημα που προκάλεσαν οι εκτεταμένες πλημμύρες. Δυστυχώς για όλους τους κατοίκους της Δυτικής Αττικής η συνολική πρόληψη και η δημιουργία εκτεταμένων αντιπλημμυρικών έργων είναι λιγότερο αποδοτική από την διαχείριση μιας κρίσης όταν και όπου αυτή ξεσπάσει. Άλλωστε το κράτος δεν την βλέπει ως μία ανθρωπιστική κρίση, αλλά ως μία διατάραξη της -απαραίτητης για τα συμφέροντά του- οικονομικής και πολιτικής ομαλότητας.
Το αναγκαίο κίνημα ταξικής αλληλεγγύης
Διανύουμε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από ρευστότητα και αστάθεια. Ο καθένας από εμάς, ο καθένας που ανήκει στην πληττόμενη πλειοψηφία, μπορεί κάποια στιγμή, όχι τόσο μακρινή, να βρεθεί θύμα μιας φυσικής καταστροφής. Οι περισσότερες άλλωστε εργατικές περιοχές της Αθήνας στερούνται οποιασδήποτε σχετικής πρόβλεψης. Επιπλέον η παρατεταμένη οικονομική κρίση, η διάλυση των παροχών του κράτους πρόνοιας, έχει αφήσει εκατομμύρια ανασφάλιστους. Εκατοντάδες χιλιάδες είναι όσοι μεταναστεύουν. Σε αυτές τις συνθήκες ο καθένας μπορεί να χρειαστεί την αλληλεγγύη της υπόλοιπης τάξης.
Μιας αλληλεγγύης όμως που δεν είναι φιλανθρωπική αλλά αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα των από κάτω να αλληλοϋποστηριχτούν γιατί οι ζωές όλων μας συντρίβονται μπροστά στις κρατικές και κυβερνητικές πολιτικές.
Σε αυτό το πλαίσιο έξω από το κράτος, την κυβέρνηση και κάθε κρατική αρχή που είναι υπεύθυνες -όχι λόγω παραλείψεων- για αναρίθμητες παρόμοιες τραγωδίες καλούμε σε ένα κίνημα αλληλεγγύης σε όλους τους κατοίκους της Δυτικής Αττικής που έχουν πληγεί από τις πλημμύρες των τελευταίων ημερών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου