οι Εσωτερικοί Κανονισμοί είναι εδώ και μας χτυπούν την πόρτα!

το κείμενο:

Μετά τις απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων, την ιδιωτικοποίηση της λέσχης και πάει λέγοντας, να σου πάλι κι άλλη συμφορά… Οι πρότυποι εσωτερικοί κανονισμοί είναι εδώ και μας χτυπούν την πόρτα!

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Όσον αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση, είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ ότι, η βασική κατεύθυνση που θέτει αυτή τη στιγμή η ΕΕ και με βάση την συνθήκη της Μπολόνια, είναι η σύνδεσή της με τις εκάστοτε ανάγκες της παραγωγής. Έτσι, το υπουργείο, σε πλήρη σύμπλευση με αυτή, επιδιώκει την αναδιάρθρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με σκοπό την αύξηση της επιχειρηματικής λειτουργίας του πανεπιστημίου. Η αρχή, έχει ήδη γίνει με την συγκρότηση των συμβουλίων ιδρύματος, τα οποία απαρτίζονται κατά βάση από εξωπανεπιστημιακούς μάνατζερ, εκπροσώπους των επιχειρήσεων σε αυτά [τρανταχτό, το παράδειγμα του γεωπονικού πανεπιστημίου στην Αθήνα όπου, το συμβούλιου ιδρύματός του απαρτίζεται από μετόχους της Nestle]. Ως συνέχεια, έρχονται και οι εσωτερικοί κανονισμοί οι οποίοι αποτελούν κομμάτι του αντιδραστικού νόμου-πλαισίου και έρχονται να φέρουν αλλαγές, κακές για την υγεία μας και την υγεία του δημόσιου πανεπιστημίου. Οι αλλαγές αυτές είναι οι εξής:

[ * ]

είναι ενδεικτικό το ότι οι εσωτερικοί κανονισμοί ψηφίστηκαν μέσα σε μια περίοδο όπου το φοιτητικό κίνημα ήταν αδρανές, με τους φοιτητές να είναι πλήρως εντατικοποιημένοι στις υποχρεώσεις της εξεταστικής τους. Η επιλογή αυτής της περιόδου δεν είναι καθόλου τυχαία. Αντίθετα πρόκειται για μια μεθοδευμένη τακτική καθώς έχουμε δει να περνιούνται αντίστοιχες πτυχές αυτού του νόμου, σε τέτοιες περιόδους (εξεταστική Σεπτεμβρίου ’11 «νόμος-πλαίσιοο», καλοκαίρι ’13 δίδακτρα μεταπτυχιακά, ιδιωτικοποίηση λέσχης).

ΓΙΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΟΛΑ!

Ο οικονομικός ρόλος του πανεπιστημίου εδραιώνεται και υλοποιείται από μία σειρά αλλαγών που προωθούνται, ραχοκοκαλιά των οποίων είναι φορείς όπως το Οικονομικό συμβούλιο και η ΑΔΙΠ.

/ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ:

Σύμφωνα με το νόμο:

Το οικονομικό συμβούλιο συγκροτείται από καθηγητές του ιδρύματος ειδικευμένους στα οικονομικά και ένα μέλος του οικονομικού επιμελητηρίου. Αρμοδιότητές του είναι ''η διαμόρφωση της οικονομικής στρατηγικής του Ιδρύματος στο πλαίσιο των γενικών κατευθύνσεων της κυβερνητικής πολιτικής και του κρατικού προϋπολογισμού '' αλλά και η γνωμοδότηση στη σύγκλητο και οποιοδήποτε άλλο συλλογικό ή μονοπρόσωπο όργανο σχετικά με οποιαδήποτε απόφασή τους. Παράλληλα ''η παρακολούθηση και ανάλυση της πορείας και των προοπτικών της ελληνικής και διεθνούς οικονομίας'', ώστε να μπορεί να αποδίδει εγκυρότερες κρίσεις με τρόπο που να υποβοηθά την εγχώρια ανάπτυξη.

Με άλλα λόγια, δηλαδή, με το οικονομικό συμβούλιο, το οποίο αποκτά το ρόλο του βασικού διαχειριστή των οικονομικών κάθε ιδρύματος [οικονομικά, όχι μόνο με την κλασική και στενή έννοια των εσόδων-εξόδων], δίνεται η δυνατότητα σε κάθε ίδρυμα, αλλά και σχολή, να χαράξει την δική του οικονομική πολιτική με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

/Α.ΔΙ.Π.:

Αυξημένο ρόλο αποκτά και η Α.ΔΙ.Π. [Αρχή ΔΙασφάλησης Ποιότητας], η οποία αποτελεί την θεσμική έκφραση της αξιολόγησης στα πανεπιστήμια, καθώς είναι αυτή που θα καθορίζει την χρηματοδότηση του τμήματος από το κράτος, σύμφωνα με την εξωτερική αξιολόγηση. Σύμφωνα δηλαδή, με το κατά πόσο λειτουργεί η κάθε σχολή [ή το κάθε ίδρυμα] σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς [βλ. κείμενο σχήματος για την εξωτερική αξιολόγηση: «μύθοι και αλήθειες για την εξωτερική αξιολόγηση»]. Βέβαια, όσον αφορά την χρηματοδότηση αυτή, το κράτος καλύπτει μόνο ένα τμήμα της. Το υπόλοιπο καλύπτεται από ''δραστηριότητες του ιδρύματος''. Οι δραστηριότητες αυτές προβλέπουν κατά σειρά προτεραιότητας:

_αξιοποίηση και επένδυση της περιουσίας του ιδρύματος. Στις προτεινόμενες χρήσεις εμφανίζονται από την ενοικίαση χώρων μέχρι την ενοικίαση εξοπλισμού, μηχανημάτων και εργατικού δυναμικού, είτε αυτό είναι καθηγητές και διδάκτορες, είτε φοιτητές. Με άλλα λόγια, ξεπούλημα της περιουσίας του πανεπιστημίου και διάθεση του εξοπλισμού των πανεπιστημίων για επιχειρηματική έρευνα, στις λεγόμενες spin-off εταιρίες ή αλλιώς “τεχνοβλαστοί”, [να ποιος θα χρησιμοποιεί το 3-D printer της νησίδας].

_χορηγίες από ιδιώτες σχετιζόμενες με συγκεκριμένη έδρα. Ήδη στο πανεπιστήμιο δυτικής Μακεδονίας, τελείως απροκάλυπτα η ΔΕΗ [που οδεύει προς ιδιωτικοποίηση], ίδρυσε 3 έδρες με γνωστικά αντικείμενα που θα της φέρουν άμεσα ερευνητικά αποτελέσματα για αύξηση των κερδών της. Παράλληλα, στο δικό μας τμήμα, γίνεται λόγος για εύρεση χορηγών ώστε να προσληφθούν 407. Άραγε, πόσο θα περιμένουμε μέχρι να δούμε το όνομα της alumil στους χορηγούς μας, δίπλα από τον κωδικό της τεχνολογίας?

_ανάληψη με υπεργολαβία, συγκεκριμένου επιστημονικού έργου για το τμήμα έρευνας επιχείρησης εθνικής ή μη. Μιλάμε για δουλειά και έρευνα την οποία θα κάνουν φοιτητές και διδακτορικοί, απλήρωτοι φυσικά, αντί να προσληφθούν εργαζόμενοι.

_έσοδα από δωρεές και επιστημονικά βραβεία εθνικών ή διεθνών διαγωνισμών και εκθέσεων.

_έσοδα από τις προβλεπόμενες θυγατρικές της κάθε σχολής [προβλέπονται σχολές Δια Βίου Μάθησης, εργαστήρια, κλινικές, μουσεία ως θυγατρικές κάθε νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου που θα αποτελέσουν τα πανεπιστήμια]. Ειδικά μέσω των σχολών Δια Βίου Μάθησης εδραιώνεται ένα εργασιακό καθεστώς μόνιμης ανεπάρκειας και άρα ανασφάλειας, καθώς προσφέρονται, έτσι, στο κεφάλαιο εργαζόμενοι, υπερεξειδικευμένοι στις τελευταίες τεχνολογικές δεξιότητες, οι οποίες είναι και απαραίτητες για την αύξηση της παραγωγικότητας.

_έσοδα από δίδακτρα ή άλλες εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Άλλη μια προσφορά της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης. Και ενώ, εν μέσω καλοκαιριού ψηφίστηκε ο νόμος για τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, ετοιμάζονται και τα δίδακτρα στα προπτυχιακά, με την ταρίφα να ανεβαίνει σε κάθε κύκλο σπουδών. Με την επιβολή διδάκτρων και εξεταστικών φίλτρων, εντείνονται ακόμη περισσότερο οι ταξικοί φραγμοί με αποτέλεσμα τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών να αποκλείονται από την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

[ * ]

με τους εσωτερικούς κανονισμούς θεσπίζονται και τα φοιτητικά δάνεια. Οι φοιτητές του πρώτου κύκλου σπουδών έχουν δικαίωμα να λάβουν άτοκο εκπαιδευτικό δάνειο από πιστωτικά ιδρύματα [τράπεζες] της χώρας, με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Το πανεπιστήμιο χορηγεί σε σύμπραξη με τις τράπεζες [κάτι πρέπει να βγάλουν κι αυτές], δάνεια στους φοιτητές με βάση ανταποδοτικά κριτήρια, δηλαδή ανάλογα με το πόσο συνεπείς [= εντατικοποιημένοι] είναι στις σπουδές τους. Έχουν όμως υποχρέωση να τα αποπληρώσουν είτε με τον πρώτο τους μισθό, χρεώνοντάς τους στην ουσία για μια ζωή [Στις ΗΠΑ το 50% των αντρών αποφοίτων κατατάσσεται στον κατοχικό στρατό στο Ιράκ, ενώ πάν από το 1/4 των γυναικών δουλεύει στη βιομηχανία του σεξ]), είτε με εργασία σε διοικητικές θέσεις του πανεπιστημίου με απροσδιόριστο μισθό και εργασιακές σχέσεις, καλύπτοντας το κενό των διοικητικών που έχουν απολυθεί.

Τι πάει, λοιπόν να πει ο ποιητής?

Οι οικονομικές αλλαγές που επιφέρουν οι εσωτερικοί κανονισμοί, μας βοηθούν να εξάγουμε αρκετά συμπεράσματα. Σημαντικότερο, είναι το γεγονός ότι η διασύνδεση του πανεπιστημίου με την αγορά γίνεται πλέον σε επίπεδο ιδρύματος και σχολής και όχι συνολικά, δίνοντας έτσι την δυνατότητα σε κάθε ενδιαφερόμενη επιχείρηση να μπορεί να εισχωρεί ευκολότερα σε υπάρχοντα πανεπιστήμια, να δημιουργεί δικές της έδρες και να έχει έτσι, άμεσα στη διάθεσή της εξοπλισμό κι ερευνητικό δυναμικό. Σε αυτά, έρχονται να προστεθούν αλλαγές των προγραμμάτων σπουδών, τα οποία θα “εκσυγχρονίζονται” ώστε να συμβαδίζουν με τις ανάγκες της αγοράς, αλλά και εδραίωσης μιας κατάστασης στην οποία η έρευνα γίνεται αποκλειστικά για τις ανάγκες της αγοράς. Φυσικά θα είναι στο πρόγραμμα κι η δημιουργία κατά τόπους και κλάδους εξ’ ολοκλήρου πανεπιστημίων-επιχειρήσεων, υπαγόμενων στον αντίστοιχο όμιλο, ως καθυστερημένη αντανάκλαση του συστήματος των επιχειρηματικών clusters. Παράλληλα, οι εργασιακές σχέσεις εντός των πανεπιστημίων, είτε μιλάμε για τους διοικητικούς υπαλλήλους, είτε για τις υπεργολαβίες [καθαρισμού, σίτισης, κτλ], είτε για τους ενοικιαζόμενους φοιτητές και διδακτορικούς, εδραιώνουν ένα συνολικότερο εργασιακό καθεστώς το οποίο χαρακτηρίζεται από την κινητικότητα και των αναλώσιμο χαρακτήρα των εργαζομένων, τα ελαστικά ωράρια, την μαύρη εργασία.

ΝΑ ΣΚΙΣΩ ΤΑ ΠΤΥΧΙΑ...ΤΑ ΜΑΤΑΙΑ ΑΥΤΑ ΧΑΡΤΙΑ!

/ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ - ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΠΤΥΧΙΟΥ_ΓΝΩΣΤΙΚΟΥ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ

Τι λέει ο ΠΕΚ?

Οι σπουδές διαρθρώνονται σε τρεις κύκλους, τον πρώτο (προπτυχιακές σπουδές, δηλ. bachelor = 3 έτη σπουδών =180 πιστωτικές μονάδες), τον δεύτερο (μεταπτυχιακές σπουδές, δηλ. master = 2 έτη σπουδών =το λιγότερο 60 πιστωτικές μονάδες) και τον τρίτο (διδακτορικές σπουδές, δηλ. doctorate = 3 έτη =το λιγότερο 30 πιστωτικές μονάδες και διδακτορική διατριβή).

Τι σημαίνει αυτό για εμάς?

Μ’ αυτόν τον τρόπο διασπάται η ενιαιότητα του πτυχίου, το οποίο αντικαθίσταται από τον ατομικό φάκελο προσόντων που θα “γεμίζει” ο καθένας ξεχωριστά με πιστωτικές μονάδες (ECTS). Ταυτόχρονα κατακερματίζονται και τα γνωστικά αντικείμενα, στα πλαίσια μιας «διεπιστημονικότητας», όπου οι πιστωτικές μονάδες μπορούν να προέρχονται από διαφορετικά προγράμματα σπουδών, που ενδεχομένως να μην έχουν και σχέση μεταξύ τους. Αποτέλεσμα: ένα πτυχίο που θυμίζει... καρότσι (!) σε Σούπερ Μάρκετ, όπου θα ψωνίζουμε πιστωτικές μονάδες από τα διαφορετικά ράφια-σχολές με βάση τις ανάγκες του μελλοντικού μας εργοδότη, πάντα στη βάση του ανταγωνισμού με τον διπλανό μας. Και όποιου το πορτοφόλι τελειώσει νωρίτερα, τόσο λιγότερα τα “ψώνια-προσόντα-πιστωτικές μονάδες-”, άρα και περισσότερα τα “όχι” στο ταμείο για τις -λιγοστές ούτως ή άλλως- θέσεις στην αγορά εργασίας.

/ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ

Σκοπός όλων των παραπάνω είναι ένας. Η δημιουργία αποφοίτων πολλών ταχυτήτων που θα αποτελούν φτηνό, ευέλικτο, εύκολα και άμεσα εκμεταλλεύσιμο εργατικό δυναμικό. Έτσι, το νέο μοντέλο εργαζομένου που θα προκύπτει είναι:

·πειθήνιος και εντατικοποιημένος, που από τους ακραίους ρυθμούς σπουδών θα περνάει στα ακραία ωράρια εργασίας χωρίς κανένα δικαίωμα συλλογικής διεκδίκησης

·ευέλικτος και ανταγωνιστικός, που θα τρέχει για να μαζέψει νέες επί-πληρωμή πιστωτικές μονάδες για να συμπληρώσει το φάκελο προσόντων, με επανακαταρτίσεις της δια βίου «μάθησης», ώστε να εκπληρώνει την προσδοκία για «αλλαγή 7 επαγγελμάτων», στην καριέρα του.

·αμόρφωτος και υπερεξειδικευμένος, με διάσπαρτες κατακερματισμένες γνώσεις, χωρίς συνολική εποπτεία του αντικειμένου του, που θα του έδινε τη δυνατότητα να ερμηνεύσει τον κόσμο γύρω του, να τον κρίνει και να τον αλλάξει.

Τέλος, με τους φακέλους προσόντων ανοίγει ο δρόμος για την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Είναι, τελικά, οι εργαζόμενοι του μέλλοντος, που δεν έχουν επαγγελματικά δικαιώματα και συλλογικές διεκδικήσεις, οδηγούνται σε ατομική διαπραγμάτευση με την εργοδοσία και ζουν για να πληρώνουν ξανά και ξανά την επανακατάρτισή τους.

/ΕΝΤΑΣΗ ΤΑΞΙΚΩΝ ΦΡΑΓΜΩΝ

Οι τρεις κύκλοι σπουδών που δημιουργούνται, χωρίζονται μεταξύ τους με οικονομικούς και εξεταστικούς φραγμούς. Ήδη μέσα στο κατακαλόκαιρο πέρασαν δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, ενώ κατεύθυνση του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης), πέρα από μια σειρά «διαμαντιών» είναι η επιβολή διδάκτρων εδώ και τώρα στα προπτυχιακά και η αναγνώριση των ιδιωτικών κολλεγίων ως ισότιμων με τα δημόσια πανεπιστήμια.

Το Συμβούλιο Ιδρύματος (που όλοι ξέρουμε από ποιους απαρτίζεται: μάνατζερ που δεν έχουν καμία σχέση με την πανεπιστημιακή κοινότητα και καθηγητές-εργαλεία του Υπουργείου) αποφασίζει τον ορισμό ή μη διδάκτρων και του ύψους τους για τα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών του ιδρύματος, ύστερα από γνώμη του Κοσμήτορα της αντίστοιχης σχολής. Η επιβολή διδάκτρων και εξεταστικών φίλτρων, εντείνει ακόμη περισσότερο τους ταξικούς φραγμούς με αποτέλεσμα τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών να αποκλείονται από την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

ΣΤΟ ΝΕΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ...ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΩ - ΔΕ ΜΙΛΩ - ΔΕ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ!

/ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΑ ΦΙΛΤΡΑ – ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ – ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΡΥΘΜΟΥ ΣΠΟΥΔΩΝ

Τί λέει ο ΠΕΚ;

Ο φοιτητής εγγράφεται στη σχολή στην αρχή κάθε εξαμήνου. Αν δεν εγγραφεί για δύο συνεχόμενα εξάμηνα, διαγράφεται αυτοδικαίως από τη σχολή. Ταυτόχρονα, μετά το πέρας της περιόδου κανονικής φοίτησης, που ισούται με τον ελάχιστο αριθμό των αναγκαίων για την απονομή του τίτλου σπουδών εξαμήνων, σύμφωνα με το ενδεικτικό πρόγραμμα σπουδών της σχολής, προσαυξημένο κατά τέσσερα εξάμηνα (ν+2), ο φοιτητής διαγράφεται από το πρόγραμμα.

Τί σημαίνει αυτό για εμάς?

Τι άλλο πέρα από την πλήρη εντατικοποίηση των σπουδών! Εάν κάποιος δεν είναι πλήρως αφοσιωμένος σε αυτές (εάν εργάζεται ή εάν μένει σε άλλη πόλη ή εάν απλά θέλει να κάνει κάτι διαφορετικό εκείνο το διάστημα στη ζωή του!) θα διαγράφεται! Αυτό αποκλείει αυτόματα μια τεράστια μερίδα φοιτητών, κυρίως από λαϊκές οικογένειες, που αναγκάζονται να εργαστούν για να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Βέβαια, για τους εργαζόμενους, έχουν προβλέψει να ρίξουν στάχτη στα μάτια, καθώς για αυτούς που δηλώνουν επίσημα 20 ώρες την εβδομάδα υπάρχει ειδική ρύθμιση (2ν). Ποιος όμως δουλεύει ασφαλισμένος και μάλιστα τόσες ώρες, στο σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα;

Επίσης, εάν κάποιος αποτύχει περισσότερες από τρεις φορές σε ένα μάθημα, θα εξετάζεται από «ειδική» τριμελή επιτροπή, χωρίς τον διδάσκοντα, ώστε να αποδείξει την αξία του να συνεχίσει τις σπουδές. Εάν αποτύχει κι εκεί 3 φορές, θα βλέπει το δρόμο της εξόδου. Επομένως, πλήρης εντατικοποίηση σπουδών, με απόλυτη αφοσίωση στις καθαρά φοιτητικές-σπουδαστικές υποχρεώσεις. Πού χρόνος μετά για συλλογικές διεκδικήσεις? Η κοινωνική, συλλογική και πολιτική μας ζωή υπονομεύεται, προσθέτοντας ένα ακόμη κομματάκι στο πάζλ των κυβερνήσεων του κεφαλαίου για αλλαγή των συσχετισμών μεταξύ αυτών και του φοιτητικού κινήματος, στο πεδίο της μάχης για τη δημιουργία του νέου πανεπιστημίου.

/ΑΥΤΑΡΧΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Ουσιαστικά ο Κανονισμός αποτελεί την τελευταία ευκαιρία που προσφέρει το Υπουργείο στους Πρυτάνεις να αποδείξουν τη χρησιμότητα τους στο «νέο» πανεπιστήμιο και να τους επιτρέψει να διατηρήσουν κάποιο ρόλο, καθώς οι εσωτερικοί κανονισμοί συγκροτούνται από επιτροπές που έχει ορίσει η πρυτανεία. Βέβαια σε περίπτωση που αυτό δε γίνει υπάρχει η πρόβλεψη να συγκροτηθούν από το Συμβούλιο ιδρύματος ή ακόμη και με υπουργικό διάταγμα (!) καταργώντας πλήρως το αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου.

Το αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου (που στην ουσία ορίζει τη δημοκρατική και αυτόνομη λειτουργία του, κάτι που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο από το '79) καταργείται και τη θέση των κοσμητόρων, παίρνουν απροκάλυπτα μάνατζερ που πλέον διορίζονται από το ίδιο το συμβούλιο ιδρύματος. Επίσης και οι ίδιοι οι εκπρόσωποι των σχολών πρέπει να είναι “αποδεκτοί” από το συμβούλιο ιδρύματος για να θέσουν υποψηφιότητα, κάτι που στην ουσία σημαίνει ότι πρέπει να δηλώνουν υπέρ του νόμου πλαισίου – κάτι σα δήλωση φρονημάτων.

Αλλά και γενικότερα ορίζεται πειθαρχικό για όποιο μέλος της πανεπιστημιακής κοινότητας παραβιάζει το νέο εσωτερικό κανονισμό, οδηγώντας στην ποινικοποίηση των ιδεών και σε συνδυασμό με την κατάργηση του ασύλου στην ακόμη εντονότερη καταστολή του φοιτητικού κινήματος και των συλλογικών διαδικασιών. Αυτό το ρόλο έρχεται να παίξει η λεγόμενη “Επιτροπή δεοντολογίας”, συμμορφώνοντας την εσωτερική λειτουργία των πανεπιστημίων με τη “σιγή ιχθύος” που επικρατεί στο εσωτερικό μιας επιχείρησης. Η τρομοκρατία και η καταστολή παίρνουν τη θέση τους και θεσμικά στα πανεπιστήμια!

[ * ]

Πειθαρχικό παράπτωμα θεωρούνται πλέον και οι αντιγραφές. Είναι απορίας άξια η αντιμετώπιση που θα έχει ο γιος του Σαμαρά, αύριο μεθαύριο που θα πιαστεί να αντιγράφει και στο πανεπιστήμιο, μετά τα μαργαριτάρια του στο σχολείο και την απόλυση της καθηγήτριας που του μηδένισε την κόλλα!).

/ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΗ

Τί λέει ο ΠΕΚ?

Ο Συνήγορος του φοιτητή έχει σαν αρμοδιότητες ''τη διαμεσολάβηση μεταξύ φοιτητών και καθηγητών ή φοιτητών και διοικητικών υπηρεσιών του ιδρύματος, την τήρηση της νομιμότητας στο πλαίσιο της ακαδημαϊκής ελευθερίας, την αντιμετώπιση φαινομένων κακοδιοίκησης και τη διαφύλαξη της εύρυθμης λειτουργίας του ιδρύματος''.

Τί σημαίνει αυτό για εμάς?

Το όργανο αυτό έρχεται να δέσει με το προαναφερθέν κλίμα ασφυκτικής νομιμότητας και τάξης προσθέτοντας κάτι από χούντα με τα καθήκοντα ανακριτή που αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας. Στόχο έχει την τρομοκράτηση και τη δημιουργία ενός καθεστώτος μέσα στα πανεπιστήμια με σκοπό να χτυπηθεί και στην ιδανική περίπτωση να εξαφανιστεί φοιτητικός συνδικαλισμός και η ως τώρα δυναμική και εκρηκτικότητα του φοιτητικού κινήματος σαν μοχλός περεταίρω κοινωνικών ανατροπών και εκτός πανεπιστημίου.

Με την κατάσταση στα πανεπιστήμια να μην είναι όπως τα προηγούμενα χρόνια και κράτος και κεφάλαιο να έχουν πάρει το πάνω χέρι στη συνεχή μάχη με το φοιτητικό κίνημα, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι η απάντηση δεν είναι απλή, εύκολη και μονοδιάστατη. Η συνεχής καθημερινή πάλη όλων μας ενάντια σε κάθε κομμάτι της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης είναι το απαραίτητο πρώτο βήμα για τη μεγάλη μάχη απέναντι στους Εσωτερικούς Κανονισμούς, που έρχονται να αναδιατάξουν πλήρως την κατάσταση μέσα στις σχολές και να επιβάλλουν μέχρι τελείας το Νόμο-Πλαίσιο. Άλλωστε, δε διακυβεύεται μόνο η εξεταστική μας, το εξάμηνο ή μια λίγο χειρότερη καθημερινότητα στις σπουδές μας. Διακυβεύεται αν αύριο θα μπορούμε να συνεχίσουμε να σπουδάζουμε, αν θα εργαζόμαστε με αξιοπρεπείς όρους όταν θα κάνουμε διάλειμμα από την ανεργία, αν εντέλει η κυβέρνηση και το κεφάλαιο θα μπορέσουν να ισοπεδώσουν κάθε κατάκτηση και δικαίωμά μας. Γι' αυτό και το φοιτητικό κίνημα πρέπει να βγει ενιαίο και με συνολικό αγώνα τόσο για τη μη ψήφιση των εσωτερικών κανονισμών όσο και για τη συνολική ανατροπή του νόμου-πλαισίου. Να βαδίσει ξανά στις αγωνιστικές παρακαταθήκες των καταλήψεων του 2011, του μπλοκαρίσματος των συμβουλίων ιδρύματος και του κοινού αγώνα με όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια εντός και εκτός πανεπιστημίου. Ας βρεθούμε λοιπόν στις συλλογικές διαδικασίες του συλλόγου μας, στις συνελεύσεις, για να αποφασίσουμε όλοι μαζί κόντρα σε όσα αποφασίζονται για εμάς χωρίς εμάς, για ένα πανεπιστήμιο τελικά στο οποίο η γνώση και οι άνθρωποι δε θα υπηρετούν το κεφάλαιο, αλλά την κοινωνία και τις ανάγκες της.