απόφαση συλλόγου σπουδαστών αρχιτεκτονικής [21-2-19]

ΚΟΙΝΟ 

ΚΟΙΝΟ ΠΛΑΙΣΙΟ  Α.ΦΟΙ.Σ.Α. - ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ φοιτητών αρχ/κής| ΕΑΑΚ

για τη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Σπουδαστών Αρχ|κής Πέμπτη 21-2-19

Το προηγούμενο εξάμηνο ξεκίνησε με το να μαθαίνουμε ότι η εξεταστική μας θα διαρκέσει [για 2^η φορά] μόλις 2 εβδομάδες. Αυτό είδαμε να φέρνει με τη σειρά του μια σειρά από συζητήσεις, γενικές συνελεύσεις και μαζικές παραστάσεις στην πρόεδρο του τμήματος, με αίτημα την παράταση της εξεταστικής περιόδου ώστε αυτή να είναι βιώσιμη. Μετά από δύο αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων και μια σειρά από μαζικές παραστάσεις απέναντι στην εξεταστική 9 ημερών του Φλεβάρη η στάση της προέδρου και του τμήματος παρέμεινε τουλάχιστον ερειστική. Με δικαιολογίες όπως ότι οι ορκωμοσίες πρέπει να γίνονται νωρίς και αν πάρουμε παράταση θα πάει όλο το ακαδημαϊκό ημερολόγιο πίσω- πράγμα που καταρρίπτεται από απλούς μαθηματικούς υπολογισμούς- επέβαλαν αυτή τους την απόφαση κόντρα στα συμφέροντα και τις αποφάσεις των φοιτητών, πράγμα που προσπαθούν να κάνουν και για την εξεταστική του Ιούνη. Oι συνέπειες πάνω κάτω είναι γνωστές: άγχος, εξάντληση, μαθήματα που δεν προλάβαμε να δώσουμε κλπ. Και όλη αυτή η κατάσταση σίγουρα δεν είναι μια προσωρινή δυσκολία της σχολής που κρατάει μόνο αυτές τις δέκα μέρες της εξεταστικής αλλά συνδέεται άμεσα με τα υπόλοιπα προβλήματα που υπάρχουν καθ’ όλη της διάρκειας της χρονιάς.

Η αυταρχικότητα της προέδρου και η στάση του τμήματος συνολικά δεν είναι κάτι το ανεξήγητο. Αρχικά οι απαιτήσεις στα μαθήματα όλο και αυξάνονται. Οι ολοένα και πιο εντατικοί όροι με τους οποίους καλούμαστε να σπουδάσουμε έχουν διττό σκοπό. Από τη μία να δεχόμαστε ότι αλλαγή περνάει στην εκπαίδευση, τόσο σε επίπεδο σχολής, όσο και σε κεντρικό, καθώς δεν έχουμε χρόνο να ασχοληθούμε με τίποτε άλλο πέρα από τη σχολή, πόσο μάλλον να πάμε σε μια γενική συνέλευση και να διεκδικήσουμε συλλογικά τα δικαιώματά μας. Από την άλλη μας προετοιμάζουν για το δυσοίωνο εργασιακό μέλλον που περιμένει τη γενιά μας. Άλλωστε και οι ίδιοι οι καθηγητές στα μαθήματά τους μιλάνε για το πώς θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για να βγούμε στην αγορά εργασίας και να δεχθούμε κάθε παράλογη απαίτηση του εργοδότη μας, το πώς θα είμαστε οι πιο ανταγωνιστικοί και ευέλικτοι εργαζόμενοι.

Παράλληλα, λόγω της υπαρκτής υποχρηματοδότησης έχουμε φτάσει σε ένα σημείο ώστε οι καθηγητές να μειώνονται χρόνο με το χρόνο. Τα αντικειμενικά προβλήματα όμως που προκαλούνται από αυτή τη μείωση, στην καθημερινότητα και τη λειτουργία της σχολής καθώς και στην διεξαγωγή της διδακτικής διαδικασίας, πετιούνται συνεχώς στις πλάτες μας. Για τον τρόπο που γίνονται τα εργαστήρια και καταλήγουν την τελευταία εβδομάδα να μας ζητάνε έναν υπέρογκο φόρτο εργασίας, μας λένε ότι φταίμε εμείς που δεν διαχειριζόμαστε καλά το χρόνο μας. Για την εξεταστική των 9 ημερών μας λένε ότι πρέπει να συμβιβαστούμε γιατί το πρόγραμμα δεν βγαίνει αλλιώς.

Μέσα σε όλα αυτά, βαθαίνει η σύνδεση του πανεπιστημίου με τη αγορά εργασίας, πατώντας πάνω στην αγωνία μας για εύρεση δουλειάς ,εξειδικεύοντας το πρόγραμμα σπουδών, ώστε οι φοιτητές/τριες να έχουν συγκεκριμένες δεξιότητες που είναι χρήσιμες για την αγορά. Δεν είναι τυχαία λοιπόν η μεταφορά του βάρους στα μαθήματα των εκτεταμένων εργαστηρίων (σχεδιασμοί), τα οποία στρέφονται όλο και περισσότερο στο design (θέτοντας συνεχώς ως προαιρετικές και δευτερεύουσες άλλες κλίμακες και αντικείμενα όπως η αποκατάσταση ή ο πολεοδομικός), την ίδια στιγμή που οι θεωρίες υποβαθμίζονται, ως απόρροια αφενός της αυξημένης απαιτητικότητας των εργαστηρίων και αφετέρου της αυξημένης ύλης των ίδιων των θεωριών (π.χ. συμπτύξεις ιστοριών).Ο χαρακτήρας της σχολής μας προειδοποιεί για κάτι: ότι το μέλλον μας είναι μια διαρκής επανακατάρτιση με σεμινάρια, μεταπτυχιακά, διδακτορικά ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται στο εκάστοτε αντικείμενο που εκείνη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή θα ταιριάζει με το τι θέλει η αγορά εργασίας.

Γίνεται ξεκάθαρο ότι η καθημερινότητα που βιώνουμε στη σχολή μας προετοιμάζει για τις συνθήκες εργασίας στον κλάδο. Τα ξενύχτια πάνω από το λάπτοπ στην εξεταστική είναι μια εικόνα από το μέλλον ενός αρχιτέκτονα. Τη στιγμή που τα ποσοστά ανεργίας στον κλάδο χτυπάνε κόκκινο (ειδικά στους νέους μηχανικούς είναι της τάξης του 70%) και παράλληλα η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών έχει οδηγήσει στην κατάργηση του ελεύθερου επαγγέλματος και την ενίσχυση της μισθωτής εργασίας σε μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες. Πιο συγκεκριμένα, το κόστος της ασφάλισης του εργαζόμενου αλλά και του ίδιου του έργου, μετακυλείεται στις πλάτες των εργαζομένων. Για το ζήτημα της ασφάλισης, οι φορείς της ασφάλισης θα είναι πλέον κατά κύριο λόγο τα επαγγελματικά  ταμεία και οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες.Έτσι, η εργασία με μπλοκάκι, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία έχουν γίνει κανόνας για τους εργαζόμενους μηχανικούς και εντείνονται όλο και περισσότερο. Ο σύγχρονος μηχανικός ζει διαρκώς με το άγχος της απόλυσης, αναγκασμένος να υποτάσσεται σε κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία, υπό το φόβο της ανεργίας. Αυτό το βλέπουμε να γίνεται με την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) πράγμα που έχει οδηγήσει τους εργαζόμενους στο να διαπραγματεύονται ατομικά με τους εργοδότες τους για όλα αυτά που προηγουμένως ήταν πράγματα κατοχυρωμένα για όλους.

 Σε αυτά τα πλαίσια ενισχύεται η λογική του "κυνηγιού προσόντων" και στον κλάδο των μηχανικών, ώστε να παραμένουν διαρκώς ανταγωνιστικοί, ρίχνοντας την ευθύνη της ανεργίας στις πλάτες μας.  Οι αλλαγές που συμβαίνουν στον κλάδο τόσο με την αλλαγή του Θεσμικού Πλαισίου του ΤΕΕ όσο και με την χαρτογράφηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των μηχανικών από προεδρικό διάταγμα (ΠΔ), περιγράφουν ότι το πτυχίο μας δεν θα έχει πλέον καμία κατοχύρωση στην αγορά εργασίας καθώς δεν θα εξασφαλίζει επαγγελματικά δικαιώματα, με το ΤΕΕ να παίζει το ρόλο του ρυθμιστή και του εξεταστή για "το ποιος έχει την ικανότητα να γίνει μηχανικός". Το ΠΔ επί της ουσίας ξεχωρίζει τα επαγγελματικά δικαιώματα και δημιουργεί το έδαφος ώστε το κάθε επαγγελματικό δικαίωμα να μετατραπεί σε προσόν. Οι απόφοιτοι πλέον δεν θα έχουν κανένα επαγγελματικό δικαίωμα με την απόκτηση του πτυχίου και συνεπώς δεν θα μπορούν να ασκήσουν το επάγγελμα. Τα επαγγελματικά δικαιώματα δηλαδή δε θα κατοχυρώνονται από τη λήψη του πτυχίου αλλά σταδιακά μέσα από άλλες διαδικασίες, μεταπτυχιακά, σεμινάρια και κάθε λογής πιστοποιήσεις, ακόμα και επί πληρωμή. Τελικά το πτυχίο μετατρέπεται σε έναν ατομικό φάκελο προσόντων, εντείνοντας ακόμα περισσότερο τον ανταγωνισμό μεταξύ των αποφοίτων. Προφανώς, απέναντι σε όλα αυτά δεν θα υποκύψουμε αλλά αντίθετα θα υψώσουμε το ανάστημά μας και θα δώσουμε τον αγώνα μαζί με το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών για ένα καλύτερο εργασιακό παρόν και μέλλον. Και όλα αυτά μακριά από λογικές συντεχνιακών αγώνων αλλά ενώνοντας τους αγώνες αυτούς  με τους αγώνες κάθε πληττόμενου κομματιού  της σημερινής κοινωνίας,  έχοντας ως αιτήματά μας την μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλες και όλους.

Η νεολαία είναι το κομμάτι που δέχεται την πιο σφοδρή επίθεση. Η γενικότερη επίθεση που συντελείται στο σύγχρονο πανεπιστήμιο στοχεύει από τη μία στη διάλυση της έννοιας της «δημόσιας και δωρεάν παιδείας» και στην διάλυση των πτυχίων. Έχοντας ως μοχλό πίεσης την υποχρηματοδότηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, το σύγχρονο πανεπιστήμιο χαρακτηρίζεται από την όλο και εντονότερη διάλυση της έννοιας της «δημόσιας και δωρεάν παιδείας» . Ταυτόχρονα, το πανεπιστήμιο χρειάζεται πόρους ώστε να λειτουργεί, οπότε όταν δε βρίσκει αυτούς τους πόρους μέσω της κρατικής χρηματοδότησης, στρέφεται είτε στον ιδιωτικό παράγοντα επηρεάζοντας τομείς του πανεπιστημίου (βλ. έρευνα, φοιτητικές παροχές κ.α) προς όφελός του και σε βάρος των φοιτητών, είτε στην αυτοχρηματοδότηση [πχ μέσω των διδάκτρων] έτσι ώστε το πανεπιστήμιο να καλύψει τις ανάγκες του, εντείνοντας έτσι τους ταξικούς αποκλεισμούς. Αυτό φαίνεται άλλωστε και στην σχολή μας, από την πρώτη κιόλας στιγμή όπου αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε από την τσέπη μας υλικά αλλά και εκτυπώσεις, τα οποία κανονικά θα έπρεπε να μας παρέχονται δωρεάν.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η φοιτητική μέριμνα σίγουρα δεν είναι ένα κομμάτι που εξαιρείται από την παραπάνω κατάσταση και αυτό μπορεί να εξηγηθεί με την όλο και εντεινόμενη υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων. Έτσι βλέπουμε η κατάσταση στη λέσχη να γίνεται όλο και χειρότερη με την ποιότητα/ποσότητα του φαγητού να υποβαθμίζεται τραγικά [ας μη ξεχνάμε ότι η λέσχη βρίσκεται στα χέρια εργολάβου ο οποίος έχει τον έλεγχό της με μοναδικό στόχο την κερδοφορία του]. Αναφορικά με τις εστίες, η κατάσταση είναι οριακά μη βιώσιμη, με συμφοιτητές-τριες μας να ζουν σε χώρους χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό ή ακόμα να μένουν έξω, ενώ την ίδια στιγμή υπάρχουν άδεια δωμάτια [τα οποία όμως δεν είναι εξοπλισμένα ούτε με κρεβάτια!]. Ενώ, η λέσχη των εστιών δεν είναι καλύτερη, αλλά βλέπουμε την ίδια και ίσως χειρότερη με αυτή του ΑΠΘ. Η δημόσια και δωρεάν φοιτητική μέριμνα για όλες/ους χωρίς αποκλεισμούς, που περιλαμβάνει σίτιση-στέγαση-σπουδές-μεταφορές είναι απαραίτητη συνθήκη για την ίδια μας την ύπαρξη μέσα στο πανεπιστήμιο, ιδιαίτερα σε μια τόσο δυσμενή οικονομική συγκυρία.

Η επίθεση στη νεολαία εντείνεται όλο και περισσότερο μέσα από την επίθεση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Το παράδειγμα του προσοντολογίου που πέρασε πρόσφατα στους εκπαιδευτικούς είναι χαρακτηριστικό για την απαξίωση του πτυχίου και την ενίσχυση της λογικής του κυνηγιού προσόντων. Οι εκπαιδευτικοί και οι αναπληρωτές απάντησαν με δυναμικές κινητοποιήσεις στο Υπουργείο. Η επίθεση στην εκπαιδευση όμως συνεχίζεται με τα νομοσχέδια για το Νέο Λύκειο και νέες συγχωνεύσεις να έρχονται το επόμενο διάστημα.  Πιο συγκεκριμένα στη δευτεροβάθμια βλέπουμε την προσπάθεια για το Νέο Λύκειο όπου το απολυτήριο θα λαμβάνεται από πανελλήνιες εξετάσεις,που αυτό σημαίνει πως η παραπαιδεία [φροντιστήρια,κλπ.] ενισχύεται, με αποτέλεσμα όλο και λιγότερες οικογένειες να μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτά τα έξοδα και τελικά να δυσχεραίνεται η πρόσβασή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δηλαδή ήδη από το σχολείο ο μαθητής μπαίνει σε ένα πλήρως εντατικό πρόγραμμα, για να μαζεύει διαρκώς προσόντα (εθελοντισμός, εργασίες κλπ) –ακόμα και επι πληρωμή-  ώστε να φτιάξει από μικρός τον ατομικό του φάκελο (χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του μηχανογραφικού από 2^α Λυκείου)

Η αναδιάρθρωση παράλληλά πλησιάζει όλο και πιο κοντά, καθώς σε αυτό το νομοσχέδιο περιλαμβάνεται και η συγχώνευση του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, με το ΤΕΙ Κεντρικής Μακεδονίας και το ΤΕΙ Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης μαζί με το Διεθνές Πανεπιστήμιο. Με αφορμή την ραγδαία υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων, συγχωνεύονται και καταργούνται δεκάδες τμήματα των ΤΕΙ, με συνέπεια να δημιουργούνται μεγάλα εκπαιδευτικά ιδρύματα, με πολλές σχολές ανά γνωστικό αντικείμενο και τμήματα που μετά τη συγχώνευση έχουν κατευθύνσεις στο εσωτερικό τους. Παράλληλα δημιουργούνται τμήματα (τα λεγόμενα ελεύθερης πρόσβασης) που θα παρέχουν διετή προγράμματα σπουδών και τμήματα μόνο για μεταπτυχιακά. Το αποτέλεσμα είναι να υποβαθμίζονται πλήρως τα πτυχία μας και τα επαγγελματικά μας δικαιώματα να μεταφέρονται σε μετέπειτα κύκλους σπουδών.

Και όλα τα παραπάνω λαμβάνουν χώρα την ίδια στιγμή όπου, ρίχνοντας μια ματιά στην μεγάλη εικόνα, θα δούμε να κυριαρχεί το ζήτημα της συμφωνίας των Πρεσπών, από την μία με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και όλο το «κοσμοπολίτικο-δημοκρατικό» ρεύμα όπου βλέπουμε να ολοκληρώνει την συμφωνία αυτή επιβάλλοντας στη γείτονα χώρα να αλλάξει το Σύνταγμά της, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης και του ευρωνατοϊκού παράγοντα και αφετέρου εξασφαλίζει την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Στην άλλη πλευρά, είδαμε  ένα ακροδεξιό-φασιστικό ρεύμα να βρίσκει έκφραση  μέσα από εθνικιστικά συλλαλητήρια. Ήδη από την περσινή χρονιά, κυρίαρχα στην Θεσσαλονίκη κατάφεραν να επιτεθούν σε κοινωνικούς χώρους [όπως είναι ο ΕΚΧ Σχολείο] και έφτασαν μέχρι και στο κάψιμο της κατάληψης Libertatia. Και σε όλα αυτά προστίθεται το περιστατικό της επίθεσης φασιστών με μολότοφ σε διαμέρισμα μεταναστών από φασίστες. Η δική μας απάντηση περνάει μέσα από το τσάκισμα του φασισμού, εθνικισμού και του πολέμου ενάντια στην φτώχεια και την εξαθλίωση και τις αντιλαικές πολιτικές των τελευταίων χρόνων, βάζοντας μπροστά την διεθνιστική αλληλεγγύη των λαών.

Βέβαια αυτή η κατάσταση είδαμε να κορυφώνεται το προηγούμενο διάστημα, είτε με την διείσδυση των φασιστών στα σχολεία και την προσπάθεια για διοργάνωση εθνικιστικών καταλήψεων  είτε ακόμη και με τον αποκλεισμό φοιτητών-τριών στην λέσχη του ΑΠΘ και με την βεβήλωση του εβραϊκού μνημείου στο εσωτερικό του πανεπιστημιακού campus. Το άσυλο δεν ανήκει σε κράτος-παρακράτος ανήκει στους αγώνες φοιτητών εργαζομένων, μέσα από το ζωντάμενα του μέσω πολιτικών και πολιτιστικών ομάδων που θα το   επανονοηματοδοτήσουν ξανά. Ενάντια σε μια λογική ενός αποστειρωμένου εκπαιδευτικού και εξεταστικού κέντρου που οι φοιτητές-τριες απωθούνται από τον ίδιο τον χώρο τους [κλειδώματα, γκρι τοίχοι], να γίνει ξανά κέντρο αγώνων και κινηματικών διεργασιών της νεολαίας και του λαού.

Απέναντι σε κεφάλαιο, κυβέρνηση, ΕΕ, υπουργείο που προδιαγράφουν τους χειρότερους όρους δουλειάς για τη γενιά μας παίρνουμε θέσεις μάχης. Απέναντι σε πόλεμο, φασισμό, εθνικισμό, φτώχεια, εξαθλίωση, η γενιά μας δεν θα ανεχτεί να ζήσει έτσι. Δεν ανεχόμαστε το μέλλον των 400 ευρώ, της ανεργίας και της επισφάλειας. Δε θα δεχθούμε την εξοντωτική εξετστική όπως δε θα δεχθούμε την προοπτική μας όπως μας την περιγράφουν. Γι' αυτό και ήρθε η ώρα να περάσουμε στην αντεπίθεση. Και φυσικά για όλα αυτά δεν υπάρχει άλλο μέσο πέρα από τις αμεσοδημοκρατικές και συλλογικές μας διαδικασίες, δηλαδή τις γενικές μας συνελεύσεις. Να δράσουμε ως η κινητήρια δύναμη της ιστορίας, χωρίς σωτήρες, αλλά παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια μας!

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:

*Ζωή με αξιοπρέπεια! Σύγκρουση με κεφάλαιο, κυβέρνηση-ΕΕ. Κατάργηση των μνημονιακών νόμων και όλων των αντεργατικών μέτρων.

*Δουλειά με αξιοπρέπεια! Λιγότερες ώρες δουλειάς για όλες/ους, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ες , αυξήσεις στους μισθούς. Συλλογικές συμβάσεις εργασίας και κατάργηση του συμφώνου πρώτης απασχόλησης. Πτυχίο με κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα. Επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους/ες χωρίς περιορισμούς και αποκλεισμούς και με πλήρη ιατροφαρμακευτική δωρεάν δημόσια περίθαλψη.

* Ανατροπή του νόμου Γαβρόγλου και του νόμου Διαμαντοπούλου! Δημόσια Δωρεάν Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση. Καμία σκέψη για διαγραφές φοιτητών. Καμία σκέψη για δίδακτρα και περικοπή των συγγραμμάτων. Καμία συγκρότηση ΚΕντρωνΔΙαΒΙου Μάθησης.

* Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, ενιαίο με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό, μόνη προϋπόθεση για δουλειά. Καμία σκέψη για διάσπαση του πτυχίου σε δύο κύκλους σπουδών (4+1, 3+2). Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών.

* Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα και συγκοινωνίες για όλους/ες. Αύξηση των δαπανών για όλες τις φοιτητικές παροχές. Πλήρες άνοιγμα της πάνω λέσχης ΤΩΡΑ. Ούτε σκέψη για αντίτιμο. Κανένας έλεγχος πάσο. Έξω οι εργολαβίες από τη λέσχη.

*Καμία ιδιωτικοποίηση των σχολών μας! Όχι στο ξεπούλημα της περιουσίας των ιδρυμάτων, όχι στηνείσοδο του ιδιωτικού παράγοντα στα πανεπιστήμια. Φοιτητικός εργατικός έλεγχος εντός του πανεπιστημίου με βάση τις συλλογικές αποφάσεις μας!

*Πλήρη επαναφορά του ασύλου! Διεύρυνση του ασύλου σε σχολεία και χώρους εργασίας. Δημοκρατικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες για όλους. Ανοιχτοί πανεπιστημιακοί χώροι για την πολιτική, τον πολιτισμό, τους αγώνες λαού και νεολαίας και όχι για την αστυνομία και τον ιδιωτικό παράγοντα. Έξω οι έμποροι ναρκωτικών από τα πανεπιστήμια.

*Καμία αναδιάρθρωση με βάση το πόρισμα Παρασκευόπουλου, καμία συγκρότηση Κωδίκων Δεοντολογίας

* Δημόσια και δωρεάν υγεία για όλες|ους, δημόσια και δωρεάν περίθαλψη και απεξάρτηση για τους τοξικοεξαρτημένους/ες.

*Πάλη για συντριβή των φασιστικών συμμοριών και του ρατσισμού.

*Καμία ανοχή στο σεξισμό και την κουλτούρα του βιασμού. Κάτω τα χέρια από τα σώματά μας και το δικαίωμα στην έκτρωση! Καμία διάκριση σε χώρους δουλειάς, εκπαίδευσης, αλλά και παντού με βάση το φύλο και τη σεξουαλικότητα.

* * Καμία συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα. Έξω το ΝΑΤΟ. Να κλείσουν οι βάσεις.  Ρήξη και έξοδος από ΕΕ-ΔΝΤ-ΝΑΤΟ και διάλυση αυτών

*Αλληλεγγύη στους/στις μετανάστ(ρι)ες και πρόσφυγες.

*Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για τις ανάγκες μας.

* Κανένα μέτρο ενάντια στο δικαίωμα της διαδήλωσης και της κατάληψης

* Κανένας περιορισμός των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών.

* Όχι στο ξεπούλημα των κοινωνικών αγαθών. Υγεία-παιδεία-ρεύμα-νερό ανήκουν στο λαό

Για τη σχολή:

*Ενιαίο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, καμία σκέψη για διάσπασή του σε δύο κύκλους σπουδών (4+1, 3+2). Μοναδική προϋπόθεση για δουλειά.

*Ονομαστική κατοχύρωση των γνωστικών αντικειμένων και των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων στο πρόγραμμα σπουδών.

*Πλήρη εποπτεία επί των επερχόμενων αλλαγών του προγράμματος σπουδών. Καμία απόφαση ενάντια στις συλλογικές αποφάσεις του φοιτητικού σώματος.

*Απόσυρση του Προεδρικού Διατάγματος 99/2018 για τα επαγγελματικά δικαιώματα.

*Δωρεάν εκτυπώσεις και υλικά για όλες-ους ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες των εργαστηρίων. Να μην μετακυλείεται το κόστος σπουδών στις πλάτες μας.

*ανθρώπινες εξεταστικές και ρυθμοί σπουδών.

* Καμία υποχρεωτική προπαράδοση εργασιών. Καμιά υποχρεωτική παρουσίαση κατά τη διάρκεια του εξαμήνου.  Όλες οι παραδόσεις στο τέλος του εξαμήνου. *Καμία πρόοδος στα μαθήματα.

* Κανένα παρουσιολόγιο στα μαθήματα.

* Καμία μείωση προσωπικού. Προσλήψεις για την κάλυψη των αναγκών του τμήματος

* Ανοιχτές αίθουσες στις οποίες να μπορούν όλοι οι φοιτητές να έχουν πρόσβαση, να δουλεύουν, να συζητούν. Να είναι κατάλληλα εξοπλισμένες με καθίσματα και με αποθηκευτικούς χώρους

*Να καταργηθεί το όριο των 7 μαθημάτων στη δήλωση.

ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΣΕ:

- ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΣ την Παρασκευή 22/2 στις 11:00. ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΡΘΕΙ ΠΙΣΩ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ 9 ΜΕΡΕΣ: ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑ 25/2 ΚΑΙ ΤΡΙΤΗ 26/2

- ΟΡΙΣΜΟΣ ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 26/2

- ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 27/2, 12:00 ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΛΗΤΟΥΣ

- ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ για εξειδίκευση της απόφασης την παρασκευη 22/2