Γενική Συνέλευση του ΣΣΑ / Τρίτη 28απρ στις 14.00

_ΝΕΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Πριν λίγες μέρες παρουσιάστηκε το νέο πολυνομοσχέδιο του υπουργείου παιδείας. Παρά τις μεγάλες υποσχέσεις, το εν λόγω νομοσχέδιο δεν αγγίζει τα θεμελιακά προβλήματα της εκπαίδευσης, αλλά αντίθετα γεννά ερωτήματα:

τι θα γίνει με την υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων, η οποία ακούγεται ότι θα συνεχιστεί με περαιτέρω μείωση κατά 10% της χρηματοδότησης;

τι θα γίνει με τις ελλείψεις σε προσωπικό, με τους-ις απολυμένους-ες διοικητικούς;

τι θα γίνει με τις επιχειρήσεις μέσα στα πανεπιστήμια που αντλούν κέρδος με κάθε τρόπο (εργολαβίες κλπ);

τι θα γίνει με τον αποκλεισμό φοιτητών-τριών από την πρόσβαση στην εκπαίδευση, λόγω οικονομικής κατάστασης (όπως έγινε με τις μετεγγραφές);

τι θα γίνει με την ανύπαρκτη φοιτητική μέριμνα;

και πολλά άλλα....

_ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ

Η φετινή χρονιά ξεκίνησε με μαζικές συνελεύσεις και έντονη συζήτηση γύρω από το πρόγραμμα σπουδών. Μπορεί να έχουμε μπει εδώ και πολύ καιρό στην κανονικότητα που μας έφτιαξαν, όμως είναι στο χέρι μας να τη σπάσουμε! Ας μην ξεχνάμε πως στο τέλος της ακαδημαϊκής χρονιάς, θα ψηφιστεί από το τμήμα των καθηγητών το πρόγραμμα ξανά, με τις όποιες αλλαγές. Η συμμετοχή μας στις συλλογικές διαδικασίες και η υλοποίηση των αποφάσεών μας, από όλες-ους μας, μπορούν να αποτελέσουν ικανή συνθήκη για την επιβολή των αναγκών μας.

_ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ

Όλη η παραπάνω συζήτηση για το πρόγραμμα σπουδών, υπήρξε εξ αρχής άμεσα συνδεδεμένη με τα επαγγελματικά και εργασιακά μας δικαιώματα. Ενόψει λοιπόν και της πανεργατικής απεργίας της 1ης Μάη, είναι σημαντικό να ανοίξει η κουβέντα για το ζήτημα της εργασίας.

_ΑΛΛΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΣΧΟΛΗΣ

Από τις ελλείψεις καθηγητών και τη νησίδα, μέχρι τους εντατικούς ρυθμούς της σχολής, τις προπαραδόσεις κλπ.

Στο ερώτημα που απασχολεί πολλές-ους, κατά πόσο δηλαδή, έχει κάποιο νόημα να ξοδέψουμε κάποιες ώρες από την πιεσμένη καθημερινότητά μας, προκειμένου να πάμε σε μια συνέλευση, απαντά η ίδια η πραγματικότητα. Γιατί μπορεί καθημερινά να παρουσιάζονται πολλοί σωτήρες, αλλά εμείς μέσα από τις συλλογικές μας διαδικασίες μπορούμε να βρούμε και να υλοποιήσουμε τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα.. Δεν είναι εύκολο, πολλές φορές είναι κουραστικό, ακόμη και απογοητευτικό, αλλά ένα είναι σίγουρο: η μόνη πραγματική ελπίδα βρίσκεται στους συλλογικούς αγώνες. Να μη συνηθίσουμε στην απογοήτευση των “χαμένων μαχών”, αλλά να συνεχίσουμε να παλεύουμε, για ο,τι έχουμε ανάγκη.

Για όλους τους λόγους του κόσμου λοιπόν, ραντεβού στην 301!