Ομιλία φαντάρου στο διήμερο της ΕΑΑΚ / 10-11 Νοέμβρη

Ομιλία φαντάρου στο διήμερο της ΕΑΑΚ / 10-11 Νοέμβρη

Συναγωνιστές,

Φέρνω νέα μέσα από τα στρατόπεδα, όπου εγώ και άλλοι αγωνιστές μπαίνουμε από τη Δευτέρα, προσπαθώντας να τους δώσουμε κάτι παραπάνω από τη θύελλα των κοινωνικών αγώνων που δώσαμε όλοι μαζί, και κυρίως η αντικαπιταλιστική αριστερά και η ανυπόταχτη κοινωνική πλειοψηφία, μέσα κι έξω από αυτά τα αμφιθέατρα, τα τελευταία 4 χρόνια. Φέρνω τα νέα…

από τους συντρόφους και τους αγωνιστές του Δικτύου Σπάρτακος, από τους εκατοντάδες αγωνιστές, που δίνουν μέσα στον πιο άγριο μηχανισμό κρατικού ελέγχου την εντυπωσιακή μάχη για τη ζωή και την αξιοπρέπεια – τη δική τους, και των φίλων τους, των συντρόφων τους, της κοινωνικής αυτής πλειοψηφίας που στενάζει.

Μας λένε πως μπαίνουμε σε στρατόπεδα, όμως ήδη (και το ξέρουμε καλά όλοι μας αυτό), ως μαθητές και μαθήτριες, φοιτητές και φοιτήτριες, εργαζόμενοι ή άνεργοι, ζούμε σε μια κοινωνία-στρατόπεδό / στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Μας λένε πως η μόνη υπόσχεση των καραβανάδων και των επιτελών τους είναι ότι θα υπηρετήσουμε μια θητεία, ως άμισθοι δούλοι, για να «προσφέρουμε στην πατρίδα» κι ύστερα θα επιστρέψουμε ως τέτοιοι δούλοι «εκπαιδευμένοι», για μια ζωή, σε μια κοινωνία κατεστραμμένη. Γιατί η «διάσωση της χώρας», των τραπεζών δηλαδή και των επιχειρηματικών κερδών των ελλήνων και ευρωπαίων εταίρων, που θα υποθηκεύσει με δάνεια από την ΕΕ και το ΔΝΤ την υπόλοιπη ζωή μας, συνοδεύεται από μέτρα κανιβαλισμού, τεράστιες περικοπές, ατελείωτους φόρους. Εκεί, που σχεδιάζουν για δυο και περισσότερες γενιές τη δουλειά του σκλάβου, την υποταγή του φοβισμένου, τη βία του «κρατικού λειτουργού» και το σιχαμένο μίσος του ακροδεξιού και του λακέ.

Μας λένε, οι σύντροφοί μας, τι σημαίνει κρίση μέσα κι έξω από το συρματόπλεγμα των μονάδων. Μαζί με τον καταιγισμό των μέτρων και των αναλύσεων των τηλεοπτικών «αναλυτών» και των υποτακτικών τους, κρίση σημαίνει να βλέπεις την κοινωνία να κυκλώνεται μαζί από τη φτώχεια και την αστυνομία. Κρίση σημαίνει να σε τραμπουκίζει ο αμόρφωτος καραβανάς, την ώρα που υμνεί τις κοινωνικές καταστροφές που προκάλεσαν οι «μεγάλες ιδέες» τους και οι πόλεμοι, στους οποίους έστειλαν χιλιάδες πριν από σένα να σκοτωθούν για τα συμφέροντα της EXXON, της BP και εκατοντάδων επιχειρήσεων κι εμπόρων όπλων, των Μποδοσάκηδων, των Μυτηλιναίων, των Βγαινόπουλων, των επιχειρηματιών, των εργολάβων και των εφοπλιστών κάθε εποχής. Κρίση σημαίνει να σου στερούν το νερό, το σαπούνι και το φαγητό, την ώρα που πρέπει να δώσεις μάχη τόσο για αυτά όσο και ενάντια στο κάθε κατακάθι που ετοιμάζεται να σε διατάξει με κυβερνητικές εντολές, του κάθε Δένδια και Παναγιωτόπουλου, να βγεις με το όπλο στους δρόμους για να καταστείλεις πορείες, κινήματα, αγωνιστές και εξεγέρσεις.

Μας λένε πως αυτός ο στρατός έχει απαιτήσεις από εμάς. Μας θέλει ρουφιάνους, χωρίς μνήμη από συλλογικούς αγώνες. Μας θέλει υπάκουους σε διαταγές, αγγαρείες και καψόνια, να σκεφτόμαστε την πάρτη μας, να κλείνουμε τα μάτια σε ατυχήματα-αυτοκτονίες. Θέλει να βάζουμε βύσμα, να υποχρεωνόμαστε και να υποτασσόμαστε.
Μας υποχρεώνουν να υπηρετήσουμε μια 9μηνη θητεία και μπορεί στη διάρκειά της να μας διατάξουν να στρέψουμε το όπλο κατά του αδελφού και φίλου μας, σε Επιχειρήσεις Καταστολής Πλήθους. Φαντάροι ήταν αυτοί της 71ης Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας, οι στρατονόμοι και οι ειδικές δυνάμεις που διατάχθηκαν να χτυπήσουν διαδηλωτές, αν χρειαζόταν, την 28η Οκτώβρη στη Θεσσαλονίκη και τώρα στο κέντρο της Αθήνας!
Αυτός ο στρατός συμμετέχει σε ΝΑΤΟ και Ευρωστρατό, ως δύναμη κατοχής και πολέμου σε πολλές χώρες, με κόστος εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο.
Προσπαθούν να μας υποχρεώσουν να υπηρετήσουμε στην Κύπρο, τίποτα άλλο παρά ένας ξένος στρατός κατοχής σε μια ξένη χώρα, με διαρκή συναγερμό και το δάχτυλο στη σκανδάλη.

Μας πουλάνε τη σαπουνόπερα των ελληνοτουρκικών (πότε φίλοι, πότε εχθροί με λαούς που τραβούν τα ίδια και χειρότερα με εμάς – με άγρια καταστολή και εξαθλίωση, με εργατικά ατυχήματα στα ιδιωτικοποιημένα ναυπηγεία και τις βιομηχανίες, με μισθούς πείνας νομοθετημένους όπως κι εδώ) για να είμαστε υπάκουα θύματα.
Έτσι κλείνουν δουλειές εφοπλιστές, βιομήχανοι κι εργολάβοι. Οι βάρβαρες κυβερνήσεις σε Κύπρο-Ελλάδα-Ισραήλ-Τουρκία στήνουν σκηνικά πολέμου για να μοιραστούν με τους εργοδότες τους τα κέρδη, τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο. Ζητούν «εθνική ενότητα», όπου στα κέρδη των αφεντικών μας θα ήμαστε αναλώσιμοι, και στα κανόνια τους τζάμπα κρέας.

Η διαπλοκή ανάμεσα στα κόμματα εξουσίας και τους επιχειρηματίες, με μίζες και συμφωνίες ξεπουλήματος των πάντων, ζητά να θυσιαστούμε για τα συμφέροντά τους, που τα ΜΜΕ και οι Ναζί Χρυσαυγίτες ονομάζουν «εθνικά συμφέροντα»!
ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ-ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι ΕΧΘΡΟΙ του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας! Μέσα στα στρατόπεδα, τα τσιράκια τους, με «τα προβλεπόμενα» και την αθλιότητα του «εθνικού» τσαμπουκά, προσπαθούν να μας υποτάξουν στα μέτρα, στο γκλομπ του μπάτσου, στην ενέδρα του θρασύδειλου φασίστα, στο απεριόριστο δικαίωμα του «μαγαζάτορα» και του «διευθυντή» πάνω στη ζωή και την επιβίωσή μας, στη «δημοκρατία» του στρατού και του κράτους του χωροφύλακα της χούντας και του εμφυλίου.

Οι Χρυσαυγίτες προβάλλουν τζάμπα τηλεοπτική «εθνική» μαγκιά, δολοφονώντας μετανάστες. Αλλά στηρίζουν το αφορολόγητο των εφοπλιστών, ψηφίζουν το ξεπούλημα της ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ στο Σάλλα, χαρίζουν τα χρέη στους Μαρινάκηδες και τους Αλαφούζους. Σκοτώνουν τους διπλανούς μας ξένους και συναδέλφους, που απολύονται και δέρνονται στα βενζινάδικα και στις Μανωλάδες, στις βιομηχανίες και στα κάτεργα των εμπορικών κέντρων για να «δημιουργήσουν θέσεις εργασίας για έλληνες», όπου θα πληρωνόμαστε με τα φραγκοδίφραγκα που περισσεύουν από τα «μικροέξοδα» των εργοδοτών. Φτιάχνουν φασιστικές πολιτοφυλακές, με μπράβους, πρώην ακροδεξιούς ειδικο-δυναμίτες και απολυμένους ΕΠΟΠ, για να εξασφαλίσουν στα αφεντικά ότι κανένας δε θα τους αμφισβητεί. Πάντα δίπλα σε ΜΑΤ και ασφαλίτες ενάντια στους αγωνιστές. Θέλουν ΝΑΤΟ, ευρωστρατό κι εξοπλισμούς δισεκατομμυρίων, αλλά όχι τους πρόσφυγες που δημιουργούν οι επεμβάσεις τους. Θέλουν αύξηση της θητείας στους 18 μήνες. Θέλουν μια κοινωνία σκοταδισμού, με τον στρατονόμο και τον στρατοδίκη, τον συνταγματάρχη και τον εργολάβο, και τους υπόλοιπους εθνικούς σκλάβους και φαντάρους με βήμα χήνας.

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΜΕΝΟ. Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΑΥΤΟ.

Κι ο μισθός του φαντάρου μένει 8,63 όταν στην κοινωνία τον πάνε στα 390. Αυτό θα πει ισότητα! Το κόστος της θητείας είναι δυσβάσταχτο. Τα μνημόνια είναι εδώ και είναι τα ίδια με αυτά που βιώνει ο εργαζόμενος λαός. Κόβουν από τη συντήρηση, τη θέρμανση, τα εισιτήρια, το φαγητό, την περίθαλψη. Κόβουν μισθούς κι επιδόματα από τα στελέχη. Κι εμείς χτίζουμε, βάφουμε, καθαρίζουμε, είμαστε υπηρέτες, οδηγοί, μάγειρες, τεχνίτες, γραφιάδες. Και συνεχίζουμε να πληρώνουμε! Κάνουμε «μάγκες» τους διοικητές, που στον ιδρώτα μας χτίζουν την καριέρα τους. ΩΣ ΕΔΩ!

Πρώτα μας βάζουν να καλύπτουμε, ως δωρεάν εργατικό δυναμικό, θέσεις εργασίας πυροσβεστών, εργατών, σεκιουριτάδων! Μετά, να αλληλοσκοτωθούμε με τους δικούς μας ανθρώπους.

Στα δόγματα ασφάλειας όλα τα βαφτίζουν «εθνική απειλή». Εσωτερικός κι εξωτερικός εχθρός σχεδόν δεν ξεχωρίζουν πια. Στρατός κι Αστυνομία μοιάζουν διαρκώς περισσότερο.
Η ίδια εξαθλίωση που επιβάλλουν στην κοινωνία είναι αυτή που επιβάλλουν και μέσα στα στρατόπεδα. Γι’ αυτό και οι ανάγκες μας, τα συμφέροντά μας, το μυαλό μας, οι καρδιές μας και η δράση μας είναι από αυτή τη μεριά της όχθης! Νιώθουμε, και είμαστε, ένα από τα πιο σκληρά εκμεταλλευόμενα και χτυπημένα κομμάτια της τάξης μας.

Δεν πρόκειται, απέναντι σε αυτό την ιερά συμμαχία, να κάτσουμε ήσυχοι όπως η αριστερά του καναπέ, του κοινοβουλευτισμού και της «ευθύνης», απέναντι στη συντήρηση αυτού του σάπιου κόσμου.

Το γνωρίζουμε πως δεν πρόκειται να μας αφήσουν οι καραβανάδες και οι πολιτικές τους ηγεσίες, και δεν έχουμε καμία όρεξη με αυτά που γίνονται γύρω μας, να έχουμε μια ήσυχη θητεία που θα περάσει σε 9 μήνες.

Γι’ αυτούς είναι η ανάγκη τους να ανταποκριθούν στον πόλεμο που έχουν κηρύξει στο προλεταριάτο. Για εμάς είναι η ανάγκη να μη συμβιβαστούμε με την άθλια καθημερινότητα (που μας λένε πως «δεν αλλάζει»). Το ξέρουμε πως το «κάτσε φρόνιμα, άστο να περάσει», πάντα χειροτέρευε τα πράγματα! Ξέρουμε, όμως, ακόμα περισσότερο πως δεν είμαστε αδύναμοι μπροστά στις εντολές τους.

Προσπάθησαν να μας τις επιβάλλουν το Δεκέμβρη του 2008 και απέτυχαν. Προσπάθησαν να μας τις επιβάλλουν για να γίνουμε απεργοσπάστες στην απεργία των ΟΤΑ τις μεγάλες μέρες του Οκτωβρίου του 2011 και απέτυχαν. Προσπάθησαν να μας κάνουν να συζητήσουμε το ενδεχόμενο να κατέβουμε στο δρόμο στη μεγαλειώδη 12η Φλεβάρη και απέτυχαν.

Το αν μας βάλουν να συμμετέχουμε σε ασκήσεις Καταστολής Πλήθους, να κυνηγάμε μετανάστες στο Τείχος στον Έβρο ή να γίνουμε απεργοσπαστικός μηχανισμός, θα κριθεί στην πάλη μέσα και έξω από τα στρατόπεδα.

Και το υποσχόμαστε, για μια ακόμη φορά, σε εσάς -τους συντρόφους που μαζί δίνουμε τους αγώνες όπου κι αν είμαστε / μέσα ή έξω από τα στρατόπεδα: Όσες φορές και να προσπαθήσουν θα συναντήσουν τοίχους, μια μικρή εξέγερση σε κάθε στρατόπεδο, μια μεγάλη εξέγερση σε όλη την κοινωνία!

Σε πείσμα όσων κηρύσσουν τη ματαιότητα της δράσης μας, τα στρατόπεδα δεν είναι πια η έδρα τους. Κάθε μέρα αναπτύσσουμε νικηφόρα αγωνιστική δράση. Διεκδικούμε τον Ελεύθερο Συνδικαλισμό των Φαντάρων.

ΔΕΝ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ – ΑΥΤΟΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ!
Ο ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΗΣ ΜΕ ΣΤΟΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Δε γινόμαστε Δόκιμοι και Στρατονόμοι, δε δίνουμε υπηρεσίες σε ΝΑΤΟ, ΕΕ, Ισραηλινό Στρατό. Δε γινόμαστε Μισθοφόροι στο στρατό και την ΕΛ.ΑΣ. Κάθε αυθαιρεσία θα εκτίθεται. Σε κάθε τους επιλογή θα βρίσκουν απάντηση. Κλονίζουμε την παντοδυναμία του αξιωματικού. Οι καριερίστες αξιωματικοί τρέχουν να απολογηθούν. Το ΓΕΣ προσπαθεί να συμμαζέψει ότι μπορεί, δικαιώνοντας τα αιτήματα των φαντάρων. Κάθε μέρα καταγράφουμε νίκες και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, ακόμα περισσότερο, μέχρι να συναντηθούμε με το μεγαλειώδες ποτάμι της εργατικής και κοινωνικής αντεπίθεσης, που θα πάρει πίσω ΟΛΗ τη ζωή του.

ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΜΕ ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ,
ΤΗΝ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Σύντροφοι, στο στρατό, λένε, έχουν απαιτήσεις από εμάς.
Μας θέλουν υποταγμένους για 9 μήνες αλλά και για μια ζωή.
Εμείς θα υπακούσουμε σε μία μόνο απαίτηση. Στην απαίτηση του μαθητικού, του φοιτητικού, του εργατικού κινήματος να δώσουμε τη μάχη στα ίσια, ενάντια σε όσους θέλουν να ξεπουλήσουν τη ζωή μας, μέχρι τέλους.

Δεν πειθαρχούμε, δε συμβιβαζόμαστε.

Τασσόμαστε στο πλευρό των συλλογικών αγώνων της νεολαίας και του κόσμου της εργασίας. Ζητάμε τη συμβολή τους, για να κάνουμε νικηφόρο, αντικαπιταλιστικό, επαναστατικό

ΚΙΝΗΜΑ ΜΑΖΙΚΟ ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ