ΤΟ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΠΡΥΤΑΝΕΙΣ ΤΑ ΜΑΤ ΚΙ ΟΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ
Την προηγούμενη εβδομάδα, η πρυτανεία του ΑΠΘ ξαναχτύπησε σε
ότι αφορά το θέμα της διακίνησης των ναρκωτικών στο χώρο του ασύλου. Μέσα από
ένα ακόμα μειλ, γνωστοποίησε στην “πανεπιστημιακή κοινότητα” την ομόφωνη
απόφαση της συγκλήτου για την πρόσκληση του εισαγγελέα και των αστυνομικών
δυνάμεων στο χώρο του πανεπιστημίου. Πρόκειται για μια κίνηση που δε
μας προκαλεί καμιά εντύπωση, καθώς είναι πάγια επιθυμία κάθε Πρυτανικής
Αρχής σε πλήρη σύμπλευση με την εκάστοτε κυβέρνηση να δημιουργήσουν κλίμα
τρομοκρατίας και να κατασκευάσουν απειλές, προκειμένου να εγκαινιάσουν μια
νέα εποχή για το πανεπιστήμιο, ακριβώς σε μια φάση που κυβέρνηση,
κεφάλαιο και ΕΕ έχουν ανάγκη περισσότερο από ποτέ να το μετασχηματίσουν,
προκειμένου να γίνει κι αυτό ένας ακόμα πυλώνας μιας τρομακτικής για το
λαό και τη νεολαία "ανάπτυξης".
Το καινούριο στοιχείο, στο επικοινωνιακό παιχνίδι που στήνει
γύρω από το θέμα του ασύλου η πρυτανεία, είναι ότι η συγκεκριμένη “πρόσκληση”
γίνεται πλέον με το γράμμα του νέου νόμου που ψηφίστηκε μέσα στο καλοκαίρι από
την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Πράγματι, πρόκειται για τον νόμο, γύρω από τον οποίο
στήθηκε μια επικοινωνιακή αντιπαράθεση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-Πρυτάνεων, κατά την
οποία η κυβέρνηση κατηγορήθηκε ότι επαναφέρει το άσυλο! Λίγες μόνο εβδομάδες
μετά την ψήφισή του, φανερώνεται με τον πλέον “σύννομο” τρόπο ότι ο
συγκεκριμένος νόμος, όχι μόνο δεν κατοχυρώνει το άσυλο, αλλά αντίθετα ενισχύει
την δυνατότητα περαιτέρω παραβίασής του τόσο από τις αντιδραστικές διοικήσεις
των πανεπιστημίων (πρυτάνεις, συγκλήτους) όσο και από το κράτος
αυτό καθεαυτό. Φυσικά ο νόμος αυτος εχει στόχο να βαθυνει τη συνολική
αναδιάρθρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που είχε ξεκινήσει με τον ν.4009. Οι
αλλαγές που φέρνει παγιώνουν μια
πραγματικότητα εντός των πανεπιστημίων που διαμορφώνεται από τον χαρακτήρα
τους. Από τη μία παγιώνουν το μέλλον μιας εργασιακής προοπτικής μέσα στην -ήδη
υπάρχουσα- επισφάλεια και την ανεργία, τόσο με την υποβάθμιση των προπτυχιακών
κύκλων σπουδών και τελικά την διάσπαση του ενιαίου κύκλου σπουδών. Άλλωστε, η
δια βίου μάθηση αποτελεί την νεα κανονικότητα για τον απόφοιτο, κατευθύνοντας τους
φοιτητές σε ένα ατέρμονο κυνήγι πιστοποιήσεων και επανακαταρτισεων -τις
περισσότερες φορές επί πληρωμή-. Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και η δημιουργια όλο
και περισσότερων μεταπτυχιακών με την ταυτόχρονη "μεταφορά ύλης" και
επί της ουσίας επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα προπτυχιακά στα μεταπτυχιακά,
ενώ έχουν ήδη θεσμοθετήσει τη γενίκευση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά. Ωστόσο,
το Υπουργείο την ίδια στιγμή που βάζει δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, κάνει θεσμό
την ανταποδοτική εργασία στο πανεπιστήμιο χάριν εξαίρεσης από τα δίδακτρα.
Έτσι, κατακερματίζουν γνωστικά αντικείμενα και επαγγελματικά δικαιώματα, και
ταυτόχρονα ανοίγουν τον δρόμο για επιβολή διδάκτρων και στα προπτυχιακά,
δημιουργώντας ένα ασφυκτικό πλαίσιο για τους ασθενέστερους οικομικά. Από την άλλη, με τις αλλαγές αυτές εντείνεται
η ιδιωτικοοικονομική και ανταποδοτική λειτουργία των ιδρυμάτων με μοχλό την
υποχρηματοδότηση και τη συνεπακόλουθη αυτοχρηματοδότησή τους. Για να γίνουν
πραγματικότητα όλα τα παραπάνω λοιπόν, έρχεται και ο τύπος πανεπιστημίου που
τους αντιστοιχεί: ένα εκπαιδευτήριο αποστειρωμένο και καθαρό από ότι
διαταράσσει την “ακαδημαϊκή” τους λειτουργία.
Φανερώνεται επομένως ότι, οι τηλεοπτικές αντιπαραθέσεις,
είχαν ως μοναδικό στόχο να αποπροσανατολιστεί η πανεπιστημιακή κοινότητα, οι
εργαζόμενοι και η νεολαία από τον πραγματικό στόχο της επίθεσης του νέου
νομοσχεδίου. Σύσσωμοι πρυτάνεις και υπουργείο κάνουν ότι μπορούν για να
τσακίσουν του φοιτητικό και λαϊκό κίνημα, γνωρίζοντας ότι σε αυτόν
τον “αγώνα” βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο. Το άσυλο, που σηματοδότησε τους
αγώνες του λαού και της νεολαίας για την πτώση της χούντας, αλλά και τους
μετέπειτα μεταπολιτευτικούς αγώνες, αποτελεί διακαή στόχο του εκάστοτε
υπουργείου. Δεν είναι τυχαίο ότι από την κατάργησή του το 2011, επιχειρήθηκε
πολλές φορές η παραβίασή του. Κομβική στιγμή “πάταξης της εγκληματικότητας”
ήταν η είσοδος των αστυνομικών δυνάμεων στο χώρο του πανεπιστημίου κατά τη
διάρκεια της πορείας για την επέτειο της 17ης Νοέμβρη το 2012 και η σκληρή
καταστολή που οδήγησε σε συλλήψεις φοιτητών και εργαζομένων. Άλλη μια στιγμή
αναμέτρησης με το "έγκλημα" ήταν όταν ο πρύτανης του ΠΑΜΑΚ κάλεσε τα
ΜΑΤ για να πετάξουν από το πανεπιστήμιο φοιτητές που διαμαρτύρονταν
για εκδήλωση που διοργάνωνε η πρυτανεία για το μεταναστευτικό, από κοινού
με όσους ασκούν την πολιτική που πνίγει, επαναπροωθεί, φυλακίζει πρόσφυγες,
αλλά και με τα τσιράκια τους (βλ ΜΚΟ).
Η αυταρχικοποίηση και
η καταστολή (πλέον) εντός των Ιδρυμάτων είναι αυτή που θα επιτρέψει την
αναίμακτη μετατροπή του πανεπιστημίου σε ένα αποστειρωμένο εκπαιδευτήριο,
πλήρως αναδιαρθρωμένο, με τις εργολαβίες να κάνουν πάρτυ από τη
φύλαξη μέχρι τη σίτιση, τη στέγαση και το κόστος φοίτησης να
είναι μετακυλισμένο αποκλειστικά στις πλάτες των φοιτητών. Οι
πολιτικές αυτές επιβαρύνουν εμάς και τις σπουδές μας γι αυτό και
πρέπει να είμαστε εμείς, αυτοί οι φοιτητές, που μέσα από τις γενικές μας
συνελεύσεις και τους αγώνες μας θα μπλοκάρουμε την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, θα εναντιωθούμε στο πανεπιστήμιό τους και
θα διεκδικήσουμε το δικαίωμά μας για δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους και ένα
πανεπιστήμιο βασισμένο στις ανάγκες μας και στις ανάγκες της κοινωνικής
πλειοψηφίας.
Για πολλοστή φορά χρησιμοποιείται ως πρόφαση η διακίνηση
ναρκωτικών, προκειμένου να θέσουν το πανεπιστήμιο σε κατάσταση μόνιμης έκτακτης
ανάγκης -όπως κάνουν με την υπόλοιπη κοινωνία- προκειμένου να μπορεί η εκάστοτε
κυβέρνηση και όσων τα συμφέροντα εξαρτώνται (βλ ιδιώτες που μπαίνουν στα
ιδρύματα) από την "ομαλή" λειτουργία του πανεπιστημίου να
χειρίζεται με μεγαλύτερη ευκολία και να καταστέλει τις αντιδράσεις.
Το υπαρκτό πρόβλημα των ναρκωτικών δε γίνεται με τη στοχοποίηση των τοξικοεξαρτημένων,
τη διαπόμπευσή του και τη μεταχείρισή τους σα μπαλάκια
που πετιώνται από εδώ και από εκεί αρκεί να βρίσκονται εκτός κοινής
θέας. Υπάρχουν σοβαρές ευθύνες για την εξάπλωση των ναρκωτικών και αυτές
βρίσκονται σε κάθε κυβέρνηση που -ειδικά τα χρόνια των μνημονίων- κόβει τις
παροχές στη δημόσια υγεία, κλείνει μονάδες πρόληψης και απεξάρτησης και
συγκαλύπτει τις μαφίες ναρκωτικών. Κράτος και κεφάλαιο βρίσκονται σε αγαστή
συνεργασία και υποθάλπτουν το ναρκεμπόριο και ακόμη το
μεταφέρουν ανά περιόδους και σε εστίες αντίστασης, όπως είναι και τα
πανεπιστήμια, προκειμένου να μπορούν να μιλάνε ελεύθερα για
"υποβάθμιση" και για ανάγκη "μεταρρύθμισης", υποκρύπτοντας
τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από αυτές τις κινήσεις.
Το τελευταίο μέιλ της πρυτανείας δείχνει με τον
πιο ξεκάθαρο τρόπο, ότι όλο το πολιτικό προσωπικό (κυβέρνηση και αντιπολίτευση)
και οι εκάστοτε λαγοί του (πρυτάνεις) διεξάγουν ανένδοτη επίθεση ενάντια στο
λαό και τη νεολαία. Είναι σαφές ότι κάθε κίνησή τους, κάθε νόμος που ψηφίζουν,
κάθε αντιπαράθεση που στήνουν, θα είναι μνημονιακή και αντεργατική.
Προκειμένου να διαλύσουν κάθε έννοια προοπτικής για τον φοιτητή, τον νεολαίο,
τον νέο εργαζόμενο, θα κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να εφαρμόσουν
και να εμβαθύνουν τις αναδιαρθρώσεις που απαιτεί η ΕΕ και το ΔΝΤ. Άλλωστε
πρόκειται για τους ίδιους που δήλωσαν ανερυθρίαστα πίστη και υποταγή στο
“ευρωπαϊκό δόγμα” με την αναγόρευση του Γιούνκερ ως επίσημου
διδάκτορα του ΑΠΘ.
Καμιά τους δήλωση, καμιά τοποθέτησή τους για τα ναρκωτικά,
δεν είναι απαλλαγμένη από την πολιτική τους στάση. Κι αυτή θα βρίσκεται πάντα
κόντρα στα συμφέρονται της πληττόμενης πλειοψηφίας του πανεπιστημίου,
των φοιτητών και των εργαζομένων, οι οποίοι είναι οι μόνοι που μπορούν να
απαντήσουν πραγματικά στο συγκεκριμένο ζήτημα. Αυτή λοιπόν η πληττόμενη πλειοψηφία
εντός του πανεπιστημίου είναι που πρέπει να πάρει θέση μάχης, όχι απλώς για την
υπεράσπιση του ασύλου, αλλά και για την υπεράσπιση της ίδιας της δημόσιας και
δωρεάν παιδείας, που μαζί με το άσυλο γίνεται σταδιακά παρελθόν και τελικά να προτάξει
το δικό της θετικό όραμα όχι μόνο για την παιδεία αλλά και τη ζωή που έχει
ανάγκη και επιθυμεί.
-Έξω οι έμποροι
ναρκωτικών από τα πανεπιστήμια
-Δημόσια και δωρεάν υγεία για όλες|ους, δημόσια και δωρεάν περίθαλψη και
απεξάρτηση για τους τοξικοεξαρτημένους/ες
-Καμία αστυνόμευση, κανένα lock-out των πανεπιστημίων
-Ανοιχτοί πανεπιστημιακοί χώροι για την πολιτική, τον πολιτισμό, τους αγώνες
λαού και νεολαίας και όχι για την αστυνομία και τις εταιρείες.
ΕΑΑΚ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου