Το
παρόν κείμενο αποτελεί μια προσπάθεια
συμβολής του σχήματος μας στον διάλογο
και την αναγκαία προγραμματική
εμβάθυνση της
ΕΑΑΚ.
Μέσα στη σημερινή
κατάσταση της υποβάθμισης και της
διάλυσης, την οποία έρχεται να διαδεχθεί
το ξεπούλημα και η επιχειρηματική
ανασυγκρότηση των ιδρυμάτων, είναι
περισσότερο αναγκαία από ποτέ η ίδια η
στρατηγική
επανεκκίνηση της ΕΑΑΚ [ούτε
υπέρβαση, ούτε στασιμότητα]. Σε αυτή την
κατεύθυνση, οφείλουμε να διερευνήσουμε
τα χαρακτηριστικά της νεολαίας [κομμάτι
της οποίας αποτελεί και το νέο υποκείμενο
μέσα στα πανεπιστήμια], η οποία δέχεται
την επίθεση του κεφαλαίου με τους πιο
σκληρούς όρους, εντός κι εκτός των
ιδρυμάτων. Ακόμη οφείλουμε να εξετάσουμε
αυτά τα χαρακτηριστικά σε άμεση σύνδεση
με την προοπτική του υποκειμένου αυτού,
προκειμένου να μπορέσουμε να ψηλαφίσουμε
το ρόλο μας στη νέα εποχή, χωρίς να
νοσταλγούμε απλά και να κλαίμε για τα
"μεγαλεία" του παρελθόντος που
πέρασαν, αλλά με στόχο να καταφέρουμε
να γίνουμε πυροδότες νέων μαχών.
Χαρακτηριστικά
της νεολαίας στο σήμερα
Αρχικά
ας ορίσουμε τη νεολαία ως τη γενιά που
γεννήθηκε από το 1980 έως το 2000. Είναι μια
γενιά μορφωμένη, που μεγάλωσε σε μια
περίοδο ακραίας τεχνολογικής και
επιστημονικής προόδου. Ταυτόχρονα όμως
είναι η γενιά που είδε τις προσδοκίες
της να καταρρέουν με την τεράστια
αναντιστοιχία ανάμεσα στις δυνατότητες
της εποχής και στους όρους με τους
οποίους ζει και [ή δεν] εργάζεται. Είναι
μια γενιά που κυβερνήσεις, ΕΕ και κεφάλαιο
προσπαθούν να την κατακερματίσουν και
να τη διασπάσουν με κάθε τρόπο¹,
προκειμένου να γίνει πιο φθηνή και
ευέλικτη. Είναι μια γενιά που βιώνει
την ακραία υποτίμηση της εργατικής
δύναμης, τον πόλεμο [σε χώρες της Μ.
Ανατολής και όχι μόνο], την προσφυγιά,
τη μετανάστευση στο πετσί της. Είναι
εκείνη που κατά πάσα πιθανότητα δε θα
αποκτήσει ποτέ μόνιμη στέγη, εργασία,
ασφάλιση. Είναι η γενιά που εργάζεται
εθελοντικά, ή είναι "ωφελούμενη"
σε κάποιο ολιγόμηνο πρόγραμμα
χρηματοδοτούμενο από την ΕΕ, χωρίς
δικαιώματα, βορά για τα αφεντικά μέσα
στη δίνη ενός σύγχρονου εργασιακού
μεσαίωνα. Τέλος, είναι εκείνη που βιώνει
πιο έντονα τη στρατηγική του κεφαλαίου
για την ανακύκλωση των ανέργων μέσω της
επισφάλειας², της
ζωής δηλαδή σε καθεστώς μόνιμης
ανασφάλειας και αβεβαιότητας, χωρίς
εργασιακά δικαιώματα, εγκλωβισμένη
στην μισοδουλειά/μισοανεργία ή ακόμη
και την υπεργασία/ελαστικοποίηση της
εργασίας.
Η
γενιά αυτή δε βάλλεται μόνο ως προς τα
δικαιώματά της στην εργασία, αλλά
συνολικά σε κάθε πτυχή της ζωής της.
Γίνεται μια συντεταγμένη προσπάθεια
από πλευράς κεφαλαίου να την καθηλώσει
αυτή και να την κάνει παθητικό δέκτη
στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.
Επιχειρούν μια καταστολή είτε φυσική,
είτε ιδεολογική, η οποία εκφράζεται με
κάθε τρόπο όλα αυτά τα χρόνια (βλ. την
έκδοση των 5 φοιτητών για τη διαδήλωση
No
Expo,
διώξη των 9 φοιτητών στην Ξάνθη κ.ο.κ.)
και στρέφονται ενάντια στις πιο βασικές
ελευθερίες του λαού και της νεολαίας
ειδικότερα. Προσπαθούν, λοιπόν, συνεχώς
να την κάνουν πιο ευάλωτη και να της
αποστερίσουν κάθε θωράκιση που μπορεί
να της παρέχει η πρόσβαση στην εκπαίδευση
και τη μόρφωση, έστω και με τους
καπιταλιστικούς όρους που γίνεται στο
σήμερα. Από το σχολείο μέχρι την
τριτοβάθμια εντείνονται οι ταξικοί
φραγμοί, δημιουργούν μια γενιά ανθρώπων
που δεν θα έχει καν την ευκαιρία να πάρει
τις στοιχειώδεις γενικές γνώσεις που
παρείχε ως τώρα το γενικό λύκειο³,
αλλά θα στέλνεται στην τεχνική εκπαίδευση,
προκειμένου να αποκτά κάποιες τεχνικές
δεξιότητες που αποκόπτουν πλήρως το
κομμάτι της διανοητικής από τη χειρωνακτική
εργασία, το κομμάτι δηλαδή της ουσίας
και της
_________________________________________
1.Βλέπε
ακόμη και το Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης
που διαχωρίζει τους/τις νέους/ες κάτω
των 25 με εκείνους/ες άνω των 25, διαχωρίζοντας
ακόμη περισσότερο τη νεολαία.
2.
Η επισφάλεια ως καθεστώς δεν ήρθε μόνο
από τα think
tank
της ΕΕ και τα ΕΣΠΑ και επικυρώθηκε με
την προώθησή της από τις εκάστοτε
κυβερνήσεις, με ακορύφωμα την επερχόμενη
θεσμοποίησή της μέσω του εργασιακού
νομοσχεδίου που ετοιμάζεται από την
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η ίδια η ΓΣΕΕ
αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι
προστατεύει τα συμφέροντα του κεφαλαίου,
επικρότησε τα voucher
και τα 8μηνα, ονομάζοντας αυτό το καθεστώς
της μισοεργασίας/μισοανεργίας ως "τη
λύση απέναντι στην ανεργία"!
3.
Ως τώρα το 70% όσων πήγαιναν στο λύκειο
βρίσκονταν στο γενικό, ενώ το 30% στο
τεχνικό. Μέσα στα σχέδια της κυβέρνησης
για τη δευτεροβάθμια είναι η αντιστροφή
του ποσοστού 30%,70% σε σχέση με την εισαγωγή
στην τεχνική και στη γενικό λύκειο.
_____________________________________________
εποπτείας
πάνω στο αντικείμενο στο οποίο θα κληθεί
αυτό το υποκείμενο να εργαστεί. Γυρνάμε
λοιπόν σε ένα μοντέλο εργαζόμενου πλήρως
αλλοτριωμένο από την εργασία του⁴
, πράγμα που σημαίνει ότι χάνει τη
δυνατότητα κριτικής και άρα τη γνώση
των δικαιωμάτων του, την αντίληψη των
κοινών του συμφερόντων με άλλα κομμάτια
της εργατικής τάξης, καθώς η πολυδιάσπαση
τον στρέφει ενάντια στο συνάδελφο και
συνεπώς κάνει τη συλλογική διεκδίκηση
και πάλη ακόμη πιο δύσκολη, καθώς έχει
μονίμως το συναίσθημα πως είναι ένα
άτομο "δεύτερης κατηγορίας". Τη
στιγμή που όλη
αυτή
η τεράστια επιστημονική και τεχνολογική
πρόοδος, η διάδοση της πληροφορίας, θα
μπορούσε να λειτουργήσει προς το συμφέρον
του και θα μπορούσε να παίξει καθοριστικό
ρόλο σε μια κοινωνική αλλαγή εάν βρισκόταν
στα χέρια του. Θα διαμορφωθεί με αυτό
τον τρόπο μια γενιά που μέσα σε όλη την
επίθεση θα αποστερείται παράλληλα είτε
τα μορφωτικά της δικαιώματα, είτε τη
δυνατότητα συνολικής εποπτεία επί του
γνωστικού της αντικειμένου.
//
Το υποκείμενο μέσα στα πανεπιστήμια
Κομμάτι
αυτής της νεολαίας αποτελεί και η
συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητ(ρι)ών.
Με βάση τα παραπάνω χαρακτηριστικά
βλέπουμε αυτό το υποκείμενο να έχει
περάσει μεγάλο κομμάτι της ενηλικίωσής
του με τα μνημόνια, τον πόλεμο, τη φτώχεια,
την κατάθλιψη και την ύφεση του κινήματος
ως δεδομένα στη ζωή του. Είναι ένα
υποκείμενο που κατάφερε να μπει στην
τριτοβάθμια με πολύ μεγάλο κόπο, μέσα
από μια σειρά ταξικών φίλτρων, που μπορεί
να δουλεύει για να τα βγάλει πέρα σε
ό,τι δουλειά βρει [από κακοπληρωμένη
πρακτική στο αντικείμενό του, μέχρι την
αποειδικευμένη εργασία του επισιτισμού].
Που μπορεί να σπουδάζει από απόσταση,
ή ακόμη να τρέχει να τελειώσει τη σχολή
γιατί δεν έχει την οικονομική δυνατότητα
να υποστηρίξει το κόστος σπουδών. Είναι
εκείνο το υποκείμενο που βιάζεται να
πάρει το πτυχίο στα χέρια του και
αυτοεντατικοποιείται με τη μικρή ελπίδα
ότι ίσως βρει κάποια διέξοδο, είτε με
το συνεχές κυνήγι προσόντων και τον
ατομικό δρόμο, είτε με τη μετανάστευση.
Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά συγκροτούν
μια ταυτότητα για τη νεολαία μέσα στα
πανεπιστήμια που φαίνεται περισσότερο
να την απασχολεί η εργασιακή της
προοπτική, καθώς ήδη από το σχολείο
προσπαθεί να χτίσει τον ατομικό της
φάκελο. Παράλληλα, έχει γίνει έρμαιο
μιας ανάπτυξης που περνάει μέσα από μια
βουτιά στην εκμετάλλευση σε όλα τα
επίπεδα, ακόμα και μέσα στην εκπαίδευση
με την επιχειρηματικοποίησή της και
την άμεση εκμετάλλευση των υποκειμένων
που βρίσκονται σε αυτή.
Μέσα
σε αυτή την επίθεση βλέπουμε με τον πιο
ξεκάθαρο τρόπο ότι οι ταξικές ανισότητες
συνολικά οξύνονται, πράγμα που δε θα
μπορούσε να αφήσει απέξω τη σπουδάζουσα
νεολαία. Έτσι, αποδεικνύεται για άλλη
μια φορά, αυτό που διαχρονικά ισχύει,
δηλαδή ότι δεν
υπάρχουν ενιαία φοιτητικά συμφέροντα.
Άρα εμείς ως ΕΑΑΚ καλούμαστε να βρούμε
το υποκείμενο που πλήττεται μέσα στις
σχολές και να προσπαθήσουμε να το κάνουμε
να παίξει ενεργό ρόλο στην αναγκαία
κοινωνική αλλαγή της εποχής.
Νέα
εργατική βάρδια
Αυτό
το νέο πληττόμενο υποκείμενο εντός των
πανεπιστημίων, με βάση τα χαρακτηριστικά
που περιγράφηκαν παραπάνω, θα αποτελέσει
κομμάτι της νέας εργατικής βάρδιας,
δηλαδή εκείνου του τμήματος της εργατικής
τάξης που αποτελεί την καρδιά και το
μέλλον της. Είναι εκείνη που θα παίξει
κεντρικό ρόλο είτε για την επίθεση του
κεφαλαίου σε κάθε ιστορική περίοδο,
είτε για τη χειραφέτηση του κόσμου της
εργασίας. Είναι εκείνο το κομμάτι της
εργατικής τάξης που δέχεται με τον πιο
άμεσο τρόπο την αλλαγή της επίθεσης,
ανάλογα με το εκάστοτε στάδιο του
καπιταλισμού. Η νέα εργατική βάρδια
είναι αυτή που θα αποτελέσει τον πυρήνα
ενός πολιτικού εργατικού κινήματος,
που θα στραφεί ενάντια και θα καταστρέψει
τις πολιτικές κυβέρνησης, ΕΕ και
κεφαλαίου.
Συνοπτικά
στη Ν.Ε.Β. εντάσσονται 2 κατηγορίες
εργαζομένων: η μισθωτή διανόηση και η
αποειδικευμένη εργασία. Όσον αφορά την
πρώτη κατηγορία, τα στρώματα αυτά
βρίσκονται σε μια διαδικασία συνεχούς
προλεταριοποίησης και συμπίεσης.
_____________________________________________
4.
Στους Μοντέρνους Καιρούς του Τσάρλι
Τσάπλιν, βλέπουμε έναν εργάτη στο
εργοστάσιο, να νιώθει πλήρως ξένος και
να μην καταλαβαίνει καν τι κάνει. Σήμερα
η νέα εργατική τάξη δε μπορεί να ιδωθεί
στενά ως "οι βιομηχανικοί εργάτες",
παρόλα αυτά και σε άλλους τομείς της
εργασίας της νέας εργατικής τάξης η
αποξένωση υφίσταται, ειδικά όταν δεν
υπάρχει καμιά δυνατότητα συνολικής
εποπτείας πάνω στο αντικείμενο εργασίας,
έστω και υποτυπώδης.
_____________________________________________
Ειδικά
από το '80 και μετά που η επιστήμη γίνεται
οργανικό και επουσίωδες κομμάτι της
παραγωγής, τα στρώματα αυτά δέχονται
μια τεράστια επίθεση. Χαρακτηριστικό
είναι το παράδειγμα των μηχανικών, οι
όροι εργασίας τους, τα ανύπαρκτα πολλές
φορές δικαιώματά τους [βλ μπλοκάκηδες]
και πάει λέγοντας. Από την άλλη η
αποειδικευμένη εργασία αποτέλει εξίσου
σημαντική κατηγορία της Ν.Ε.Β. Πρόκειται
για τους εργαζόμενους στους μεγάλους
κλάδους των «υπηρεσιών»
(π.χ.επισιτισμός-τουρισμός, εμπόριο,
διαφήμιση-τεχνική υποστήριξη call center
κ.α.), εργαζόμενοι που δεν αποκλείεται
να είναι πτυχιούχοι ή και κάτοχοι
διδακτορικού. Αυτό το κομμάτι εργαζομένων
αποτελεί ένα πολύ μαζικό τμήμα της
εργατικής τάξης, ειδικά στη Δύση, που
έχει διαμορφωθεί από τη μία λόγω της
ανόδου του κλάδου των "υπηρεσιών",
αλλά και λόγω των ταξικών φραγμών και
των αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση.
Νεολαιίστικο
κίνημα εργατικής κατεύθυνσης και νέο
εργατικό κίνημα
Αυτή
τη στιγμή η νέα εργατική βάρδια παραμένει
στο περιθώριο της δράσης του εργατικού
κινήματος. Αυτό άλλωστε αποτυπώνεται
και διεθνώς, με τη μικρή εμφάνιση μορφών
εργατικής αντίστασης από την πλευρά
της, με εξαίρεση τα ξεσπάσματα σε Γαλλία
και ΗΠΑ. Ο αστικοποιημένος συνδικαλισμός
άλλωστε δε χωρά εδώ και καιρό όλο αυτό
το δυναμικό στο οποίο αναφερόμαστε
παραπάνω, τους/τις ανέργους, τους/τις
επισφαλώς εργαζομένους/ες, τους/τις
μπλοκάκηδες, τους πρόσφυγες, … , ενώ στα
ίδια τα μάτια αυτού του κόσμου είναι
πλήρως ταυτισμένος με τη διαπλοκή, το
μαρασμό, την απογοήτευση και την ήττα.
Με
βάση όλα τα παραπάνω βλέπουμε τη νεολαία
όχι απλά να ανήκει ή να εντάσσεται στην
συντριπτική της πλειοψηφία στην εργατική
τάξη [αυτό ίσχυε και πριν την κρίση
άλλωστε], αλλά ταυτόχρονα μέσα σε αυτά
τα χρόνια τη συνείδησή της να διαμορφώνεται
με ποιοτικά αναβαθμισμένο τρόπο σε
σχέση με την εργασιακή της προοπτική.
Συνεπώς, για να μπορέσει όλος αυτός ο
κόσμος να βρει φωνή, για να μπορέσει η
νέα γενιά να πρωταγωνιστήσει στην
ιστορικών διαστάσεων αναμέτρηση που
εκτυλίσσεται στην Ελλάδα, αλλά και
παγκοσμίως, είναι καθοριστικής σημασίας
η συγκρότηση ενός νεολαιίστικου κινήματος
εργατικής κατεύθυνσης. Ενός κινήματος
με συνολικά χαρακτηριστικά και
αναβαθμισμένα ανατρεπτικά αιτήματα,
στο οποίο θα συναντιούνται η εργατική
νεολαία με τους/τις μαθητές/τριες,
τους/τις φοιτητές/τριες, τους/τις
ανέργους, τους voucherάδες,
… και μαζί τους η μάχη ενάντια στο
επιχειρηματικό πανεπιστήμιο με τη μάχη
ενάντια στο σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα,
η μάχη τελικά για δημόσια και δωρεάν
παιδεία με τη μάχη για μόνιμη και σταθερή
εργασία.
Η
ανασυγκρότηση του νεολαιίστικου
κινήματος σε εργατική κατεύθυνση είναι
καθοριστικής σημασίας για την αναγέννηση
συνολικά του εργατικού κινήματος. Η
οργάνωση μάλιστα της νέας εργατικής
βάρδιας, της οποίας η εργαζόμενη νεολαία
αποτελεί το βασικό κορμό της, οφείλει
να αποτελέσει την καρδιά ενός νέου
εργατικού κινήματος, ταξικά ανασυγκροτημένου,
που θα συγκρούεται με το κεφάλαιο και
τις επιλογές του, θα έρχεται σε ρήξη με
τον αστικοποιημένο γραφειοκρατικό
συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και θα
απαντά τελικά στις σύγχρονες ανάγκες
και δυνατότητες της εποχής μας. Το
εργατικό αυτό κίνημα μπορεί από τη μία
να εξοπλίζει την εργατική νεολαία,
δίνοντάς της την προοπτική του συλλογικού
αγώνα και από την άλλη να εμπλουτίζει
και να εντάσσει στον αγώνα που διεξάγει
τις εργασιακές σχέσεις και εμπειρίες
που «κουβαλά» η εργατική νεολαία.
Οχήματα
του νέου εργατικού κινήματος
Ειδικότερα,
κλάδοι όπως ο επισιτισμός-τουρισμός,
οι νέες τεχνολογίες και το εμπόριο, που
απασχολούν σε μεγάλο ποσοστό τη νεολαία,
αποτελούν χώρους με ιδιαίτερη σημασία
για την ανασυγκρότηση του εργατικού
κινήματος.
Υπό αυτό το πρίσμα, είναι επιτακτική η
ανάγκη δημιουργίας νέων σωματείων, η
ανανέωση των υπαρχόντων, αλλά και η
δημιουργία επιτροπών αγώνα εκεί όπου
οι συνθήκες είναι δυσμενείς. Προσπαθώντας
λοιπόν να υπερβεί την απογοήτευση και
τη νηνεμία του TINA,
η αγωνιστική πρωτοπορία που αναδεικνύεται
στους κλάδους συγκροτεί τα εργατικά
σχήματα, αλλά και ευρύτερες κοινωνικοπολιτικές
πρωτοβουλίες που προωθούν τον ασυμβίβαστο
ταξικό αγώνα. Σε αυτή την προσπάθεια,
επιχειρεί να συμβάλλει η «ΛANTZA»
στον επισιτισμό-τουρισμό που έχει
συγκροτηθεί σε αρκετές πόλεις πανελλαδικά,
η νέα συλλογικότητα στις
Τηλεπικοινωνίες-Πληροφορική-Call center
«RADICAL
IT»
και αντίστοιχα εγχειρήματα στο χώρο
των αδιόριστων εκπαιδευτικών, όπως ο
«Σύλλογος Αδιορίστων Θεσσαλονίκης»,
στους ερευνητές, κ.ο.κ.
Τι
συμβαίνει όμως με την επισφαλώς εργαζόμενη
και άνεργη νεολαία που θέλει να αγωνιστεί,
αλλά δεν έχει φωνή; Που βλέπει τα
εργασιακά της δικαιώματα να χτυπιούνται,
αλλά δεν έχει σωματείο ή δεν ανήκει σε
κάποια εργατική συλλογικότητα για να
διεκδικήσει τα αυτονόητα; Την
αγωνιστική διέξοδο σε αυτόν τον κόσμο
επιχειρεί να δώσει η «ATTACK
στην ανεργία και την επισφάλεια»⁵,
που πρωτοστάτησε στην οργάνωση και
στήριξη του αγώνα των εργαζόμενων-άνεργων
στα προγράμματα ΟΑΕΔ-ΕΣΠΑ στους δήμους
ένα προηγούμενο διάστημα. Που προσπαθεί
να ενοποιήσει πολιτικά και κινηματικά
την εργαζόμενη και άνεργη νεολαία, με
επικαιροποιημένη ανάλυση για την
υπεράσπιση του δικαιώματος των ανέργων
στη δουλειά και την αξιοπρεπή ζωή,
πολιτικά εξοπλισμένη με πρόγραμμα πάλης
που μπορεί να απαντά συνολικά στην
επίθεση που διεξάγεται. Αναγνωρίζοντας
την ένταξη της νέας εργατικής βάρδιας
στον οικονομικό και πολιτικό αγώνα του
εργατικού κινήματος, ως αναγκαίο όρο
για την ανασυγκρότησή του, επιχειρεί
τελικά να παρέμβει σ’ αυτή, με ειδικό
προσανατολισμό στη νέα γενιά, με όρους
που υπερβαίνουν τον κατακερματισμό της
νέας εργατικής βάρδιας, αλλά και
επιτρέπουν τη συνάντηση διαφορετικών
ρευμάτων, προτάσσοντας την αναγκαιότητα
της συλλογικής πάλης και του εργατικού
πολιτισμού. Δηλαδή δεν
πρόκειται απλώς για μια συλλογικότητα
με αμιγώς συνδικαλιστική δράση, αλλά
και πολιτική-θεωρητική-ιδεολογική,
με σύγχρονες επεξεργασίες στραμμένες
στις αναζητήσεις της νέας γενιάς, κόντρα
στο σκοταδισμό που επιβάλλει το κεφάλαιο.
Το
αναβαθμισμένο περιεχόμενο που έθεσαν
και κατέκτησαν τα παραπάνω οχήματα και
η ξεκάθαρη σύγκρουση με την κυβέρνηση,
την ΕΕ και τις επιλογές του κεφαλαίου
ήταν αυτή τελικά που κατάφερε να κάνει
επικίνδυνους και επιτυχημένους τους
αγώνες που δόθηκαν στο Migato, στο Revolt και
αλλού, βάζοντας παράλληλα ένα ακόμη
λιθαράκι στη συγκρότηση του αντίπαλου
δέους στην επίθεση που διεξάγεται από
πλευράς κεφαλαίου
Στην
προσπάθεια ανασυγκρότησης του
νεολαιίστικου κινήματος σε εργατική
κατεύθυνση ως συνιστώσα ενός νέου ταξικά
ανασυγκροτημένου εργατικού κινήματος,
κρίνεται αναγκαία η συγκρότηση ενός
νέου πολιτικού φοιτητικού κινήματος,
ως κομμάτι του νεολαιίστικου [όπως το
περιγράφουμε], που θα αναμετράται με
συνολικά ερωτήματα. Θα εδράζει δε τη
σύνδεση εργατικού-φοιτητικού, όχι σε
μια συγκόλληση αιτημάτων ή απλά στο
ζήτημα της εργασιακής προοπτικής, αλλά
σε μια προσπάθεια να αναπτυχθεί συνολικός,
αναβαθμισμένος, κοινός αγώνας
φοιτητών-εργαζομένων, σε μια προσπάθεια
οργάνωσης των εργαζόμενων φοιτητών, σε
μια προσπάθεια συνολικής πάλης απέναντι
στην αστική επίθεση και ανάδειξης μια
άλλης προοπτικής για τη νεολαία και
τους εργαζόμενους.
Για
την οικοδόμηση όλων των παραπάνω,
καθοριστικός κρίνεται ο
ρόλος της συγκρότησης της αντικαπιταλιστικής
πτέρυγας.
Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να εργαστεί
και η ΕΑΑΚ αν θέλει να παίξει ρόλο στους
αγώνες του σήμερα, να συντονιστεί με
τα παραπάνω οχήματα σε πολιτικό και
κινηματικό επίπεδο, γεγονός που πρέπει
να συμβαδίσει με μια τομή στο περιεχόμενο
και τη δημοκρατία του μορφώματος, όπως
έχουμε περιγράψει ανά καιρούς.
Σε
αυτή τη βάση προτείνουμε τη συνδιοργάνωση
εκδήλωσης το επόμενο διάστημα της ΕΑΑΚ
από κοινού με Λάντζα και Δίκτυο Ανέργων
και Επισφαλώς Εργαζομένων
__________________________________________________
5.
Στη Θεσσαλονίκη, το «Δίκτυο Ανέργων και
Επισφαλώς Εργαζομένων» μετρά το τελευταίο
διάστημα ιδιαίτερα θετικά βήματα προς
την παραπάνω κατεύθυνση, προσπαθώντας
να αναδείξει τα προβλήματα στο χώρο της
ανεργίας και της επισφάλειας, να
αναβαθμίσει σε μορφή και περιεχόμενο
τις μάχες που καλείται να δώσει η
εργαζόμενη/άνεργη νεολαία, συντονιζόμενο
με άλλες συλλογικότητες στην πόλη και
πανελλαδικά, όπως η «ATTACK».
Αναγνωρίζοντας το όριο που θέτει ο
πολυκερματισμός των επιμέρους δράσεων,
άμεσο καθήκον όλων των συλλογικοτήτων
που δραστηριοποιούνται σε αυτό το πεδίο
αλλά και ευρύτερα στο εργατικό κίνημα
είναι η πανελλαδικοποίηση της παρέμβασης
και του σχεδιασμού για την αναμέτρηση
με την κυβέρνηση, την ΕΕ, το κεφάλαιο,
στην κατεύθυνση του οποίου κινείται η
πρόσφατη πρωτοβουλία του Δικτύου για
πανελλαδική κινητοποίηση ενάντια στις
ελαστικές σχέσεις εργασίας το προσεχές
διάστημα.
_____________________________________________
Δε
θα ζήσουμε σα δούλοι!
Μόρφωση,
Δουλειά, Ειρήνη, Ελευθερίες για όλες|ους!
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΑΓΩΝΑ φοιτητών αρχ..κής ΕΑΑΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου