9 χρόνια πριν, τη νύχτα της 6ης
Δεκέμβρη 2008, ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από σφαίρα του
μπάτσου Κορκονέα. Τα ΜΜΕ και η κυβέρνηση μιλούν για «μεμονωμένο περιστατικό»,
ενώ τα πρώτα δελτία τύπου μιλούν για συμπλοκές και επεισόδια στα Εξάρχεια και
για σφαίρα που εξοστρακίστηκε. Αυτόπτες μάρτυρες όμως τους διαψεύδουν. Μετά την
εν ψυχρώ δολοφονία ξεσπά κύμα εξέγερσης στην ελληνική νεολαία που έμελλε να δει
το μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς στο πρόσωπο του Αλέξη. Τα σχολεία βρίσκονται
υπό κατάληψη τα ένα μετά το άλλο, όπως και τα πανεπιστήμια, ενώ
μαθητές-φοιτητές κατεβαίνουν στο δρόμο. Η κυβέρνηση ΝΔ είναι πλήρως ανίκανη να
αντιμετωπίσει το πρωτοφανές σε διάρκεια και μαζικότητα κύμα οργής και
χρησιμοποιεί ωμή βία και σκληρή καταστολή.
“Πλανιέται σήμερα στην Ευρώπη,
μετά τις βιαιότητες των Αθηνών, ένα άρωμα άνοιξης των λαών, ένα φάντασμα
γενικευμένης εξέγερσης της ευρωπαϊκής νεολαίας ενάντια στην κρίση, ενάντια
στους συντηρητισμούς, ενάντια στο καπάκι της τάξης, που αποβαίνει όλο και πιο
καταπιεστικό, ενάντια στις παχύσαρκες αστικές τάξεις, που έχουν οδηγήσει τις
δυτικές κοιννωνίες στο χείλος της αβύσσου και δεν αφήνουν στις νέες γενιές παρά
το αβέβαιο μέλλον του άλματος στο κενό. Η γενιά των 700ευρώ, υπερπτυχιούχος και
υποπληρωνόμενη, αυτή που πιστεύει ότι χάνει τη ζωή της προσπαθώντας να την
κερδίσει, δε θα δεχτεί να θυσιαστεί χωρίς επαναληπτικές εξεγέρσεις.”
Κριστόφ Μπαρμπιέ,
διευθυντής του συντηρητικού
εβδομαδιαίου γαλλικού “Εξπρές”, εκδόθηκε το Δεκέμβρη του 2008.
Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΤΟΥ 2008 ΗΤΑΝ Η ΕΡΩΤΗΣΗ...
Τα «Δεκεμβριανά του 2008»
προκάλεσαν μια σοβαρή πολιτική κρίση πραγματικά «από τα κάτω», που απείλησε με
ανατροπή την κυβέρνηση και κλυδώνισε συνολικά το πολιτικό σύστημα. Η εξέγερση
έφερε στο προσκήνιο ένα ορμητικό κύμα πολιτικοποίησης με νέα ποιοτικά
κοινωνικά, πολιτικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά.
Η νέα εργατική βάρδια, η νεολαία
της εκπαίδευσης, οι εργαζόμενοι/ες, οι μετανάστες/τριες, όλοι και όλες αυτοί
που η ζωή τους έγινε μάχη για την επιβίωση, ενώ γύρω τους χόρευαν τα δις που
ενισχύουν τις τράπεζες και οι αγοραπωλησίες του Βατοπεδίου, ανέτρεψαν το φόβο,
τη σιωπή, την εκλογική αναμονή και τα προγραμματισμένα σχέδια όλου του
πολιτικού σκηνικού.
Η βάση της εξέγερσης έχει βαθιές
κοινωνικές ρίζες μέσα στην πολύπλευρη κρίση του σύγχρονου καπιταλισμού και στις
συνθήκες της συνολικής αστικής επίθεσης σε παιδεία-εργασία-λαϊκές ελευθερίες,
που δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα εργασιακής ανασφάλειας-υποβάθμισης όλων
των συνθηκών ζωής-αντιδημοκρατικής ασφυξίας, ταυτόχρονα με ένα τεράστιο έλλειμμα
«εκπροσώπησης» από το υπάρχον πολιτικό σύστημα και πολιτικής προοπτικής.
Μέσα από την εξέγερση εκφράστηκε
ένα συνολικό «μπούχτισμα» και αντιπαράθεση με την αστική τάξη πραγμάτων, και
όχι μόνο μια αντικατασταλτική καταγγελία ή μια δημοκρατική διαμαρτυρία (παρότι
προφανώς αυτή έπαιξε το ρόλο του πυροδότη). Ήρθε στο προσκήνιο ένα βαθύ
αντικαπιταλιστικό φορτίο που αγγίζει όλες τις πλευρές της ζωής, μια ευρύτερη
προσπάθεια νοηματοδότησης της καθημερινής ζωής, με σπάσιμο του καπιταλιστικού
προτύπου (στο σχολείο, στην εργασία, στην κατανάλωση, στις εορτές κ.λπ.), η
άρνηση του «κανονικού», του «ομαλού», του «συνηθισμένου», η επανοικειοποίηση
«χαμένων» κοινωνικών δραστηριοτήτων, της πόλης κ.λπ., η αναζήτηση ενός άλλου
τρόπου ζωής έξω από τα κυρίαρχα πρότυπα.
Σε όλη αυτή την κατάσταση, όλο το
αστικό μπλοκ εξουσίας συσπειρώνεται ενάντια στον «εσωτερικό εχθρό» που δεν
είναι άλλος από μια νεολαία και ένα πανκοινωνικό κίνημα που δε συμβιβάζεται με
τα ψίχουλα, αλλά ΤΑ ΘΕΛΕΙ ΟΛΑ!
**Αυτό που αποτύπωσε ο Δεκέμβρης
ανάμεσα σε άλλα, ήταν η σύγκρουση δύο πολιτισμών, δύο αισθητικών, δύο
αντιλήψεων για τη ζωή: εκείνης των φωταγωγημένων στο πνεύμα των Χριστουγέννων
καταστημάτων, της εμπορευματοποιημένης ζωής και της «τάξης και ασφάλειας» με
εκείνη του κινήματος, του ανήσυχου ανθρώπου εν δράσει, της «ομορφιάς που είναι
στο δρόμο» και διεκδικεί μια ζωή αλλιώτικη...
Η δική μας γενιά, ίσως είναι
αρκετά μικρή για να έχει μνήμες από αυτόν τον Δεκέμβρη. Ωστόσο, ένα πράγμα
είναι σίγουρο: εκτός από την ιστορική μνήμη και τη σημασία της για να
αντιλαμβανόμαστε πώς προχωράει η ιστορία, όλες οι κοινωνικές αντιστάσεις και τα
κινήματα του λαού και της νεολαίας, αποτελούν παρακαταθήκες για τη δημιουργία
των δικών μας αντιστάσεων στα δικά μας πλαίσια και με βάση τις ανάγκες κάθε
ανθρώπου που βιώνει την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Γι’ αυτό λοιπόν, ο
αγώνας ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και την κρατική καταστολή, αλλά και
σε όλο το ασφυκτικό πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί γύρω από τις ζωές μας,
αποτελεί επίδικο της δικής μας γενιάς.
9 χρόνια μετά δεν έχουν αλλάξει
και πολλά ...ή μάλλον έχουν αλλάξει, αλλά σίγουρα προς το χειρότερο. Μια
ολόκληρη γενιά που ζει καθημερινά με το άγχος της επιβίωσης και της αυριανής
εργασιακής περιπλάνησης, μια γενιά που όταν κατεβαίνει στους δρόμους χτυπιέται
από τα ΜΑΤ, εργαζόμενοι/ες απειλούνται με πλειστηριασμούς των κατοικιών τους,
εργαζόμενοι που συλλαμβάνονται μέσα στα σπίτια τους επειδή απήργησαν και
ζήτησαν τα δεδουλευμένα τους (βλέπε απεργία στο Marketin στα Γιάννενα),
άνθρωποι όπως η Ηριάννα και ο Περικλής που καταδικάζονται να ζήσουν στη
φυλακή... .
Ο κατάλογος των σημερινών αδικιών
και σύγχρονων παραλογισμών είναι μακρύς και δύσκολα μπορεί να κλείσει. Ένα
πράγμα είναι βέβαιο ωστόσο: η αυταρχική θωράκιση του κράτους δεν αποτελεί επιλογή
μιας αντιδραστικής κυβέρνησης, αλλά στρατηγική κίνηση του σύγχρονου
ολοκληρωτισμού και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Γι’ αυτό επιχειρείται μια
άνευ προηγουμένου επίθεση στα δικαιώματα και τις ελευθερίες της νεολαίας και
του λαού. Ενός ολόκληρου κόσμου που καλείται να ζήσει με ψίχουλα κι όλα αυτά εν
μέσω μιας απίστευτης έκρηξης των δυνατοτήτων της σύγχρονης τεχνολογίας που θα
μπορούσε αντικειμενικά να προσφέρει ψωμί, δουλειά, υγεία, κατοικία σε όλες και
όλους ... μια ζωή αντάξια των αναγκών και των επιθυμιών μας.
...να δώσουμε νόημα στο δικό μας Δεκέμβρη
Η εξέγερση του ’08, κατόρθωσε να
αφήσει μια πλούσια παρακαταθήκη οργάνωσης αγώνων επιβολής, να ανοίξει το ζήτημα
της κρατικής καταστολής, αλλά και να δημιουργήσει ένα ρεύμα αμφισβήτησης της
υπάρχουσας κατάστασης στην κοινωνία. Ύστερα από τόσα χρόνια, οι εμπειρίες που
αποκομίστηκαν από τον Δεκέμβρη, καλούνται να πάρουν ξανά σάρκα και οστά και να
ωριμάσουν, τροφοδοτώντας τους αγώνες του σήμερα...
για μια ζωή ελεύθερη ...
για μια ζωή όπου τα όνειρα
και οι ανάγκες μας δεν
πυροβολούνται!
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΉΣ
ΤΡΙΤΗ 05/12 | 13.30 |
αιθ.301
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ | ΤΕΤΑΡΤΗ 06/12
| 17.00 |
ΚΑΜΑΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου