Όσο η εξεταστική πλησιάζει, βασανιστικά και αναπάντητα ερωτήματα αρχίζουν να πλανιούνται στο μυαλό όλων...
/ Γιατί καταλήγω να κοιμάμαι 3 ώρες τη μέρα?
/ Γιατί πέρασα όλο μου το εξάμηνο ξενυχτώντας κάθε 3 και λίγο για να ετοιμάσω μια παρουσίαση?
/ Γιατί τα λεφτά απ’ τις πολλές μακέτες και εκτυπώσεις είναι τόσα πολλά που δε μου φτάνουν ούτε για τσιγάρα;
/ Γιατί τραβάω τόσα για το εργαστήριο του πολεοδομικού, αφού σύμφωνα με το νέο πρόγραμμα σπουδών θεωρείται δευτερεύον εργαστήριο και απ’ό,τι φαίνεται, δε θα ανήκει καν στα επαγγελματικά μου δικαιώματα;
/ Και τελικά γιατί έχω την αίσθηση ότι η σχολή καταναλώνει όλο τον ελεύθερό μου χρόνο και παράλληλα δε μου δίνει εκείνα τα ερεθίσματα για να σκέφτομαι και να παράγω αυτό που σπουδάζω με συνολικό τρόπο…..;
Μήπως η εκπαιδευτική διαδικασία μέσα στη σχολή δεν εξυπηρετεί την ανάγκη μας για μια συνολική αντιμετώπιση της παραγωγής του χώρου, αλλά έχει εκφυλιστεί σε ένα κυνήγι ημερομηνιών, προθεσμιών, προπαραδόσεων & έχει μετατραπεί σε προθάλαμο εισαγωγής μας στην εργασιακή επισφάλεια;
Το να θελουμε να σπουδαζουμε
με ανθρωπινους ρυθμους
χωρις να πληρωνουμε για τη “δωρεαν παιδεια”
δεν ειναι παραλογο.
Θελουμε να ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ
και οχι απλα να εκτελουμε.
Με συνολικη εποπτεια
στο αντικειμενο, απεναντι στις κατακερματισμενες “γνωσεις”
και την αντιμετωπιση της αρχιτεκτονικης ως στειρο design.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου