Βιντεο από την κοινή πορεία που πραγματοποίησαν χθες στη Θεσσαλονίκη εργαζόμενοι και φοιτητές του ΑΠΘ. Στην πορεία συμμετείχε το Σωματείο εργολαβικών υπαλλήλων του ΑΠΘ, ο Συλλογος Διοικητικών υπαλληλων, 9 φοιτητικοί Σύλλογοι με αποφάσεις των γενικών τους συνελεύσεων, καθώς και οι δυνάμεις του ΜΑΣ.
Η νέα ακαδημαϊκή χρονιά βρήκε το ΑΠΘ, σε κινηματικό αναβρασμό, αυτή τη φορά όχι από μέρος των φοιτητών, αλλά των εργαζομένων(εργολαβικών και διοικητικών υπαλλήλων) του ΑΠΘ, οι οποίοι βρίσκονται εδώ και αρκετές μέρες σε επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες, κατάληψη του κτιρίου διοίκησης και κινητοποιήσεις. Το σωματείο των εργολαβικών(υπάλληλοι στην καθαριότητα, τη φύλαξη, τη σίτιση και κάποιοι στη διοίκηση), πραγματοποίησε γενικές συνελεύσεις, παίρνοντας μαχητικές αγωνιστικές αποφάσεις.
Στον αγώνα αυτό, οι εργολαβικοί δεν είναι μόνοι τους, αφού οι διοικητικοί υπάλληλοι στρέφονται προς την ίδια κινηματική κατεύθυνση, αντιδρώντας κι αυτοί στην τραγική μείωση των μισθών τους. Εμείς ως φοιτητές πρέπει να σταθούμε έμπρακτα στο πλευρό των εργαζομένων, καθώς όποιος αγώνας θα δοθεί το επόμενο διάστημα, πρέπει να ξεπερνά κάθε συντεχνιακό φραγμό, αφού μόνο οι συλλογικοί ανυποχώρητοι αγώνες μπορούν ν’ αποτυπώσουν υλικές νίκες. Άλλωστε ο νόμος 4009/2011 καθώς και οι πολιτικές λιτότητας και περικοπών μας επηρεάζουν με τον πιο άμεσο τρόπο(κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, επικείμενη εισαγωγή διδάκτρων, εισαγωγή κριτηρίων για τη δωρεάν σίτιση).
Μαθήματα κοινών αγώνων έχουν ήδη δοθεί, με πιο αντιπροσωπευτικό αυτό του μπλοκαρίσματος των συμβουλίων διοίκησης από συλλογικούς φορείς της πανεπιστημιακής κοινότητας (φοιτητές και εργαζομένους). Έτσι και η τωρινή σύμπραξη, δεν πρέπει να περιορίζεται σε μια απλή έκφραση αλληλεγγύης, αλλά σε διαρκείς κινητοποιήσεις, μέσω κοινών διαδικασιών με τους εργαζομένους(συνελεύσεις, κοινές αποφάσεις, καταλήψεις), με στόχο τόσο την ανατροπή του νέου εκτρωματικού νόμου, όσο και τη διαμόρφωση ενός πανεπιστημίου που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας.
Αν αναλογιστούμε εξάλλου, πως οι εργαζόμενοι που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε μαχητική απεργία, είναι η καθαρίστρια της σχολής μας, ο μάγειρας της λέσχης, ο φύλακας του χώρου μας, ο συγγενής μας ίσως, που χάνει το μισθό και τη δουλειά του, καταλαβαίνουμε πως αυτοί οι άνθρωποι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της φοιτητικής μας καθημερινότητας κι ένα ακόμα αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας το οποίο διεκδικεί τα αυτονόητα, που μέρα τη μέρα τσακίζονται αδιακρίτως από τις πολιτικές της τρικομματικής μνημονιακής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ.
Στα ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις και τα διλήμματα που συμπυκνώνονται στο «συλλογική νίκη ή ατομική ήττα», εμείς οφείλουμε να βγούμε στο προσκήνιο, να στηρίξουμε τον αγώνα και τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων του ΑΠΘ, αλλά και όλων των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας και ν’ αποδείξουμε με τον πιο περίτρανο τρόπο πως στη μάχη της γενιάς μας θα βγούμε νικητές!
«Εκείνος που μένει στο σπίτι όταν αρχίζει η πάλη
κι αφήνει άλλους να αγωνίζονται για τη δική του υπόθεση
αυτός πρέπει να προσέχει: διότι
όποιος δεν μοιράστηκε την πάλη
θα μοιραστεί την ήττα.
Ούτε καν την ήττα αποφεύγει
όποιος θέλει να αποφύγει την πάλη: διότι
παλεύει για την υπόθεση του εχθρού
εκείνος που δεν πάλεψε για τη δική του υπόθεση.»
Μπ. Μπρεχτ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου