κείμενο [και] για τη σύνοδο πρυτάνεων

Έχει περάσει ήδη το πρώτο εξάμηνο από την εκλογή της ΝΔ και έχουμε δει διάφορες πτυχές της αντιλαϊκής πολιτικής της νέας κυβέρνησης να εκφράζονται με αρκετά ξεκάθαρο τρόπο καθώς από τη μία επιτίθεται στα πιο πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας και από την άλλη ακολουθεί μια αστική πολιτική που δεν ευνοεί κανέναν άλλο παρά το ίδιο το κεφάλαιο και τους εκφραστές του. Από τις αναίτιες πρόσφατες συλλήψεις φοιτητών και την προστασία των πραγματικών εγκληματιών [βλ. αποφυλάκιση Κορκονέα] …μέχρι την διαχείριση του προσφυγικού, που επαναφέρει στον δημόσιο διάλογο απόψεις περί «κλειστών δομών σε ξερονήσια» ή ακόμα και μέχρι την λεηλασία του περιβάλλοντος, με μόνο σκοπό το κέρδος εις βάρος τόσο της φύσης όσο και των ίδιων των ανθρώπων [δημιουργία αιολικών πάρκων σε διάφορες περιοχές]. Από όλα τα παραπάνω -και από πολλά ακόμα- βλέπουμε ακριβώς αυτήν την αντιδραστική πολιτική η οποία βέβαια δεν είναι κάτι καινούριο αλλά αποτελεί συνέχεια και κάθε προηγούμενης κυβέρνησης και φανερώνει τη συνέχεια του ίδιου του κράτους που πάντα θα λειτουργεί με βάση τέτοιες πολιτικές για να επιβάλλει την σταθερότητά του.

Κάποια από τα πρώτα μέτρα που βρίσκονται ψηλά στην ατζέντα της ΝΔ αφορούν το ίδιο το πανεπιστήμιο και την αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης. Από το καλοκαίρι είδαμε μία από τις πρώτες κινήσεις να είναι η κατάργηση του ασύλου ενώ σε λίγες μέρες πρόκειται να γίνει σύνοδος πρυτάνεων ενόψει της ψήφισης του νόμου-πλαισίου, στις αρχές του 2020. Απέναντι σε όλα αυτά η νεολαία δεν έμεινε αδρανής, αλλά απάντησε τόσο με επιμέρους κινητοποιήσεις των φοιτητών σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και επαρχία, ενώ έδωσε και πιο κεντρικά χαρακτηριστικά στον αγώνα της με τη συμμετοχή φοιτητικών συλλόγων στην πανελλαδική πορεία στην Αθήνα στις 31/10 με αιτήματα που αφορούν στις αλλαγές που έρχονται να περάσουν μέσω του νόμου-πλαισίου.

Πιο συγκεκριμένα στις εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις περιλαμβάνονται:

_διαγραφές ν+2 φοιτητ[ρι]ών: πρόκειται για ένα μέτρο που έρχεται να επιβαρύνει ακόμα παραπάνω άτομα χαμηλών οικονομικών στρωμάτων που πολλές φορές αναγκάζονται να εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί εντατικούς ρυθμούς σπουδών καθώς είναι απαραίτητη η συνεχής ενασχόληση με τη σχολή, ειδικά σε μαθήματα στα οποία βλέπουμε παρουσιολόγια είτε παραδόσεις κατά τη διάρκεια του εξαμήνου. Σχετίζεται επίσης με την αναλογία καθηγητών/φοιτητών η οποία αποτελεί και κριτήριο της αξιολόγησης και τελικά της χρηματοδότησης των ιδρυμάτων. Έτσι για να παραμείνει σταθερή αυτή η αναλογία, δεν προσλαμβάνονται καθηγητές αλλά διώχνονται φοιτητές όταν στην πραγματικότητα οι τελευταίοι δεν επιβαρύνουν ουσιαστικά το κράτος.

_εισαγωγή της βάσης του 10 και καθορισμός βάσης και εισακτέων από το κάθε τμήμα: αποτελεί ένα μέτρο που εντείνει τους ταξικούς φραγμούς, αποκλείοντας μία μεγάλη μερίδα μαθητών από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, τους οποίους ωθεί στην τεχνική εκπαίδευση, μέσα από την οποία θα βγαίνουν πλήρως εξειδικευμένοι και αναλώσιμοι εργαζόμενοι. Επιπλέον το κάθε ίδρυμα θα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει το πόσοι και ποιοι θα σπουδάζουν, κατανέμοντάς τους στην αγορά εργασίας με γνώμονα πάντα τις ανάγκες του κεφαλαίου.

_αξιολόγηση ιδρυμάτων: αναφέρεται στην εξωτερική αξιολόγηση και όχι στην εσωτερική που γίνεται από τους ίδιους τους φοιτητές, καθώς αυτή δεν παίζει καθοριστικό ρόλο. Τυπικά θα αποτελεί το κριτήριο που θα καθορίζει το κατά πόσο θα  χρηματοδοτηθεί ένα ίδρυμα. Θα λαμβάνεται επίσης υπόψη η αναλογία φοιτητών – καθηγητών, αλλά και το πόσο ανταγωνιστικό είναι το κάθε ίδρυμα και ο βαθμός στον οποίο αυτό ικανοποιεί τις ανάγκες της αγοράς. Αυτό συνεπάγεται τη διαμόρφωση τόσο του προγράμματος σπουδών, όσο και της γνώσης και της έρευνας που παράγονται με βάση τα παραπάνω κριτήρια.

_ισοτίμηση πτυχίων με ιδιωτικά κολλέγια: πρόκειται για ένα μέτρο που έρχεται να συμπιέσει τα πτυχία των δημόσιων πανεπιστημίων προς τα κάτω, ενώ ανοίγει τον δρόμο για την όλο και μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων. Κάτι αντίστοιχο είδαμε να συμβαίνει και με την συγχώνευση και την μετατροπή όλων των ΤΕΙ σε ΑΕΙ, γεγονός που δεν αναβαθμίζει τα πτυχία των ΤΕΙ αλλά υποβαθμίζει τα πτυχία των ΑΕΙ.

_συμβούλια ιδρύματος: επαναφέρεται ως θεσμός σε λειτουργία ώστε να είναι αποτελεσματικότερη η διοίκηση του πανεπιστημίου και να είναι δυνατόν να περαστούν οποιεσδήποτε αλλαγές καθώς δεν θα συγκροτείται μόνο από πανεπιστημιακούς αλλά και από εξωτερικούς παράγοντες. Έχουν αποφασιστικό χαρακτήρα, ακυρώνοντας τον ρόλο της συγκλήτου ενώ θα αποφασίζουν χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες και τις αποφάσεις των φοιτητών.

_σύμπραξη δημόσιου - ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ): αναφέρεται στην ένταξη του ιδιωτικού τομέα στο πανεπιστήμιο κυρίως στο κομμάτι που αφορά τη φοιτητική μέριμνα και τις παροχές. Αναλαμβάνουν να καλύψουν κενά που αφορούν τη λειτουργία διάφορων δομών όπως είναι οι εστίες ή η σίτιση των φοιτητών με αποτέλεσμα να καθορίζουν το πώς λειτουργούν αυτές οι δομές, έχοντας ως στόχο κυρίως την άντληση κέρδους. Έτσι και η χρηματοδότηση αυτών καλύπτεται από ιδιώτες [πχ. εργολάβοι στη λέσχη] και όχι από το ίδιο το κράτος.

Στεκόμαστε ενάντια στις παραπάνω αναδιαρθρώσεις γιατί ακριβώς παλεύουμε για αξιοπρεπείς συνθήκες σπουδών-εργασίας με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες και ανάγκες και όχι τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Με στόχο να μην κατατεθεί ο νόμος-πλαίσιο προχωράμε σε κοινούς αγώνες με μαθητές-φοιτητές-εκπαιδευτικούς. Να γίνουμε η άμμος στα γρανάζια τους!

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ φοιτ. αρχ|κής ΕΑΑΚ