Ήδη από την έναρξη της πανδημίας, την περσινή χρονιά οι σχολές παραμένουν κλειστές στις περισσότερες περιοχές της χώρας, με την τηλεκπαίδευση να αντικαθιστά σχεδόν εξ ολοκλήρου την δια ζώσης εκπαιδευτική διαδικασία. Τη στιγμή λοιπόν, που η κυβέρνηση αρνείται να πάρει οποιοδήποτε μέτρο προστασίας και να προσλάβει το απαραίτητο προσωπικό προκειμένου να ανοίξουν οι σχολές και να διεξαχθούν με ασφάλεια για όλους τους φοιτητές και όλες τις φοιτήτριες δια ζώσης μαθήματα, ενώ ταυτόχρονα αγνοεί εδώ και χρόνια τα ουσιαστικά προβλήματα του πανεπιστημίου, την υποχρηματοδότηση και την υποστελέχωση μιας σειράς τμημάτων (με χαρακτηριστικό παράδειγμα την αρχιτεκτονική), επιλέγει την επιβολή αστυνόμευσης και της συνεχούς παρακολούθησης στους χώρους του πανεπιστημίου.
Ο Κ. Μητσοτάκης κατά τη διάρκεια της συνόδου πρυτάνεων επιτέθηκε στο φοιτητικό κίνημα και τη μαχόμενη νεολαία γενικότερα, κάνοντας λόγο για την «άλλη όψη του παρακράτους, αυτή που αυτή τη φορά φορά αριστερό προσωπείο», η οποία «πρέπει και αυτή να αντιμετωπιστεί μετά την τιμωρία της ΧΑ» . Με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί μέσα από την θεωρία των άκρων να εξομοιώσει με τον φασισμό, το κίνημα που διεκδικεί τα δικαιώματα λαού και νεολαίας, που παλεύει για αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής, το κίνημα που έδωσε πριν λίγο καιρό, για άλλη μία φορά, έναν δυναμικό αγώνα κόντρα στην ΧΑ και τον ίδιο τον φασισμό.
Μέσα από αυτή την κίνηση η κυβέρνηση κάνει για άλλη μία φορά ξεκάθαρο το ποιες είναι οι προτεραιότητες που θέτει. Αντί για ενίσχυση του συστήματος υγείας προκειμένου να αντιμετωπιστεί η πανδημία του κορωνοϊού δίνονται δαπανώνται τεράστια ποσά σε πολεμικούς εξοπλισμούς. Αντί για χρηματοδότηση των πανεπιστημίων και της παιδείας συνολικά, επιβάλλεται η αστυνόμευση και ενισχύονται οι δυνάμεις καταστολής. Είναι λοιπόν φανερό πως οι ανάγκες της κοινωνίας μπαίνουν πια σε δεύτερη μοίρα.
Φυσικά μία τέτοια κίνηση έχει πολύπλευρο χαρακτήρα και επιτίθεται με διαφορετικούς τρόπους στα δικαιώματα και τους αγώνες μας. Όλα τα νέα μέτρα που έρχονται να περάσουν, μέσα και από το νέο νομοσχέδιο για την εκπαίδευση, είναι ευκολότερο να εφαρμοστούν σε ένα απονεκρωμένο πανεπιστήμιο όπου κάθε φωνή αντίδρασης και αντίστασης θα φιμώνεται και θα καταστέλλεται. Οι χώροι του πανεπιστημίου όμως ανήκουν σε εμάς και δεν χωράει σε αυτούς καμία αστυνόμευση και καμία παρακολούθηση. Δεν θέλουμε πανεπιστήμια στα οποία θα κυριαρχεί ο φόβος, περιφραγμένα και εξοπλισμένα με κάμερες σε κάθε γωνία. Θέλουμε πανεπιστήμια ζωντανά και ανοιχτά σε όλες και όλους. Πανεπιστήμια που θα αποτελούν κέντρα αγώνα και μόρφωσης, πεδίο αμφισβήτησης, χώρους πολιτικοποίησης, που θα χωράνε κάθε πολιτιστική και πολιτική μας δράση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου