απόφαση ΓΣ [4|12|19]

ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ του ΣΣΑ στις 4/12/2019

Οι 10.000 λαού και νεολαίας που συμμετείχαν στην μεγάλη αντικυβερνητική-αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση της 17^ης Νοέμβρη στη Θεσσαλονίκη, αλλά και οι 45.000 στην Αθήνα, απέδειξαν στην πράξη ότι δεν τρομοκρατούνται, δεν υποτάσσονται στα επιθετικά σχέδια της κυβέρνησης ΝΔ. Μετά και από τα γεγονότα της ΑΣΟΕΕ με το λοκ άουτ από πλευράς πρυτανείας της ΑΣΟΕΕ, τη στιγμή που ήταν προγραμματισμένη Γενική Συνέλευση εν όψει του τριημέρου του Πολυτεχνείου, φάνηκε ξεκάθαρα ποιο είναι το άσυλο ελεύθερης διακίνησης ιδεών που ονειρεύεται η κυβέρνηση ΝΔ. Η εικόνα από τα ΜΑΤ να περικυκλώνουν τους φοιτητές που επεδίωξαν να σπάσουν το λοκ άουτ, να ρίχνουν βροχή τα δακρυγόνα μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο, να ανοίγουν τα κεφάλια των συμφοιτητών μας και να μην αφήνουν τους τραυματίες να βγουν έξω, μιλούν από μόνες τους. Από μόνες τους όμως μιλούν και οι εικόνες της αλληλεγγύης. Μέσα σε ένα απόγευμα οι 200 αποκλεισμένοι της ΑΣΟΕΕ, έγιναν ένα ποτάμι 5.000 που κατέκλυσαν το κέντρο της Αθήνας, υπερασπιζόμενοι το Άσυλο και τους αγώνες του λαού και της νεολαίας. Εξίσου ξεκάθαρα τόσο από τη μαζικότητα του τριημέρου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αλλά και από την ίδια την πορεία που κατέληξε στο Άσυλο και το υπερασπίστηκε στην πράξη, φάνηκε ότι οι εργαζόμενοι και η νεολαία δε θα αποδεχτούν το μέλλον που τους περιγράφει η κυβέρνηση.

Η κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να τρομοκρατήσει το λαό και τη νεολαία, έχει επιστρατεύσει σύσσωμους τους μηχανισμούς καταστολής του κράτους, για να μπορέσει να περάσει όσο πιο αναίμακτα τις πολιτικές της. Μέτρα όπως συλλήψεις φοιτητών και μαθητών που πήγαιναν στην πορεία της 17^ης Νοέμβρη, το όργιο καταστολής στα Εξάρχεια μετά την πορεία ακόμα και σε άτομα που απλά τύχαινε να περνάνε από εκεί, αλλά και η επίθεση των ΜΑΤ σε αλληλέγγυους-ες που παρευρέθηκαν στην Ευελπίδων για στήριξη στους συλληφθέντες των προηγούμενων ημερών, δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο της ΝΔ. Ο παραπάνω κρατικός μηχανισμός καταστολής βλέπουμε να στοχεύει με τον πιο βίαιο τρόπο τόσο σε άτομα του κινήματος [βλ. συλλήψεις και σωματική βία κατά αγωνιστών], όσο και προς τα πιο απομονωμένα κομμάτια της κοινωνίας [βλ. πρόσφυγες, τοξικοεξαρτημένους κλπ]. Τον βλέπουμε και μέσα από το αντιδραστικό τελεσίγραφο Χρυσοχοΐδη, που μιλάει για εκκένωση όλων των καταλήψεων μέχρι την 6^η Δεκέμβρη (κίνηση που συνεχίζει τις πρακτικές εκένωσης καταλήψεων του προηγούμενου διαστήματος). Η κίνηση αυτή δένει άρρηκτα με τις ρατσιστικές πολιτικές της κυβέρνησης για τη «διαχείριση του προσφυγικού» με πρόσφυγες που καταλήγουν να ζουν εγκλωβισμένοι και κάτω από άθλιες συνθήκες σε απομονωμένα στρατόπεδα συγκέντρωσης [βλ. Μόρια], επαναφέροντας στο δημόσιο διάλογο αναφορές για «ξερονήσια» που έχουν βγει από τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας.

Τον βλέπουμε ακόμη και εντός του πανεπιστημίου μέσα από την επίθεση στο άσυλο, με μέτρα όπως το lock-out, τα κλειδώματα κλπ. Παρ’ ότι αυτά τα μέτρα ήρθαν να περάσουν στη βάση του ότι πρόκειται για άσυλο ανομίας και παραβατικότητας, για εμάς η κατάργηση του ασύλου αποτελεί καταπάτηση κάθε αγώνα της νεολαίας και όλου του λαού, ενώ ταυτόχρονα έρχεται να διευκολύνει την ομαλότερη επιβολή των οποιονδήποτε αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση, χωρίς την αντίδραση των φοιτητών. Όσον αφορά και την εισβολή στην ΑΣΟΕΕ,η κυβέρνηση προσπάθησε να ταυτίσει πολιτικούς χώρους, όσο και το ίδιο το φοιτητικό κίνημα με τα «μπάχαλα» ακόμα και με τρομοκρατικές οργανώσεις (!) βλ. αναφορές της Κεραμέως σε όπλα, στοχοποιώντας τελικά τον ίδιο το φοιτητικό συνδικαλισμό και τις Γενικές Συνελεύσεις, ως ασπίδα των δικαιωμάτων και των κεκτημένων μας.

Η κατάργηση του ασύλου, αποτελεί παράλληλα βαθύ χτύπημα στους ίδιους τους φοιτητικούς συλλόγους και τα πολιτικά και συνδικαλιστικά κεκτημένα τους, δηλαδή στη δυνατότητα των φοιτητών να συνεδριάζουν αμεσοδημοκρατικά και να παίρνουν αγωνιστικές αποφάσεις. Η λειτουργία των Φοιτητικών Συλλόγων ήταν πάντα ανεξάρτητη και δεν καθοριζόταν από κανέναν, πέρα από τους ίδιους τους φοιτητές. Η Νέα Δημοκρατία και με τις νέες εξαγγελίες για ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, κατάργηση των παρατάξεων, εντείνει την κατεύθυνση αποπολιτικοποίησης των πανεπιστημίων και απονομιμοποίησης των συλλογικών διαδικασιών. Αυτή τη ρητορεία ακολουθούν τόσο τα ΜΜΕ, όσο και τα όργανα διοίκησης των πανεπιστημίων που στοχοποιούν τις συνελεύσεις και τις καταλήψεις των φοιτητικών συλλόγων, βαφτίζοντάς τες “μειοψηφικές αντιδράσεις”. Χαρακτηριστικές είναι οι κινήσεις κάποιων καθηγητών που καλούν σε σπάσιμο των καταλήψεων. Όπως συνέβη και στη σχολή μας με την πρόεδρο και τους καθηγητές ακόμα και σε ώρα διαλέξεων να καταδικάζουν τις αποφάσεις του Συλλόγου για καταλήψεις.

Η προσπάθεια για ελαχιστοποίηση και τελικά εξαφάνιση των αγώνων στους χώρους της δουλειάς και των διεκδικήσεων των εργαζομένων, έρχεται να συνδεθεί με την επιδίωξη εξάλειψης των αντιστάσεων στο εσωτερικό του πανεπιστημίου. Το άσυλο αποτελούσε και αποτελεί το σημείο εκείνο όπου φοιτητές και εργαζόμενοι περιφρουρούν και αναζωπυρώνουν τους αγώνες ενάντια στις αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές της εκάστοτε κυβέρνησης. Η κατάργηση του ασύλου δεν έρχεται να προστατεύσει εμάς τους ίδιους και τις ίδιες, αλλά δημιουργεί ένα «άσυλο» για όλους εκείνους που θέλουν να σταθούν απέναντι στα δικαιώματα και τα κεκτημένα των φοιτητών και των εργαζομένων, όπως είναι οι πρυτανείες και ο ιδιωτικός παράγοντας εντός του πανεπιστημίου, ένα «άσυλο» για κάθε ναρκέμπορο που συνεχίζει να υπάρχει ακόμη και με τη διαρκή παρουσία φύλαξης, ένα «άσυλο» αποστειρωμένο από την πολιτική δράση και τις συλλογικές διαδικασίες. Γι'  αυτό κρίνεται αναγκαία η υπεράσπιση του τόσο από τους ίδιους τους φοιτητές, όσο και από όλο το λαό. Η κατάργηση του Ασύλου αποτελεί το αναγκαίο εκείνο βήμα για να μπορέσει η κυβέρνηση να περάσει ομαλά την αναδιάρθρωση που περιγράφει στην εκπαίδευση (διαγραφές, ιδιωτικά πανεπιστήμια, διάλυση πτυχίων, επίθεση στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση κλπ.) δεν είναι ξεκομμένη με την επίθεση στην εργασία με τη νομοθέτηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και την κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων.

Η ύπαρξη του ασύλου καθορίζεται από την έμπρακτη υπεράσπισή του από τους φοιτητικούς συλλόγους και τις ριζοσπαστικές συλλογικές πρακτικές που το περιφρουρούν. Ο σύλλογος μας το υπερασπίζεται μέσα από τις αγωνιστικές του αποφάσεις και βάζει φρένο απέναντι σε όποιον τα καταπατά [πρυτανεία,κυβερνήσεις] μέσω των νικηφόρων μέσων πάλης [γενικές συνελεύσεις, μαζικές παραστάσεις, διαδηλώσεις, καταλήψεις]. Οι 67 κλειστές πόρτες της περίφραξης του ΑΠΘ όπως και οι φύλακες/μπράβοι που παραμονεύουν στις εισόδους, έρχονται να ενισχύσουν το κλίμα αστυνομοκρατίας που επιδιώκεται από κυβέρνηση και πρυτανεία τον τελευταίο καιρό στους χώρους του ΑΠΘ, έπειτα και από μια σειρά επιχειρήσεων της αστυνομίας σε αυτό. Χαρακτηριστικές είναι άλλωστε και οι δηλώσεις του νέου πρύτανη σχετικά και με  κάρτες εισόδου, facecontrol, κάμερες, κλπ. Έτσι, φανερώνεται ο πραγματικός τρόπος ύπαρξης των μπράβων, από την στιγμή που οι φοιτητικοί σύλλογοι κάθε φορά που καταθέτουν τα αιτήματά τους στον πρύτανη, αυτός βρίσκεται περικυκλωμένους από τους μπράβους αυτούς. Η πραγματικότητα είναι ότι οι ναρκοπιάτσες μονάχα έχουν μετακινηθεί σε άλλους χώρους εντός του πανεπιστημίου και δεν έχουν εξαλειφθεί, και οφείλουμε να σταθούμε απέναντι όχι στους ταξικοεξαρτημένους, αλλά στους πραγματικούς υπεύθυνους, που δεν είναι άλλοι από τους ναρκέμπορους, την κυβέρνηση και το κράτος που τους καλύπτει. Το καθοδηγούμενο αυτό ναρκεμπόριο λειτουργεί ως μοχλός για την κατάργηση του ασύλου, μία κατάργηση που στοχεύει τελικά στο άσυλο των αγώνων και διεκδικήσεων των φοιτητικών κινημάτων, των εργαζομένων και των κυρίαρχα πληττόμενων κομματιών της κοινωνίας. 

Όλη αυτή η κατάσταση συνδέεται άμεσα με την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση όπως την περιγράφει η κυβέρνηση. Στις 27-28-29 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε Σύνοδος Πρυτάνεων, όπου «συζητήθηκε» ο νέος Νόμος-Πλαίσιο. Οι φοιτητικοί σύλλογοι όμως έχουν ήδη δείξει μέσα από τις κινητοποιήσεις τους τόσο και τις μέρες της Συνόδου Πρυτάνεων, όσο και όλο αυτό το διάστημα ότι δεν αποδέχονται αυτό το νομοσχέδιο. Ένα νομοσχέδιο που περιλαμβάνει αναδιαρθρώσεις για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, μέσα από την εισαγωγή της βάσης του δέκα και την επαναφορά της τράπεζας θεμάτων, διαγραφές, αξιολόγηση ιδρυμάτων, επαναφορά των Συμβουλίων Ιδρύματος κλπ.

Οι εξαγγελίες για τις διαγραφές φοιτητών έρχονται απέναντι στις διαχρονικές αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων και τα συμφέροντα των φοιτητών. Είναι ένα μέτρο που θα πειθαρχήσει τους φοιτητές σε ένα πιο εντατικοποιημένο περιβάλλον σπουδών. Η ίδια η Κεραμέως, άλλωστε, δήλωσε ότι το μέτρο αυτό είναι ένα μήνυμα πειθαρχίας στη νεολαία. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση καθηγητή του ΕΚΠΑ, ότι όποιοι κόβονται 3 φορές στο ίδιο μάθημα θα διαγράφονται. Όπως και του Παπαϊωάννου (πρύτανη του ΑΠΘ) ότι οι φοιτητές που έχουν ξεπεράσει τα ν +2 έτη, θα μπορούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους μόνο με δίδακτρα. Η κυβέρνηση περιγράφει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι όποιος δεν ασχολείται μόνο με τα μαθήματα, θα διαγράφεται, δυσκολεύοντας ακόμα περισσότερο τους φοιτητές που αναγκάζονται να δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους για να τα βγάλουν πέρα. Η κίνηση αυτή σε συνδυασμό με τις εξαγγελίες για πειθαρχικά μέτρα και τη δυνατότητα κάθε καθηγητή να ορίζει ποιος θα διαγράφεται, εντείνουν την καθηγητική αυθαιρεσία σε βάρος των φοιτητών, τρομοκρατώντας όποιον θέλει να σηκώσει κεφάλι και να αγωνιστεί. Επιπλέον η αναλογία φοιτητών - καθηγητών αποτελεί κριτήριο της εξωτερικής αξιολόγησης και παίζει ρόλο για την κατάταξη των πανεπιστημίων στις διεθνείς λίστες. Η αξιολόγηση καθορίζει τη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, ανάλογα με το βαθμό εμπέδωσης των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων.

Η κυβέρνηση έρχεται παράλληλα να υποβαθμίσει ακόμα περισσότερο την αξία του πτυχίου, περνώντας άρον άρον νομοσχέδιο για την εξίσωση των πτυχίων των δημόσιων ιδρυμάτων, με αυτά των ιδιωτικών κολεγίων. Το μέτρο αυτό είναι η επί της ουσίας καταπάτηση του αρ. 16 του Συντάγματος, αποτελώντας ευθεία επίθεση στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Κάθε φορά που η όποια κυβέρνηση ερχόταν να αμφισβητήσει το αρ. 16, έβρισκε το φοιτητικό κίνημα απέναντί της, με πιο χαρακτηριστικό το κίνημα του 06- 07 που μπλόκαρε το νόμο Γιαννάκου. Η κίνηση αυτή παράλληλα ανοίγει το δρόμο για τη διάσπαση του πτυχίου σε 4+1 και 3+2, για να εναρμονιστούν τα δημόσια πανεπιστήμια με τα ιδιωτικά κολέγια που είναι στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Πατώντας πάνω στις αναδιαρθρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ τόσο για την εξίσωση των πτυχίων, όσο και για τις συγχωνεύσεις- ανωτατοποιήσεις των ΤΕΙ ή με πλήρως εξειδικευμένα προγράμματα σπουδών ή με πολύ θολά γνωστικά αντικείμενα, η ΝΔ έρχεται να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στα πτυχία ως συλλογική κατοχύρωση των αποφοίτων και τα επαγγελματικά δικαιώματα που αυτά κατοχυρώνουν. Μια κατεύθυνση που περιγράφεται με τις κινήσεις κατακερματισμού του γνωστικού αντικειμένου και αποστέρησης των επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία και τη μεταφορά τους σε μορφή πιστοποιήσεων εν είδει επανακατάρτισης μετά τη λήψη του πτυχίου, τις περισσότερες φορές επί πληρωμή. Τέλος η εξίσωση αυτή ενισχύει τον ανταγωνισμό μεταξύ των ιδρυμάτων και αξιοποιείται ως μοχλός πίεσης για περαιτέρω αναδιαρθρώσεις στα δημόσια πανεπιστήμια, στα πρότυπα των κολεγίων.

Στη σχολή μας ο εμπαιγμός από τη μεριά του τμήματος συνεχίζεται ακάθεκτα. Μετά από το τμήμα που απαίτησε ο σύλλογός μας μόνο για την πρακτική, δύο πράγματα έγιναν ξεκάθαρα: 1) ότι αυτή η πρακτική δεν πρόκειται να αλλάξει και επομένως δεν την αποδεχόμαστε, 2) Οι καθηγητές δε θα την αποσύρουν αν δεν πιεστούν από το φοιτητικό σύλλογο. 3) Η πρόεδρος του τμήματος αλλά και οι καθηγητές δεν έχουν καμία εποπτεία σχετικά με το περιεχόμενο της συγκεκριμένης πρακτικής παρά μόνο θα ενημερώνονται γι’ αυτό μέσω ενός report των φοιτητών. Οι διαπιστώσεις αυτές επιβεβαιώθηκαν και σήμερα (3/12/19), καθώς η ΓΣ των καθηγητών, με ευθύνη της πλειοψηφίας των διδασκόντων διαλύθηκε. Για άλλη μία φορά γίνεται ξεκάθαρο ότι οι φοιτητές δεν μπορούν να διεκδικούν μέσα στην σχολή, καθώς πάντα θα βρίσκονται οι δικαιολογίες και οι αφορμές είτε για να αμφισβητηθεί η απόφαση μας, είτε για να μην προχωρήσει μια διαδικασία με αποφασιστικό ρόλο. Το παιχνίδι ορισμένων καθηγητών, με μπροστάρη την πρόεδρο, φαίνεται ότι είναι να μετατοπίζουν την κουβέντα για την πρακτική διαρκώς, καθώς γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν επιχειρήματα για να υποστηρίξουν μια τέτοια πρακτική. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει μια μερίδα καθηγητών που επιθυμεί να ακούσει τα αιτήματα των φοιτητών, και ακόμη και με στρεβλά χαρακτηριστικά, να τα υπερασπιστεί. Δυστυχώς, ενώ αυτή η μερίδα εκφράζει την διαφωνία μέσα στο τμήμα, κυριαρχεί πολλές φορές η άποψη της προέδρου μέσα στις διαδικασίες, αλλά και εν τέλει είναι μια μερίδα που για να κινητοποιηθεί και να υπερασπιστεί τα αιτήματα μας, χρειάζεται να υπάρξει η κατάλληλη πίεση από μέρους των φοιτητών. Αυτή η πίεση θα προκύψει μέσα από της αγωνιστικές αποφάσεις μας, και την παρουσία μας μέσα στις διαδικασίες, κόντρα στην επιθυμία των καθηγητών να μας βγάλουν έξω, επικαλούμενοι επιχειρήματα «νομιμότητας της διαδικασίας», τα οποία στην ουσία χρησιμοποιούνται ως πρόφαση για να αποφύγουν να πάρουν μια απόφαση που δεν τους συμφέρει. Κάτι το οποίο εγείρει και πάλι το ερώτημα γιατί οι καθηγητές μας υπερασπίζονται με τόσο σθένος αυτήν την πρακτική.

Οι πρακτικές ασκήσεις με την εξαίρεση λίγων σχολών γίνονται υπό το καθεστώς απλήρωτης και ανασφάλιστης εργασίας ή στην καλύτερη περίπτωση με κάποιο χαριστικό "χαρτζιλίκι" των 250 ευρώ το μήνα, χωρίς ωράρια και κάλυψη σε περίπτωση ατυχήματος παρά μόνο ένα δεκάρικο ασφάλισης. Αυτό συμπιέζει ακόμα παραπάνω τους εργαζόμενους μηχανικούς νομιμοποιώντας και διευρύνοντας τις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Όπως πάει να γίνει και στη σχολή μας όπου η πρακτική θα είναι μόνο για 40 άτομα και με “μισθό” εν είδη χαρτζιλικιού από το ΕΣΠΑ, χωρίς ασφάλιση. Ο προβληματισμός που τίθεται σχετικά με τον τρόπο ένταξης της πρακτικής αναφέρεται στους όρους με τους οποίους θα εργαζόμαστε κατά τη διάρκεια αυτής, όροι οι οποίοι προκύπτουν και λόγω του ότι μιλάμε για μία πρακτική ΕΣΠΑ (Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς). Τα χρήματα που δίνονται από το ΕΣΠΑ, δίνονται με συγκεκριμένη στόχευση και κατεύθυνση.

Και αυτό γεννά τις εξής προβληματικές. Πρώτον μια πρακτική που γίνεται με αυτούς τους όρους εργασίας εμπεδώνει ήδη από το πανεπιστήμιο στο φοιτητή ότι είναι “κανονικότητα” να δουλεύεις με αυτούς τους όρους εργασίας, όπως περιγράφονται κι από το αναπτυξιακό νομοσχέδιο. Δεύτερον μια πρακτική που γίνεται μόνο για 40 άτομα και καταγράφεται στο παράρτημα διπλώματος επί της ουσίας διασπά το πτυχίο και δημιουργεί φοιτητές πολλών ταχυτήτων, από τη στιγμή που μπαίνει στη λογική της συλλογής προσόντων και τη συγκρότηση του ατομικού φακέλου προσόντων. Είναι τυχαίο που έρχεται την ίδια στιγμή που περνάει νομοσχέδιο για την ισοτίμηση των πτυχίων μας με τα ιδιωτικά κολέγια, το οποίο περιλαμβάνει και την εισαγωγή πρακτικών σε όλες τις σχολές; Η στάση του Τμήματος είναι όντως για το καλό μας ή μήπως τελικά εφαρμόζει τις επιταγές του Υπουργείου κατά γράμμα; Τρίτον στους ήδη εντατικούς ρυθμούς της σχολής αν μπει 2μηνη ή 3μηνη πρακτική το πρόγραμμα θα γίνει πραγματικά μη βιώσιμο, αφού ήδη τρέχουμε και δε φτάνουμε. Αν αναλογιστεί κανείς και την πίεση των διαγραφών το να περάσεις ένα εξάμηνο κάνοντας πρακτική για 6 ECTS καταλαβαίνουμε ότι καθυστερεί ακόμα παραπάνω τις σπουδές μας.  Τέλος καλλιεργείται όλο και περισσότερο η λογική του ανταγωνισμού για το ποιος είναι καλύτερος, από τη στιγμή που θα υπάρχουν κριτήρια για την εισαγωγή στην πρακτική αυτή, δυσκολεύοντας ακόμα περισσότερο τους όρους σπουδών για τους συμφοιτητές μας που δουλεύουν ή πρέπει να φύγουν για τις πόλεις τους. Η λογική ότι ένας φοιτητής που έχει σπουδάσει 4 ή 5 χρόνια στο πανεπιστήμιο, αποτελεί ανειδίκευτο εργάτη που δεν μπορεί να παράξει έργο και επομένως δεν αξίζει να αμείβεται όσο ένας πτυχιούχος, είναι βαθιά εμποτισμένος με το ιδεολόγημα που κυριαρχεί, ότι το πτυχίο του τελικά δε θα αρκεί για να μπορεί να δουλέψει. Αυτό είναι το αφήγημα της Κυβέρνησης, που περιγράφει στη νεολαία ότι δεν είναι άξια να δουλέψει και πρέπει να καταρτίζεται διαρκώς μέσα από μεταπτυχιακά σεμινάρια κλπ., μπας και βρει μια αξιοπρεπή θέση στην αγορά εργασίας. Έτσι, θέλουμε να γίνεται για όλες-ους με πλήρη ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, με μισθό αντίστοιχο της εργασίας μας και όχι σαν ένα μοχλό συμπίεσης των εργασιακών δικαιωμάτων. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι αυτή η πρακτική όπως έρχεται από το τμήμα καθηγητών, είναι ενάντια στην πλειοψηφία της σχολής μας, επομένως το αίτημα για απόσυρση αυτής είναι ακόμα πιο επιτακτικό.

Αυτή η κατάσταση δεν απέχει πολύ από την εργασιακή πραγματικότητα που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε. Βγαίνοντας στην αγορά εργασίας το καθεστώς των απλήρωτων πρακτικών οργιάζει, με γραφεία να ζητούν πριν την πρόσληψη από 1  μέχρι και 9 μήνες απλήρωτης πρακτικής και εάν κριθεί τελικά ο εργαζόμενος “ικανός” θα ακολουθήσει και η πρόσληψη. Έτσι δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο η κατάσταση στον κλάδο των μηχανικών, όπου οι εργαζόμενοι ήδη δουλεύουν με μπλοκάκι (δηλαδή χωρίς σύμβαση εργασίας), χωρίς να ορίζονται συγκεκριμένα ωράρια, μισθός, εργασιακά δικαιώματα, αλλά καλείται κιόλας να πληρώσει μόνος του τις ασφαλιστικές του εισφορές. Προφανώς όλη αυτή η κατάσταση συνδυάζεται και με τους πιο ελαστικούς όρους εργασίας, αφού ως ένας “μη ακόμη εργαζόμενος-πρακτικάριος”, χωρίς σύμβαση, θα αποτελεί ένα πλήρως εκμεταλλεύσιμο προϊόν. Πόσο μάλλον όταν υπάρχει ήδη μια κίνηση από το ΤΕΕ γύρω από την υποβάθμιση του πτυχίου και την απόσπαση επαγγελματικών δικαιωμάτων από αυτό, καταλαβαίνουμε ότι οι αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών γίνονται για να μας προετοιμάσουν για ένα μέλλον με πολύ δυσχερείς όρους δουλειάς. Ειδικά τη στιγμή που τα επαγγελματικά μας δικαιώματα τείνουν να γίνουν ακόμα ένα προσόν που θα κυνηγάμε μέσα από εξετάσεις, σεμινάρια και πιστοποιήσεις, συνήθως επί πληρωμή, καταλαβαίνουμε πως η λογική του ατομικού φακέλου προσόντων που σχεδιάζεται στη σχολή μας, δεν απέχει από αυτή τη λογική. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι και η δημιουργία ευέλικτων εργαζομένων πολλών ταχυτήτων, οι οποίοι επιπλέον δεν θα κοστίζουν τίποτα στον εργοδότη τους, μιας που η αμοιβή τους θα καλύπτεται από τα παραπάνω κονδύλια(!). Έτσι, οι εργαζόμενοι θα ευθυγραμμίζονται στα ευρωπαϊκά πρότυπα εργασίας που περιστέλλουν τα εργασιακά δικαιώματα και τις συλλογικές κατοχυρώσεις.

Την υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση των ιδρυμάτων φυσικά την αντιλαμβανόμαστε σε καθημερινή βάση είτε αφορά την ίδια την σχολή [στατική 1^ου έτους] είτε τη φοιτητική μέριμνα [βλ. εστίες, λέσχη, μεταφορές, κλπ]. Πόσες φορές άλλωστε ακόμα και στο δικό μας τμήμα, έχουμε ακούσει ότι «η σχολή έτσι όπως πάει θα κλείσει» ή ότι η χρηματοδότηση του τμήματος έχει μειωθεί πάνω από 80% ή ότι δεν υπάρχουν καθηγητές κλπ.

Εδώ και λίγους μόνο μήνες ερχόμαστε αντιμέτωποι με γεγονότα και αλλαγές, στον δρόμο που και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ χάραξε τα προηγούμενα χρόνια συνεχίζοντας τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Πολιτικές που στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης, καταστρέφουν και ξεπουλούν το φυσικό πλούτο, στο όνομα της “ανάπτυξης” ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία, και στο όνομα της “υγιούς επιχειρηματικότητας” καταπατούν το δημόσιο χώρο. Ο σύλλογος μας έρχεται να συζητήσει σε μια περίοδο όπου η επίθεση στα κομμάτια της εργασίας και της νεολαίας εντείνεται μέσα από νέα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα και έρχεται και θεσμικά να νομιμοποιήσει τις ελαστικές και ανασφάλιστες σχέσεις εργασίας. Μερικά, αλλά πολύ σημαντικά σημεία είναι η απελευθέρωση των απολύσεων, την κατάργηση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας όπου ο εκάστοτε εργοδότης δεν θα λογοδοτεί για την όποια απόλυση των εργαζομένων και το χτύπημα στην απεργία, που έρχεται και παίρνει σάρκα και οστά ήδη από ένα προηγούμενο διάστημα. Η επιτομή αυτής της κατεύθυνσης είναι το Αναπτυξιακό νομοσχέδιο που περιγράφει τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και το τσάκισμα της μόνιμης και σταθερής δουλειάς. Αλλά και το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που έρχεται να καταστρατηγήσει την έννοια της δημόσιας υγείας και ασφάλισης , νομιμοποιώντας την ιδιωτική ασφάλιση για την πρόσβαση στην περίθαλψη. Για να περάσει όλα αυτά τα μέτρα η ΝΔ, αξιοποιεί το δόγμα “νόμος και τάξη”, για να τρομοκρατήσει το λαό και τη νεολαία και να καταστείλει τους αγώνες τους , μέσα από την αστυνομοκρατία.

Με το νέο αναπτυξιακό νομοσχέδιο η κυβέρνηση της ΝΔ χτυπάει κι άλλο τον κόσμο της εργασίας, καταργώντας μια σειρά δικαιωμάτων. Έρχεται ουσιαστικά να καταργήσει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και έτσι να ακυρώσει τη μόνη δυνατότητα που έχουν μέχρι τώρα οι εργαζόμενοι να εργάζονται όλοι με τους ίδιους όρους και τις ίδιες προϋποθέσεις, εξατομικεύοντας τελικά τον τρόπο με τον οποίο θα δουλεύει ο κάθε εργαζόμενος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να γίνεται η ελαστικοποίηση των όρων εργασίας για τους εργοδότες πολύ πιο εύκολη απ' ότι ήδη είναι τώρα.  Κι αυτό “κουμπώνει” με το μέτρο που προβλέπει πως αντί της συλλογικής σύμβασης εργασίας,  οι επιχειρήσεις θα μπορούν να εφαρμόσουν επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις εργασίας με πολύ χειρότερες συνθήκες. Ένα ακόμα χτύπημα που φέρνει το νέο νομοσχέδιο αφορά τα κλαδικά σωματεία των εργαζομένων, μέσα από τα οποία οι εργαζόμενοι παλεύουν και αγωνίζονται για καλύτερους όρους δουλειάς στον κλάδο, με κυρίαρχο μέσω πάλης αυτό της απεργίας. Η κυβέρνηση λοιπόν θεσπίζει το ηλεκτρονικό φακέλωμα των μελών των σωματείων και επιβάλλει την ηλεκτρονική ψηφοφορία για την κήρυξη απεργιών, διευκολύνοντας και μεθοδεύοντας έτσι τη νοθεία των ψηφοφοριών στο εσωτερικό των σωματείων, επηρεάζοντας προφανώς τις αποφάσεις τους για την κήρυξη απεργιών.

Βρισκόμαστε έντεκα χρόνια μετά την δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από σφαίρα αστυνομικού. Μία δολοφονία η οποία αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για μια νεολαία που σιγόβραζε, εν όψει του ξεσπάσματος της οικονομικής κρίσης.Παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε ως αντικατασταλτική καταγγελία, στη διάρκειά του ο Δεκέμβρης του ’08, πήρε συνολικότερα χαρακτηριστικά εναντίωσης στην επίθεση από την πλευρά της κυβέρνησης σε εκπαίδευση και εργασία, αλλά και στην κρατική βία απέναντι στις μαζικές πρακτικές της νεολαίας. Το συμπέρασμα που κρατάμε από εκείνο το Δεκέμβρη είναι ότι όταν η νεολαία βγαίνει μαζικά στο προσκήνιο, μπορεί να επικαθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις. Η κρατική και κυβερνητική επίθεση αποτελεί πάγια τακτική του συστήματος, συνεχίζεται μέχρι και σήμερα και εκφράζεται όσον αφορά στην εκπαίδευση με τον νέο νόμο πλαίσιο που έρχεται προς ψήφιση στις αρχές του 2020.

Ο νέος νόμος-πλαίσιο περιγράφει όλες εκείνες τις αιχμές που αποτελούσαν ανέκαθεν κόκκινο πανί για το φοιτητικό κίνημα. Οι διαγραφές φοιτητών, τα πειθαρχικά μέτρα, οι αξιολογήσεις ιδρυμάτων, η βάση του δέκα, η ισοτίμηση των πτυχίων των ΑΕΙ με τα ιδιωτικά κολλέγια, έγιναν για μία ακόμη φορά η αιτία να βγει μαζικά η νεολαία στον δρόμο, τη στιγμή που βλέπει το μέλλον της στα 400 ευρώ μισθό, στην ανασφάλιστη εργασία, στην ουρά στο ταμείο ανεργίας. Η κυβέρνηση θέλει να μας τρομοκρατήσει με κάθε τρόπο. Με τα ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ να δέρνουν φοιτητές για να μην κάνουν συνέλευση, με τις αναίτιες συλλήψεις μετά από την πορεία του Πολυτεχνείου. Όμως οι φοιτητές και η νεολαία συνολικά, δεν υποτάσσονται, δεν πειθαρχούν στις πολιτικές τους! Όσο θέλουν να σωπάσουν την φωνή μας, τόσο θα τολμάμε να υπάρχουμε σε πείσμα των καιρών.

Την απάντηση του λαού και της νεολαίας τη βλέπουμε στις μαζικές γενικές συνελεύσεις σε πολλούς συλλόγους ανά την Ελλάδα,την βλέπουμε κάθε εβδομάδα στις μαζικές φοιτητικές πορείες στην Θεσσαλονίκη και σε κάθε άλλη πόλη, το βλέπουμε εδώ και αρκετές εβδομάδες σε διάφορα ξεσπάσματα παγκοσμίως, όπως αυτό της Χιλής. Στο φετινό τριήμερο του Πολυτεχνείου ο λαός και η νεολαία έδωσαν το μήνυμα που άξιζε στην κυβέρνηση ότι οι πολιτικές της εξαθλίωσης δε θα περάσουν. Μέσα από τις επόμενες μάχες θα κάνουμε ξεκάθαρο ότι το νέος νόμος πλαίσιο θα πέσει στη φωτιά! Στην πρώτη κεντρική μάχη του φοιτητικού κινήματος απέναντι στο νόμο-πλαίσιο, στη Σύνοδο Πρυτάνεων, η νεολαία θα αποδείξει ότι δεν υποτάσσεται! Δεν θα υποταχθούμε σε κανέναν που μας θέλει να ζούμε μια ζωή μέσα στην εξαθλίωση και την ανασφάλεια! Θα παλέψουμε λοιπόν για μια ζωή με αξιοπρέπεια, γιατί ξέρουμε καλύτερα από τον οποιονδήποτε ότι οι ομορφότερες μέρες δεν έχουν έρθει ακόμη! ΟΥΤΕ ΣΙΩΠΗΣ- ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ!

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

-ΓΙΑ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ:

*Ενιαίο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, καμία σκέψη για διάσπασή του σε δύο κύκλους σπουδών (4+1, 3+2). Μοναδική προϋπόθεση για δουλειά.

*Πλήρη εποπτεία επί των επερχόμενων αλλαγών του προγράμματος σπουδών. Καμία απόφαση ενάντια στις συλλογικές αποφάσεις του φοιτητικού σώματος. Εποπτεία των φοιτητών επί των αποφάσεων του τμήματος καθηγητών.

*Ονομαστική κατοχύρωση των γνωστικών αντικειμένων και των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων στο πρόγραμμα σπουδών.

*Καμία πρόοδος στα μαθήματα.

*Καμία υποχρεωτική προπαράδοση εργασιών. Κατάργηση των υποχρεωτικών παραδόσεων στο elearning. Όλες οι παραδόσεις στο τέλος του εξαμήνου.

* Κανένα παρουσιολόγιο στα μαθήματα. Καμία υποχρεωτική παρουσίαση.

*Ανθρώπινες εξεταστικές (τουλάχιστον 1 μήνα) και ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών.

* Καμία μείωση προσωπικού. Προσλήψεις για την κάλυψη των αναγκών του τμήματος

*Ανοιχτές αίθουσες στις οποίες να μπορούν όλοι οι φοιτητές να έχουν πρόσβαση, να δουλεύουν, να συζητούν. Να είναι κατάλληλα εξοπλισμένες με καθίσματα και με αποθηκευτικούς χώρους

*Όχι στις κλειδωμένες πτέρυγες!

*Δωρεάν εκτυπώσεις στη νησίδα της σχολής για όλους που να καλύπτουν τις ανάγκες των εργαστηρίων με έξοδα του τμήματος

*Να καταργηθεί το όριο των 7 μαθημάτων στη δήλωση.

*Απόσυρση της απόφασης του τμήματος για την πρακτική μέσω ΕΣΠΑ και το πρόγραμμα σπουδών που ψηφίστηκε το καλοκαίρι. Καμία πρακτική που διασπά το πτυχίο, κατακερματίζει τους φοιτητές, δεν καλύπτει εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα!

-ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

*Ανατροπή της κυβέρνησης-ΕΕ. Κατάργηση των μνημονιακών νόμων και όλων των αντεργατικών μέτρων.

*Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους , αυξήσεις στους μισθούς. Συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων σε ΑΕΙ-ΤΕΙ.

*Καμία ιδιωτικοποίηση!

*Ανατροπή του ν. 4485/2017! Κάτω τα χέρια από το Άσυλο! Ανήκει στο λαό και τη νεολαία! Πλήρη επαναφορά του ασύλου! Ανοιχτοί πανεπιστημιακοί χώροι για τους αγώνες λαού και νεολαίας και όχι για την αστυνομία και όσους στέκονται ενάντια στα συμφέροντα των φοιτητών.Κοινωνική ένταξη και στήριξη των τοξικοεξαρτημένων. Έξω οι έμποροι ναρκωτικών και οι μπράβοι από τα πανεπιστήμια.

*Κανένα πειθαρχικό μέτρο ενάντια στους φοιτητές.

* Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, ενιαίο με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό, μόνη προϋπόθεση για δουλειά. Καμία σκέψη για διάσπαση του πτυχίου σε δύο κύκλους σπουδών (4+1, 3+2). Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών. Καμιά σκέψη για συγκρότηση δομών επανακατάρτισης.

*Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα. Ούτε σκέψη για αντίτιμο. Κανένας έλεγχος πάσο. Καμία κάρτα σίτισης. Έξω οι εργολαβίες από τη λέσχη.

*Καμία μείωση της κρατικής χρηματοδότησης για την εκπαίδευση! . Δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για όλους.

*Ανοιχτές σύγκλητοι και τμήματα για όλους!

*Καμία εξίσωση των πτυχίων των δημόσιων ιδρυμάτων με τα ιδιωτικά κολλέγια! Καμιά αναθεώρηση του άρθρου 16!

* Καμία εξωτερική αξιολόγηση!

*Καμιά διαγραφή φοιτητών. Ούτε ν+2, ούτε 2ν κανένας φοιτητής δε θα διαγραφεί.

* Καμία συγχώνευση-κατάργηση σχολών , μία σχολή ανά γνωστικό αντικείμενο.

*Να απομακρυνθεί από το ΑΠΘ ο καθηγητής Τοκμακίδης που σήκωσε χέρι σε συμφοιτητή μας!

*Πάλη για συντριβή των φασιστικών συμμοριών και του ρατσισμού.

* Καμία συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα. Έξω το ΝΑΤΟ. Να κλείσουν οι βάσεις.

*Αλληλεγγύη στους μετανάστες και πρόσφυγες.

* Αθώωση όλων των συλληφθέντων κοινωνικών αγωνιστών

* Κανένα μέτρο ενάντια στο δικαίωμα της διαδήλωσης, της κατάληψης και της απεργίας

* Ρήξη και έξοδος από ΕΕ-ΔΝΤ-ΝΑΤΟ και διάλυση αυτών

ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΣΕ:

*Συγκρότηση συντονιστικής επιτροπής κατάληψης για την υλοποίηση της απόφασης του συλλόγου

*Συντονισμός με κάθε σύλλογο που κινείται σε αντίστοιχη αγωνιστική κατεύθυνση

*Μαζική Παράσταση στην πρόεδρο του τμήματος για το ζήτημα της πρακτικής άσκησης στις 5/12 στις 10.00

*Μαζική παράσταση στον Παπαδημητρίου και τους καθηγητές που παίρνουν παρουσίες στα μαθήματα

*Κατάληψη της σχολής την Πέμπτη 5/12 και την Παρασκευή 6/12.

*Συμμετοχή στην εκπαιδευτική πορεία Πέμπτη 5/12, 12:00, Άγαλμα Βενιζέλου

*Συμμετοχή στις αντικυβερνητικές-αντικατασταλτικές πορείες της 6^ης Δεκέμβρη, επέτειο της δολοφονίας του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου, στις 12:00 και στις 17:00 στην Καμάρα.