συνέλευση | αν όχι τώρα, πότε ?

Μπορεί οι κουβέντες σχετικά με ζητήματα όπως η πρακτική, η κατάληψη, οι αλλαγές στην εκπαίδευση κλπ να έχουν μειωθεί στους διαδρόμους και στις αίθουσες της σχολής, ωστόσο αυτο δε σημαίνει ότι τα προβλήματα λύθηκαν και ότι τώρα συνεχίζουμε την καθημερινότητά μας σαν να μην έγινε τίποτα.

τα γεγονότα τρέχουν και κανένα περιθώριο δεν αφήνουν σε εμάς να καθόμαστε αμέτοχες/οι και να τα παρακολουθούμε ‘από μακριά’.

_συγκεκριμένα την προηγούμενη βδομάδα πραγματοποιήθηκε Σύνοδος Πρυτάνεων στην οποία συζητήθηκε η αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης με βασικό στόχο την σύνδεση του παν/μίου με την αγορά και τις ανάγκες του κεφαλαίου [διαγραφές φοιτητών / αξιολόγηση / ΣΔΙΤ / καθορισμός εισακτέων και βάσης του 10]

_την προηγούμενη βδομάδα επίσης ανακοινώθηκε η ‘προθεσμία’ εκκένωσης όλων των καταλήψεων που ‘λήγει’ στις 5/12, εντείνοντας την τρομοκρατία και την κρατική καταστολή που κυριαρχεί το τελευταίο διάστημα [με συνεχόμενες αναίτιες συλλήψεις αγωνιστών / ξυλοδαρμούς / εκκενώσεις κλπ.]

Και αυτά είναι πολύ λίγα από ό,τι συμβαίνει  καθημερινά εντός και εκτός πανμ/μίου.

Δεν μπορούμε να βλέπουμε όλη αυτή τη κατάσταση και να καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια. Είναι σημαντικό να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για όλα αυτά. Ο μόνος δρόμος που μπορεί να είναι νικηφόρος και να επιβάλλει κατακτήσεις στο τώρα είναι ο συλλογικός.

Κόντρα στις ατομικές λύσεις, μέσα από γενικές συνελεύσεις, μπορούμε να διεκδικήσουμε το παρόν και το μέλλον που μας στερούν. Αντιλαμβανόμαστε ότι αυτά τα «προβλήματα» δεν αφορούν μόνο τη σχολή μας, είναι κομμάτι της συνολικής επίθεσης που δεχόμαστε σε κάθε πτυχή της ζωής μας για αυτό δεν αρκεί μόνο μια κλειστή  συζήτηση, είναι ανάγκη να συνδεθούμε τόσο με συμφοιτητές μας από άλλες σχολές, με εργαζόμενους/ες αλλά και ευρύτερα τον κόσμο που αγωνίζεται και διεκδικεί για να ανατρέψει τη φτώχεια, το φασισμό και την εκμετάλλευση και να επιβάλει τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας.