αναδημοσίευση από: ΚΑΡΦΙ_ΕΑΑΚ
Για άλλη μια φορά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα περιστατικό απόπειρας βιασμού το οποίο μπορεί να αφήνει κάποιους μουδιασμένους ή απορημένους. Η πραγματικότητα όμως λέει ότι τέτοια γεγονότα δεν είναι μεμονωμένα, αντίθετα το ποτήρι έχει ξεχειλίσει. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Ο βιαστής στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν ο γιατρός του κάμπινγκ, με προηγούμενο ιστορικό που τον θέλει να εκμεταλλεύεται την ιδιότητά του για άσκηση βίας και υπεξαίρεση χρηματικών ποσών ύψους άνω των 100.000€, τίποτα όμως από όλα αυτά δεν φαίνεται να απασχόλησε την εταιρία που παρείχε κάλυψη των επειγόντων περιστατικών στο Ποσείδι, ούτε την Πρυτανεία που την προσέλαβε. Το πανεπιστήμιο είχε καταφέρει να μη δίνει ούτε τα απολύτως απαραίτητα στο κάμπινγκ, αφού το ιατρείο δεν είχε καν άδεια λειτουργίας! Την ίδια στιγμή ο υπεύθυνος της κατασκήνωσης προσπαθούσε να αποτρέψει την διάδοση του περιστατικού, κατέθεσε μάλιστα ως μάρτυρας υπεράσπισης του βιαστή και βρίσκεται ακόμα στη θεσούλα του! Η Πρυτανεία όσα ασθενοφόρα και να φέρει, όσο κι αν προσπαθεί με μέιλ προς τους φοιτητές δήθεν να το καταδικάσει, δεν θα καταφέρει ποτέ να το αναιρέσει. Στην πραγματικότητα, μαζί με την εργολαβία είναι συνεργός. Και αυτό γιατί με σκοπό την εμπορευματοποίηση και την άντληση όσο του δυνατόν περισσότερου κέρδους από το κάμπινγκ παραμέρισαν τη μέριμνα στους κατασκηνωτές σε τέτοιο βαθμό που προκάλεσαν οι ίδιοι την απόπειρα βιασμού της κοπέλας.
Από την άλλη, δεν σημαίνει ότι με το να έχει τελειώσει κάποιος την Ιατρική Σχολή προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο. Ένας γιατρός για να προσφέρει πραγματικά υγεία δεν μπορεί παρά να παλεύει κάθε μέρα για καθολική παροχή της, να παλεύει για την «πλήρη σωματική, ψυχική, κοινωνική ευεξία (και όχι απλά την απουσία ασθένειας)» για όλους αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν. Το να εκμεταλλεύεται κάποιος την ιδιότητά του, που του δίνει την ευκαιρία σωματικής επαφής, ταυτόχρονα μάλιστα με το να χτίζει ατομικό κοινωνικό prestige, ειδικά στην περίπτωση που είναι και άντρας, για να επιβεβαιώνει διαρκώς την κυριαρχία του απέναντι στο γυναικείο φύλο, και όχι μόνο, μόνο οργή και αηδία μπορεί να μας προκαλέσει και ας είναι σίγουρος ότι αυτός και η βαρβατήλα του, θα μας βρουν μια μέρα απέναντί του και αυτό δεν είναι απειλή, αλλά υπόσχεση.
Δεν χρειάζεται να έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά κάποιος (πχ να είναι μετανάστης, όπως πολλοί θέλουν να το συνδυάζουν..) για να είναι βιαστής. Το χέρι των αντρών απέναντι στις γυναίκες και τη ματσίλα τους, τα οπλίζει κάθε μέρα η πατριαρχία και δεν είναι θέμα αμορφωσιάς ή κατώτερου κοινωνικοοικονομικού επίπεδου, ή θέμα εθνοτήτων. Το κυρίαρχο πρότυπο του (κυρίως) άντρα-ηγέτη που έχει την εξουσία, κάνει καριέρα και μπορεί να μεταχειριζεται τις γυναίκες (συχνότερα) όπως θέλει υπάρχει παντού, και από αυτό απορρέει από διάφορα παραδείγματα, όπως από το ποιος μπορεί να γίνει χειρουργός (όταν οι ίδιοι οι καθηγητές δηλώνουν συχνά πως τα χειρουργεία δεν είναι για γυναίκες) μέχρι την αναπαραγωγή σε συγγράμματα της Ιατρικής του δόγματος ότι η ομοφυλοφιλία είναι «αρρώστια» και άλλα πολλά τα παραδείγματα..
Η διάκριση των δυο φύλων, δηλαδή θεώρηση ιστορικά της γυναίκας ως κοινωνικά κατώτερη από τον άντρα, οικοδομεί τη σεξιστική συμπεριφορά. Ένα σύνολο πρακτικών όπως είναι η εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος, η βιομηχανία του πορνό, η ανάθεση συγκεκριμένων μόνο ρόλων στις γυναίκες αποτελούν κανόνα της σύγχρονης κοινωνίας και όχι εξαίρεση και συχνά καταλήγουν στην αντιμετώπιση της γυναίκας ως υποχείριο σεξουαλικής εκμετάλλευσης.
Ο βιασμός είναι η πιο αηδιαστική μορφή σεξιστικής βίας όπου ο βιαστής επιβάλλει την εξουσία που του προσδίδει η πατριαρχική κοινωνία με τον χειρότερο τρόπο: γινεται ο απόλυτος εκμεταλλευτής της γυναίκας που επιβάλλει την εξουσία του αντιμετωπίζοντας την ως ακριβώς το αντικείμενο που μπορεί να του προσφέρει εκείνη τη στιγμή άμεση σεξουαλική ικανοποίηση. Στο βωμό της επιβολής και της εκτόνωσης, τίποτα δεν στέκει εμπόδιο και τίποτα δεν στέκει όρθιο…
Δεν υπάρχει, λοιπόν, χώρος για κανένα άλλοθι. Η ανοχή σε τέτοια περιστατικά μεταφράζεται σε συνενοχή, σε στήριξη και ενίσχυσή τους. Όλα αυτά τίποτα άλλο παρά οργή δεν μπορούν να μας γεμίζουν. Οργή για τον βιαστή της κοπέλας, οργή για την σάπια καπιταλιστική κοινωνία που αναπαράγει τον σεξισμό και την πατριαρχία, οργή για την σάπια καπιταλιστική κοινωνία που εμπορευματοποιεί τα πάντα και διαπράττει τα μεγαλύτερα εγκλήματα στο βωμό του κέρδους. Την οργή αυτή θα την εκφράσουμε στους δρόμους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου