Οι Sugar daddies και τα «ζαχαρένια μωρά». Τώρα και στην Ελλάδα μας!

αναδημοσίευση από: Το Περιοδικό [http://www.toperiodiko.gr/sugar-daddies]

Ελένη Παγκαλιά | 04/09/2018

Στις προηγμένες χώρες, αυτές που χορηγούν φοιτητικά δάνεια για να μπορέσεις να αντεπεξέλθεις στο κόστος των σπουδών που δεν σου καλύπτει το προηγμένο κράτος, ο κάθε φοιτητής και η κάθε φοιτήτρια είναι ελεύθερος και ελεύθερη να εξασφαλίζουν το κόστος των σπουδών τους με οποιοδήποτε τρόπο. Αυτό στις μέρες μας ονομάζεται ατομική ελευθερία. Ένας από τους τρόπους ονομάζεται sugar daddy και η σουηδική διαφήμιση που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στους δρόμους της Στοκχόλμης και στο διαδίκτυο μάς το έκανε περισσότερο γνωστό -κι επίσης μάς έκανε να φρίξουμε από την ωμότητα του καπιταλισμού. Ηλικιωμένοι κύριοι μπορούν να πληρώνουν το κόστος σπουδών σε νεαρές φοιτήτριες με ανταλλάγματα που ξεκινούν από συνοδεία σε εκδηλώσεις μέχρι την παροχή σεξουαλικών υπηρεσιών. Τα σχόλια όλα αυτές τις μέρες κινήθηκαν γύρω από το τι δεινά φέρνει η υποτιθέμενη πρόοδος στις εντός ή εκτός εισαγωγικών προοδευτικές χώρες, υπονοώντας τις περισσότερες φορές ότι η Ελλάδα δεν είναι εντός ή εκτός εισαγωγικών προοδευτική χώρα, και γι’ αυτό κρατάει ακόμα τα ήθη της και όλα αυτά συμβαίνουν έξω από εδώ.

Τα σχόλια αυτά «ξέχασαν» να αναφέρουν ότι για την ωμότητα δεν φταίει γενικώς και αορίστως μια πρόοδος, αλλά η καπιταλιστική αντίληψη περί προόδου. Που στο όνομα του κέρδους και της ανάπτυξης, όλα γίνονται ατομικές ελευθερίες, ατομικές πρωτοβουλίες, ατομικές προσπάθειες κτλ. Τα σχόλια αυτά «ξέχασαν» επίσης ότι και η Ελλάδα είναι μια καπιταλιστική χώρα και άρα, στην παγκοσμιοποιημένη αυτή ολοκλήρωση του καπιταλισμού, μάλλον είμαστε κι εμείς το ίδιο προοδευτικοί εντός ή εκτός εισαγωγικών. Ψάχνοντας να βρω τους σουηδούς σούγκαρντάντηδες, γκούγκλαρα τον όρο για να δω πώς ερμηνεύεται επισήμως. Και ω! του θαύματος! βρέθηκα μπροστά σε αυτό:

Σωστά καταλάβατε, η ελληνική βερσιόν της νορβηγικής/πολυεθνικής richmeetfamous.

Για να μη μπαίνετε στον κόπο να ψάχνετε, σας αντιγράφω εδώ τα λεγόμενά τους. Όλα τα italics από το http://www.datingadvices.gr/pages/index.php/be-sugar-daddy/:

Είναι νέες, όμορφες, ανοιχτόμυαλα θηλυκά και ψάχνουν για «μπαμπά» με παχυλό πορτοφόλι που θα μπορέσει να τις στηρίξει οικονομικά! Δεκάδες νεαρές φοιτήτριες από όλη την Ελλάδα, που αυτοαποκαλούνται «sugar babies» φαίνεται πως βρήκαν τρόπο να λύσουν τα οικονομικά τους προβλήματα, αναζητώντας σε σάιτ γνωριμιών τον τέλειο «sugar daddy» τους, που θα τις βγάλει από το αδιέξοδο κάνοντάς τους ακριβά δώρα, πληρώνοντας το νοίκι τους ή ακόμη και τις σπουδές τους. Ως αντάλλαγμα τον συνοδεύουν στο σινεμά, το θέατρο, σε εκδηλώσεις και εστιατόρια, κυρίως όμως στο… κρεβάτι! Tο www.lunona.com  κάνει θραύση στην Ελλάδα, καθώς κοπέλες (ηλικίας από 18 έως και 29 ετών) έχουν δημιουργήσει το δικό τους προφίλ με σκοπό την ανεύρεση ερωτικών συντρόφων -κυρίως ηλικιωμένων ή και παντρεμένων- που διατίθενται να καλύψουν τα πανεπιστημιακά τους έξοδα – και όχι μόνο! 

Πράγμα εύκολο, αφού οι Ελληνες «sugar daddies» προσφέρονται κατά δεκάδες! Είναι πολλοί οι άνδρες που αναζητούν ένα σέξι θηλυκό το οποίο θα σπάσει τη ρουτίνα της καθημερινότητάς τους, ένα ανοιχτόμυαλο κορίτσι που θα εκπληρώσει και την πιο τρελή φαντασίωσή τους, μια «πονηρή» κοπέλα που δεν θα έχει αναστολές!

………….

Τι ψάχνουν, λοιπόν, οι νεαρές Ελληνίδες μέσα από το εν λόγω site; Η Mairy από την Αθήνα, για παράδειγμα, είναι ένα από τα «ζαχαρένια μωρά» που ψάχνει για «οικονομικά ανεξάρτητο άνδρα που θα μου αρέσει η παρέα του για οικονομική βοήθεια»! Η Fotini από την Θεσσαλονίκη είναι πιο ξεκάθαρη: «Χρειάζομαι οικονομική βοήθεια για να κατέβω Αθήνα. Ψάχνω χορηγό» λέει, ενώ η Αnastasia από τον Πειραιά υποστηρίζει πως αναζητεί «ώριμο άνδρα για να καλύψει τις ανάγκες μου». Βέβαια, οι περισσότερες χρησιμοποιούν ψευδώνυμο. Η κάθε κοπέλα μπορεί να ζητήσει από τον «sugar daddy» οτιδήποτε θελήσει: από το να της δίνει ένα συγκεκριμένο ποσό -κάτι σαν μηνιάτικο- μέχρι να της αγοράσει αυτοκίνητο ή και ολόκληρο σπίτι! Ολα είναι εφικτά, αρκεί να συμφωνήσουν και οι δύο στις λεπτομέρειες.

Αν είσαι ένας «καλός μπαμπάκας» τότε στο www.lunona.com θα βρείς το «μωράκι» που θα σε κάνει να χαλαρώσεις και να ξελαμπικάρεις!

Πλούσιοι «μπαμπάδες»: παντρεμένοι ή χήροι και νεαροί επιχειρηματίες

Οι περισσότεροι από τους άνδρες που εγγράφονται σε τέτοιες σελίδες είναι ηλικιωμένοι, χήροι, 40άρηδες επιχειρηματίες που ταξιδεύουν πολύ ανά τον κόσμο και επισκέπτονται σταθερά ορισμένες πόλεις για λίγες μέρες μέσα στον μήνα, αλλά και παντρεμένοι που θέλουν να πραγματοποιήσουν τις ερωτικές φαντασιώσεις τους.

Κάνοντας μια περαιτέρω αναζήτηση στο συγκεκριμένο σάιτ που αναφέρεται, διαβάζουμε και κανόνες: να είμαστε πάντα ευχάριστες, να κάνουμε τον άντρα να νιώθει δυνατός, να του λέμε ότι είναι ο καλύτερος, να τον αφήνουμε να μας κάνει ό,τι θέλει, να μη ζηλεύουμε κτλ.

Είναι απλά τα πράγματα στον καπιταλισμό, μη τα κάνετε περίπλοκα. Σε όλα, βεβαίως, τα εκμεταλλευτικά συστήματα η σεξουαλική υποταγή -κυρίως των γυναικών- είναι απαραίτητο συστατικό της διατήρησης των σχέσεων εξουσίας. Ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ, το 1785, τελείωνε το -κατά γενική ομολογία- αριστούργημά του 120 Μέρες στα Σόδομα. Για όποιον ή όποια αντέξει να το διαβάσει χωρίς να εξοργιστεί με τις κακοποιήσεις παιδιών και την αφάνταστη υποτίμηση των γυναικών, για όποιους/όποιες λοιπόν ξεπεράσουν αυτό το…σκόπελο και δουν το βιβλίο σε φιλοσοφικό και συμβολικό επίπεδο, θα διαπιστώσουν πόσο διεγερτική είναι η εξαγορά σωμάτων για προσωπική ικανοποίηση, όπως και η καθυπόταξη των πιο αδύναμων. Μαρκήσιοι, δικαστές, γιατροί, ιερείς, τραπεζίτες και όσοι λόγω θέσης και οικονομικής ευρωστίας μπορούν να έχουν εξουσία απέναντι σε άλλους ανθρώπους τούς υποχρεώνουν να υποτάσσονται στις σεξουαλικές τους ορέξεις, αναγνωρίζοντας ότι έτσι επιβεβαιώνουν την «ανωτερότητά» τους και εδραιώνουν την ατομική τους ελευθερία. Στο βιβλίο περιγράφεται ακριβώς αυτό, το πόσο μεγαλώνει η διέγερση όταν το σώμα που έχεις μπροστά σου μπορείς να το καθυποτάξεις πλήρως, ακόμα και σκοτώνοντάς το. Και πάντα υπάρχουν κανόνες για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι «υποτακτικές». Φυσικά, στο βιβλίο του Σαντ οι κανόνες είναι λίγο πιο σκληροί τις περισσότερες φορές, ωστόσο το πνεύμα παραμένει το ίδιο. Πλήρης υποταγή και ευχάριστη θέα, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Η αποθέωση της ατομικής ελευθερίας.

Και ναι, όλα συνδέονται. Και γι’ αυτό στις μεταξύ μας συζητήσεις για το αν το σύγχρονο φεμινιστικό κίνημα είναι «υπερβολικό» καλό είναι να τα έχουμε αυτά στο μυαλό μας. Το σεξουαλικό σώμα είναι πεδίο άσκησης εξουσίας και έχουμε πολλά παραδείγματα γύρω μας να το διαπιστώνουμε κάθε μέρα, ακόμα και αν ο Σαντ μάς φαίνεται υπερβολικός.

Ας μη κάνουμε ότι εκπλησσόμαστε με τους σουγκαρντάντηδες. Μάλλον αυτό που μας εξέπληξε δεν ήταν η ύπαρξή τους αλλά κυρίως ότι η εταιρεία τόλμησε να το δημοσιοποιήσει και να το κάνει προϊόν διαφήμισης. Αυτή είναι η ωμή διαφορά του καπιταλισμού από άλλα εκμεταλλευτικά συστήματα. Να εξοργιζόμαστε πρέπει, όχι να εκπλησσόμαστε. Να εξοργιζόμαστε που ο πολιτισμός μας μάς επιτρέπει να υπάρχουν τέτοιοι ελεεινοί τύποι και τέτοια ελεεινά επαγγελματικά γραφεία. Να εξοργιζόμαστε που ο πολιτισμός μας μάς παρουσιάζει ως ατομικές ελευθερίες οτιδήποτε έχει υπάρξει ζήτημα συλλογικών διεκδικήσεων και έχει απαιτηθεί για να ζούμε χωρίς εκμετάλλευση: παιδεία, υγεία, δικαιοσύνη, καθαρό περιβάλλον, ζωή χωρίς να πληρώνουμε για όσα αυτονόητα δικαιούμαστε.

Ας περάσουμε ξανά λοιπόν από το δόγμα περί ατομικών ελευθεριών στην ομορφιά των συλλογικών διεκδικήσεων, γιατί όπως έλεγε ο Φουκώ, όσο λιγότερο θα μπορούμε ν’ αλλάξουμε τον κόσμο, τόσο περισσότερο θα διαβάζουμε Σαντ (από την εισαγωγή της ελλην. έκδοσης τού 120 Μέρες στα Σόδομα, εκδ. Εξάντας)