Τις τελευταίες δύο εβδομάδες υπήρξε μια έντονη κίνηση, η
οποία κατάφερε να ταράξει τα νερά των ήρεμων ρυθμών της σχολής μας. Μετά από
πολυάριθμες μαζικές παραστάσεις το προηγούμενο διάστημα στην ίδια την πρόεδρο
του τμήματος και πέρνοντας συνεχώς αρνητική απάντηση στο αίτημά μας, η
κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο και η κατάληψη ήτανε το μόνο μέσο πίεσης, το
οποίο ο σύλλογος είχε στα χέρια του ώστε να καταφέρει να ακουστεί.Είναι γεγονός
πως με αφορμή το ζήτημα της εξεταστικής,
ο σύλλογος συναντήθηκε και συζήτησε σε μια από τις μαζικότερες [αν όχι
μαζικότερη] γενική συνέλευση των τελευταίων χρόνων στην οποία αποφασίστηκε να
συνεχιστεί η κατάληψη. Φυσικά, κάτι τέτοιο πίεσε ακόμη περισσότερο με
αποτέλεσμα το τμήμα των καθηγητών να συνεδριάσει ώστε να συζητήσει το ζήτημα
της εξεταστικής. Παρότι οι φοιτητές και οι φοιτήτριες δεν ενημερώθηκαν γιαυτή
τη συνεδρίαση ποτέ, εντελώς τυχαία μαθεύτηκε και καταφέραμε να παρευρεθούμε και
να θέσουμε κι εμείς την δική μας πρόταση για τη διαμόρφωση του ακαδημαικού
ημερολογίου, η οποία σε καμία περίπτωση δεν δρα εναντίον της εκπαιδευτικής
διαδικασίας και δεν μειώνει τον αριθμό των διορθώσεων –όπως ακόμη και τώρα υποστηρίζει
η πρόεδρος του τμήματος. Έτσι, οι καθηγητές κλείθηκαν να ψηφίσουν τόσο για την
παράταση της εξεταστικής του Ιουνίου, όσο και για τον ορισμό μόνιμου
ακαδημαϊκού χρονοδιαγράμματος. Η απόφασή τους για παράταση μιας εβδομάδας της εξεταστικής [ενώ για το δεύτερο ζήτημα
δεν ψηφίσανε εν τέλη] έδειξε πως μέσα από τις συλλογικές μας διαδικασίες αλλά
και τα μέσα πάλης καταφέρνουμε να πετυχαίνουμε πραγματικές νίκες στο σήμερα,
ώστε να σπουδάζουμε και να ζούμε καλύτερα.
Βέβαια, παρά τογεγονός ότι πετύχαμε μια μεγάλη νίκη για
την σχολή μας δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε σε αυτή αλλά ίσα ίσα να στοχεύουμε
σε ακόμη μεγαλύτερους αγώνες που θα καταφέρουν να συνδεθούν με άλλους
φοιτητικούς συλλόγους, με αγώνες εργαζομένων και που θα ανατρέψουν την σημερινή
σάπια πραγματικότητα. Είναι γεγονός πωςμέσα σε διάφορες συζητήσεις με την
πρόεδρο του τμήματος, η ίδια αναφέρει πως όλα αυτά είναι αποτελέσματα της
έντονης υποχρηματοδότησης των ιδρυμάτων ενώ επίσης υποστήριξε πως εάν η
υποχρηματοδότηση του τμήματός μας συνεχίσει έτσι, τότε το τμήμα δεν θα
συνεχίσει να λειτουργεί. Βέβαια, κάτι τέτοιο είναι απόλυτα λογικό πως δεν
μπορεί να γίνει καθώς το τμήμα ανήκει στο δεύτερο μεγαλύτερο πανεπιστημιακό
ίδρυμα της χώρας, όπως εξίσου λογικό είναι πως όλες και όλοι εμείς δεν θα
επιτρέψουμε να γίνει κάτι τέτοιο.
Ίσως όμως σε αυτό το σημείο χρειάζεται να κοιτάξουμε λίγο
πιο βαθιά και να αναρωτηθούμε για ποιον λόγο συμβαίνουν όλα αυτά και για ποιον
λόγο το πανεπιστήμιο βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση. Αρχικά, είναι άξιο
σχολιασμού το γεγονός ότι το ποσό της κρατικής χρηματοδότησης, το οποίο
προορίζεται γαι την παιδεία είναι πραγματικά ελάχιστο σε σχέση με τα ποσά, τα
οποία προορίζονται για πολεμικούς εξοπλισμούς, για το ΝΑΤΟ, κλπ. Έτσι, το
πανεπιστήμιο υποχρηματοδοτείται χρόνο με τον χρόνο, όλο και περισσότερο με
αποτέλεμσα την υποστελέχωση, το κόψιμο μαθημάτων,την έλλειψη υλικοτεχικών
υποδομών, διδακτορικοί και μεταπτυχιακοί να διδάσκουν ολόκληρα μαθήματα
απλήρωτοι-ες, φοιτητές-τριες να δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα με τις σπουδές
τους λόγω της διάλυσης της φοιτητικής μέριμνας. Αυτή η κατάσταση της
υποβάθμισης του σύγχρονου πανεπιστημίου λοιπόν, έρχεται να απαντηθεί από
πλευράς κυβέρνησης μέσω της επιχειρηματικής ανασυγκρότησής του.
Και τι σημαίνουν όλα αυτά? Σημαίνουν πως το πανεπιστήμιο που
δεν χρηματοδοτείται και υποβαθμίζεται όλο και περισσότερο, σίγουρα δε θα
«κλείσει» όπως μπορεί να ακούμε, αλλά θα βρει τρόπους να επιβιώσει. Και αυτό θα
το κάνει είτε μέσω της εύρεσης πόρων από εταιρίες/επιχειρήσεις κλπ που θα το
χρηματοδοτούν και ταυτόχρονα θα βγάζουν κέρδος από αυτό, είτε με την
αυτοχρηματοδότησή του, δηλαδή με την επιβολή διδάκτρων.Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα
εισχώρησης των επιχειρήσεων στη λειτουργία του πανεπιστημίου αποτελεί η λέσχη
του ΑΠΘ, η οποία λειτουργεί με εργολαβία. Αυτο σημαίνει πως ο εργολάβος που την
έχει αναλάβει πληρώνεται από το πανεπιστήμιο ώστε να λειτουργεί την λέσχη.Παρόλαυτα,
τα χρήματα τα οποία παίρνει είναι πολλά παραπάνω απόσα δίνει βγάζοντας έτσι
κέρδος στις πλάτες μας, ενώ αυξάνει αυτο το κέρδος με την έκπτωση της ποιοότητα
του φαγητού, με τη μη λειτουργία της πάνω λέσχης σε καθημερινή βάση, με την
επιβολή αντιτίμου σε φοιτητές ν+2, κλπ. Ενώ, ένα ακόμη χαρακτηριστικό
παράδειγμα, αποτελούν και τα εργαστήρια του τμήματος μηχανολόγων μηχανικών, τα
οποία χρηματοδοτούνται από συγκεκριμένη εταιρία, η οποία ορίζει το περιεχόμενο
των σπουδών των φοιτητών αναγκάζοντας τους να δουλεύουν επάνω στη δημιουργία droneπου θα
χρησιμοποιηθούν για πολεμικούς σκοπούς από το ΝΑΤΟ. Φυσικά, οι εταιρίες αυτές
έχουν πολύ μεγάλο κέρδος από όλη αυτή την πολιτική, καθώς με λίγα χρήματα που
δίνουν για την χρηματοδότηση των ιδρυμάτων έχουν πρόσβαση και στις
υλικοτεχνικές υποδομές του πανεπιστημίου, αλλά βγάζουν και επιπλέον κέρδος από
την απλήρωτη έρευνα που κάνουν οι φοιτητές-τριες. Έτσι, βλέπουμε οι
επιχειρήσεις να έχουν ρόλο και στην διοικητική λειτουργία του πανεπιστημίου
αλλά και σε πολλές περιπτώσεις να είναι εκείνες που ορίζουν κομμάτια των
προγραμμάτων σπουδών. Με αυτό τον τρόπο οι φοιτητές και οι φοιτήτρες δεν έχουν
συνολική εποπτεία επί του αντικειμένου σπουδών τους αλλά να εξειδικεύονται
ανάλογα με το τι κάθε φορά είναι χρήσιμο στην αγορά, πράγμα το οποίο σημαίνει
πως όταν αυτή η εξειδίκευση θα πάψει να είναι χρήσιμη, ο απόφοιτος θα πρέπει
ξανά να ειδικευτεί σε κάτι μέσα σεμιναρίων επί πληρωμή κλπ, ώστε να μην μείνει
άνεργος. Αυτό είναι κάτι το οποίο βλέπουμε και στην δική μας σχολή, -ευτυχώς
όχι ακόμη με την μορφή επιχειρηματικής ανασυγκρότησης- μέσω της αλλαγής του
προγράμματος σπουδών [μείωση θεωριών, ειδικό βάρος στα εργαστήρια και όχι στις
θεωρίες, μη προσδιορισμός των εργαστηρίων σύμφωνα με το αντικείμενο που
διδασκόμαστε, δηλ. «σχεδιασμός 1, 2… κλπ και όχι αστικός σχεδιασμός, αποκατάσταση
και επανάχρηση κλπ]. Καταλαβαίνουμε λοιπόν από όλα αυτά, πως αυτή η κατάσταση
είναι μια συγκεκριμένη πολιτική μέσα στην προσπάθεια ξεπεράσματος της κρίσης
στην οποία έχει επέλθει το σύστημα.
Είναι σημαντικό,να αναγνωρίζουμε πως κάθε μικρό πρόβλημα
της σχολής δεν είιναι ξεκομμένο από τα προβλήματα της κοινωνίας, τα οποία
μερικές φορές μας φαίνονται πραγματικά τεράστια και δύσκολα για να αναμετρηθουμε
μαζί τους.
Είναι σημαντικό να βρεθούμε ξανά στις γενικές μας
συνελεύσεις, να συζητήσουμε ξανά, να διεκδικήσουμε ξανά και να πετύχουμε ακόμη
μια φορά. Να πετύχουμε κάτι το οποίο μπορεί να μας φαίνεται μικρό, όπως μπορεί
να είναι μια παράταση στην εξεταστική, το οποίο όμως δεν είναι καθόλου μικρό.
Και γιαυτό ακριβώς τον λόγο είναι στο χέρι μας πως μετά από την δέσμευση του
τμήματος των καθηγητών για την παράταση μιας εβδομάδας να μην επιτρέπουμε σε
κανένα και καμιά να αμφισβητεί αυτή την απόφαση και να στέλνει ένα μέιλ με
διάφορες απόψεις σχετικά με το πως λειτουργεί το τμήμα, ακόμη κι αν αυτή είναι
η πρόεδρος της σχολής. Να διεκδικήσουμε το αυτονόητο, δηλαδή πως η πρόεδρος της
σχολής θα βγάλει μια ανακοίνωση για την παράταση της εξεταστικής.Μέσα από τέτοιες μικρές αλλά σημαντικές νίκες, να
καταφέρουμε να συνολικοποιήσουμε τα αιτήματά μας, και να διεκδικήσουμε ένα
καλύτερο πανεπιστήμιο, μια καλύτερη ζωή σύμφωνα με τις ανάγκες μας!!
-ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΑΜΜΟΣ ΣΤΑ ΓΡΑΝΑΖΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου