απόφαση γενικής συνέλευσης 23/03/21

ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ [ για την Γενική Συνέλευση του Σ.Σ.Α. στις 23/03/21 ]

Το πλαίσιο αυτό, αποτελεί ανοιχτό πλαίσιο συνδιαμόρφωσης που υπόκειται σε περαιτέρω προσθήκες ή διευκρινήσεις κατά τη διάρκεια της συνέλευσης του τμήματος.

Ζούμε σε μία δυστοπική, ασφυκτική καθημερινότητα, αποτέλεσμα συνεχούς υπονόμευσης και υποτίμησης των ζωών μας. Το κράτος, άρρηκτα συνδεδεμένο με τις επιταγές της αγοράς κεφαλαίου, όλα αυτά τα χρόνια έχει καταπατήσει ανθρώπινες ελευθερίες και εργασιακά δικαιώματα, υποβαθμίσει τη δημόσια και δωρεάν παιδεία και το δημόσιο σύστημα υγείας ενώ δεν παύει στιγμή να επιβεβαιώνει την πίστη του στο δόγμα πως "δεν είμαστε όλοι ίσοι".

Του covid η διαχείριση είναι ταξική / κερδίζουνε οι πλούσιοι, πεθαίνουν οι φτωχοί.

Όλη αυτή η κατάσταση έχει κορυφωθεί στην παρούσα φάση με την πανδημία του Covid-19 η οποία εργαλειοποιείται εμφανώς από κράτος και κεφάλαιο, τα οποία απαντούν μόνο με ακραία καταστολή, επιφέροντας οικονομική εξαθλίωση σε όλο το κοινωνικό φάσμα, με κύρια εκείνα τα κομμάτια, που στα μάτια του σκληρού κρατικού μηχανισμού, περισσεύουν (μετανάστριες, φυλακισμένοι, άστεγες, τοξικοεξαρτημένοι). Εκμεταλλευόμενοι την πανδημία του Covid-19, περνάνε νομοσχέδια, τα οποία ενισχύουν την ιδιωτικοποίηση, την εκμετάλλευση και την καταστολή. Με τα δεδομένα αυτά, οι σχολές είναι κλειστές εδώ και ένα χρόνο, κάτι το οποίο έχει ως άμεσο επακόλουθο την απαγόρευση συνάντησης των φοιτητ(ρι)ών στους κύριους χώρους δράσης τους. Και τελικά, με πολλούς από αυτούς να λείπουν από την πόλη φοίτησής τους, οι συλλογικές διαδικασίες φτάνουν να δυσχεραίνονται και να υποτιμούνται όλο και περισσότερο. Εν μέσω αυτού του γενικού αποσυντονισμού των φοιτητικών συλλογικών διαδικασιών αλλά και ενός γενικευμένου κλίματος φόβου, η παρούσα κυβέρνηση ακολουθώντας το έργο των προηγούμενων, έρχεται να ψηφίσει νόμους που εξισώνουν τα πτυχία των Α.Ε.Ι. με αυτά των ιδιωτικών κολεγίων, αποκλείει μαθήτριες και μαθητές από το δημόσιο πανεπιστήμιο αυξάνοντας έτσι τον ανταγωνισμό σε ένα ήδη σκληρό σύστημα εξετάσεων, διαγράφει φοιτητές/τριες, φέρνει πειθαρχικά και τέλος εντείνει την αστυνόμευση και την καταστολή εντός του πανεπιστημιακού χώρου έτσι ώστε να δημιουργήσει ένα πανεπιστήμιο των λίγων, των εκλεκτών και των αρίστων.

Η καταστολή δεν αφορά μόνο τους πανεπιστημιακούς χώρους, αλλά και τις πλατείες, τους δρόμους και οποιοδήποτε δημόσιο και ελεύθερο χώρο, όπως μας απέδειξε η δράση (πόσο μάλλον η πρωτοβουλία) των αστυνομικών δυνάμεων στα γεγονότα των προηγούμενων ημερών (Νέα Σμύρνη, Πανόρμου, Νίκαια). Τα αυξανόμενα επεισόδια καταστολής και βίαιης αστυνομικής αυθαιρεσίας που λαμβάνουν χώρα παντού, αρχίζουν να παίρνουν μόνιμα χαρακτηριστικά έχοντας όχι μόνο νόμιμη και θεσμοθετημένη υποστήριξη από τον κρατικό μηχανισμό αλλά και την πολιτική προώθησή τους. Άνθρωποι συλλαμβάνονται επειδή μοιράζουν φυλλάδια πολιτικού περιεχομένου, άλλοι καταστέλλονται βίαια μόνο και μόνο γιατί κάθονται σε πλατείες ενώ όλο αυτό κορυφώνεται με την απόπειρα πολιτικής δολοφονίας του κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα και επικυρώνεται ιδιαίτερα στην περιοχή της Αθήνας όπου μαζικές κινητοποιήσεις και συλλαλητήρια για την υποστήριξη των δίκαιων αιτημάτων του απεργού πείνας και δίψας, καταστέλλονται πριν καν ξεκινήσουν. Η κρατική βία και καταστολή δεν γεννήθηκε στην εποχή του Covid ούτε είναι εφεύρεση συγκεκριμένων πολιτικών δυνάμεων / κομμάτων. Αποτελούσε πάντα την σημαντικότερη απάντηση κάθε κρατικού μηχανισμού απέναντι στα κοινωνικά κινήματα και ήταν η ασπίδα προστασίας του κεφαλαίου. Όμως εκεί που τέτοια φαινόμενα κρατικής βίας εκτονώνονταν διάσπαρτα και επιλεκτικά απέναντι σε ριζοσπαστικούς πολιτικούς χώρους, τώρα γίνονται η μόνιμη και νόμιμη πολιτική κατεύθυνση του κράτους. Πλέον ο κρατικός μηχανισμός δεν εξαντλείται μόνο στην καταστολή σε φυσικό χώρο, αλλά επεκτείνεται στη λογοκρισία πολιτικών δυνάμεων ή και απλών πολιτών στα Μ.Μ.Ε. δημιουργώντας ένα νέο μηχανισμό προπαγάνδας και φίμωσης που μας προϊδεάζει για το μέλλον του εξουσιαστικού μοντέλου που θα υφίσταται. Καλούμε τον φοιτητικό σύλλογο να περάσει σε διευρυμένες συζητήσεις για όλα τα παραπάνω χωρίς να υποτιμούνται φυσικά τα αιτήματα που το φοιτητικό κίνημα αυτή τη στιγμή θέτει. Είναι προφανές πως οι νόμοι για την εκπαίδευση είναι ανάλογοι των πρακτικών που ισχύουν στο ευρύτερο κοινωνικό πεδίο. Το 'αυγό του φιδιού' δεκαετίες αργότερα φαίνεται να εκκολάπτεται εκ νέου και το φοιτητικό κίνημα δόκιμο και ριζοσπαστικό θα είναι εδώ να συζητήσει αν ο νόμος που ψηφίστηκε για τα πανεπιστήμια είναι ο νόμος που νομιμοποιείται μέρα με τη μέρα και στην κοινωνία.

Νόμος Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη:

·Πειθαρχικά και πανεπιστημιακή αστυνομία

·Ν + Ν/2 και διαγραφές

·Έλεγχος και παραβίαση/καταστολή ελευθεριών και δικαιωμάτων

·Ειδική βάση εισαγωγής και διπλό μηχανογραφικό

Ο νέος πειθαρχικός κώδικας, ποινικοποιεί οποιαδήποτε δραστηριότητα δεν είναι εγκεκριμένη από αρχές, πρυτανεία και διοικήσεις τμημάτων, όπως χρήση αιθουσών για γενικές συνελεύσεις, πολιτικές δραστηριότητες, καταλήψεις, πολιτιστικά δρώμενα, τα οποία είναι φύσει ασυμβίβαστα με το αποστειρωμένο και «ακαδημαϊκό» περιβάλλον που επιθυμεί το κράτος και έχει ανάγκη το ιδιωτικό κεφάλαιο. Ήδη χρησιμοποιείται σαν απειλή ώστε να αποσυσπειρωθούν οι φοιτητικές αντιστάσεις, οι οποίες ολοένα και δυναμώνουν. Τα όργανα, με τα οποία θα επιχειρηθεί να κατασταλούν τα παραπάνω και να επιβληθεί ο νόμος, είναι το νέο σώμα πανεπιστημιακής αστυνομίας που είναι προ των πυλών, δηλαδή κι άλλοι μπάτσοι στις ζωές μας. Σε συνδυασμό με την εγκατάσταση συστημάτων παρακολούθησης σε όλο το πανεπιστήμιο στην πραγματικότητα το κράτος δημιουργεί ένα σύγχρονο Πανοπτικόν εντός του campus, ενώ μετατρέπει το πανεπιστήμιο σε αστυνομοκρατούμενο χώρο.

Τα μέτρα αυτά έχουν σκοπό τη διασφάλιση της επέλασης των επιχειρηματικών και κρατικών συμφερόντων και την καταστολή της ριζοσπαστικοποίησης και της πολιτικοποίησης εντός των πανεπιστημίων. Με την ειδική βάση εισαγωγής, το διπλό μηχανογραφικό και τις διαγραφές πετιούνται εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης χιλιάδες άτομα ενώ εντείνονται και οι ταξικοί φραγμοί. Συνολικά, ο νέος νόμος, σε απόλυτη σύμπνοια με τους προηγούμενους, αβαντάρει τα συμφέροντα των ιδιωτικών κολεγίων εις βάρος της δημόσιας παιδείας, εντείνει την πειθάρχηση και την υποταγή των φοιτητ(ρι)ών, συμπιέζει προς τα κάτω επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα και προετοιμάζει το έδαφος ώστε το σύγχρονο παν/μιο να λειτουργεί όλο και περισσότερο με βάση τα κριτήρια της αγοράς.

Καταγγελίες παραβιαστικών συμπεριφορών απέναντι σε καθηγητές του ΑΠΘ:

Όλες μας ακούμε, κυρίως τον τελευταίο καιρό, για καταγγελίες παραβιαστικών συμπεριφορών απέναντι σε καθηγητές του ΑΠΘ, "επιφανείς" ανθρώπους της τέχνης, και όχι μόνο. Ακούμε πως οι καταγγελίες έχουν γίνει της μόδας, ότι κάποιοι έπεσαν από τα σύννεφα, την κλασσική φράση που έχει γίνει καραμέλα "γιατί τώρα, αφού έχει περάσει καιρός". Μόνο μετά τη γνωστοποίηση στο διαδίκτυο παραβιαστικών συμπεριφορών εκ μέρους μελών του διδακτικού προσωπικού του ΑΠΘ αποφάσισαν οι πρυτανικές αρχές να δηλώσουν την «μέριμνά» τους για το εν λόγω ζήτημα, απαιτώντας την «άμεση» ενημέρωσή τους ΜΕΣΩ E-MAIL(!) σε περίπτωση «τέλεσης αξιόποινων πράξεων από διδάσκοντες του Πανεπιστημίου». Η στάση της πρυτανείας απέναντι στο ζήτημα υποβαθμίζει το περιστατικό με την ψυχολογική στήριξη και την ενσυναίσθηση των θυμάτων να έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Σε όλους αυτούς έχουμε να πούμε ότι η έμφυλη βία είναι κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, τη βιώνουμε στις σχολές μας, στα σπίτια μας, στις δουλειές μας, στα Μ.Μ.Μ. Σε μία πατριαρχική, ρατσιστική, ετεροκανονική πραγματικότητα εμείς θέλουμε να συλλογικοποιούμε τις αρνήσεις μας και να στεκόμαστε η μία δίπλα στο άλλο, ενάντια στις έμφυλες ταξινομήσεις και το σεξισμό. Η ιεραρχία, η επιβολή, η εντατικοποίηση και η βία μέσα στον εργασιακό χώρο του θεάματος γίνονται ακόμα πιο έντονα αντιληπτές και μέσα από τις πρόσφατες καταγγελίες για παραβιάσεις και βία απέναντι σε «διάσημους (και μη) καλλιτέχνες». Γίνεται κατανοητό ότι εκεί που κυριαρχεί ο ανταγωνισμός, ο ισχυρότερος προσπαθεί να εκμεταλλευτεί όσο το δυνατόν περισσότερο όσες και όσους βρίσκονται σε χαμηλότερες θέσεις είτε ελπίζουν να ασχοληθούν με ένα αντικείμενο που τις/τους ενδιαφέρει.

Αντιπολεμικό / για τις μετανάστ(ρι)ες:

Παρά την πανδημία, κράτος και κεφάλαιο συνεχίζουν να έχουν ως προτεραιότητα όχι τις κοινωνικές ανάγκες αλλά την πολεμική προετοιμασία, με εμπλοκή σε πολεμικές συρράξεις, έρευνα για τον στρατό εντός πανεπιστήμιου, πολεμικούς εξοπλισμούς που κοστίζουν εκατομμύρια (εκσυγχρονισμός F16, αγορά Rafale κλπ), προσλήψεις 15.000 νέων μόνιμων στελεχών στις ένοπλες δυνάμεις, την ίδια στιγμή που εδώ και ένα χρόνο δεν έχει ενισχυθεί η δημόσια, δωρεάν υγεία και παιδεία τόσο σε επίπεδο υποδομών (κλίνες ΜΕΘ, επίταξη κτηρίων για διεξαγωγή δια ζώσης μαθημάτων κλπ) όσο και σε επίπεδο προσλήψεων (υγειονομικών, διδακτικού προσωπικού και προσωπικού καθαριότητας). Η φιέστα των “200 χρόνων από την ελληνική επανάσταση” έχει ήδη αρχίσει να ετοιμάζεται, με όλους τους φορείς του κράτους (ΜΜΕ, πρυτάνεις κλπ) να αναπαράγουν το εθνικό αφήγημα περί εθνικής ενότητας απέναντι σε εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς είτε αυτοί είναι οι διαδηλωτές/τριες, οι απεργοί κλπ είτε είναι οι απανταχού καταπιεσμένες. Για εμάς είναι ξεκάθαρο πως το μόνο που μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην δολοφονική πολιτική τους, είναι ένα αντιπολεμικό κίνημα που θα παλεύει για την αποτροπή του πολέμου, αντιεθνικιστικό αντιφασιστικό, αντικρατικό και διεθνιστικό. Τέλος είμαστε απέναντι σε μία ζοφερή πραγματικότητα όπου το ελληνικό κράτος στοιβάζει μετανάστ[ρι]ες τον έναν πάνω στον άλλον, μέσα σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης, χωρίς καμία παροχή, αποκομμένους από την υπόλοιπη κοινωνία, στιγματισμένους ως ανεπιθύμητους. Εμείς επιλέγουμε να σταθούμε δίπλα στις μετανάστριες και στους μετανάστες και να αγωνιστούμε από κοινού, μακριά από λογικές που τους βλέπουν ως άβουλα θύματα, μακριά από λογικές που χτίζουν τείχη που μας διαχωρίζουν όλο και περισσότερο, αλλά αντ’ αυτού βλέποντας τις κοινότητές μας μαζί με τις μετανάστριες. Θέλουμε να ζήσουμε μαζί με τις μετανάστριες και τους μετανάστες στις πλατείες, στους δρόμους και στις γειτονιές, ενάντια σε κάθε ρατσιστική πολιτική.

Κατάληψη Πρυτανείας:

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΚΕΝΩΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΕΚΚΙΝΗΣΗ

Το πρωί της Δευτέρας 22/2 καταλήφθηκε η πρυτανεία του ΑΠΘ με μαζική παρουσία από φοιτητικούς συλλόγους και αλληλέγγυο κόσμο ενάντια στο νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη. Από την πρώτη μέρα της κατάληψης οι κατασταλτικές δυνάμεις του κράτους έδειξαν τι σημαίνει “πνοή δημοκρατίας” μέσα στα πανεπιστήμια, με ξυλοδαρμούς, 31 συλλήψεις, τρομοκρατία και χημικά εναντίον φοιτητ(ρι)ών και αλληλέγγυου κόσμου. Οι δύο απόπειρες εκκένωσης (22/2 και 8/3) όχι μόνο δεν επέφεραν τα αποτελέσματα που ήθελαν αλλά προκάλεσαν ένα τεράστιο ρεύμα οργής και αλληλεγγύης που εκφράστηκε είτε στην μαζικοποίηση και συνέχιση της κατάληψης της πρυτανείας είτε στις πορείες που χιλιάδες κατέβηκαν στους δρόμους. Μέσω της κατάληψης αυτής, που συνεχίστηκε μέχρι και την Πέμπτη 11/03, το campus απέκτησε ξανά ζωή, σε μία εποχή όπου με την πρόφαση της πανδημίας έχει ερημώσει κάθε είδους κοινωνική και πολιτική ζωή στον φυσικό χώρο του πανεπιστημίου. Παρ' όλα αυτά τα ξημερώματα της Πέμπτης 11/3 (και ενώ είχε ήδη ανακοινωθεί η λήξη της κατάληψης) με τακτικές αντιτρομοκρατικής, πάνοπλες αστυνομικές δυνάμεις και ασφαλίτες ακινητοποίησαν στο έδαφος φοιτητές, μεταξύ αυτών και συναδέλφους/ισσές μας εκκενώνοντας τελικά την κατάληψη.

Τα γεγονότα απροκάλυπτης αστυνομικής βίας και η έντονη παρουσία αστυνομικών δυνάμεων πέριξ του campus δεν κατάφεραν πάρα να συσπειρώσουν και να ενώσουν ακόμα περισσότερο αλληλέγγυο κόσμο ενάντια στην καταστολή και τον αυταρχισμό του κράτους, να τον κάνουν να συνεχίσει να κινητοποιείται στον κοινωνικό του χώρο, δηλαδή το πανεπιστήμιο αλλά και εκτός αυτού και να κάνουν εμφανές πως ασφάλεια νιώθουμε μονάχα το ένα πλάι στην άλλη, στους κοινούς τόπους που εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε.

Ανοιχτή συνέλευση της πρώην κατειλλημένης Πρυτανείας.

Η κατάληψη της Πρυτανείας και η ανοιχτή της συνέλευση αποτέλεσαν ένα κέντρο αγώνα και πεδίο κοινωνικών και πολιτικών ζυμώσεων για το φοιτητικό κίνημα το οποίο συσπείρωσε φοιτήτριες και φοιτητικούς συλλόγους. Έδωσε αφορμή και ευκαιρία διαλόγου σε φοιτητές με διαλυμένους φοιτητικούς συλλόγους. Το αγωνιστικό πλαίσιο που έθετε η κατειλημμένη πρυτανεία και η μαζικότητα που αυτό έφερε, αποτέλεσαν απειλή για τον κρατικό μηχανισμό γι’ αυτό προσπάθησε με κάθε τρόπο να την καταστείλει βίαια και να την εκκενώσει. Αποτέλεσε ένα σύμβολο αγώνα που οδήγησε στην κατάληψη και άλλων πρυτανειών [Γιάννενα ,Κομοτηνή ,Ναύπλιο ,Λάρισα, Αθήνα]. Αυτό που κρατάμε από την κατειλημμένη πρυτανεία είναι η ανοιχτή της συνέλευση ως σώμα και δομή που θα συνεχίσει στο ίδιο αγωνιστικό πλαίσιο να μαζικοποιεί τους φοιτητικούς συλλόγους, όσο και αλληλέγγυο κόσμο. Ειδικά στο επικείμενο ραντεβού που έχουμε με την αστυνομία και την καταστολή στις 15 Απρίλη θεωρούμε απαραίτητα σημαντική την διατήρηση και τη συμμετοχή μας σε αυτήν την δομή ως φοιτητικός σύλλογος και της συμβολής μας στην αναβάθμιση του πολιτικού περιεχομένου του σώματος αυτού.

Ραντεβού στις 15 Απρίλη

Τη Δευτέρα 8 Μάρτη ο Χρυσοχοΐδης -με τον ερχομό του στη Θεσσαλονίκη- προανήγγειλε την εγκατάσταση των πρώτων ομάδων φύλαξης στο εσωτερικό του ΑΠΘ,στα μέσα Απρίλη, από ήδη υπάρχουσες δυνάμεις της ΕΛΑΣ, προφασιζόμενος τις προσλήψεις και την εκπαίδευση του νέου σώματος των ΟΠΠΙ μέχρι τον Σεπτέμβρη. Για άλλη μια φορά, η κυβέρνηση διαψεύδει εκ νέου τον εαυτό της και τοποθετεί, απρόκλητα, οπλισμένες δυνάμεις της αστυνομίας παρά τις εικόνες ωμής βίας και καταστολής που συνέβησαν το τελευταίο διάστημα με την εισβολή τους στον πανεπιστημιακό χώρο. Με την τοποθέτηση αστυνομικών δυνάμεων τον Απρίλιο καταρρίπτεται και το βασικό επιχείρημα για την φύλαξη των ΑΕΙ σχετικά με την ασφάλεια των φοιτητ(ρι)ών, καθώς οι σχολές παραμένουν εδώ και ένα χρόνο κλειστές. Τα γεγονότα αυτά αποτελούν μια πρώτη εικόνα εφαρμογής του επίμαχου νόμου που προβλέπει, μέσα σε όλα, την δημιουργία ειδικού σώματος αστυνομίας, την εντατική επιτήρηση του ιδρύματος μέσω κυκλωμάτων παρακολούθησης και τον έλεγχο εισόδου στο πανεπιστήμιο. Υπό αυτό το πρίσμα, η παρουσία της αστυνομίας μέσα στα πανεπιστήμια, ένα εξ’ ορισμού αυταρχικό μέτρο, φέρνει ένα «δροσερό αεράκι» δημοκρατίας που αποσκοπεί στον στιγματισμό του δημόσιου χώρου, στην παρακολούθηση και στις πειθαρχικές κυρώσεις φοιτητ(ρι)ών και κυρίως στην καταστολή κάθε πεδίου και κέντρου κοινωνικού αγώνα και σε κάθε φωνή αντίστασης με αποτέλεσμα να αλλάξει την εικόνα του ανοιχτού δημόσιου πανεπιστημίου που θέλουμε για όλες και όλους μας. Είναι προφανές πλέον ότι το κράτος δικαίου και η αστική δημοκρατία τους θυμίζει όλο και περισσότερο ολοκληρωτικά καθεστώτα, γιορτάζοντας απροκάλυπτα και περήφανα φέτος την 21η Απριλίου.

Συγκεκριμένα για το τμήμα μας:

Κατάληψη Σχολής:

Η κατάληψη του τμήματός μας δεν αποτελεί μόνο μια προσπάθεια επανοικειοποίησης του χώρου της σχολής μας, αλλά συμβάλει / συμμετέχει σε ένα ευρύτερο δίκτυο καταλήψεων όλων των σχολών (με αίτημα την κατάργηση του νόμου Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη και ως αντίδραση στην παρουσία αστυνομικών δυνάμεων στο πανεπιστημιακό campus). Επιλέγουμε να μείνουμε στο χώρο του πανεπιστημίου μας για να μην αφεθεί έδαφος (φυσικό και πολιτικό) για παραμονή της αστυνομίας (όποια στολή και αν φοράει). Όσο το κράτος εντείνει την καταστολή εντός του πανεπιστημιακού χώρου εμείς επιλέγουμε να διεκδικήσουμε συνειδητά και ενεργά τους χώρους μας μέσω της φυσικής μας παρουσίας και της πολιτικής μας δράσης. Ερχόμαστε σε επαφή και συντονιζόμαστε με τους υπόλοιπους συλλόγους της πολυτεχνικής που έχουν πάρει αποφάσεις για κατάληψη των τμημάτων τους με σκοπό την κλιμάκωση της πίεσης μέσω του αποκλεισμού διοικητικών και ερευνητικών διαδικασιών που υπάγονται στο Πολυτεχνείο.

Μετά από την εκκένωση της κατάληψης της Πρυτανείας από κράτος, αστυνομία και πρυτανική αρχή με τακτικές συμμορίας θεωρούμε αδιανόητη την συνέχιση των εκπαιδευτικών και ερευνητικών διαδικασιών. Η συνέχιση της εκπαιδευτικής λειτουργίας συντελεί στην αποδοχή μιας νέας κανονικότητας η οποία επιβάλλει συνεχή επιτήρηση των ατομικών και συλλογικών πολιτικών διαδικασιών μέσω της παρουσίας αστυνομικών δυνάμεων εντός των σχολών και καταστολή με οποιαδήποτε "αφορμή". Λαμβάνοντας υπόψιν όλα αυτά καλούμε τις/τους συμφοιτήτριες/ητές και καθηγήτριες/ητές μας να απέχουν από τα μαθήματα και να συμμετέχουν στις δράσεις της κατάληψης, σε συζητήσεις γύρω από την επικαιρότητα και αυτά που επιβάλει και γενικότερα σε εξωτερίκευση / κοινωνικοποίηση των ανησυχιών και προβληματισμών, στηρίζοντας έμπρακτα τις δράσεις είτε εδώ στην Θεσσαλονίκη είτε στις πόλεις όπου βρίσκονται.

Κάλεσμα καθηγητ(ρι)ών:

Σε αυτό το διάστημα των τριών εβδομάδων η έμπρακτη αλληλεγγύη ορισμένων ατόμων του εκπαιδευτικού και διοικητικού προσωπικού απέδειξε τον κοινό χαρακτήρα του αγώνα μας και στάθηκε εμπόδιο απέναντι στην αυταρχικότητα του κράτους. Πιο συγκεκριμένα η ΕΣΔΕΠ, η Πρωτοβουλία καθηγητών, εργαζόμενοι αλλά και ατομικότητες μέσω ψηφισμάτων, συγγραφής κειμένων ή με την φυσική τους παρουσία στους κατειλημμένους χώρους του πανεπιστημίου και στις συγκεντρώσεις / πορείες στον δρόμο, άσκησαν πίεση, μας έδειξαν την συμπαράσταση τους και δώσανε δύναμη. Χαιρετίζουμε και εκτιμάμε αυτήν τη στάση καθηγητ(ρι)ών και εργαζόμενων/διοικητικών κτλ και καλούμε το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας να σταθεί δίπλα μας σε αυτόν τον αγώνα που μας αφορά όλους.

Τηλεκπαίδευση:

Τα δεδομένα που ισχύουν τον τελευταίο χρόνο έχουν υποδείξει ακράδαντα πως το καθεστώς της τηλεκπαίδευσης αποτελεί αποστειρωμένο εκπαιδευτικό περιβάλλον, το οποίο υπονομεύει και υποβαθμίζει όχι μόνο την ποιότητα των σπουδών μας, αλλά και την αξία του πτυχίου μας. Ακόμα ο χαρακτήρας του πανεπιστημίου ως εκπαιδευτικός και κοινωνικός παρακωλύεται, οδηγώντας στη διάσπαση της κοινωνικής συνοχής και σε ένα ενιαίο κλίμα αποξένωσης των φοιτητ(ρι)ών. Με τη συνέχεια, επομένως, της εν λόγω διαδικασίας μάθησης έναντι της δια ζώσης εκπαίδευσης γίνεται φανερή η προσπάθεια της κυβέρνησης για εφαρμογή του νόμου Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη, με το φοιτητικό δυναμικό να αδυνατεί να συμμετέχει στις συλλογικές του διαδικασίες και την ποιότητα των μαθημάτων να πέφτει κατακόρυφα, ενισχύοντας τα γεγονότα καθηγητικής αυθαιρεσίας εις βάρος των φοιτητ(ρι)ών.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

-Απόσυρση του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη

-Ανοιχτές σχολές με όλα τα μέσα υγειονομικής προστασίας, προσλήψεις προσωπικού καθαριότητας και καθηγητ(ρι)ών

-Καμία δίωξη των 31 συλληφθέντων/εισών τις 22.2 και των 16 τις 11.3

-Αποχή των καθηγητ(ρι)ών από την εκπαιδευτική διαδικασία και συμμετοχή σε συναντήσεις, συζητήσεις και δράσεις με τις/τους φοιτήτριες/ές σχετικά με την επικαιρότητα, προκειμένου να μην χαθεί η επαφή μεταξύ μας αλλά να ασκηθεί η απαραίτητη πίεση, αποδεικνύοντας πως αυτός ο αγώνας είναι κοινός.

-Άμεσος ορισμός τμήματος καθηγητών στο οποίο θα μπορεί να παρέμβει και ο σύλλογος.

-Παραίτηση του πρύτανη Παπαϊωάννου και όσων πρυτανικών αρχών εφαρμόσουν το νόμο

-Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης στο ύψος των κοινωνικών μας αναγκών, για την υγεία και την παιδεία.

-Αποκλειστικά δημόσια-δωρεάν παιδεία, ενίσχυση του ΕΣΥ.

-Έρευνα και γνώση για τις κοινωνικές ανάγκες και όχι για τις επιταγές κράτους-κεφαλαίου.

-Καμία σκέψη για κατάθεση του νέου νομοσχεδίου - όχι στα ενιαία ψηφοδέλτια και στις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες – κάτω τα χέρια από τους φοιτητικούς συλλόγους.

-άμεση μεταγωγή του Δ. Κουφοντίνα στις φυλακές Κορυδαλλού

Προχωρούμε στις εξής ΔΡΑΣΕΙΣ:

-Συμμετοχή στην ανοιχτή συνέλευση της πρώην κατειλλημένης Πρυτανείας και συντονισμός για οργάνωση και συνδιαμόρφωση λοιπών δράσεων (εφόσον δεν έρχονται αντιπαραθετικά στις αποφάσεις της γενικής συνέλευσης του συλλόγου).

-Συμμετοχή στην πανεκπαιδευτική πορεία της Πέμπτης 25/3 στη 13:00 Άγαλμα Βενιζέλου (με προσυγκέντρωση στην Πρυτανεία στις 11.00)

-Συμμετοχή στο κάλεσμα κοινωνικών φορέων και οργανώσεων ενάντια στην κρατική τρομοκρατία την Σάββατο 27/3 στις 12.00 στο Λευκό Πύργο.

-Στήριξη της κατάληψης στο Ολύμπιον από το Σ.Φ. Κινηματογράφου

-Κατάληψη της σχολής και της γραμματείας και κάλεσμα των φοιτητ(ρι)ών και καθηγητ(ρι)ών για αποχή από την εκπαιδευτική διαδικασία μέχρι την επόμενη γενική συνέλευση. Εκ νέου συνέλευση του φοιτητικού συλλόγου για τη συνέχεια των δράσεων (προτεινόμενη μέρα συνέλευσης Τρίτη 30/3 στις 14:00)

-Συντονισμός με τους υπόλοιπους συλλόγους που κινούνται σε αντίστοιχη αγωνιστική κατεύθυνση.

-Συμμετοχή σε ενιαίο συντονιστικό γενικών συνελεύσεων την Τετάρτη στις 6μμ στο Πολυτεχνείο.

-Δημιουργία συντονιστικής επιτροπής κατάληψης μετά τη συνέλευση για απόφαση δράσεων στην κατάληψη (καλλιτεχνικές δράσεις, συζητήσεις πολιτικού περιεχομένου με καθηγητ(ρι)ές, συμφοιτητ(ρι)ές, αντιμαθήματα).