Απόφαση Γενικής Συνέλευσης ΣΣΑ | Τρίτη 14_11_2017

Γενική Συνέλευση 

του Συλλόγου Σπουδαστών Αρχιτεκτονικής 

Τρίτη 07|11|2017

Το προηγούμενο διάστημα έσκασε σα βόμβα η είδηση για την αναστολή της διανομής των συγγραμμάτων στους/ις φοιτητές/ριες των σχολών, λόγω υποχρηματοδότησης. Απέναντι σε ακόμη μία περικοπή της φοιτητικής μέριμνας, σε συνδυασμό με μια ασφυκτική πραγματικότητα που διαμορφώνεται για τις ζωές μας, την τεράστια οικονομική πίεση που βιώνει η συντριπτική πλειοψηφία μέσα στα πανεπιστήμια, αλλά και ένα νέο νόμο για την εκπαίδευση [ν. Γαβρόγλου] που επισφραγίζει τη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, ξέσπασαν οι πρώτες φοιτητικές κινητοποιήσεις που μας θύμισαν πως οι αγώνες μπορούν και νικούν, μπορούν να χτίσουν τους όρους για την οικοδόμηση της παιδείας των αναγκών μας. Σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα [και όχι μόνο] πραγματοποιήθηκαν δεκάδες γενικές συνελεύσεις φοιτητικών συλλόγων, πάρθηκαν αποφάσεις ενάντια στην επίθεση που βιώνουμε σε εκπαίδευση και εργασία. Ο σύλλογός μας με τη σειρά του συμμετείχε με την απόφαση της προηγούμενης γενικής του συνέλευσης, στις πανεκπαιδευτικές πορείες και χάραξε κοινή δράση με άλλους συλλόγους.  Μέσα από αυτές τις κινητοποιήσεις δόθηκε ένα ηχηρό μήνυμα σε κυβέρνηση και ΕΕ: το φοιτητικό κίνημα είναι εδώ και θα βρίσκεται απέναντί σας! Οι κινητοποιήσεις αυτές πέτυχαν μια μικρή νίκη και τα συγγράμματα τελικά δίνονται. Παρόλα αυτά, η ρίζα του προβλήματος είναι πολύ βαθύτερη και ακριβώς γι' αυτό το λόγο οι αγώνες αυτοί πρέπει να σημάνουν μόλις την αρχή μιας συνολικότερης και μεγάλης μάχης. Άλλωστε η εξαγγελία για αναστολή της διανομής των συγγραμμάτων δεν ήρθε τυχαία, αλλά σχετίζεται με την πάγια κατεύθυνση από ΕΕ και ΟΟΣΑ για στροφή στο πεδίο της ανεύρεσης πόρων στην αυτοχρηματοδότηση των ιδρυμάτων και προφανώς την όλο και αυξανόμενη υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων. Υποχρηματοδότηση που από την μία υποστελεχώνει τις σχολές σε διδακτικό προσωπικό και εργαζόμενους και από την άλλη μεταθέτει το κόστος σπουδών στις πλάτες των φοιτητών-τριων. Την ίδια στιγμή που φοιτητ(ρι)ές αποκλείονται από τις εστίες, τη λέσχη και γενικά από τη ‘’δημόσια’’ και ‘’δωρεάν’’ εκπαίδευση και που μας λένε συνεχώς ότι «λεφτά δεν υπάρχουν», βλέπουμε να δίνονται απλόχερα τεράστια ποσά σε πολεμικούς εξοπλισμούς, στο χρέος, σε εργολάβους, σε εταιρίες, κτλ.

Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πέρασε σχεδόν απαρατήρητα μέσα στο καλοκαίρι νέο νομοσχέδιο για την εκπαίδευση. Το νομοσχέδιο Γαβρόγλου, σε πλήρη συμφωνία με τις επιταγές της ΕΕ φέρνει μια ποιοτική αναβάθμιση στην επίθεση που γίνεται από μεριάς κυβέρνησης-ΕΕ-κεφαλαίου στην παιδεία. Ακόμη από το λύκειο βάζει τους μαθητές στο κυνήγι προσόντων. Μέσα από τις διπλές εξετάσεις και τη συγκρότηση ήδη από το σχολείο του ατομικού φακέλου προσόντων, ο μαθητής εντατικοποιείται ακόμα περισσότερο και γίνεται όλο και πιο ανταγωνιστικός. Επίσης αλλάζει η αναλογία των μαθητών που πηγαίνουν στο Γενικό Λύκειο και στο ΕΠΑΛ  από 70-30% σε 30-70%. Αυτή η κατεύθυνση βάζει τα θεμέλια για τον «εξορθολογισμό» των εισροών στην τριτοβάθμια ενισχύοντας μεταδευτεροβάθμιους κύκλους σπουδών, όπως είναι η μαθητεία αλλά και ολιγόμηνα προγράμματα κατάρτισης προετοιμάζοντας έτσι τους μαθητές για τις νέες μορφές εργασίας. Έρχεται να εδραιώσει μία συνολική κατάσταση στην εκπαίδευση που από το λύκειο μέχρι και το μεταπτυχιακό,  πρόσβαση θα έχει κατά βάση αυτός-η που έχει να πληρώσει, εντείνοντας έτσι τις ταξικές ανισότητες. Λιγότεροι κατά πολύ οι εισακτέοι (σύμφωνα με το ποσοστό αυτό), διάσπαση των γνωστικών αντικειμένων και των κύκλων σπουδών σε bachelor και master [δημιουργώντας έτσι εργαζομένους-ες πολλών ταχυτήτων] εισαγωγή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά [με βλέψεις και για τα προπτυχιακά], περαιτέρω υποβάθμιση της μέριμνας. Σε αυτή, λοιπόν την κατάσταση αλλά και με πρόφαση την υποχρηματοδότηση [όπως περιγράφηκε και παραπάνω] έρχεται να απαντήσει η αυτοχρηματοδότηση των ιδρυμάτων. Ιδιώτες, εργολάβοι, κλπ μπαίνουν στο πανεπιστήμιο επηρεάζοντας έτσι όλες τις πτυχές της λειτουργίας του. Μέσω του νομοσχεδίου ξεκίνησε η συζήτηση περί διδάκτρων σε μεταπτυχιακά καθώς και ανταποδοτικής εργασίας (δλδ όποιος φοιτητής δεν έχει το απαραίτητο χρηματικό ποσό θα προσφέρει τζάμπα την εργασία του).

Ταυτόχρονα, το πανεπιστήμιο προχωράει στην ίδρυση επώνυμων εδρών ιδιωτών σε σχολές, όπως χαρακτηριστικά έχει γίνει στη Φιλοσοφική ΑΠΘ με την ίδρυση της έδρας Σαββίδη, αλλά και με την έδρα του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας στο ΠΑΜΑΚ, καθώς και με το πιο πρόσφατο μνημόνιο ΑΠΘ-Στρατού. Άλλωστε ο Πρύτανης του ΑΠΘ [Π. Μήτκας] σε πλήρη συμφωνία με τις κατευθύνσεις κυβέρνησης και ΕΕ έχει εξαγγείλει πως "“το δημόσιο Πανεπιστήμιο οφείλει να είναι στην υπηρεσία της κοινωνίας, να συνεργάζεται με όλους τους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς". Αυτό στην πράξη σημαίνει εκμετάλλευση απλήρωτης εργασίας φοιτητών [προπτυχιακών, μεταπτυχιακών] για τις ανάγκες του στρατού και των ιδιωτών, έρευνα στραμμένη στα συμφέροντά τους και όχι στις κοινωνικές ανάγκες. Η ύπαρξη του στρατού μέσα στα πανεπιστήμια είναι πρόκληση απέναντι στους αγώνες που δίνει το φοιτητικό κίνημα, αγώνες που πήραν σάρκα και οστά στην εξέγερση του Πολυτεχνείου και σήμερα 44 χρόνια μετά ακόμα μας εμπνέουν.

Οι εξελίξεις στην εκπαίδευση και το νέο τοπίο στους μηχανικούς…

Το υπουργείο παράλληλα με τη συγκρότηση του Μητρώου κινείται σε μία κατεύθυνση αποστέρησης των επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία μας, μέσα από την μετάθεσή τους σε άλλους κύκλους σπουδών. Συγκεκριμένα το νέο  νομοσχέδιο, δίνει τη δυνατότητα στα πανεπιστήμια να επεκτείνουν και -όπου δεν υπάρχουν- να ιδρύουν παράλληλες εκπαιδευτικές δομές, τα Κέντρα Διά Βίου Μάθησης. Αυτά κέντρα δημιουργούν προγράμματα επανακατάρτισης-επιμόρφωσης απευθυνόμενα σε αποφοίτους. Το πτυχίο τελικά καταλήγει να είναι ένα ακόμα χαρτί ανάμεσα στα πολλά που θα πρέπει να συλλέξουμε για να αποκτήσουμε έστω και κάποια επαγγελματικά δικαιώματα (έτσι όπως περιγράφεται και από την πρόταση του ΤΕΕ για τη συγκρότηση του Μητρώου). Σ’ αυτή τη βάση, οι απόφοιτοι εξωθούνται σ’ ένα συνεχές κυνήγι πιστοποιήσεων, επανακαταρτίσεων και μεταπτυχιακών ώστε να συγκροτήσουν έναν ανταγωνιστικό ατομικό φάκελο προσόντων που θα τους διασφαλίσει έστω και εφήμερα μια θέση στην αγορά εργασίας. Αυτό συμβαίνει, γιατί η αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων με βάση τις ανάγκες της αγοράς εργασίας σήμερα υποβάλουν την ύπαρξη υπερεξειδικευμένου, εργατικού δυναμικού, πολυδιασπασμένου, φτηνού και χωρίς δυνατότητα συλλογικής κατοχύρωσης/διεκδίκησης.

Η εκπαίδευση όμως, δεν είναι το μόνο μέτωπο που έχει ανοίξει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μετά το κλείσιμο της 2ης αξιολόγηση που περιλαμβάνει τη γνωστή συνταγή αντιλαϊκών μέτρων (περικοπές μισθών, κουτσούρεμα συντάξεων, μείωση του αφορολόγητου, μείωση κοινωνικών δαπανών, συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων, κ.ά.), η κυβέρνηση κάθεται ξανά στο τραπέζι με τους θεσμούς για την 3η αξιολόγηση στρώνοντας το έδαφος για ένα 4ο μνημόνιο που θα φέρει περιστολή των συνδικαλιστικών ελευθεριών και του δικαιώματος στην απεργία, νέα επίθεση στα εργασιακά και όχι μόνο. Άλλα μέτρα αφορούν ιδιωτικοποιήσεις, αξιολογήσεις δημοσίου, κατάργηση δυνατότητας υπογραφής συλλογικών συμβάσεων, κυριακάτικη εργασία κλπ. Άλλωστε η στρατηγική που διαμορφώνει ο ΣΕΒ, που αποτελεί έναν από τους κύριους εκπροσώπους του ελληνικού κεφαλαίου, έρχεται σε πλήρη σύμπλευση με τις κατευθύνσεις αυτές και προτείνει περισσότερη ευελιξία στην εργασία (zero hour contacts, mini jobs κτλ) , ως αναγκαία για την ανάπτυξη της οικονομίας ανεξαρτήτως μνημονίων η όχι.  Τα νέα αυτά μέτρα θα επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την εργατική τάξη και ιδιαίτερα εντός της τις γυναίκες, τους μετανάστες, τα ΛΟΑΤΚΙ υποκείμενα. Με τη λογική του ανεξάρτητου ταξικού κέντρου αγώνα και μακριά από τις λογικές συμβιβασμού και προδοσίας του παραδοσιακού εργοδοτικού συνδικαλισμού (ΓΣΕΕ,ΑΔΕΔΥ),όπως επίσης και από λογικές ανάθεσης των ελπίδων σε κόμματα που επιθυμούν να κρατήσουν σε ύφεση/οριοθέτηση τους αγώνες των εργαζομένων να παλέψουμε κι εμείς ως φοιτητές στο πλάι των εργαζομένων. Μέσα σε όλα αυτά, μόλις λίγες μέρες πριν η κυβέρνηση έκλεισε συμφωνία με τον Τραμπ για τον εκσυγχρονισμό του ελληνικού πολεμικού εξοπλισμού με προϋπολογισμό 2.4 δις, τη στιγμή που για τις κοινωνικές ανάγκες δίνονται τα ελάχιστα! ενώ Πρόκειται για εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη που μετατρέπει τη χώρα σε μια εκτεταμένη βάση ορμητήριο για τις πολεμικές επιχειρήσεις και τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και αναπόφευκτα σε χώρα στόχο στις πολεμικές αντιπαραθέσεις και ανταγωνισμούς, με μεγάλους κινδύνους για το λαό. Ήδη η συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους μέσω και της πρόσδεσής της στο ΝΑΤΟ είναι γνωστή και με τη νέα συμφωνία βαθαίνει. Ειδικά λίγο καιρό πριν τον εορτασμό της επετείου της εξέγερσης της 17 Νοέμβρη, μιας εξέγερσης που συνδέθηκε όχι μόνο με τον αντιδικτατορικό αγώνα, αλλά και με την αντιιμπεριαλιστική πάλη, τη μάχη απέναντι στον πόλεμο και την εξαθλίωση, ο λαός και η νεολαία οφείλουν να δώσουν μια μεγάλη απάντηση απέναντι στις πολεμοχαρείς κυβερνήσεις που σπέρνουν το θάνατο, την εξαθλίωση, την προσφυγιά. Η όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή του στρατού στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας, αλλά και η προσπάθεια να ενταθεί η εμπλοκή του ακόμη και μέσα στην εκπαίδευση, δείχνουν τον αναβαθμισμένο ρόλο που θέλουν να αποκτήσει στην καταστολή τόσο του "εξωτερικού" [πόλεμοι κλπ], όσο και του "εσωτερικού" εχθρού [αγωνιζόμενοι, μετανάστες κλπ].

Υπό αυτό το πρίσμα, η επίθεση εντείνεται ακόμα και όσον αφορά τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες τόσο των φοιτητών εντός του πανεπιστημίου [βλ. διώξεις φοιτητών για πολιτική συνδικαλιστική δράση, λεκτικές, σωματικές επιθέσεις στο Βόλο από καθηγητή, νομικές επιθέσεις στην Ξάνθη από φασίστα καθηγητή κλπ.] αλλά όσο και ολόκληρου του λαού [βλ. Ηριάννα].  Ένα από τα πιο διακριτά στοιχεία αυτής της μορφής επίθεσης αποτελεί και η καταπάτηση του ασύλου, όπου η συστηματική προσπάθεια ουσιαστικής κατάργησής του αποτελεί γεγονός και στο ΑΠΘ. Βέβαια, όλα αυτά κρύβονται πολύ εύστοχα κάτω από το μεγάλο ζήτημα που ανοίγει στους πανεπιστημιακούς χώρους σχετικά με τα ναρκωτικά. Κράτος και κεφάλαιο βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία και υποθάλπτουν το ναρκεμπόριο (στοχοποιώντας μάλιστα τους τοξικοεξαρτημένους και χρησιμοποιώντας τους σα μπαλάκια που πετιώνται από εδώ και από εκεί) και ακόμη το μεταφέρουν ανά περιόδους και σε εστίες αντίστασης, όπως είναι τα πανεπιστήμια, προκειμένου να μπορούν να μιλάνε ελεύθερα για "υποβάθμιση" και για ανάγκη "μεταρρύθμισης", υποκρύπτοντας τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από αυτές τις κινήσεις. Από πλευράς μας, είναι αναγκαίο να αναδείξουμε στο σήμερα πως ο μόνος τρόπος για να γίνει ξανά το πανεπιστήμιο ζωντανό, ένας χώρος όπου θα αναπτύσσεται μια κουλτούρα συλλογικής δράσης, παραγωγής πολιτικής και πολιτισμού από τα κάτω και εν τέλει ένα πανεπιστήμιο που θα αγωνίζεται, δεν είναι το κλείδωμα των σχολών, η καταπάτηση του ασύλου από δυνάμεις καταστολής και το «καθάρισμα» του πανεπιστημίου από τα «στοιχεία παραβατικότητας». Ο τρόπος είναι να γίνει ξανά το πανεπιστήμιο, χώρος συλλογικής δράσης των φοιτητών/τριών και των εργαζομένων, οι οποίοι ζουν και αναπνέουν μέσα σε αυτό.

Σε σχέση με τη σχολή…

Θα μπορούσαμε πολύ εύκολα να πούμε ότι η καθημερινότητα στη σχολή χαρακτηρίζεται από τα εξής: εντατικοποίηση και συνεχές τρέξιμο, συνεχείς παρουσιάσεις, «άτυπη» υποχρεωτική παρακολούθηση μαθημάτων, και κυρίως… υπέρογκα έξοδα για μακέτες, υλικά, εκτυπώσεις! Για να καταφέρει πλέον κανείς να τελειώσει τη σχολή μας, αποτελεί προϋπόθεση ότι θα πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη, τη στιγμή που το τμήμα μας δεν παρέχει ούτε τα βασικά! Έτσι, δεν είναι και λίγα τα παραδείγματα συμφοιτητών-τριων μας οι οποίοι-ες προκειμένου να τα βγάλουν πέρα με τα καθημερινά έξοδα αναγκάζονται να δουλέψουν ή να παρακολουθούν τα μαθήματα από απόσταση.

Μέσα σε όλα αυτά, βαθαίνει η σύνδεση του πανεπιστημίου με τη αγορά εργασίας, πατώντας πάνω στην αγωνία μας για εύρεση δουλειάς ,εξειδικεύοντας το πρόγραμμα σπουδών, ώστε οι φοιτητές/τριες να έχουν συγκεκριμένες δεξιότητες που είναι χρήσιμες για την αγορά. Δεν είναι τυχαία λοιπόν η μεταφορά του βάρους στα μαθήματα των εκτεταμένων εργαστηρίων (σχεδιασμοί), τα οποία στρέφονται όλο και περισσότερο στο design (θέτοντας συνεχώς ως προαιρετικές και δευτερεύουσες άλλες κλίμακες και αντικείμενα όπως η αποκατάσταση ή ο πολεοδομικός), την ίδια στιγμή που οι θεωρίες υποβαθμίζονται, ως απόρροια αφενός της αυξημένης απαιτητικότητας των εργαστηρίων και αφετέρου της αυξημένης ύλης των ίδιων των θεωριών (π.χ. συμπτύξεις ιστοριών). Το γεγονός ότι ο χαρακτήρας της σχολής και των γνώσεων που δίνει στους αποφοίτους της αναπροσαρμόζεται ανάλογα με το «τι πουλάει περισσότερο» πρέπει οπωσδήποτε να μας προειδοποιεί για κάτι : ότι το μέλλον μας είναι μια διαρκής επανακατάρτιση με σεμινάρια, μεταπτυχιακά, διδακτορικά ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται στο εκάστοτε αντικείμενο που εκείνη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή θα ταιριάζει με το τι θέλει η αγορά εργασίας, άρα χάνει τη συνολική εποπτεία του αντικειμένου και κρατάει μόνο το μερίδιο της γνώσης που του «χρειάζεται». Ακόμα και σε μαθήματα όπως οι Μεταλλικές Κατασκευές η αυθαιρεσία του διδάσκοντα έχει ξεπεράσει τα όρια της νομιμότητας, καθώς απαιτείται να δώσουν όλοι οι φοιτητές πρόοδο στη μέση του εξαμήνου που θα μετράει το 20% του βαθμού, καταργώντας το αναφαίρετο δικαίωμα του φοιτητή να δίνει το μάθημα στην εξεταστική περίοδο και μόνο. Βέβαια μορφή “προόδου” έχουν και οι υποχρεωτικές παραδόσεις στο e-learning, αλλά και τα απειλητικά μέιλ καθηγητών για υποχρεωτική παρουσίαση σε περίπτωση που κάποιος θέλει να παραδώσει το μάθημα το Φλεβάρη!  Και σαν να μην έφταναν αυτά μπαίνει το όριο των 7 μαθημάτων στις δηλώσεις μαθημάτων, που συνεπάγεται ότι δεν μπορεί κάποιος να δηλώσει πάνω από 2  χρωστούμενα μαθήματα.

Σε αυτό το πλαίσιο οφείλουμε κι εμείς σα σύλλογος να εναντιωθούμε απέναντι στην παραπάνω στρατηγική επίθεση με μικρές και μεγάλες διεκδικήσεις, σε συντονισμό με άλλους συλλόγους, αλλά και όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας (εργατικό κίνημα, μαθητές, ανέργους, μετανάστ(ρι)ες κλπ). Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βαθαίνει την επίθεσή της στη νεολαία και τους εργαζόμενους προχωρώντας σε περεταίρω ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, πλειστηριασμούς και εργασιακές μεταρρυθμίσεις που καταπατούν κάθε εργατικό δικαίωμα, σε μια περίοδο που συνολικά το σύστημα κλονίζεται και αδυνατεί να ξεπεράσει τη δομική του κρίση, η ανάγκη να απαντήσουμε οργανωμένα και συλλογικά προβάλλει πιο επιτακτική από ποτέ. Από τη διεκδίκηση δωρεάν εκτυπώσεων για όλες/ους την περίοδο της εξεταστικής ως όρο ύπαρξής μας μέσα στη σχολή, μέχρι τη σύνδεση αυτής της διεκδίκησης με το συνολικότερο αγώνα για δημόσια, δωρεάν παιδεία, για εργασία για όλες-ους, για αξιοπρεπή ζωή, χωρίς φτώχεια, φασισμό, σεξισμό, σύνορα, καταστολή και φράχτες.

Δεν ξεχνάμε...

Η συνέλευση του συλλόγου μας αποτελεί όπλο στα χέρια μας για να μπορούμε να συζητάμε, να αποφασίζουμε, να διεκδικούμε και τελικά να επιβάλλουμε τις ανάγκες μας! 44 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η φλόγα της ακόμη δείχνει το δρόμο για τις σύγχρονες μάχες που δίνουμε και πρέπει να δώσουμε. Τα αιτήματα "Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία" χρόνο με το χρόνο παραμένουν και γίνονται όλο και πιο επίκαιρα, καθώς η επίθεση κυβέρνησης, ΕΕ και κεφαλαίου βαθαίνει. Όλο το πλαίσιο που περιγράφηκε παραπάνω σχετικά με τη διάλυση της παιδείας, της εργασίας, το παρόν και το μέλλον της ανεργίας, της επισφάλειας, της μετανάστευσης που περιγράφεται για την πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία, απαντώνται μόνο με τις εξεγέρσεις της εποχής μας. Η νεολαία σήμερα απέναντι στον εργασιακό μεσαίωνα, την διάλυση της εκπαίδευσης, το φασισμό, δε μπορεί παρά να βγει στους δρόμους, να συνδεθεί με όλα τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας και να  φοβηθεί να συγκρουστεί με τα συμφέροντά τους. Με γενικές συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στις λαϊκές γειτονιές, με επιτροπές ανέργων και με το συντονισμό όλων αυτών, οφείλουμε να δράσουμε ως η κινητήρια δύναμη της ιστορίας, ως αυτοί και αυτές που θα σχεδιάσουμε τις ζωές και το μέλλον μας χωρίς σωτήρες, αλλά παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια μας. Με ένα συνολικό αγώνα που δε θα διστάζει να θέτει στο στόχαστρο την κυβέρνηση, την ΕΕ, το κεφάλαιο και να αντιπαραθέτει στη μαυρίλα που μας περιγράφουν, την προοπτική μιας άλλης ζωής βασισμένης στις σύγχρονες δυνατότητες της εποχής μας. Αυτός είναι ένας δρόμος δύσκολος, όμως ο μόνος πραγματικά ρεαλιστικός για τις σύγχρονες ανάγκες μας! Για μια ζωή αλλιώτικη.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:

*Ζωή με αξιοπρέπεια! Σύγκρουση με τις μνημονιακές πολιτικές της κυβέρνησης και με το μαύρο μέτωπο κεφαλαίου ΕΕ-ΔΝΤ, έξοδος από τους ολοκληρωτικούς μηχανισμούς του. Ανατροπή της κυβέρνησης-ΕΕ. Κατάργηση των μνημονιακών νόμων και όλων των αντεργατικών μέτρων. Διαγραφή του χρέους!

*Δουλειά με αξιοπρέπεια! Λιγότερες ώρες δουλειάς για όλες/ους, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ες , αυξήσεις στους μισθούς. Συλλογικές συμβάσεις εργασίας και κατάργηση του συμφώνου πρώτης απασχόλησης. Πτυχίο με κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα. Επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους/ες χωρίς περιορισμούς και αποκλεισμούς και με πλήρη ιατροφαρμακευτική δωρεάν δημόσια περίθαλψη.

*Όχι στους Πλειστηριασμούς Α’ κατοικίας. Κανένα σπίτι στα χέρια κράτους-τραπεζιτών.

* Ανατροπή του νόμου Γαβρόγλου και του νόμου Διαμαντοπούλου! Δημόσια Δωρεάν Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση. Δικαίωμα στη μόρφωση για όλους/ες! Καμία σκέψη για διαγραφές φοιτητών. Καμία σκέψη για δίδακτρα και περικοπή των συγγραμμάτων. Καμία συγκρότηση ΚΕντρων ΔΙα ΒΙου Μάθησης.

* Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, ενιαίο με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό, μόνη προϋπόθεση για δουλειά. Καμία σκέψη για διάσπαση του πτυχίου σε δύο κύκλους σπουδών (4+1, 3+2). Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών.

* Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα και συγκοινωνίες για όλους/ες. Αύξηση των δαπανών για όλες τις φοιτητικές παροχές. Πλήρες άνοιγμα της πάνω λέσχης ΤΩΡΑ. Ούτε σκέψη για αντίτιμο. Κανένας έλεγχος πάσο. Έξω οι εργολαβίες από τη λέσχη.

*Καμία ιδιωτικοποίηση των σχολών μας! Όχι στο ξεπούλημα της περιουσίας των ιδρυμάτων, όχι στην εξαγορά εδρών από επιχειρήσεις. Φοιτητικός εργατικός έλεγχος εντός του πανεπιστημίου με βάση τις συλλογικές αποφάσεις μας!

*Πλήρη επαναφορά του ασύλου! Διεύρυνση του ασύλου σε σχολεία και χώρους εργασίας. Δημοκρατικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες για όλους. Ανοιχτοί πανεπιστημιακοί χώροι για την πολιτική, τον πολιτισμό, τους αγώνες λαού και νεολαίας και όχι για την αστυνομία και τις εταιρείες. Έξω οι έμποροι ναρκωτικών από τα πανεπιστήμια.

* Δημόσια και δωρεάν υγεία για όλες|ους, δημόσια και δωρεάν περίθαλψη και απεξάρτηση για τους τοξικοεξαρτημένους/ες.

*Πάλη για συντριβή των φασιστικών συμμοριών και του ρατσισμού.

*Πάλη για τη συντριβή της πατριαρχίας. Καμία ανοχή στο σεξισμό και την κουλτούρα του βιασμού. Κάτω τα χέρια από τα σώματά μας και το δικαίωμα στην έκτρωση! Καμία διάκριση σε χώρους δουλειάς, εκπαίδευσης, αλλά και παντού με βάση το φύλο και τη σεξουαλικότητα. Αλληλεγγύη στην Π., αναγνώριση του δικαιώματος στην αυτοάμυνα.

* Καμία συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα. Έξω το ΝΑΤΟ. Να κλείσει η βάση της Σούδας.

*Αλληλεγγύη στους/στις μετανάστ(ρι)ες και πρόσφυγες.

*Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για τις ανάγκες μας.

* Διαγραφή του χρέους, δεν πληρώνουμε την κρίση τους, εθνικοποιήσεις τραπεζών και των βασικών πυλώνων της οικονομίας με εργατικό έλεγχο.

* Κανένα μεταλλείο χρυσού ούτε στις Σκουριές Χαλκιδικής, ούτε πουθενά. Να μην ξεκινήσει η εξόρυξη χρυσού

* Αθώωση όλων των συλληφθέντων κοινωνικών αγωνιστών

* Κανένα μέτρο ενάντια στο δικαίωμα της διαδήλωσης και της κατάληψης

* Κανένας περιορισμός των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών.

Για τη σχολή:

*Πλήρη εποπτεία επί των επερχόμενων αλλαγών του προγράμματος σπουδών. Καμία απόφαση ενάντια στις συλλογικές αποφάσεις του φοιτητικού σώματος.

*Δωρεάν εκτυπώσεις και υλικά για όλες-ους. Ούτε ευρώ από την τσέπη μας για έξοδα της σχολής!

*Καμία πρόοδος στα μαθήματα.

* Καμία υποχρεωτική προπαράδοση εργασιών. Καμιά υποχρεωτική παρουσίαση κατά τη διάρκεια του εξαμήνου.  Όλες οι παραδόσεις στο τέλος του εξαμήνου.

* Κανένα παρουσιολόγιο στα μαθήματα.

* Καμία μείωση προσωπικού. Προσλήψεις για την κάλυψη των αναγκών του τμήματος

* Ανοιχτές αίθουσες στις οποίες να μπορούν όλοι οι φοιτητές να έχουν πρόσβαση, να δουλεύουν, να συζητούν. Να είναι κατάλληλα εξοπλισμένες με καθίσματα και με αποθηκευτικούς χώρους

*Να καταργηθεί το όριο των 7 μαθημάτων στη δήλωση.

ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΣΕ:

-Κατάληψη της σχολής 15-16-17 Νοέμβρη για την προετοιμασία του τριημέρου του Πολυτεχνείου και την ανάληψη δράσης γύρω από τα ζητήματα που αφορούν την εκπαίδευση, την εργασία, τις σχολές μας.

-Συμμετοχή στην αντιπολεμική-αντιιμπεριαλιστική-αντικυβερνητική πορεία την Παρασκευή 17 Νοέμβρη στις 6 μμ στο Πολυτεχνείο, μέρα επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και επιστροφή στο χώρο του ασύλου.

-Κινητοποίηση στον ΕΛΚΕ στο Κέντρο Ερευνών για την υποχρηματοδότηση, τις περικοπές στη μέριμνα [βλ εστίες], το νόμο Γαβρόγλου την Πέμπτη 16/11

-Πορεία μέσα στα πανεπιστήμια για το άσυλο και το ζήτημα των ναρκωτικών.

- Συμμετοχή το συλλόγου μας στον Συντονισμό Συλλογικοτήτων Θεσ/νίκης για το ζήτημα των πλειστηριασμών. Συμμετοχή στις κινητοποιήσεις και τις συνελεύσεις του, στο σπάσιμο των πλειστηριασμών κάθε Τετάρτη στα δικαστήρια.

-Διοργάνωση συζήτησης-workshop του συλλόγου με θέμα: "Το αντικείμενο, το πρόγραμμα σπουδών και η προοπτική του αρχιτέκτονα". Εξειδίκευση της ημερομηνίας διεξαγωγής της εκδήλωσης από τη Συντονιστική Επιτροπή του ΣΣΑ.

-Συντονιστική επιτροπή για εξειδίκευση της απόφασης του συλλόγου.

- Συντονισμός με φοιτητικούς συλλόγους που κινούνται σε αντίστοιχη αγωνιστική κατεύθυνση, ώστε να δώσουμε κοινές απαντήσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.

-Πορεία ενάντια στο νόμο Γαβρόγλου στις 23/11

-Μαζική παράσταση στον Ποταμιάνο για το σύγγραμμα του 1ου έτους. ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑ/ΚΑΜΙΑ ΦΟΙΤΗΤΗΣ/ΤΡΙΑ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ.

-Μαζική παράσταση στην συνέλευση επιτροπής σπουδών την Τρίτη 21/11