Η σφαίρα αυτή δεν έπεσε τυχαία.
Η πολιτική που δολοφόνησε τον Αλέξη πριν 12 χρόνια, συνεχίζει να δολοφονεί, συνεχίζει να καταστέλλει και να ξυλοκοπεί, συνεχίζει να επιβάλλει τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις σε υγεία, παιδεία, εργασία βάζοντας πάντα τα κέρδη πάνω από τις ανάγκες μας.
Σε μια καθημερινότητα που εμείς οι φοιτητ[ρι]ές, βλέπουμε το δυσοίωνο μέλλον που μας ετοιμάζουν, που κλεινόμαστε στα διαμερίσματά μας μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή [που ίσως μοιραζόμαστε] κάνοντας "μαθήματα" που καθόλου δεν ανταποκρίνονται σε μια ζωντανή, κοινωνική εκπαιδευτική διαδικασία, που ταυτόχρονα μας ετοιμάζουν νομοσχέδια που θα δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση στο σύγχρονο πανεπιστήμιο..
Σε μια καθημερινότητα που [εμείς οι] εργαζόμενοι/ες καλούμαστε να μεταμορφώσουμε το σπίτι μας σε χώρο εργασίας 24/7, που μας απαγορεύουν το δικαίωμα στην απεργία και στην διαδήλωση, που μας επιβάλλονται κομμένοι μισθοί και απλήρωτες υπερωρίες ή μας απολύουν αν δε μας χρειάζονται πλέον..
Σε μια καθημερινότητα που άνθρωποι, οι γείτονες μας, οι γνωστοί μας, επιλέγονται ανάμεσα σε άλλους για το ποιος θα ζήσει και ποιος όχι, για το ποιος θα προλάβει ένα κρεβάτι στη ΜΕΘ και ποιος όχι, που αναγκάζονται να ζουν σε εχθρικά περιβάλλοντα υπομένοντας ακόμα και τη καθημερινή βία, την καταπίεση ή την μη βιώσιμη "επιβίωση"..
Σε αυτές τις καθημερινότητες δεν χωράει κανείς μας και καμιά μας!
Πιάνοντας το νήμα από τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις στη Γαλλία μέχρι την μεγαλύτερη απεργία που έγινε στην Ινδία πριν λίγες μέρες, να δώσουμε στον Δεκέμβρη το νόημα που είναι εφικτό και αναγκαίο - να δώσουμε την μάχη για μόρφωση, δουλειά, ειρήνη και ελευθερίες.
// Στις 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ βγαίνουμε στους δρόμους //
γιατί αυτή η καθημερινότητα είναι εικόνα από το μέλλον και εμείς θα φτιάξουμε ένα μέλλον στο ύψος των ονείρων και των αναγκών μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου