ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ vol1

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Μορφές αγώνα και οργάνωσης

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ATTACK

//αναδημοσίευση αποσπάσματος του κειμένου “Νέα γενιά ελαστική και απασχολήσιμη” που δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ http://prin.gr/ των Ολίβια Τζιουβάρα, Φάνη Δαγκλή//

Η μάχη που δόθηκε στα προηγούμενα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, πέρα από τα λάθη, τους περιορισμούς και τις αδυναμίες της, έδωσε πολύτιμα συμπεράσματα, ανέδειξε μορφές οργάνωσης διαφορετικές από αυτές του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος –με επιτροπές στους χώρους εργασίας, αλλά και κεντρικό συντονισμό τους. Ήταν ένας αγώνας με διάρκεια, με δίκαια αιτήματα που πήγαζαν από τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και που κατάφερε συγκεκριμένες νίκες, όπως ήταν η πάλη για της άδειες και τον προστατευτικό εξοπλισμό, ενώ προέβαλλε και αιτήματα με πολιτικό χαρακτήρα, όπως το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους και η κατάργηση των προγραμμάτων αυτών. Η παραπάνω συζήτηση διαπέρασε τον αγώνα των εργαζομένων στην κοινωφελή εργασία στα τέλη του 2015.

Η έκβαση των αγώνων που θα έρθουν θα κριθεί σε πολλά επίπεδα. Θα κριθεί στη δυνατότητα να παλεύει ένα σύνολο στόχων που απαντάει στις βασικές ανάγκες του σήμερα, μέσα από τη σύγκρουση με τις αναδιαρθρώσεις που προωθεί ο καπιταλισμός για την διαμόρφωση των σύγχρονων εργασιακών σχέσεων. Η πάλη για τη μόνιμη και σταθερή εργασία και η μείωση του εργάσιμου χρόνου με αυξήσεις στους μισθούς –που προκύπτει ως δυνατότητα από τις σύγχρονες τεχνολογικές και επιστημονικές εξελίξεις– ,η πάλη για την κατοχύρωση επιδόματος ανεργίας δίχως προϋποθέσεις και αστερίσκους, ο αγώνας για συνδικαλιστικές ελευθερίες και η απαίτηση της κατάργησης όλων αυτών των προγραμμάτων δουλείας αποτελούν αυτούς τους στόχους που προσανατολίζουν το εργατικό κίνημα στην απαραίτητη σύγκρουση με την ΕΕ και τα εργαλεία της, την τωρινή κυβέρνηση και κάθε επίδοξο διαχειριστή. Η διεκδίκηση των παραπάνω δεν χωρά στους κόλπους του αστικοποιημένου, εργοδοτικού συνδικαλισμού, πέρα από τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες και τις ενώσεις σκλαβοπάζαρων (όπως η ΓΣΕΕ) που ηγούνται της επίθεσης ενάντια στους εργαζόμενους. Περνά, απεναντίας, μέσα από την οργάνωση στους χώρους δουλειάς καθώς και τον αναγκαίο συντονισμό τους, βασικά κύτταρα διεκδίκησης των αυτονόητων δικαιωμάτων που εξαιτίας της φύσης των προγραμμάτων βρίσκονται συνεχώς υπό αμφισβήτηση.

Σε κάθε περίπτωση, η οργάνωση όλου αυτού του δυναμικού που κινείται στη γκρίζα ζώνη μεταξύ εργασίας και ανεργίας, είτε μιλάμε για τη θεσμική επισφάλεια των προγραμμάτων ΟΑΕΔ-ΕΣΠΑ είτε για την άτυπη επισφάλεια που κυριαρχεί σε όλους τους μαζικούς χώρους που εργάζεται η νέα εργατική βάρδια, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει θεμέλιο στην συγκρότηση ενός μαχητικού Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων και Συλλογικοτήτων, για τον αγώνα για μια ζωή αξιοβίωτη. Αγώνας ο οποίος αντικειμενικά για να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων θα πρέπει να αποχτήσει αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο και προσανατολισμό.

Απαραίτητη πτυχή αυτής της προσπάθειας είναι η πανελλαδική έκφραση αυτού του αγώνα. Όχημα σε αυτή την κατεύθυνση αποτελεί και η «ATTACK στην ανεργία και την επισφάλεια» που συνέβαλε με τις δυνάμεις της στην οργάνωση και τη δύσκολη μάχη που δόθηκε, μέσα και από τις εμπειρίες που συσσώρευσε από την παρέμβασή της στους αγώνες των απλήρωτων βαουτσεράδων και των εργαζομένων στην κοινωφελή εργασία. Η μάχη αυτή θα δοθεί και στις γειτονιές, πλάι στις επιτροπές των εργαζόμενων, με τον αναβαθμισμένο ρόλο που πρέπει να έχουν οι εργατικές συλλογικότητες στις γειτονιές, εργατικές λέσχες, λαϊκές συνελεύσεις κλπ. Είναι μια μάχη καθοριστικής σημασίας για το εργατικό κίνημα και το μέλλον την εργασίας στη χώρα μας και διεθνώς.

Συντονισμός επιτροπών σε πανελλαδικό επίπεδο
ΕΝΙΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΚΑΙ ΒΑΘΥΤΕΡΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

Μπροστά στη διαρκή και συντονισμένη επίθεση στα εργατικά δικαιώματα που χαρακτηρίζει την εποχή μας, και μπροστά στην απαίτηση για άμεση ανατροπή της κατάστασης με την τεράστια ανεργία του κόσμου της εργασίας, προκύπτει η αναγκαιότητα για την οργάνωση αυτών των εργαζομένων, με ζητούμενο την ενιαία και συντονισμένη εμφάνιση του πρωτοπόρου δυναμικού. Αναγνωρίζοντας το όριο που έθεσε στις προσπάθειες του προηγούμενου διαστήματος ο πολυκερματισμός των επιμέρους δράσεων, άμεσο καθήκον όλων των συλλογικοτήτων που δραστηριοποιούνται σε αυτό το πεδίο αλλά και ευρύτερα στο εργατικό κίνημα είναι η πανελλαδικοποίηση της παρέμβασης και η εκπόνηση ενός πανελλαδικού σχεδιασμού για την αναμέτρηση με την κυβέρνηση και την οργάνωση αυτού του κόσμου που δεν έχει φωνή. Η διαδικασία αυτή δεν είναι μονοσήμαντη, αλλά περνά μέσα από την προώθηση των υφιστάμενων πρωτοβουλιών, τη δημιουργία νέων εκεί που δεν υπάρχουν. Η πανελλαδικοποίηση αποτελεί κριτήριο για την αποφασιστικότητα και την ετοιμότητα την οποία θα πρέπει να διαθέτουμε στις μάχες που βρίσκονται μπροστά μας. Ετοιμότητα χρειάζεται και για την υποδοχή των αυθόρμητων και πολλές φορές και απρόβλεπτων ξεσπασμάτων της νέας βάρδιας, τα οποία –μέσα στο άνυδρο περιβάλλον της ανεργίας, του εργασιακού μεσαίωνα και της μετανάστευσης-συνεχίζουν να κυοφορούνται. Αναγκαίος είναι επίσης ο πολιτικός εξοπλισμός με εκείνα τα στοιχεία ανάλυσης και προγράμματος πάλης που μπορούν στο σήμερα να απαντούν στην επίθεση που διεξάγεται.

Τέλος, θετικό κεκτημένο αποτελεί η σύσκεψη την περίοδο της ΔΕΘ στην κατεύθυνση συντονισμού των συλλογικοτήτων της νεολαίας της εργασιακής περιπλάνησης. Στην ίδια κατεύθυνση, στα μέσα του Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της ΔΟΕ, η ανοιχτή σύσκεψη που κάλεσε η Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων για το συντονισμό για τα θέματα της ανεργίας και της επισφάλειας. Στη συζήτηση καταγράφηκαν πλούσιες εμπειρίες και συμπεράσματα για το χαρακτήρα της ανεργίας και της εργασίας σήμερα, για το νέο γύρο επίθεσης του κεφαλαίου με άξονα το νέο εργασιακό και συνδικαλιστικό νόμο. Υπάρχει μια πληθώρα κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που προσεγγίζουν το θέμα από τις δικές τους ιδιαίτερες αφετηρίες.
Η σύσκεψη βοηθά στην ανάπτυξη διαλόγου αλλά και γόνιμης αντιπαράθεσης των διαφορετικών οπτικών, συμβάλει στην ανάπτυξη κοινού βηματισμού μεταξύ όλων αυτών των συλλογικοτήτων, ενώ αποκαλύπτει έστω ασταθώς και περιορισμένα την πολλαπλασιαστική δυναμική που μπορεί να αναπτυχθεί μέσω της κοινής δράσης. Πάνω σε αυτή τη βάση, αποφασίστηκε η διοργάνωση πανελλαδικής ημέρας δράσης στις 7 Δεκεμβρίου, όπου ευελπιστούμε σε μια πρώτη εμφάνιση της πρωτοπορίας που μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην οργάνωση του τμήματος αυτού της νέας εργατικής βάρδιας.