-Μπορούμε να έρθουμε στην σχολή για να παρακολουθήσουμε ένα ηλεκτρονικό μάθημα καθώς πολλοί/ες από εμάς έχουμε μετακομίσει πρόσφατα και δεν έχουμε ακόμα σύνδεση στο ίντερνετ;
-Όχι! Δεν γίνεται, καθώς δεν μπορεί να υπάρξει καθηγητής που θα ξεκλειδώσει μια αίθουσα και θα την ξανα-κλειδώσει αφού φύγετε. Θα πρέπει να βρείτε άλλη λύση.
Το παραπάνω δεν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα και οι καταστάσεις δεν είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα κάθε άλλο παρά συμπτωματική είναι και ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα.
Αυτός ο διάλογος συνέβη ανάμεσα σε καθηγητή και φοιτητή της σχολής και σε συνδυασμό με πρόσφατο mail της προέδρου του τμήματος σχετικά με το ενδεχόμενο κλείσιμο των καμαρακίων (που εργάζονται τελειόφοιτοι/ες φοιτητές/τριες), καθώς δεν συμπεριλαμβάνονται στις δηλωμένες αίθουσες που απολυμαίνονται, προκάλεσε προβληματισμούς στους φοιτητές και τις φοιτήτριες της σχολής όχι μόνο του πρώτου έτους αλλά και των μεγαλύτερων. Οι προβληματισμοί αυτοί δεν αφορούν αποκλειστικά τα δύο αυτά συμβάντα αλλά προκύπτουν από την γενικότερη κατάσταση που υπάρχει εδώ και χρόνια στην αρχιτεκτονική.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των αιθουσών Βαλεντή και Καραντινού που ενώ πριν κάποια χρόνια αποτελούσαν ανοιχτές, ζωντανές αίθουσες στις οποίες φοιτητές από όλα τα έτη αλλά και από άλλες σχολές μπορούσαν να διαβάσουν, να κάνουν εργασίες αλλά και να συναντηθούν και να συζητήσουν, τα τελευταία χρόνια γίνονται προσπάθειες του τμήματος για κλείσιμο αυτών των αιθουσών. Κλείσιμο που αφορά είτε το κλείδωμά τους νωρίτερα μέσα στην μέρα, είτε την αποκλειστική χρήση τους από το Α’ έτος. Κάτι τέτοιο μπορεί να φαίνεται δελεαστικό σε έναν πρωτοετή, ωστόσο με το πέρας των πρώτων μηνών γίνεται φανερό το πρόβλημα χώρων και υποδομών που υπάρχει στη σχολή αλλά και η σημασία της αλληλεπίδρασης όλων των φοιτητ[ρι]ών που έχουν έναν κοινό χώρο είτε διαβάσματος είτε κοινωνικής επαφής εντός του πανεπιστημίου. Η προσπάθεια αυτή του τμήματος δεν είχε αποτέλεσμα όταν πριν 2 χρόνια μετά από ανάλογη ανακοίνωση για κλείσιμο αυτών των αιθουσών, ο σύλλογος διεκδίκησε μαζικά το άνοιγμά τους μέσα από συζητήσεις, γενικές συνελεύσεις, συλλογή υπογραφών κλπ.
Ερχόμενοι/ες τώρα στο παρόν βλέπουμε μια κατάσταση που λέει ότι οι μοναδικές αίθουσες που ανοίγουν θα είναι αυτές στις οποίες γίνονται τα ελάχιστα μαθήματα του Α’ έτους, που φοιτητ[ρι]ές δεν μπορούν καν να έρθουν στη σχολή για παρακολούθηση κάποιου μαθήματος ή για εργασίες, που οι τελειόφοιτοι/ες μπορεί να μην έχουν τους χώρους εργασίας τους την στιγμή κιόλας που αυτοί είναι ήδη ελάχιστοι. Για εμάς οι χώροι του πανεπιστήμιου πρέπει να είναι ανοιχτοί προς όλες και όλους, τα μαθήματα να γίνονται δια ζώσης, όλες οι αίθουσες να δηλώνονται προς απολύμανση και να είναι προσβάσιμες καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας, να γίνουν άμεσα προσλήψεις παραπάνω προσωπικού καθαριότητας καθώς ήδη η κατάσταση είναι δυσβάσταχτη για την μοναδική εργαζόμενη που υπάρχει για όλη την πτέρυγα.
Όσο λοιπόν μας λένε “βρείτε λύση”, εμείς θα διεκδικούμε τους χώρους που μας ανήκουν, την κάλυψη των αναγκών των φοιτητ[ρι]ών και των εργαζομένων εντός του πανεπιστήμιου και την ομαλή διεξαγωγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας με βάση τις υπάρχουσες συνθήκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου