ανακοινωση ΕΑΑΚ θεσσαλονικης: στις 15 φλεβαρη, μπλοκαρουμε τα συμβουλια διοικησης

Με μετωπο νεολαιας - εργαζομενων παλευουμε για

την παιδεια των αναγκων μας, 

για την ανατροπη του επιχειρηματικου πανεπιστημιου,

για την ανατροπη της συγκυβερνησης  του κεφαλαιου

Στις 15 Φλεβαρη: ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟ

Στις 15 Φλεβάρη ορίστηκαν στο ΑΠΘ οι διαδικασίες ανάδειξης του Συμβουλίου Διοίκησης, πτυχής του νόμου που ψηφίστηκε στις 24 Αυγούστου από το μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ. Η υπερψήφιση του νόμου από τα κόμματα που σήμερα συγκροτούν τη συγκυβέρνηση του κεφαλαίου υπό τη πρωθυπουργία του ανθρώπου των τραπεζών και της ΕΕ Λουκά Παπαδήμου, αποτέλεσε πρόβα τζενεράλε της προσπάθειας του κεφαλαίου να προωθήσει, παρά τις ολοένα και εντεινόμενες κινητοποιήσεις εργαζομένων και νεολαίας την πολιτική ισοπέδωσης των δικαιωμάτων του λαού σε εργασία, παιδεία και δημοκρατία. Αυτή η πολιτική υπηρετεί σταθερά την προσπάθεια του κεφαλαίου να υπερβεί την κρίση του, φορτώνοντας τα βάρη σε εργαζόμενους και  νεολαία.
Στην περίοδο που διανύουμε η συγκυβέρνηση του Παπαδήμου έχει βάλει στο μάτι τους μισθούς των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα, τις συλλογικές συμβάσεις, τα ασφαλιστικά δικαιώματα και τη μονιμότητα στο δημόσιο. Η εφάρμογή όμως όλων των παραπάνω είναι οργανικά συνδεδεμένη με τις τεράστιες αλλαγές στο χώρο της εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες. Δεν ήταν άλλωστε τυχαίες οι δηλώσεις τις Διαμαντοπούλου ότι «η συγκυβέρνηση αποτελεί ευκαιρία για να ευοδωθούν οι αλλαγές...» στο πεδίο αυτό. Ωστόσο η επιτακτική ανάγκη από την πλευρά του κεφαλαίου για πλήρη εφαρμογή του νόμου και όλων των αλλαγών στην τριτοβάθμια, δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί άμεσα από τα υπάρχοντα διοικητικά όργανα (σύγκλητος, πρυτανεία) αλλά απαιτεί ένα νέο πιο ευέλικτο και αυταρχικό όργανο, αυτό του συμβουλίου διοίκησης.

Το συμβούλιο διοίκησης θα αποτελείται από 8 πανεπιστημιακούς, 6 εξωπανεπιστημιακούς (άνθρωποι του επιχειρηματικού κόσμου, των «γραμμάτων και των τεχνών») και 1 φοιτητή κομπάρσο, ο οποίος θα εκλέγεται από ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο. Το όργανο αυτό θα συγκεντρώνει όλες τις διοικητικές, οικονομικές και ακαδημαϊκές αρμοδιότητες ασκώντας εξουσία στα πρότυπα των ξένων πανεπιστημίων αποτελώντας το μακρύ χέρι της κυβέρνησης και της αγοράς μέσα στο πανεπιστήμιο.

Βασικός στόχος του συμβουλίου διοίκησης είναι η απαρέγκλιτη εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και η διαμόρφωση του νέου πανεπιστημίου, που βάση των αναγκών του κεφαλαίου θα παράγει το νέο μοντέλο ευέλικτου, πειθήνιου και αναλώσιμου εργαζομένου. Θα καθορίζει λοιπόν τα προγράμματα σπουδών με κατεύθυνση τη διάλυση των πτυχίων και την αντικατάστασή τους από τον ατομικό φάκελο προσόντων, ενώ ταυτόχρονα θα παρεμβαίνει στον τρόπο φοίτησης εντατικοποιώντας τους ρυθμούς σπουδών. Στην κατεύθυνση διαμόρφωσης του νέου μοντέλου εργαζομένου αποσκοπούν άλλωσε σειρά μέτρων που λαμβάνονται ή έχουν ήδη ληφθεί στην εργασία. Χαρακτηριστική είναι η επίθεση στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης και η χρηματοδότηση και ανάπτυξη βαθμίδων δια βίου μάθησης – επανακατάρτισης. Το κεφάλαιο προσπαθεί να υπερβεί την κρίση διαμορφώνοντας εργαζόμενους χωρίς καμία συλλογική κατοχύρωση, που θα διαπραγματεύονται ατομικά τα δικαιώματα τους, που θα ζουν με μισθούς πείνας, θα εργάζονται με εντατικοποιημένους ρυθμούς και με εξοντωτικά ωράρια, ενώ θα επανακαταρτίζονται με δικά τους έξοδα προκειμένου να αποφύγουν το φάσμα της ανεργίας.

Όψεις του νέου πανεπιστημίου αποτελούν γεγονότα όπως η απώλεια εξεταστικών σε πολλά τμήματα ή ο ορισμός ταχύρρυθμών εξεταστικών και οι ανακοινώσεις τμημάτων για διαγραφές φοιτητων. Ήδη έχουν ασκηθεί πειθαρχικές και ποινικές διώξεις σε 3 συναδέλφους στο Χημικό του Α.Π.Θ., στο Φυσικό και το Πολυτεχνείο Κρήτης. Κινήσεις οι οποίες έρχονται ως επιστέγασμα στην προσπάθεια της προηγούμενης αλλά και της τωρινής κυβέρνησης να στοχοποιήσει και να καταστείλλει τις συλλογικές διεκδικήσεις και τις ριζοσπαστικές πρακτικές. Τέτοιου τύπου αρμοδιότητες περνούν πλέον στα Συμβούλια Διοίκησης, τα οποία είναι υπεύθυνα για τη σύνταξη του εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας του πανεπιστημίου. Στο νέο αυταρχικό Πανεπιστήμιο δεν θα χωράει το άσυλο, η δημοκρατία των συνελεύσεων και οι μαζικές παραστάσεις σε τμήματα και συγκλήτους με σκοπό την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των αναγκών μας. Κι αυτό συμβαίνει διότι το μαχητικό φοιτητικό κίνημα αποτέλεσε το μεγαλύτερο εμπόδιο που συναντούσαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις για την προώθηση των αλλαγών στην εκπαίδευση. Γιατί μέσα στις διαδικασίες του ο κόσμος διαπαιδαγωγούνταν στον αγώνα και μάθαινε να πετυχαίνει νίκες, αποτελώντας σημείο αναφοράς για ολόκληρη την κοινωνία. Με αυτό το φοιτητικό κίνημα το μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ θέλει να ξεμπερδεύει. Για αυτό η υπουργός και το επιτελείο της, μαζί με ΠΑΣΠ - ΔΑΠ και τους φοιτητές των «Ανοιχτών Πανεπιστημίων» προετοιμάζει  νόμο για το φοιτητικό συνδικαλισμό και τις φοιτητικές παρατάξεις.

Ακόμα, με το συμβούλιο διοίκησης δεν αλλάζει απλά ο οικονομικός διαχειριστής του πανεπιστημίου. Η απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότηση της τριτοβάθμιας, οδηγεί σε οικονομικό στραγγαλισμό τα ιδρύματα (φέτος ο προϋπολογισμός του ΑΠΘ μειώθηκε κατά 60%). Το συμβούλιο διοίκησης (όπως άλλωστε ήδη κάνει και η σύγκλητος σήμερα) θα στραφεί στην αξιοποίηση τόσο της περιουσίας του πανεπιστημίου όσο και στην αναζήτηση πόρων μέσω ιδιωτικών κεφαλαίων. Με άλλα λόγια με τη συγκρότησή του επιχειρείται ένα άμεσο και βαθύ πλήγμα στο δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, βαθαίνοντας τα επιχειρηματικά-ανταποδοτικά κριτήρια στη λειτουργία της. Παράλληλα το πανεπιστήμιο αναπτύσσει περεταίρω την επιχειρηματική του δραστηριότητα, πολλές φορές εκμεταλλευόμενο φθηνή και μαύρη εργασία φοιτητών. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της λογικής είναι η αντιμετώπιση της φοιτητική μέριμνας. Επί της ουσίας καταργείται ως κοινωνική παροχή και δικαίωμα και μετατρέπεται σε υπηρεσία την οποία μπορούν απολαμβάνουν είτε οι «καλοί φοιτητές» (άριστη σταδιοδρομία και διαγωγή), είτε οι φοιτητές-πελάτες (βλ. αύξηση των ενοικίων στις εστίες). Κάτι το οποίο ήδη ξεκίνησε με τα φοιτητικά πάσο, αλλά αναμένεται να εφαρμοστεί και για τη σίτιση και γιατί όχι και στις ίδιες τις σπουδές, με την επιβολή διδάκτρων.

Στα παραπάνω προστίθεται και η αντιμετώπιση των εργαζομένων του πανεπιστημίου, είτε αυτοί εργάζονται για να έλθει εις πέρας η ερευνητική και εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά και τόσες άλλες λειτουργίες όπως η καθαριότητα, οι διοικητικές υπηρεσίες κ.ο.κ. Στο νέο πανεπιστήμιο οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν άμεσα τον κίνδυνο των απολύσεων, είτε με την εφαρμογή του μέτρου της εφεδρείας, είτε με τις ραγδαίες συγχωνεύσεις που θα δρομολογήσει το Συμβούλιο Διοίκησης με τη συγκρότησή του. Επιπλέον η παράδοση του εργατικού δυναμικού του πανεπιστημίου στις εταιρίες υπενοικίασης εργαζομένων, θα γενικευτεί με αποτέλεσμα όχι μόνο οι εργαζόμενοι να μένουν απλήρωτοι δυο και τρεις μήνες (βλ. εργαζόμενοι στην καθαριότητα στο ΑΠΘ), αλλά το πανεπιστήμιο να μετατραπεί σε εργασιακό κάτεργο, όπου οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, οι μισθοί πείνας και η εργοδοτική τρομοκρατία θα αλωνίζουν. Το παρόν και το μέλλον αυτών των ανθρώπων δε διαφέρει και πολύ από τη δική μας εργασιακή προοπτική.

Τέλος η έρευνα, μια από τις βασικές λειτουργίες του πανεπιστημίου, μετατρέπεται και αυτή σε πηγή χρηματοδότησης για το πανεπιστήμιο. Υπό το καθεστώς λοιπόν της οικονομικής ασφυξίας, αυτή θα δένεται ολοένα και περισσότερο με τις ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου. Ανάγκες οι οποίες σήμερα στους καιρούς της κρίσης, φαίνεται όλο και περισσότερο, σε όλο και πιο πολύ κόσμο πόσο εχθρικές είναι  προς τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας. Τα παραδείγματα άλλωστε σε σχέση με το συγκεκριμένο ζήτημα, ποτέ δεν έλειψαν (βλ. έρευνες για ΝΑΤΟ κ.ο.κ.). Το συμβούλιο διοίκησης που θα είναι υπεύθυνο για το στρατηγικό σχεδιασμό του εκάστοτε ιδρύματος, θα φροντίσει να κλείσει τις καλύτερες και πιο επικερδής συμφωνίες για το πανεπιστήμιο.

Γνωρίζουμε ήδη ότι ένα μεγάλο κομμάτι των καθηγητών σπεύδει να συμβάλλει στην εφαρμογή του νόμου και στη συγκρότηση των συμβουλίων διοίκησης. Στο ΑΠΘ η εφορευτική επιτροπή των «προθύμων του υπουργείου», που έχει αναλάβει τη διεξαγωγή των εκλογών για τα συμβούλια διοίκησης όρισε ημερομηνία ανάδειξης τους τη 15^η Φλεβάρη. Παράλληλα, καθηγητές, όπως ο Γιαννακουδάκης (υποψήφιος), δίνουν τα διαπιστευτήριά τους στην υπουργό, μηνύοντας φοιτητές και διώκοντας τους ποινικά για τη συνδικαλιστική τους δράση (3 συμφοιτητές μας από το τμήμα Χημείας). Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε ότι η κριτική που ασκούμε στο νέο μοντέλο διοίκησης του πανεπιστημίου δεν γίνεται από τη σκοπιά της υπεράσπισης του παλιού. Άλλωστε ακόμα κι ο «σκληροπυρηνικος» Μυλόπουλος, σημερινός πρύτανης του Α.Π.Θ., που σκίζει τα ρούχα του για το «δημόσιο πανεπιστήμιο» και καταριέται την ώρα και τη στιγμή που οι «εταιρίες θα αλώσουν το χώρο της τριτοβάθμιας», τελικά μπροστά στην πρώτη εφαρμογή του νόμου, πετάει τη μάσκα της ψευτοεναντίωσης, αποκαλύπτοντας ότι αποτέλεσε και αποτελεί τον εγγυητή της εφαρμογή του. Είναι λοιπόν σαφές ότι όποιος, είτε φοιτητής, είτε καθηγητής, δηλώσει υποψηφιότητα ή ταχθεί υπέρ των συμβουλίων διοίκησης τάσσεται αμέσως κατά των συμφερόντων όλων των πληττόμενων κομματιών του πανεπιστημίου. Όλοι αυτοί πρέπει να αποτελούν persona non gratta στο πανεπιστήμιο και το σημερινό φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να τους αντιμετωπίζει όπως το φοιτητικό κίνημα της μεταπολίτευσης αντιμετώπιζε τους καθηγητές που συνεργάστηκαν με τη χούντα.

Η επικείμενη συγκρότηση των συμβουλίων διοίκησης σε καμία περίπτωση δε μας βρίσκει απροετοίμαστους, καθώς το φοιτητικό κίνημα ήδη από τα τέλη Αυγούστου πήρε θέση μάχης ενάντια στο νέο Νόμο-Πλαίσιο αλλά και στη συνολικότερη πολιτική που εφαρμόζεται. Πιάνοντας το νήμα από αυτές τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ξαναβγεί στο προσκήνιο μπλοκάροντας τη συγκρότηση των συμβουλίων διοίκησης. Σε αυτή την αντιπαράθεση εμείς οι φοιτητές δε θα είμαστε μόνοι μας. Κάθε μεταπτυχιακός και διδακτορικός φοιτητής, κάθε συμβασιούχος είτε στην έρευνα είτε στη διδασκαλία, κάθε μέλος Δ.Ε.Π. που αναγνωρίζει το δίκιο της νεολαίας και των εργαζομένων και φυσικά κάθε εργαζόμενος του πανεπιστημίου θα πρέπει να δώσει τη μάχη. Το μπλοκάρισμα των Συμβουλίων Διοίκησης όμως θα είναι μια πρώτη και διαρκείας σύγκρουση με το νόμο Διαμαντοπούλου. Ο κοινός αγώνας όλων των πληττόμενων κομματιών του πανεπιστημίου θα πρέπει να θέτει ως στόχο τη συνολική ανατροπή του νόμου και της πολιτικής της φτώχεια και της εξαθλίωσης.

ΜΕ ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΚΑΙ ΚΟΙΝΟ ΑΓΩΝΑ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΣΗ – ΕΕ – ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ

  Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση Θεσσαλονίκης