Το πιο πρόσφατο γεγονός που άγγιξε την πλειοψηφία των φοιτητών-τριων αποτελεί η απόφαση του Σ.Ε.Ε.ΒΙ. (Σύλλογος Εκδοτών Επιστημονικών Βιβλίων) να αναστείλει την παροχή συγγραμμάτων για το χειμερινό εξάμηνο. Το περιστατικό αυτό σίγουρα δεν είναι τυχαίο αλλά σχετίζεται με την όλο και αυξανόμενη υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων. Υποχρηματοδότηση που από τη μία, υποστελεχώνει τις σχολές σε διδακτικό προσωπικό και εργαζόμενους και από την άλλη, μεταθέτει το κόστος σπουδών στις πλάτες των φοιτητών-τριων. Την ίδια στιγμή που φοιτητ(ρι)ές αποκλείονται από τις εστίες, τη λέσχη και γενικά διαλύεται η ‘’δημόσια’’ και ‘’δωρεάν’’ εκπαίδευση και που μας λένε συνεχώς ότι «λεφτά δεν υπάρχουν», βλέπουμε να δίνονται απλόχερα τεράστια ποσά αλλού μέσω του δημοσιονομικού κόφτη. Η κρατική χρηματοδότηση η οποία προοριζόταν για την εκπαίδευση βλέπουμε να προορίζεται πλέον στους πολεμικούς εξοπλισμούς, στο χρέος, ενώ η ελάχιστη χρηματοδότηση , η οποία έρχεται στο πανεπιστήμιο σίγουρα δεν πηγαίνει στις ανάγκες των φοιτητών. Η κατάσταση αυτή σχεδιάζεται να ξεπεραστεί από τον νέο Νόμο Γαβρόγλου, που εναρμονίζεται με την πάγια κατεύθυνση ΕΕ και ΟΟΣΑ, μέσα από την αναζήτηση πόρων από το ίδιο το πανεπιστήμιο και τη στροφή στην αυτοχρηματοδότησή του.
Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πέρασε σχεδόν απαρατήρητα μέσα στο καλοκαίρι νέο νομοσχέδιο για την εκπαίδευση. Το νομοσχέδιο Γαβρόγλου, σε πλήρη συμφωνία με τις επιταγές της ΕΕ φέρνει μια ποιοτική αναβάθμιση στην επίθεση που γίνεται από μεριάς κυβέρνησης-ΕΕ-κεφαλαίου στην εκπαίδευση.
Ήδη από το νέο λύκειο βάζει τον μαθητή, φοιτητή, απόφοιτο σε ένα συνεχές κυνήγι προσόντων, πιστοποιήσεων, επανακατάρτισης και συγκρότησης του ατομικού φακέλου προσόντων του.
Αυτή η κατεύθυνση ενισχύει μεταδευτεροβάθμιους κύκλους σπουδών, όπως είναι η μαθητεία αλλά και ολιγόμηνα προγράμματα κατάρτισης, προετοιμάζοντας ήδη από το λύκειο το μοντέλο ενός νέου εργαζομένου. Στα πανεπιστήμια δίνει την δυνατότητα να επεκτείνουν και -όπου δεν υπάρχουν- να ιδρύουν παράλληλες εκπαιδευτικές δομές, τα Κέντρα Διά Βίου Μάθησης. Αυτά κέντρα δημιουργούν προγράμματα επανακατάρτισης-επιμόρφωσης απευθυνόμενα σε αποφοίτους. Χορηγούν πιστοποιήσεις προσόντων, οι οποίες έρχονται να υποβαθμίσουν την ισχύ του πτυχίου μας , καθιστώντας το τελικά ένα ακόμη χαρτί ανάμεσα στα πολλά και διαφορετικά που θα πρέπει συνεχώς να αποκτάμε για να βρούμε μια δουλειά. Προφανώς αυτή η κίνηση συνεχίζει τα προηγούμενα νομοσχέδια και βάζει την κατεύθυνση για τη διάσπαση του πτυχίου σε bachelor και master.
Με τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά [με βλέψεις και στα προπτυχιακά],με την κατάργηση της μέριμνας και γενικότερα με το ασφυκτικό οικονομικό πλαίσιο που δημιουργείται εντείνονται οι αποκλεισμοί των χαμηλότερων στρωμάτων από την εκπαίδευση.
Παράλληλα, η επίθεση εντείνεται ακόμα και όσον αφορά τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες τόσο των φοιτητών εντός του πανεπιστημίου [βλ. διώξεις φοιτητών για πολιτική συνδικαλιστική δράση, λεκτικές, σωματικές επιθέσεις στο Βόλο από καθηγητή, νομικές επιθέσεις στην Ξάνθη από φασίστα καθηγητή κλπ.] αλλά όσο και ολόκληρου του λαού [βλ. Ηριάννα]. Η πρυτανεία του ΑΠΘ έρχεται να παίξει το ρόλο του εκφραστή αυτής της κατεύθυνσης, όπως βλέπουμε να συμβαίνει τόσο με τις ανακοινώσεις που βγάζει, τόσο και με τον συνεχή αποκλεισμό των φοιτητών από τις διαδικασίες της Συγκλήτου. Ένα από τα πιο διακριτά στοιχεία αυτής της μορφής επίθεσης αποτελεί και η καταπάτηση του ασύλου, όπου η συστηματική προσπάθεια ουσιαστικής κατάργησής του αποτελεί γεγονός και στο ΑΠΘ.
Βέβαια, όλα αυτά κρύβονται πολύ εύστοχα κάτω από το μεγάλο ζήτημα που ανοίγει στους πανεπιστημιακούς χώρους σχετικά με τα ναρκωτικά. Κράτος και κεφάλαιο βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία και υποθάλπουν το ναρκεμπόριο (στοχοποιώντας μάλιστα τους τοξικοεξαρτημένους και χρησιμοποιώντας τους σα μπαλάκια που πετιόνται από εδώ και από εκεί) και ακόμη το μεταφέρουν ανά περιόδους και σε εστίες αντίστασης, όπως είναι τα πανεπιστήμια, προκειμένου να μπορούν να μιλάνε ελεύθερα για "υποβάθμιση" και για ανάγκη "μεταρρύθμισης", υποκρύπτοντας τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από αυτές τις κινήσεις.
Από πλευράς μας, είναι αναγκαίο να αναδείξουμε στο σήμερα πως ο μόνος τρόπος για να γίνει ξανά το πανεπιστήμιο ζωντανό των φοιτητών και εργαζομένων ένας χώρος όπου θα αναπτύσσεται μια κουλτούρα συλλογικής δράσης, παραγωγής πολιτικής και πολιτισμού από τα κάτω και εν τέλει ένα πανεπιστήμιο που θα αγωνίζεται.
Σε σχέση με τη σχολή…
Θα μπορούσαμε πολύ εύκολα να πούμε ότι η καθημερινότητα στη σχολή χαρακτηρίζεται από τα εξής: εντατικοποίηση και συνεχές τρέξιμο, συνεχείς παρουσιάσεις, «άτυπη» υποχρεωτική παρακολούθηση μαθημάτων, και κυρίως… υπέρογκα έξοδα για μακέτες, υλικά, εκτυπώσεις!
Η καθημερινότητα στη σχολή γίνεται όλο και πιο ασφυκτική, ένα αποστειρωμένο δηλαδή πανεπιστήμιο όπου "εδώ είμαστε μόνο για να σπουδάσουμε" και όπου πρέπει να μας φαίνεται λογικό να ασχολούμαστε 12 ώρες τη μέρα με τα μαθήματα. Από τη δεύτερη κιόλας βδομάδα στη σχολή νομίζουμε ότι η εξεταστική δεν τέλειωσε ποτέ, καθώς σε όλα τα εργαστήρια απαιτούν ήδη υποχρεωτικές παρουσιάσεις κάθε βδομάδα και πολλές φορές μάλιστα από Δευτέρα σε Τετάρτη ή από Δευτέρα σε Πέμπτη. Και σαν να μην έφταναν αυτά μπαίνει το όριο των 7 μαθημάτων στις δηλώσεις μαθημάτων, που συνεπάγεται ότι δεν μπορεί κάποιος να δηλώσει πάνω από 2 (και στην περίπτωση του 7ου εξαμήνου μόνο ένα) χρωστούμενα μαθήματα.
Για να καταφέρει πλέον κανείς να τελειώσει τη σχολή μας, αποτελεί προϋπόθεση ότι θα πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη, τη στιγμή που το τμήμα μας δεν παρέχει ούτε τα βασικά ενώ η κάρτα που μας δίνουν στη νησίδα δε μας φτάνει ούτε για το μισό εξάμηνο! Έτσι, δεν είναι και λίγα τα παραδείγματα συμφοιτητών-τριων μας οι οποίοι-ες προκειμένου να τα βγάλουν πέρα με τα καθημερινά έξοδα αναγκάζονται να δουλέψουν ή να παρακολουθούν τα μαθήματα από απόσταση.
Κι ακόμα περισσότερο μπορεί σήμερα να μας φαίνεται ενδιαφέρον να καθόμαστε πάνω από έναν υπολογιστή και ένα σχέδιο για άπειρες ώρες, αλλά δεν θα είναι το ίδιο ευχάριστο να βιώνουμε την ίδια καθημερινότητα όταν θα βγούμε στην αγορά εργασίας και θα δουλεύουμε 10ωρα για 400 ευρώ.
Μέσα σε όλα αυτά, βαθαίνει η σύνδεση του πανεπιστημίου με τη αγορά εργασίας, εξειδικεύοντας το πρόγραμμα σπουδών, πατώντας πάνω στην αγωνία μας για εύρεση δουλειάς , ώστε οι φοιτητές/τριες να έχουν συγκεκριμένες δεξιότητες που είναι χρήσιμες για την αγορά.
Με τη συγκρότηση του Μητρώου Τεχνικών Έργων στο οποίο θα γράφονται όλοι όσοι εκτελούν τεχνικά έργα εκτός από εκείνους που είναι μισθωτοί, χωρίζονται οι μηχανικοί σε κάστες ανάλογα με την τάξη του πτυχίου, επιφυλάσσοντας την χειρότερη μοίρα για τους νεότερους και όσους δεν έχουν πάρει ακόμα το πτυχίο τους. Δηλαδή οι νεοεισαχθέντες μηχανικοί δεν θα έχουν κανένα επαγγελματικό δικαίωμα, ενώ θα πρέπει να περάσουν τέσσερα χρόνια με προϋπηρεσία (η οποία προφανώς θα έχει είτε τη μορφή απλήρωτης πρακτικής είτε θα πρόκειται για μια θέση εργασίας με απάνθρωπες συνθήκες και πενιχρό μισθό) για να περάσουν στην τάξη Α΄ του πτυχίου που προϋποθέτει εγγραφή στο ΤΕΕ. Οι απόφοιτοι μηχανικοί θα καλούνται συνεχώς να αποδείξουν μέσα από μια συνεχή διαδικασία επανακατάρτισης ότι έχουν τις ικανότητες να ασκήσουν το επάγγελμα, πράγμα που μέχρι τώρα κατοχυρώνεται μέσα από το πτυχίο μας. Το ΤΕΕ θα έρθει να παίξει το ρόλο του ρυθμιστή ακόμα πιο έντονα καθώς και του εξεταστή για να εξακριβώσει το κατά πόσον κάποιος "έχει την ικανότητα να είναι μηχανικός".
Δεν είναι τυχαία λοιπόν η μεταφορά του βάρους στα μαθήματα των εκτεταμένων εργαστηρίων (σχεδιασμοί), τα οποία στρέφονται όλο και περισσότερο στο design (θέτοντας συνεχώς ως προαιρετικές και δευτερεύουσες άλλες κλίμακες και αντικείμενα όπως η αποκατάσταση ή ο πολεοδομικός), την ίδια στιγμή που οι θεωρίες υποβαθμίζονται, ως απόρροια αφενός της αυξημένης απαιτητικότητας των εργαστηρίων και αφετέρου της αυξημένης ύλης των ίδιων των θεωριών (π.χ. συμπτύξεις ιστοριών). Το γεγονός ότι ο χαρακτήρας της σχολής και των γνώσεων που δίνει στους αποφοίτους της πρέπει οπωσδήποτε να μας προειδοποιεί για κάτι : ότι το μέλλον μας είναι μια διαρκής επανακατάρτιση με σεμινάρια, μεταπτυχιακά, διδακτορικά ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται στο εκάστοτε αντικείμενο που εκείνη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή θα ταιριάζει με το τι θέλει η αγορά εργασίας, άρα χάνει τη συνολική εποπτεία του γνωστικού αντικειμένου.
Σε αυτό το πλαίσιο οφείλουμε κι εμείς σα συλλόγος να εναντιωθούμε απέναντι στην παραπάνω στρατηγική επίθεση με μικρές και μεγάλες διεκδικήσεις, σε συντονισμό με άλλους συλλόγους, αλλά και όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας (εργατικό κίνημα, μαθητές, ανέργους, μετανάστ(ρι)ες κλπ).
Όσο η δομική κρίση βαθαίνει, τόσο συνεχίζεται στην Ελλάδα η πιστή εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής και η ακόμα πιο σκληρή επίθεση από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο λαό και στη νεολαία. Μετά το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης και τη ψήφιση του 3ου μνημονίου, που περιλαμβάνει τα γνωστά μέτρα ( περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, απολύσεις, συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων δημόσιων παροχών και υπηρεσιών, μαζικούς πλειστηριασμούς λαϊκής κατοικίας), η κυβέρνηση ξανακάθεται στο τραπέζι με τους θεσμούς για την 3η αξιολόγηση στρώνοντας το έδαφος για ένα 4ο μνημόνιο που θα φέρει περιστολή των συνδικαλιστικών ελευθεριών και του δικαιώματος στην απεργία.
Η κυβέρνηση με τις συγκεκριμένες επιλογές και ακολουθώντας τις στοχεύσεις της ευρωπαϊκής ένωσης καταδικάζει τη γενιά μας σε μια ισόβια προοπτική αβεβαιότητας. Μία προοπτική που περιγράφεται από ελαστική και ανασφάλιστη εργασία, ανεργία, μετανάστευση.
Από τη διεκδίκηση δωρεάν εκτυπώσεων για όλες/ους την περίοδο της εξεταστικής ως όρο ύπαρξής μας μέσα στη σχολή, μέχρι τη σύνδεση αυτής της διεκδίκησης με το συνολικότερο αγώνα για δημόσια, δωρεάν εκπαίδευση, για εργασία για όλες-ους, για αξιοπρεπή ζωή, χωρίς φτώχεια, σύνορα, καταστολή και φράχτες.
Η συνέλευση του συλλόγου μας αποτελεί όπλο στα χέρια μας για να μπορούμε να συζητάμε, να αποφασίζουμε, να διεκδικούμε και τελικά να επιβάλλουμε τις ανάγκες μας! Με γενικές συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στις λαϊκές γειτονιές, με επιτροπές ανέργων και με το συντονισμό όλων αυτών, οφείλουμε να δράσουμε ως η κινητήρια δύναμη της ιστορίας, ως αυτοί και αυτές που θα σχεδιάσουμε τις ζωές και το μέλλον μας χωρίς σωτήρες, αλλά παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια μας. Με ένα συνολικό αγώνα που δε θα διστάζει να θέτει στο στόχαστρο την κυβέρνηση, την ΕΕ, το κεφάλαιο και να αντιπαραθέτει στη μαυρίλα που μας περιγράφουν, την προοπτική μιας άλλης ζωής βασισμένης στις σύγχρονες δυνατότητες της εποχής μας. Για μια ζωή αλλιώτικη.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
*Ζωή με αξιοπρέπεια! Σύγκρουση με τις μνημονιακές πολιτικές της κυβέρνησης και με το μαύρο μέτωπο κεφαλαίου ΕΕ-ΔΝΤ, έξοδος από τους ολοκληρωτικούς μηχανισμούς του. Κατάργηση των μνημονιακών νόμων και όλων των αντεργατικών μέτρων. Διαγραφή του χρέους!
*Δουλειά με αξιοπρέπεια! Λιγότερες ώρες δουλειάς για όλες/ους, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ες , αυξήσεις στους μισθούς. Συλλογικές συμβάσεις εργασίας και κατάργηση του συμφώνου πρώτης απασχόλησης. Πτυχίο με κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα η μόνη προϋπόθεση για δουλειά. Επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους/ες χωρίς περιορισμούς και αποκλεισμούς και με πλήρη ιατροφαρμακευτική δωρεάν δημόσια περίθαλψη.
*Όχι στους Πλειστηριασμούς Α’ κατοικίας. Κανένα σπίτι στα χέρια κράτους-τραπεζιτών.
*Δικαίωμα στη μόρφωση για όλους/ες! Καμία εφαρμογή του νόμου Γαβρόγλου! Δημόσια Δωρεάν Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση χωρίς αποκλεισμούς. Καμία σκέψη για διαγραφές φοιτητών. Καμία σκέψη για δίδακτρα και περικοπή των συγγραμμάτων. Δωρεάν εκτυπώσεις και υλικά για όλες-ους. Ούτε ευρώ από την τσέπη μας για έξοδα της σχολής! Να καταργηθεί το όριο των 7 μαθημάτων στη δήλωση.
* Πλήρη εποπτεία επί των επερχόμενων αλλαγών του προγράμματος σπουδών. Καμία απόφαση ενάντια στις συλλογικές αποφάσεις του φοιτητικού σώματος.
* Καμία υποχρεωτική προπαράδοση εργασιών. Όλες οι παραδόσεις στο τέλος του εξαμήνου.
* Κανένα παρουσιολόγιο στα μαθήματα.
* Καμία μείωση προσωπικού. Προσλήψεις για την κάλυψη των αναγκών του τμήματος
* Ανοιχτές αίθουσες στις οποίες να μπορούν όλοι οι φοιτητές να έχουν πρόσβαση, να δουλεύουν, να συζητούν. Να είναι κατάλληλα εξοπλισμένες με καθίσματα και με αποθηκευτικούς χώρους
* Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, ενιαίο με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό, μόνη προϋπόθεση για δουλειά. Καμία σκέψη για διάσπαση του πτυχίου σε δύο κύκλους σπουδών (4+1, 3+2). Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών.
* Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα και συγκοινωνίες για όλους/ες. Αύξηση των δαπανών για όλες τις φοιτητικές παροχές. Άνοιγμα της πάνω λέσχης ΤΩΡΑ. Ούτε σκέψη για αντίτιμο. Κανένας έλεγχος πάσο. Έξω οι εργολαβίες από τη λέσχη.
*Καμία ιδιωτικοποίηση των σχολών μας! Όχι στο ξεπούλημα της περιουσίας των ιδρυμάτων, όχι στην εξαγορά εδρών από επιχειρήσεις. Φοιτητικός εργατικός έλεγχος εντός του πανεπιστημίου με βάση τις συλλογικές αποφάσεις μας!
*Πλήρη επαναφορά του ασύλου! Διεύρυνση του ασύλου σε σχολεία και χώρους εργασίας. Δημοκρατικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες για όλους. Ανοιχτοί πανεπιστημιακοί χώροι για την πολιτική, τον πολιτισμό, τους αγώνες λαού και νεολαίας και όχι για την αστυνομία και τις εταιρείες. Έξω οι έμποροι ναρκωτικών από τα πανεπιστήμια.
* Δημόσια και δωρεάν υγεία για όλες|ους, δημόσια και δωρεάν περίθαλψη και απεξάρτηση για τους τοξικοεξαρτημένους/ες.
*Πάλη για συντριβή των φασιστικών συμμοριών και του ρατσισμού.
* Καμία συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα. Έξω το ΝΑΤΟ. Να κλείσει η βάση της Σούδας.
*Λεφτά για την παιδεία και όχι για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, τις τράπεζες, το χρέος.
* Κανένα μεταλλείο χρυσού ούτε στις Σκουριές Χαλκιδικής, ούτε πουθενά. Να μην ξεκινήσει η εξόρυξη χρυσού
* Αθώωση όλων των συλληφθέντων κοινωνικών αγωνιστών
ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΣΕ:
- Συμμετοχή το συλλόγου μας στον Συντονισμό Συλλογικοτήτων Θεσ/νίκης για το ζήτημα των πλειστηριασμών. Συμμετοχή στις κινητοποιήσεις και τις συνελεύσεις του, στο σπάσιμο των πλειστηριασμών κάθε Τετάρτη στα δικαστήρια.
-Μικροφωνική παρέμβαση στη λέσχη την Τρίτη 31/10 για τα συγγράμματα και το νέο νόμο.
-Επαναλειτουργία του χώρου του καμαρακίου και δημιουργία διαχειριστικής συνέλευσης.
-Παρεμβάσεις στους χώρους της σχολής για το ζήτημα των εξόδων. Παρέμβαση στον πρόεδρο και το τμήμα της σχολής για τα καθημερινά έξοδα σε εκτυπώσεις, υλικά, όριο δηλώσεως μαθημάτων, την έλλειψη χώρων στην σχολή κλπ.
-Κινητοποίηση για το ζήτημα της νησίδας.
-Συμμετοχή στην πανεκπαιδευτική πορεία στις 30/10 και κατάληψη της σχολής την ίδια μέρα.
-Συντονιστική επιτροπή για εξειδίκευση της απόφασης του συλλόγου.
- Συντονισμός με φοιτητικούς συλλόγους που κινούνται σε αντίστοιχη αγωνιστική κατεύθυνση, ώστε να δώσουμε κοινές απαντήσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.
-Ελεύθερη παρέμβαση των φοιτητικών συλλόγων στην επόμενη Σύγκλητο μέσα στις δύο επόμενες εβδομάδες.
-Πορεία για το νόμο Γαβρόγλου την Παρασκευή 20/10 και μαζική παράσταση για το ζήτημα των συγραμμάτων.
-Με ευθύνη της συντονιστικής επιτροπής, να οριστεί νέα γενική συνέλευση
-Δε θα επιτρέψουμε καμία συγκέντρωση φασιστικών ομάδων στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Θα βρισκόμαστε εκεί και θα τους εμποδίσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου