29 Μαΐου 2017

"Να αυτοκτονήσω ή να κάνω καφέ?" Α. Καμύ

ή αλλιώς: όταν η εξεταστική [και η σχολή] σε φτάνει στα όριά σου


Και ενώ η εξεταστική πλησιάζει απειλητικά, βασανιστικά και αναπάντητα ερωτήματα αρχίζουν να πλανιούνται στο μυαλό όλων.

Γιατί κοιμάμαι μόνο 3 ώρες κάθε μέρα;
Γιατί δεν έκανα format στον υπολογιστή μου και αργοπεθαίνει;
Γιατί χρωστάω τοπογραφία για 3η χρονιά;
Γιατί τα λεφτά απ’ τις πολλές μακέτες και τις εκτυπώσεις δε μου φτάνουν ούτε για τσιγάρα;
Γιατί όλοι μου λέγανε ότι όταν περάσω στο πανεπιστήμιο η εντατικοποίηση του λυκείου θα αποτελεί παρελθόν;
Γιατί έχω αρχίσει να βλέπω κατόψεις στα όνειρά μου?...
Και τελικά γιατί έχω την αίσθηση ότι η σχολή καταναλώνει όλο τον ελεύθερό μου χρόνο και παράλληλα δε μου δίνει εκείνα τα ερεθίσματα για να σκέφτομαι και να παράγω αρχιτεκτονική πιο συνολικά…..;

Έχει φτάσει, λοιπόν εκείνη η περίοδος που τα στέκια των φοιτητ(ρι)ών ερημώνουν, όλοι τρέχουν πανικόβλητοι ψάχνοντας σημειώσεις, όλοι είναι στην τσίτα και αγχωμένοι. Βέβαια και εμείς δεν αποτελούμε εξαίρεση σε αυτή την κατάσταση.
Βγες από την εντατικοποιημένη καθημερινότητά σου.
Δώσε 5 λεπτά από τον πολύτιμο χρόνο σου στο παρακάτω κείμενο.

25 Μαΐου 2017

Αποτελέσματα Φοιτητικών Εκλογών 2017


Για το Σύλλογο Σπουδαστών Αρχιτεκτονικής ΑΠΘ τα αποτελέσματα είναι:

Αριστερή Ενωτική Πρωτοβουλία
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ φοιτητών αρχ...κής ΕΑΑΚ-Α.ΦΟΙ.Σ.Α.: 73 ψήφοι // 4 έδρες

Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας [ΠΚΣ]: 31 ψήφοι // 2 έδρες

Μ.Α.ΣΥ.Φ. : 26 ψήφοι // 2 έδρες

ΔΑΠ-ΝΔΦΚ: 9 ψήφοι // 1 έδρα

Ψήφισαν: 161 // Έγκυρα: 153

πανελλαδικά αποτελέσματα: http://nka.gr/ekloges?dept=22&year=2017

Διήμερο εκδηλώσεων και πορεία RADICAL PRIDE



Η πορεία του PRIDE είναι παγκοσμίως γνωστή και καθιερώθηκε μετά από μαζική πορεία διαμαρτυρίας-διεκδίκησης στη Νέα Υόρκη το 1969, η οποία είχε ως αφορμή ένα ακόμη περιστατικό βίας και συλλήψεων από πλευράς αστυνομίας σε μπαρ της πόλης. Ανάμεσα στα αιτήματα ήταν ήταν να σταματήσει η παρενόχληση από την αστυνομία, η προστασία στον εργασιακό χώρο, η ανάκληση των νόμων περί σοδομισμού και η θέσπιση νομοθεσίας κατά των διακρίσεων. Το κράτος φυσικά προσπάθησε να διαγράψει, με το πέρασμα των χρόνων, τα γεγονότα αυτά από τη συλλογική μνήμη, μετατρέποντας τις πορείες αυτές, [οι οποίες μέσα στα χρόνια έγιναν ετήσιες και πήραν τη σημερινή μορφή] σε πεδίο διαφήμισης επιχειρήσεων που στοχεύουν στην κερδοφορία μέσω της δημιουργίας μιας μπίζνας εκμετάλλευσης της σεξουαλικότητας. Γι’ αυτό το λόγο βλέπουμε τις περισσότερες φορές να προβάλλεται ένα συγκεκριμένο πρότυπο ομόφυλης σεξουαλικότητας και συμπεριφοράς, συνήθως του λευκού gay σωματώδη άνδρα, αφήνοντας απέξω όλα τα υπόλοιπα ΛΟΑΤΚΙΑ+ υποκείμενα. Το RADICAL PRIDE θέλοντας να αντιταχθεί στο χαρακτήρα αυτό που θέλησε να δώσει και ο δήμος και η επίσημη διοργάνωση της Θεσαλονίκης στο Pride, χαράσσει αυτόνομη πορεία με ένα διήμερο εκδηλώσεων 26-27 Μάη. Επειδή η ανάγκη για απελευθέρωση από τα δεσμά κάθε καταπιεστικού και εκμεταλλευτικού συστήματος στο σήμερα είναι πιο έντονη από ποτέ, επειδή η σεξουαλικότητά μας δεν ορίζεται από το βιολογικό μας φύλο, επειδή το βιολογικό μας φύλο δεν ορίζει τη συμπεριφορά μας, επειδή τελικά το φύλο και τη σεξουαλικότητά μας, μας τα “φοράνε” κοινωνικά δεν θα ανεχθούμε άλλη καταπίεση, άλλες επιθέσεις, άλλη εκμετάλλευση. Να αντισταθούμε και να διεκδικήσουμε όχι απλά ίσα δικαιώματα ανεξαρτήτως φύλου και φυλής, αλλά συνολικά την ανατροπή της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων.

23 Μαΐου 2017

Κατέρρευσε η κατηγορία! Νίκη του κινήματος αλληλεγγύης στην ΕΑΣ και τον Νίκο Αργυρίου

αναδημοσίευση από: Παντιέρα

Ολοκληρώθηκε πριν από λίγο η εκδίκαση της έφεσης του Νίκου Αργυρίου κατά της πρωτόδικης απόφασης η οποία είχε επιβάλει ποινή δύο χρόνων με τριετή αναστολή.
Η δίκη είχε αναβληθεί στις 3 Απριλίου για σήμερα, 23 Μαΐου 2017, στις 9 π.μ.
Ήταν η τελευταία αναβολή. Η δίκη έγινε και η σημερινή απόφαση, που αποτελεί νίκη του μεγάλου κινήματος αλληλεγγύης στην Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων και στον Νίκο Αργυρίου, ουσιαστικά ισοδυναμεί με αθώωση καθώς μετέτρεψε την κατηγορία σε απλή δια του τύπου δυσφήμηση η οποία, σύμφωνα με το νέο νόμο, έχει ήδη παραγραφεί.
110 σωματεία,φοιτητικοί σύλλογοι, κινήσεις πόλεις και συλλογικότητες στήριξαν την αθώωση της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων και τον Νίκο Αργυρίου στην εκδίκαση της έφεσης.
Το πλήθος κόσμου που συγκεντρώθηκε στα δικαστήρια της Ευελπίδων, οι υπογραφές στήριξης, από τις πολιτικές οργανώσεις της αριστεράς, από σωματεία και συλλογικότητες στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς που στήριξαν και στηρίζουν την Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων και το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος είχαν δώσει σαφές το μήνυμα, ότι αυτή η καταδίκη δεν πρόκειται να περάσει.
Θα ακολουθήσει αναλυτικότερη ενημέρωση.

17 Μαΐου 2017

24 Μαϊου Στηρίζουμε Αριστερή Ενωτική Πρωτοβουλία

 24 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ-ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ:
Α.ΦΟΙ.Σ.Α.- ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ φοιτητών αρχιτεκτονικής
ΕΑΑΚ
Με ακόμα μια φοιτητική χρονιά να πλησιάζει προς το τέλος της, καλούμαστε να πιάσουμε το νήμα ιδιαίτερα κρίσιμων εξελίξεων σε όλα τα μέτωπα. Με το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, βαδίζουμε πλέον ολοταχώς προς την ψήφιση νέου μνημονίου, που περιγράφει μια σειρά από ακόμα πιο σκληρά μέτρα για το λαό και τη νεολαία. Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο που αναμένεται, περιγράφει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το μέλλον που περιγράφεται στη γενιά μας, στη νεολαία. Δεν πρόκειται για τίποτα περισσότερο από ένα μέλλον μεταξύ της ελαστικής εργασίας και της ανεργίας, χωρίς εργασιακά δικαιώματα και με μισθούς 400 ευρώ εσαεί. Αυτό συνδυάζεται και με τις αλλαγές που προωθούνται στον κλάδο των μηχανικών, που νομιμοποιούν και με τη βούλα την εργασία με μπλοκάκι, την ανασφάλεια και την ελαστική εργασία. Άλλωστε ο νέος μηχανικός θα εντάσσεται χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα στην αγορά εργασίας και θα είναι έρμαιο των ορέξεων του κάθε εργοδότη χωρίς καμιά δυνατότητα διαπραγμάτευσης καλύτερων όρων εργασίας.
Κομμάτι της νεολαίας αποτελούμε και εμείς οι φοιτητές|ριες που βλέπουμε την υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης να έχει άμεσο αντίκτυπο στις σπουδές μας. Βλέπουμε σταδιακά η δημόσια και δωρεάν παιδεία να υποβαθμίζεται, εμείς να δυσκολευόμαστε όλο και περισσότερο να υπάρξουμε στο εκπαιδευτικό σύστημα, από το σχολείο με τα φροντιστήρια [αλλά και το νέο νόμο που κάνει το σχολείο εξεταστικό κάτεργο, που πετάει κόσμο εκτός του γενικού λυκείου κλπ] μέχρι την τριτοβάθμια με την απουσία φοιτητικής μέριμνας, με πολλούς και πολλές από εμάς να εργαζόμαστε για να τα βγάλουμε πέρα, να δουλεύουμε σε απλήρωτες [ή κακοπληρωμένες] πρακτικές, να παρατάμε τις σπουδές για οικονομικούς λόγους. Οι αλλαγές στα προγράμματα σπουδών [όπως έγινε και στο τμήμα μας] έρχονται να ανοίξουν το δρόμο για τη διάσπαση του πτυχίου σε bachelor και master, αλλά και να μεταφέρουν μια σειρά από επαγγελματικά διακαιώματα -από τον ενιαίο τρόπο που κατοχυρώνονταν στα πτυχία- σε μεταπτυχιακά, πιστοποιητικά ή και σεμινάρια. Όλα αυτά τα βλέπουμε και στη σχολή μας, με τα τεράστια έξοδα που απαιτούνται για τη διεκπεραίωση των σπουδών μας, τις ελλείψεις σε υποδομές και προσωπικό, αλλά και με ένα πρόγραμμα σπουδών που κάνει την καθημερινότητά μας μέσα στη σχολή ασφυκτική και δε μας εξασφαλίζει μακροπρόθεσμα ούτε τα επαγγελματικά μας δικαιώματα, αλλά ούτε και τη συνολική εποπτεία επί του γνωστικού μας αντικειμένου, ρίχνοντάς μας στο βούρκο της εργασιακής περιπλάνησης και εκμετάλλευσης, που ήδη έχουν φτιάξει για εμάς. Ενόψει, μάλιστα, και του νέου νομοσχεδίου για την εκπαίδευση, που έχει στα σκαριά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όλη αυτή η κατάσταση της υποβάθμισης θα ενταθεί. Όλα αυτά οδηγούν και στην απομαζικοποίηση των γενικών συνελεύσεων και των συλλογικών μας διαδικασιών.

9 Μαΐου 2017

Ρίξε Χ στην αποχή!


"Αν οι εκλογές άλλαζαν τον κόσμο, θα ήταν παράνομες", είχε πει κάποτε η Έμμα Γκόλντμαν. Αυτό, αν μη τι άλλο, είναι ένα πραγματικό γεγονός που ωστόσο επιδέχεται διαφορετικές ερμηνείες. Δεν είναι ότι διαφωνούμε με αυτή τη ρήση, αλλά έχει σημασία πως ερμηνεύεται από διάφορες σκοπιές. Όντως οι εκλογές από μόνες τους δεν μπορούν να αλλάξουν κάτι. Όντως οι εκλογές είναι μια διαδικασία ακίνδυνη για το σύστημα. Και ακριβώς πάνω στη βάση της έχει χτιστεί ένα επικοδόμημα υπέρ της αποχής από οποιαδήποτε εκλογική διαδικασία, που όμως διστρεβλώνει εντελώς το πραγματικό νόημά της και τονίζοντας ουσιαστικά την αίσθηση ότι είμαστε αδύναμες/οι μπροστά σε ένα σύστημα που διαλύει τις ζωές μας.

Το "απολιτίκ"ρεύμα κυριαρχεί σε μεγάλο βαθμό στη σχολή μας -αλλά και στην κοινωνία ολόκληρη- τα τελευταία χρόνια. Σαφώς έχει καλλιεργηθεί από μια διάχυτη απογοήτευση που επικρατεί και έχει καταλήξει να απαξιώνει οτιδήποτε φέρει πολιτικό πρόσημο. Πρόκειται για μια στάση ζωής που ενισχύεται από το ίδιο το σύστημα και τον ατομικό δρόμο που το ίδιο προωθεί ως το μέσο για την κοινωνική ανέλιξη και έχει ενσωματωθεί ακόμη και από τις ίδιες τις καθεστωτικές δυνάμεις. Μία τέτοια λογική, που απαξιώνει τη συμμετοχή σε κάθε τι συλλογικό, το μόνο που καταφέρνει είναι να συναινεί στην ίδια την πολιτική που επιβάλλει την καταστροφή των ζωών μας. Ακόμη και η επιλογή του «να μην ψηφίσω τίποτα και κανέναν», «να το ρίξω λευκό ή άκυρο», «να απέχω επειδή όλοι είναι σκατά», είναι από μόνη της μία πολιτική τοποθέτηση και ισοδυναμεί με την απάθεια και την παθητική αποδοχή της υπάρχουσας κατάστασης.

Υπάρχει βέβαια και μια ακόμη επιχειρηματολογία που αφ' ενός στηρίζεται εξ' ολοκλήρου στην πρώτη πρόταση και εφ' ετέρου καλεί σε αποχή από τις φοιτητικές εκλογές πηγαίνοντας κόντρα στη λογική της ανάθεσης και της αντιπροσώπευσης. Σαφώς, αυτό το σκεπτικό έχει  διαφορετική αφετηρία και μπορούμε εν μέρει να το κατανοήσουμε, ωστόσο δε συγκροτεί σαφή πολιτική τοποθέτηση και μάλλον καταλήγει να έχει το ίδιο αποτέλεσμα με την παραπάνω περίπτωση. Ως ΕΑΑΚ πιστεύουμε ότι είναι αναγκαία η παρέμβαση σε όλες της πολιτικές μάχες ειδικά σε αυτή την περίοδο που δεν υπάρχει η πολυτέλεια  να «διαλέγουμε» μάχες και να απέχουμε επιλεκτικά. Ναι, τα αντιπροσωπευτικά όργανα δεν είναι ο τρόπος μέσα από τον οποίο θέλουμε να εκφράζεται το κίνημα, αλλά οι γενικές μας συνελεύσεις. Ωστόσο οφείλουμε να κρίνουμε κατάλληλα και να εκμεταλλευόμαστε τα εργαλεία που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και να μην τα παραχωρούμε στα χέρια των καθεστωτικών δυνάμεων. Όλα αυτά προφανώς υπό το κριτήριο ότι η συμμετοχή στα όργανα αυτά δε θα δρα αντιπαραθετικά προς το κίνημα και δε θα το υποκαθιστά.

Χαρακτηριστικά είναι τα άπειρα παραδείγματα, όπου η μη ύπαρξη μιας άλλης φωνής, έστω και στην κάλπη, έχει κάνει διάφορες σχολές «κάστρα» των μπράβων της ΔΑΠ, της μαφίας και των «στημένων» πολιτικών παιχνιδιών, όπου ο σύλλογος δε συνεδριάζει ούτε για πλάκα και η κατάσταση πλέον φαντάζει ανεπανόρθωτη και ασφυκτική για κάθε αγωνιστή, για καθέναν και καθεμία από μας που τολμά να σηκώσει κεφάλι. Και αν για κάποιες ή κάποιους, μια τέτοια κατάσταση μοιάζει μακρινή από τη δική μας σχολή, τα δεδομένα το μόνο σίγουρο είναι ότι μπορούν να αλλάξουν αν δεν τα επηρεάζουμε εμείς οι ίδιοι. Εν τέλει, μια τέτοια λογική, όσο και αν θέλει να σπάει την κανονικότητα και να υπερασπίζεται τη συλλογικότητα, καταλήγει πράξη που δεν αποτυπώνει τίποτα το συλλογικό, ίσα ίσα που παραγνωρίζει την ανάγκη για συλλογική ανατρεπτική έκφραση. Ειδικά όταν επιχειρείται η απαξίωση των φοιτητικών συλλόγων και των συλλογικών διαδικασιών και ποινικοποιείται ακόμη η ίδια η συνδικαλιστική δράση, η αποχή τροφοδοτεί και δυναμώνει αυτές τις επιδιώξεις από πλευράς Κυβέρνησης και Υπουργείου. Αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε εν τέλει, είναι ότι κανένα πρόβλημα δεν έχουν με την αδιαφορία και την απαξίωση γενικά της πολιτικής. Αυτό που τους πονά είναι η ενεργή παρέμβαση στα κοινωνικά γεγονότα και αν θέλουμε να εκφράζουμε μια κίνηση που κινείται αντίρροπα στην κίνηση του συστήματος, αυτό θα το κάνουμε όχι με την αποχή μας, αλλά με τη συνειδητή και κριτική συμμετοχή μας στις συλλογικές διαδικασίες του συλλόγου μας. Δεν πρέπει να αφήσουμε κανένα εργαλείο στα χέρια του συστήματος και τις δυνάμεις που το εκπροσωπούν και μέσα στα πανεπιστήμια, άρα ούτε και τις εκλογές!

να ζωντανέψουμε όλες τις συλλογικές μας διαδικασίες
να μην αποδεχτούμε την ήττα

δε θα ορίζει κανείς 
τα πράγματα για εμάς, 
ούτε στις εκλογές ούτε πουθενά!

Ανοιχτή συζήτηση // Πέμπτη 11/5 στις 14:30


Τις πιο όμορφες πόλεις δεν τις σχεδιάσαμε ακόμη!


Στις 24 Μάη παίρνουμε θέση!


Πάρε την κατάσταση στα χέρια σου!



5 Μαΐου 2017

ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΑΖΑΚΙ ΚΑΝΕΝΟΣ!


Κοινή ανακοίνωση κινηματογραφικών ομάδων, σχημάτων, αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων κ.α.

Πρόσφατα υπέπεσε στην αντίληψή μας η διοργάνωση ενός πάρτυ στα πανεπιστήμια. Το Univershitty mothafucking party (5/5) γίνεται από το Univershitty, μία ομάδα η οποία αυτοπαρουσιάζεται ως φοιτητική οργάνωση που έχει ως αποκλειστικό στόχο την διοργάνωση event και φοιτητικών πάρτυ.


Διαβάζοντας την περιγραφή και βλέποντας την αφίσα της εκδήλωσης, μας δημιουργήθηκαν οι εξής προβληματισμοί:

Για ποιο σκοπό γίνεται και που θα καταλήξουν τα έσοδά του; Αρκεί ο φιλανθρωπικός χαρακτήρας και η διάθεση “μέρους των εσόδων” σε Μη Κυβερνητική Οργάνωση;
Με πρόσχημα την διασκέδαση είναι ξεκάθαρο ότι αποσκοπεί στο κέρδος. Άμεσο κέρδος των ίδιων που διοργανώνουν το πάρτυ αλλά και έμμεσο κέρδος των χορηγών. Παράλληλα, χρησιμοποιούν το φιλανθρωπικό χαρακτήρα ως ηθική κάλυψη. 

Έχουν θέση στον πανεπιστημιακό χώρο εκδηλώσεις που αποσκοπούν στο ατομικό κέρδος των διοργανωτών αλλά και των χορηγών τους;
Το πανεπιστήμιο δεν είναι επιχείρηση και δεν μπορεί να εξυπηρετεί τα συμφέροντα εταιριών και επιχειρήσεων. Τα έσοδα τέτοιων εκδηλώσεων πρέπει να χρησιμοποιούνται για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών των ομάδων και συλλογικοτήτων που τις διοργανώνουν.
Δεχόμαστε η διασκέδαση μας να αποκτήσει τον σεξιστικό χαρακτήρα που προωθείται από τη συγκεκριμένη διοργάνωση;
Το προμοτάρισμα, τα «παιχνίδια» και η αφίσα, γενικότερα ολόκληρη η γλώσσα και η αισθητική που προωθείται από το συγκεκριμένο πάρτυ αναπαράγει σεξιστικά πρότυπα. Ας μη ”λικνίσουμε το κορμί μας για πέντε δωρεάν ποτά”!
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι παρόμοιο, ωστόσο είναι η πιο εξόφθαλμη. Θέλουμε ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό και προσβάσιμο για όλους και όλες, μακριά από εμπορικά συμφέροντα. Υπερασπιζόμαστε τους χώρους που ζούμε, δρούμε και σπουδάζουμε και εναντιωνόμαστε στην ανήθικη εκμετάλλευσή τους.


ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΑΠΘ ΚΑΙ ΠΑΜΑΚ, ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ (Θ.Ο.Φ. Θεατρική Ομάδα Φυσικού, Θεατρική Ομάδα Ιστορίας-Αρχαιολογίας, ΠΕΡΑ ΔΩΘΕ, ΜΩΒ ΑΜΟΚ, QUEERΔΙΣΤΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ, ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΙΚΟΙ), Ε.Α.Α.Κ Θεσσαλονίκης, ΚΑΜΑΡΑΚΙ ΧΗΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ, ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΝΟΜΙΚΗ, ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΙΑΤΡΙΚΗΣ, ΣΦΝ ΣΤΕΚΙ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΝΟΜΙΚΗΣ, ΚΑΜΑΡΑΚΙ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ, ΚΑΜΑΡΑΚΙ ΑΓΡΟΝΟΜΩΝ-ΤΟΠΟΓΡΑΦΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ, ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΑΡ.ΕΝ. σχήματα Θεσσαλονίκης

3 Μαΐου 2017

Κυριακάτικη ΑΠΕΡΓΙΑ

Για να μη ζησουμε σα σκλάβοι!
Ειδικά τη στιγμή που η κυβέρνηση Συριζα-Ανελ ετοιμάζεται για τη νέα συμφωνία που περιλαμβάνει νέα επέλαση στην κυριακάτικη αργία με τις Κυριακές [τις οποιες τα μαγαζιά θα είναι ανοιχτά] να γίνονται πάνω από 30 το χρόνο, δε γινεται να μείνουμε με τα χέρια σταυρωμένα.
Η εποχή αναδεικνύει τις δυνατότητες να δουλεύουμε όλες και όλοι με αξιοπρεπείς απολαβές και λιγότερες ώρες. Ο καπιταλισμός τις δυνατότητες αυτές τις συντρίβει. Να μη το επιτρέψουμε!


2 Μαΐου 2017

EAAK – Από τα μετεφηβικά ξεσπάσματα, στην ενηλικίωση

αναδημοσίευση από: πριν
του Κώστα Ευθυμίου
Όλα σχεδόν τα άρθρα εξωστρεφούς παρέμβασης και τα ντοκουμέντα των δυνάμεων του κινήματος, ξεκινούν με την παραδοχή της κρίσης του καπιταλισμού και της μνημονιακής λαίλαπας. Ορθώς, γιατί η ανάλυση της περιόδου και του αντιπάλου ήταν, είναι και θα είναι το κύριο μέλημα της επαναστατικής, αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, στην προσπάθεια σκιαγράφησης μάχιμου σχεδίου. Πολλές φορές όμως, αδυνατούμε να δούμε ότι η κρίση του σύγχρονου καπιταλισμού έχει γεννήσει σε εγχώριο –αλλά και σε διεθνές– επίπεδο, μια δομική κρίση και στην Αριστερά. Κρίση που διαμορφώνεται και διογκώνεται πάνω στην ουσιαστική αδυναμία της Αριστεράς να δώσει απάντηση στα στρατηγικά ερωτήματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Ερωτήματα βαθιά ταξικά, που δεν μπορούν να απαντηθούν από τον ένα ή τον άλλο ελιγμό, αλλά θέλουν εφ’ όλης της ύλης απάντηση πάνω στο πώς και γιατί μπορούν να πάνε τα πράγματα αλλιώς.
Η αδυναμία απάντησης αυτών των ερωτημάτων έχει σφυρηλατήσει, οριακά στο σύνολο της, την Αριστερά της κρίσης. Η αποφυγή σύνδεσης της τακτικής με τη στρατηγική που γεννάει τακτικισμούς, τα σχέδια «εύκολων λύσεων» και «μεγάλων κόλπων», η εναπόθεση ευθυνών στον «λαό που δεν έχει βγάλει τα συμπεράσματα του», η αέναη αφηρημένη επίκληση στην επανάσταση χωρίς μάχιμο σχέδιο, τα τεχνοκρατικά σχέδια επί χάρτου που καμία σχέση δεν έχουν με την Αριστερά, ενώ μπορεί φαινομενικά να φαντάζουν εκ διαμέτρου διαφορετικά σχέδια, είναι οι άλλες όψεις του ίδιου νομίσματος. Του νομίσματος της αμηχανίας και της μιζέριας. Αμηχανία που προκύπτει από τη μη κατανόηση της κρισιμότητας της σημερινής περιόδου, και μιζέρια από τη μη κατανόηση των εκρηκτικών δυνατοτήτων που αυτή γεννά.

1 Μαΐου 2017

Δίδακτρα στις σπουδές;;; Δε θα το επιτρέψουμε!

 <<… πιστεύω ότι ο δήμος πρέπει να παρέμβει για να καθιερωθεί στα πανεπιστήμια ένα τέλος εγγραφής. Μπορεί να είναι της τάξης 300- 400 ευρώ το χρόνο….>>, Γ. Μπουτάρης , δήμαρχος Θεσσαλονίκης,10/04/2017
<<….Με ετήσιο Τέλος Εγγραφής 400 (200 κάθε εξάμηνο) Ευρώ το Πανεπιστήμιο Κρήτης θα είχε ίδια ετήσια έσοδα 8 εκατομμύρια Ευρώ, δηλαδή διπλάσιο ποσό από την κρατική ετήσια επιχορήγηση….>>, Α. Γραβάνης, καθηγητής πανεπιστημίου Κρήτης, 24/04/2017

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε ακούσει παρόμοιες δηλώσεις. Θα τους επιτρέψουμε να μιλάνε για δίδακτρα στη «δημόσια και δωρεάν» εκπαίδευση? Ως εδώ. Καμία σκέψη για δίδακτρα!

Είναι γεγονός πως αυτή η συνολικότερη επίθεση που δεχόμαστε από πλευράς κεφαλαίου, έχοντας ως εκφραστή την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ χτυπά ακόμη και το ίδιο το πανεπιστήμιο, έχοντας ως μοχλό αυτή τη φορά την κρατική υποχρηματοδότηση. Φυσικά με αφορμή αυτή την υποχρηματοδότηση, βλέπουμε το πανεπιστήμιο να προσπαθεί να επιβιώσει μέσω της αυτοχρηματοδότησης και της επιχειρηματικοποίησης του (σύνδεση του πανεπιστημίου με εταιρίες, εργολαβίες που ελέγχουν την έρευνα και την λειτουργία του) αλλά και μέσω της μετακύλισης του κόστους σπουδών στις πλάτες των φοιτητών αμφισβητώντας πια το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και εντείνοντας όλο και περισσότερο τους ταξικούς φραγμούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού είναι η επιβολή διδάκτρων σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο δημιουργώντας έτσι το πανεπιστήμιο των λίγων και εκλεκτών. 

Καλωσορίσατε στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο


επιχειρηματικό πανεπιστήμιο σημαίνει:
/παιδεία των ταξικών φραγμών, για λίγους και εκλεκτούς, δηλαδή αυτούς που έχουν να πληρώσουν από το σχολείο ως την τριτοβάθμια_μετακύλιση κόστους φοίτησης στις πλάτες των φοιτητ(ρι)ών
/γνώση, έρευνα στραμμένες στις ανάγκες του κεφαλαίου_κατακερματισμός γνωστικών αντικειμένων με αντίστοιχη προσαρμογή των προγραμμάτων σπουδών_καμία συνολική εποπτεία και δυνατότητα κριτικής, συλλογικής διεκδίκησης κ.ο.κ. πάνω στο αντικείμενό μας
/εισβολή του ιδιωτικού παράγοντα, με τη δικαιολογία της υποχρηματοδότησης, σε βασικές πτυχές της λειτουργίας του πανεπιστημίου (από τη φοιτητική μέριμνα και την έρευνα, μέχρι τη χρηματοδότηση ολόκληρων ιδρυμάτων κλπ)
/λειτουργία των ιδρυμάτων με ανταποδοτικούς όρους_συγχωνεύσεις μη “παραγωγικών” τμημάτων, χρηματοδότηση “παραγωγικών” κλπ 
(το πανεπιστήμιο παράγει προϊόν μέσω της έρευνας, καθώς και νέο εργατικό δυναμικό. Όσο πιο κερδοφόρα είναι η έρευνα -ασχέτως αν είναι κοινωνικά αναγκαία- και όσο πιο προσαρμοσμένο στις ανάγκες της αγοράς το μελλοντικό εργατικό δυναμικό, τόσο πιο παραγωγικό θεωρείται ένα ίδρυμα)
/πολυδιάσπαση εργατικού δυναμικού, κατανομή του με βάση τις ανάγκες της αγοράς
/απλήρωτη εργασία φοιτητών με πρακτικές, παραγωγή έργου που θα αξιοποιηθεί από επιχειρήσεις_συνεχής εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών
...ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΚΟΜΗ...

Πάρτυ οικονομικής ενίσχυσης του σχήματος


Με καμιά κυβέρνηση δεν ξεπερνιέται η κρίση...


*φωτογραφία από τις γυναικείες διαδηλώσεις ενάντια στον Τραμπ στην Αμερική το Γενάρη του 2017