Οι καθαρίστριες,πηδάνε τάξεις στο σχολείο, απολυτήριο δημοτικού που ύστερα γίνεται απολύεσαι ή σύμβαση ορισμένου χρόνου.
Οι καθαρίστριες, αξημέρωματα ξυπνητήρια και τελευταία δρομολόγια του τρένου.
Οι καθαρίστριες, νανουρίζουν τα κτήρια, τους κλειδώνουν τα μάτια, κλείνουν τα κλιματιστικά να μην ιδρώσουν. Οι καθαρίστριες, ξυπνάνε τα κτήρια, τους πετάνε νερό να ξυπνήσουν, τα ξεσκεπάζουν, τους δίνουν γάλα με απορρυπαντικό. Κρέμονται στα περβαζια, καμία φορά χαρίζουν ένα πόδι η ένα χέρι στη σκάλα, τα τζάμια, τα φωτιστικά, κυνηγανε τη σκόνη, κυνηγάνε τα σύνορα, διαιωνίζουν το μύθο της αφθαρσίας, σώμα φθαρτο οι καθαρίστριες, φοράνε μάσκες, φοράνε σαμπό, πάνε στον πόλεμο.
Αφριζουν τα κτήρια, επιπλέουν στον αφρό, φοράνε άρωμα χλωρίνη, γυαλίζουν φωτογραφιες μωρών, ξένων μωρών, προσέχουν τις κολλημένες ζωγραφιές στον τοίχο, για τα κλεμμένα τηλεχειριστηρια οι πρώτες ύποπτες, σκουπιζουν τα μάτια τους με τυποποιημένα χαρτομαντηλα που έχουν πάνω σχέδιο χαρτονόμισμα, τι τραγική ειρωνεία, μαζεύουν τα ψίχουλα, κουβαλάνε τα ψίχουλα, γεμίζουν τα χέρια τους πουλιά, τρέχουν να τα διώξουν πριν κουτσουλισουν τους ακάλυπτους, τα καλαθάκια στις τουαλέτες, ξεραμένα κόπρανα, οι λεκάνες, οι γέροι ποτέ δε βρίσκουν το στόχο, ανεβαίνουν τις σκάλες, κατεβαίνουν τις σκάλες, καπνίζουν κρυφά μες το ασανσερ να το ζεστάνουν, τα τσιγαρα, οι γόπες στο πάτωμα, τις μαζεύουν σκυφτές μες την έρημο, "εσύ η αργή , εσυ μη χαζεύεις", μαθαίνουν να σιωπούν.
Στρατιές οι καθαρίστριες, βγάζουν τις νύχτες έξω τα σκουπίδια, λένε το τελευταίο εμβατήριο, να κοιμηθούν τα κτήρια, να ξεχαστεί το αίμα, να ξεχαστούν τα ξεραμένα κόπρανα των αφεντικών.
Οι καθαρίστριες. Τώρα πηδάνε τάξεις του σχολείου με τα χέρια τους, κυρία μου σας λείπει μια τάξη για να καθαρίζετε τις τουαλέτες αυτών που φοίτησαν στα μεγάλα πανεπιστήμια του κόσμου.Τα πλαστικά τους γάντια, δικαστικό ραβδί, και ω μαγική μου εξουσία, ω τί θαύμα, τα έκανες χειροπέδες.
Οι καθαρίστριες. Σκουπίζουν τα μαύρα στίγματα από το φεγγάρι. Μια απόψε καθαρίζει το κελί της.
Οι καθαρίστριες, αξημέρωματα ξυπνητήρια και τελευταία δρομολόγια του τρένου.
Οι καθαρίστριες, νανουρίζουν τα κτήρια, τους κλειδώνουν τα μάτια, κλείνουν τα κλιματιστικά να μην ιδρώσουν. Οι καθαρίστριες, ξυπνάνε τα κτήρια, τους πετάνε νερό να ξυπνήσουν, τα ξεσκεπάζουν, τους δίνουν γάλα με απορρυπαντικό. Κρέμονται στα περβαζια, καμία φορά χαρίζουν ένα πόδι η ένα χέρι στη σκάλα, τα τζάμια, τα φωτιστικά, κυνηγανε τη σκόνη, κυνηγάνε τα σύνορα, διαιωνίζουν το μύθο της αφθαρσίας, σώμα φθαρτο οι καθαρίστριες, φοράνε μάσκες, φοράνε σαμπό, πάνε στον πόλεμο.
Αφριζουν τα κτήρια, επιπλέουν στον αφρό, φοράνε άρωμα χλωρίνη, γυαλίζουν φωτογραφιες μωρών, ξένων μωρών, προσέχουν τις κολλημένες ζωγραφιές στον τοίχο, για τα κλεμμένα τηλεχειριστηρια οι πρώτες ύποπτες, σκουπιζουν τα μάτια τους με τυποποιημένα χαρτομαντηλα που έχουν πάνω σχέδιο χαρτονόμισμα, τι τραγική ειρωνεία, μαζεύουν τα ψίχουλα, κουβαλάνε τα ψίχουλα, γεμίζουν τα χέρια τους πουλιά, τρέχουν να τα διώξουν πριν κουτσουλισουν τους ακάλυπτους, τα καλαθάκια στις τουαλέτες, ξεραμένα κόπρανα, οι λεκάνες, οι γέροι ποτέ δε βρίσκουν το στόχο, ανεβαίνουν τις σκάλες, κατεβαίνουν τις σκάλες, καπνίζουν κρυφά μες το ασανσερ να το ζεστάνουν, τα τσιγαρα, οι γόπες στο πάτωμα, τις μαζεύουν σκυφτές μες την έρημο, "εσύ η αργή , εσυ μη χαζεύεις", μαθαίνουν να σιωπούν.
Στρατιές οι καθαρίστριες, βγάζουν τις νύχτες έξω τα σκουπίδια, λένε το τελευταίο εμβατήριο, να κοιμηθούν τα κτήρια, να ξεχαστεί το αίμα, να ξεχαστούν τα ξεραμένα κόπρανα των αφεντικών.
Οι καθαρίστριες. Τώρα πηδάνε τάξεις του σχολείου με τα χέρια τους, κυρία μου σας λείπει μια τάξη για να καθαρίζετε τις τουαλέτες αυτών που φοίτησαν στα μεγάλα πανεπιστήμια του κόσμου.Τα πλαστικά τους γάντια, δικαστικό ραβδί, και ω μαγική μου εξουσία, ω τί θαύμα, τα έκανες χειροπέδες.
Οι καθαρίστριες. Σκουπίζουν τα μαύρα στίγματα από το φεγγάρι. Μια απόψε καθαρίζει το κελί της.
Δέκα χρόνια εγκλεισμού, για μια τάξη, για την τάξη της.
κείμενο από Βάλια Τσιριγώτη
Αφίσα: Chryssavgi Daskala
Με δέκα χρόνια φυλάκιση τιμώρησε η Δικαιοσύνη την 53χρονη καθαρίστρια από το Βόλο, διότι πλαστογράφησε απολυτήριο του Δημοτικού για να μπορέσει να βρει δουλειά. Η καθαρίστρια οδηγήθηκε στις φυλακές της Θήβας για να εκτίσει την ποινή της.
Πρωτόδικα καταδικάστηκε σε 15 χρόνια κάθειρξη με ανασταλτικό δικαίωμα μέχρι το Εφετείο. Σε δεύτερο βαθμό καταδικάστηκε σε δέκα χρόνια κάθειρξη, χωρίς να επιδέχεται αναστολή ποινή της και έτσι οδηγήθηκε στις φυλακές.
Οι συναδέλφισσές της από το Βόλο εξέδωσαν την εξής ανακοίνωση:
«Καταγγέλλουμε απερίφραστα την άδικη απόφαση της «δικαιοσύνης» εναντίον της συναδέλφου μας καθαρίστριας από το Βόλο που καταδικάστηκε σε 10ετή φυλάκιση γιατί, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, εργαζόταν σε παιδικό σταθμό του Δήμου Βόλου με ψευδές «πτυχίο», «πλαστό» τίτλο σπουδών,ΣΤ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου, ενώ ήταν «απόφοιτη» της Ε΄ τάξης του δημοτικού.
Η αστική δικαιοσύνη, αφού εξάντλησε όλη την αυστηρότητά της σε μια φτωχή εργαζόμενη, καταδίκασε μια γυναίκα που αγωνιζόταν να ζήσει την οικογένειά της σε 10 χρόνια φυλακή! Διορίστηκε το 1996 σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ δηλώνοντας ότι είναι τελειόφοιτη της ΣΤ΄ δημοτικού για να μπορέσει να βρει δουλειά να ζήσει τα παιδιά της και να βοηθήσει τον σύζυγό της που είχε 67% αναπηρία.
Επί μια 20ετία προσέφερε συνειδητά τις υπηρεσίες σε παιδικό σταθμό του Δήμου Βόλου, προσέφερε εργασία και πληρωνόταν γι’ αυτή. Δεν έκλεψε! Δεν καταχράστηκε τα δημόσια χρήματα! Τα δούλεψε! Για να μπορεί να ανταπεξέλθει στις οικογενειακές της ανάγκες. Αυτή τη στιγμή, ύστερα από την απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας, εκτίει την άδικη ποινή που της επιβληθεί της στις Φυλακές Θήβας.
Ζητάμε να αποφυλακιστεί άμεσα η συνάδελφος μας γιατί δεν είναι έγκλημα να εργάζεται κάποιος για να ζήσει και μάλιστα όταν αντιμετωπίζει ιδιαίτερες δυσκολίες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου