1 Νοεμβρίου 2012

Στον καθε κύριο Μαρτινίδη



Πριν λίγες μέρες, η Καθημερινή φιλοξένησε στις στήλες της το παρακάτω άρθρο, του καθηγητή στο τμήμα Αρχιτεκτόνων ΑΠΘ, Π. Μαρτινιδη, "συριζαυγιτες..με αλλοθι"
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί την απάντηση μας..

Στον κάθε κύριο Μαρτινίδη

Αναρωτιόμαστε με βαθύτατη ειλικρίνεια για τις τάσεις που ωθούν την ντόπια διανόηση  να συμπεριφέρεται σαν ένα βαρετό εκκρεμές. Ένα εκκρεμές που πότε θα περιφέρει την ύπαρξή του στον κόσμο των σκιών του αφηρημένου και της θεωρητικολογίας και πότε θα επελαύνει ως άλλος μικρός Ναπολέοντας ολοταχώς προς τα νέα Βατερλό του συγκεκριμένου. Στο εν λόγω άρθρο, αφήνοντας πίσω σας τον κόσμο των σκιών, των κοινωνικά ακρωτηριασμένων διαλέξεων, επιλέγετε να ασχοληθείτε με την πραγματική ιστορία του κόσμου. Μιλάτε για το μέλλον της νεολαίας και την προοπτική τοπικών κοινωνιών, έτσι όπως αυτά διαγράφονται από την πολιτική που εφαρμόζουν σε πλήρη σύμπνοια η κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ελληνική αστική τάξη.

Με τέσσερις σύντομες παραγράφους ο κοινωνικός Αρμαγεδδόνας, που μαστίζει την ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια, περιγράφεται με κυνισμό ως γεγονός αναπότρεπτο, αλλά και απόλυτα δικαιολογημένο. Η ιδιωματική φράση του Στρος Καν «Grèce est dans la merde» δεν επιβεβαιώνεται από τους υπερχειλισμένους κάδους του Αριστοτελείου, όπως θέλετε να πιστεύετε. Επιβεβαιώνεται όμως από ένα Πανεπιστήμιο υπό κατάρρευση, που συντηρεί μαφιόζους και εργολάβους, που αρνείται να παρέχει αξιοπρεπή μισθό και συνθήκες εργασίας στους εργαζομένους του, που καλείται να αναδείξει τα όργανα διοίκησής του με αδιαφανείς διαδικασίες επιστολικών ψήφων, που παρέχει στους αποφοίτους του «ακριβά» εισιτήρια για το εξωτερικό και την ντόπια ανεργία. Τα τρικ της αστικής σκέψης, που χρησιμοποιούνται στο άρθρο για να αντιστρέψουν την εικόνα της πραγματικότητας, αναδύουν τελικά την αλλοτριωμένη συνείδησης ενός αλλοτριωμένου κόσμου.


Περί σκουπιδιών…
Θα ήταν σίγουρα ενδιαφέρουσα η αντίδραση ενός από τους αγωνιζόμενους εργολαβικούς υπαλλήλους του ΑΠΘ απέναντι στο δημοσιευθέν κείμενό σας ή ακόμα καλύτερα στην προσπάθειά σας συγκομιδής των σκουπιδιών από τους χώρους της σχολής. Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι οποιαδήποτε απόπειρα καθαρισμού των χώρων -έμμισθη ή εθελοντική-, στο βαθμό που υλοποιείται χωρίς τη συγκατάθεση των απεργών, λειτουργεί ενάντια του αγώνα τους και επί της ουσίας τον υποσκάπτει. Παίρνει, λοιπόν, ο αυτόκλητος καθαριστής το μέρος της εργοδοσίας, ηθελημένα ή άθελα του, χωρίς αυτό να έχει αλήθεια κάποια ιδιαίτερη σημασία... Η εποχή των προθέσεων τελείωσε, ο λόγος και η πράξη είναι αυτά που μετράνε.

Αν, κύριε Μαρτινίδη, δηλώνετε αλληλέγγυος του αγώνα που διεξάγεται, αλλά παρόλ’ αυτά θίγεται η αισθητική σας από το θέαμα του “απέραντου σκουπιδότοπου”, μπορείτε να φανείτε χρήσιμος προτείνοντας στους εργαζομένους έναν διαφορετικό, κυρίως όμως αποτελεσματικό τρόπο διεκδίκησης των αιτημάτων τους για μια ζωή με αξιοπρέπεια. Η αλήθεια είναι, όμως, πως δεν περιμένουμε να ακούσουμε κάτι που να συναγωνίζεται έστω τον αφηρημένο, αντιφατικό και σίγουρα αναποτελεσματικό  ανθρωπισμό που έθεσε ο Διαφωτισμός και η γαλλική επανάσταση (μάλλον το ευφυολόγημα των θυμάτων τις γκιλοτίνας με το ψωμί και το παντεσπάνι σας αντιπροσωπεύει καλύτερα).

Η απαξίωση από πλευράς σας, κύριε Μαρτινίδη, των κατοίκων της Ευκαρπίας, καθώς προβάλλετε ως ανεξήγητη την αντίρρηση περιφερειακών δήμων σε κάθε σχετική κατασκευή (χωματερής) στην περιοχή τους, δείχνει ότι η καταδίκη μιας ολόκληρης περιοχής σε σκουπιδότοπο φαίνεται να ξεπερνά εύκολα τις ανησυχίες σας, όταν αυτή ξεφεύγει από το επίπεδο του σχεδιαστηρίου ή της διάλεξής σας και γίνεται πραγματικότητα. Γιατί, την ίδια στιγμή που τα σκουπίδια στη Σχολή εμποδίζουν τους φοιτητές να συζητούν για τον χώρο της πόλης και να σχεδιάζουν οικήματα και οικισμούς, οι κάτοικοι της Ευκαρπίας διεκδικούν δικαίωμα στις τελευταίες ανάσες καθαρού αέρα που έχουν ξεφύγει από το εργοστάσιο ΤΙΤΑΝ που στέκει λίγο πιο δίπλα. Απολαύστε, λοιπόν, τα βιβλία σας και τη μπαρόκ μουσική στο σαλόνι σας -που σίγουρα δεν βλέπει σε χωματερή- και αφήστε εμάς τους υπόλοιπους, κάποιοι ιδιωματικά, κάποιοι κυριολεκτικά, σίγουρα πάντως να κυλιστούμε στο βούρκο.

Περί ικανοτήτων...

Οι ικανοί, λέτε, κάπου θα βρουν να βιοποριστούν και να διοχετεύσουν την αγάπη τους για τη γνώση. Μα οι πολλά υποσχόμενοι κατά τους δασκάλους και οι καλοί που δεν χάνονται κατά τους γονείς, σαν να μαζεύονται πολλοί, όπως πολλά μαζεύονται τα τσαλαπατημένα όνειρα. Μήπως δεν ήταν ικανός, ο διαβασμένος σπουδαστής της φιλοσοφικής, της ιστορίας, της κοινωνιολογίας, που το αντικείμενο του ξεγράφεται ολοταχώς; Μα στην αρένα της “ικανότητας” που μας ρίχνετε, εμείς δεν δεχόμαστε πως ο πιο ικανός δάσκαλος είναι εκείνος που κλείνει τα μάτια στο αδιέξοδο μέλλον των περισσότερων σπουδαστών του και ο πιο ικανός φοιτητής είναι αυτός που φουσκώνει το πορτφόλιο του, αδιαφορώντας για ένα σύμπαν που διαλύεται γύρω του και που διαγράφει, την μια μετά την άλλη, οποιαδήποτε αξία έθεσε ποτέ η ανθρωπότητα. Δεν δεχόμαστε ένα πανεπιστήμιο κατ’ εικόνα και ομοίωση της επιχείρησης, ένα πανεπιστήμιο που καλλιεργεί τον ατομικό δρόμο και τον ανταγωνισμό, ένα πανεπιστήμιο που θυσιάζει τον κοινωνικό ρόλο στο βωμό των αναγκών της αγοράς. Όταν σε αυτό το πανεπιστήμιο θα διδάσκεται το μάθημα για τα ιερά και τα όσια του καπιταλισμού, εμείς θα χαζεύουμε τον ήλιο έξω απ' το παράθυρο.

Όμως εσείς απέναντι σε όλους αυτούς που δεν εγκαταλείπουν  την προσπάθεια,  που θέλουν να ζήσουν με οδηγό τις ανάγκες και τα όνειρά τους, που τα θέλουν όλα για όλους, έρχεστε να παρατηρήσετε μια αξιολόγηση γραμμένη με γιώτα σε μια αφίσα. Αξιολόγιση λοιπόν. Από το αξιολογίζω. Αυτό έχετε να πείτε. Την ίδια στιγμή, δεν παρατηρείτε, μάλλον σας διαφεύγει, το προφανές ενδεχόμενο μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς να βρεθεί στα αζήτητα της ιστορίας. Αντίθετα περιορίζεστε σε διατυπώσεις «επιστημονικά» ουδέτερες: «μειώνεται η πιθανότητα να πάρουν δίπλωμα ώστε να χρηματίζονται ως επιστήμονες».

Περί ταύτισης των άκρων…

Όσον αφορά στη θεωρία της σύγκλισης των άκρων -την οποία μάλιστα συχνά φιλοξενεί στις στήλες της η Καθημερινή- και τους ευφάνταστους νεολογισμούς σας περί συριζαυγιτών (και ας ξεκαθαρίσουμε εδώ πως η ΕΑΑΚ δεν ασπάζεται τις διαχειριστικές λογικές που προβάλλει η αριστερά του Σύριζα, αλλά αποτελεί κομμάτι της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στα πανεπιστήμια), θ’ αναρωτιόταν κανείς μήπως το αφηρημένο φιλοσοφικό σχήμα της μη διαφοράς ανάμεσα σε δύο ακραίους πόλους είναι ο μόνος τρόπος να χάσουν την σημασία τους οι ξεκάθαρες διαφορές μεταξύ των αξιών που φέρουν, στην προκειμένη περίπτωση ο νεοφασισμός και η επαναστατική αριστερά. Σε μια λογική, λοιπόν, μιμητισμού που πυροδοτεί την επαναληψιμότητά της πέρα από λογικά όρια, η βία καταφέρνει, σαν ένας γιγάντιος εξομοιωτής, να αφαιρεί τις διαφορές ανάμεσα στα δύο άκρα και να τα ενώνει με τα δεσμά της. Η θανάσιμη έχθρα λειτουργεί μάλλον σαν εχέγγυο συγγένειας, ομοιότητας, εν τέλει ταύτισης, η σαγήνη της αδελφότητας συνδέει θανάσιμους εχθρούς, όπως Κάιν και Άβελ ή Πολυνείκης και Ετεοκλής.

Θέλετε, λοιπόν, να μας θεωρείτε άκρα; Είμαστε, αφού παλεύουμε για δημοκρατία, ειρήνη και διεθνισμό, ενώ οι φασίστες για δικτατορία, πόλεμο και εθνικισμό. Απέναντι στην βίαιη κατάργηση των αυτονόητων, τα οποία ο δικός σας παραλογισμός κατηγορεί ως ανόητα, ασκούμε την συλλογική αντί-βία του κινήματος κι εκείνη δεν χρειάζεται κανένα άλλοθι. Και να, ανάμεσα στους λυσσαλέους αντιπάλους στέκεστε εσείς, ο “ουδέτερος” πόλος, αυτός που μπορεί και αποδομεί και τους δύο, αυτός που ξεφεύγει από τον κύκλο της μιμητικής βίας, ο δυτικός αστός, ο δάσκαλος συγγραφέας και αρχιτέκτονας. Ο ορθογράφος μέσα στη γενικευμένη ανορθογραφία. Και ταυτόχρονα αυτός που ενοχοποιεί τον μοναδικό ιστορικό αντίπαλο του φασισμού. Και αν υποθέσουμε ότι η εξουσία ανέχεται τον διανοούμενο μόνο στο βαθμό που ο λόγος και το έργο του εξυπηρετεί της ανάγκες της και αναπαράγει τους όρους της ύπαρξης της, τότε με τη δική σας περίπτωση μπορεί να κοιμάται ήσυχη τα βράδια.

Αν, λοιπόν, ψάχνετε μαφιόζους και φασίστες, κύριε Μαρτινίδη, θα πρέπει να τους αναζητήσετε αλλού. Στους σεκιούριτι που φυλάν τις Θερμοπύλες των ιδιωτικών πανεπιστημίων που τόσο αγαπάτε, στην σωματώδη προσωπική φρουρά των υπουργών και των πρυτάνεων που εφαρμόζουν την πολιτική που υποστηρίζετε με τη στάση σας, σ’ εκείνους που διώχνουν τους μετανάστες, τους απείθαρχους, τους ετερόδοξους, τους απεργούς. Να τους αναζητήσετε ανάμεσα σ’ εκείνους που παρουσιάζονται σαν σωτήρες σε ένα λαό, που όπως κι εσείς, παρουσιάζουν ως απαίδευτο, τεμπέλη και διεφθαρμένο. Ζήστε, λοιπόν, σε έναν κόσμο όπου η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου, σε έναν κόσμο που στο βωμό της ατομικής ελευθερίας (και όχι της προσωπικής, καθώς το πρόσωπο γεννιέται από τα σπλάχνα της συλλογικότητας, όπως μας δίδαξε κάποτε ένας δάσκαλος διόλου τενεκές) καίγεται κάθε ελπίδα συλλογικότητας, δημιουργικότητας κι ελευθερίας.

Κάντε μας, λοιπόν, τη χάρη και φύγετε από τώρα στο εξωτερικό, σε ένα από τα αξιοπρεπή πανεπιστήμια με τα καθαρά και υγιή περιβάλλοντα, με τους ικανούς δασκάλους και τους ικανούς φοιτητές, και τους ακόμα ικανότερους εργαζόμενους-καθαριστές. Μπορείτε να κάνετε μια καινούρια αρχή στο Χάρβαρντ, όπου ο ΓΑΠ διδάσκει «διαχείριση κρίσεων». Έχετε όμως τις επιφυλάξεις σας για την εκπλήρωση του μικροαστικού ονείρου σας, γιατί η ρετσινιά του «μπαταξή-Έλληνα» φαίνεται να είναι ανεξίτηλη... Έχετε τις επιφυλάξεις σας, γιατί το τραγούδι της νεολαίας για παιδεία, εργασία, ελευθερία και αξιοπρέπεια που συνθέτουμε στα νεολαιίστικα κινήματα του Ευρωπαϊκού Νότου, στη Χιλή, στον Καναδά, κάποια στιγμή θα φτάσει και στα αυτιά των αναπτυγμένων δυτικών κέντρων και τότε μπορεί και οι φοιτητές εκεί, με λόγιο ύφος και με σεβασμό στη χρήση της γλώσσας να σας απαντήσουν με κάτι από το μακρινό παρελθόν σας…

Κήριε καθιγυτά, γαμειέσται… (σύνθημα του Μάη του ’68)


ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ Ε Α Α Κ

14 σχόλια:

  1. Κλασσικό κείμενο ΕΑΑΚ. Το κακό είναι οτι οι μισοί από εσάς καταλήγουν εξωτερικό για MSc, March πες το οπως θελεις. Εκεί, αλλάζετε. Μιλώ εκ πείρας.

    Από περιεχόμενο το κείμενο είναι το 0.

    Και αμφιβάλλω, γνωρίζοντας προσωπικά τον Μαρτινίδη, ότι θα θορυβηθεί.

    Τέλος μια παράκληση στους τώρινούς φοιτητές του τμήματος. Το γεγονός ότι κλείνουν τη σχολή με 90 άτομα στις συνελέυσεις και αποφασίζουν για εσάς, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην αδιαφορία σας.

    Πάτε στη συνέλευση, αντέξτε τη ψυχοφθόρα διαδικάσια και κατέβαστε ιδέες για το πανεπιστημιο όπως εσείς το θέλετε. Μην ξεχνάτε ότι και στην ελλάδα πληρώνετε δίδακτρα, έμμεσα.



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ποιος γραφει ακομα ετσι
    "κόσμο των σκιών του αφηρημένου και της θεωρητικολογίας και πότε θα επελαύνει ως άλλος μικρός Ναπολέοντας ολοταχώς προς τα νέα Βατερλό", "Στο εν λόγω άρθρο, αφήνοντας πίσω σας τον κόσμο των σκιών, των κοινωνικά ακρωτηριασμένων διαλέξεων, επιλέγετε να ασχοληθείτε με την πραγματική ιστορία του κόσμου." , "κοινωνικός Αρμαγεδδόνας"

    Ελατε πεστε την αλήθεια.

    Ποτε βγηκε η καινουργια εκδοση του KKE - EAAK generator για τις προκυρήξεις σας?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όποιος δεν αναγνωρίζει την διαφορά μεταξύ ξύλινης και λογοτεχνικής γλώσσας παρακαλείται αντί να τρώει τον χρόνο του να γράφει σχόλια, ας χρησιμοποιήσει τον πολύτιμο χρόνο του, προσπαθώντας να καταλάβει τι εννοούμε. Ανώνυμε ένα εάν πήγαινες στις συνελεύσεις θα ήξερες τις απαντήσεις μας για αυτά τα ζητήματα και δεν θα χρειαζόταν να προσπαθείς να καταλάβεις μέσω μπλογκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. πολύ ενδιαφέροντα τα σχόλια! θα ήταν όμως ακόμα πιο ενδιαφέρον να μαθαίναμε εκτός από τους εαακίτες που καταλήγουν στο εξωτερικό με master σύμφωνα με την 'προσωπική πείρα' του ανώνυμου 1, που βρίσκονται και τι λαμογιές κάνουν όλοι αυτοί οι πασπίτες και δαπίτες για τους οποίους ηθελημένα σιωπά. Το να διασπείρει κανείς ψέματα για να δικαιολογήσει την αδράνεια του ή ακόμα χειρότερα για να δικαιολογήσει την επίθεση του στον κόσμο που αγωνίζεται και διεκδικεί, δε λέω είναι καλό άλλοθι... δυστυχώς όμως πρόκειται για άλλοθι με πολύ σύντομη ημερομηνία λήξης!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. νεολαια ανταρσυα, δεν αλλαζετε με τιποτα. ειναι ξεκαθαρο οτι δεν σας ενδιαφερει η ουσια αυτων που γραφετε αλλα η λογοτεχνικη αρτιοτητα των κειμενων. για αυτο δεν θα εχετε ποτε την παραμικρη επαφη με την πραγματικη κοινωνια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμε είσαι μεγάλος μάγκας. Τιτανοτεράστιος.
    Γιατί μόνο οι τιτανοτεράστιοι μάγκες μπορούν να κάνουν τα μούτρα του αντιπάλου κιμά με αυτό τον τρόπο. Ανώνυμα, ισοπεδωτικά και με γενικεύσεις (περιεχόμενο 0, κλασσικό κείμενο ΕΑΑΚ κλπ).
    Βέβαια δεν έχεις τίποτα να πεις για τις θεωρίες ταύτισης των άκρων (μάλλον δεν έχεις υπόψη ότι αποτέλεσε το κυρίαρχο ιδεολόγημα στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης από την οποία αναδύθηκε ο Φασισμός), για την έντυπη γλίτσα του Αλαφούζου, με μακρά παράδοση στο δωσιλογισμό από τα χρόναι της κατοχής, που δίνει βήμα σε κάθε μισανθρωπική φωνή (κι εκεί βρήκε ο προσωπικός σου γνωστός να γράψει), για την καταφανή λασπολογία και την ηθική κατάχρηση της εξουσίας του καθηγητή έναντι παιδιών 18-25 χρονών, που μπροστά στο μαύρο και καννιβαλικό μέλλον (επαγγελματικά, κοινωνικά και πολιτικά) επιλέγουν να αρθρώσουν ένα συλλογικό, εναλλακτικό λόγο, που επιβεβαιώνεται από την εργασιακή πραγματικότητα 1000 φορές παραπάνω σε σχέση με τους νηφάλιους καθωσπρεπισμούς των συνομιλήκων μου. Γιατί για την απεργία των καθαριστριών που δουλεύουν τόσους μήνες απλήρωτες από τις 5 το πρωί μέχρι τις 3 το μεσημέρι, δεν περίμενα να πεις κάτι, καταλαβαίνω ότι η θιγή του προσωπικού μικροαστισμού είναι η πιο βαριά αρτηριοσκληρωτική ασθένεια στις εποχές της κρίσης. Αυτό όμως έρχεται να αγκαλιάσει η ακροδεξιά σε περιόδους πολιτικής και οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, αν θέλεις μπορείς να το ψάξεις και ιστορικά.
    Είμαι ένας προ 10ετίας φοιτητής και πρώην μέλος της Επιτροπής Αγώνα Φοιτητών Αρχιτεκτονικής, ο οποίος δυστυχώς δεν επιβεβαιώνει τις βεβαιότητές σου και την "πείρα" σου. Χωρίς οικονομικές δυνατότητες για μετακπαίδευση στο εξωτερικό, αλλά χωρίς να παρεξηγώ και τους συμφοιτητές μου που το έκαναν. Αν η συνεχής κατάρτιση ήταν μία ελεύθερη επιλογή και όχι εξαναγκασμός από την αγορά εργασίας, πολύ λιγότεροι θα την επέλεγαν. Ως τέτοια την επικρίνω και όχι ως φαινομενολογία, όπως εσύ. Και ναι, έχω αλλάξει και σε πολλά, αλλά σίγουρα οχι σε αυτά που υπονοείς εσύ. Για παράδειγμα, ακόμη και τώρα, στα 30βάλε, διαβάζοντας το κείμενο ενός λόγιου καθηγητή και την απάντηση ενός σχήματος φοιτητών, εξακολουθώ να αναρωτιέμαι ποιος είναιο δάσκαλος και ποιος ο απαίδευτος, ποιος ο μικρός και ποιος ο μεγάλος, ποιος ο άνθρωπος και ποιος ο υπάνθρωπος.
    Έχει τύχει κι εγώ να γνωρίσω προσωπικά τον κ.Μαρτινίδη, αλλά δεν αποτελεί κριτήριο για τις θέσεις μου. Είναι κατάπτυστος.-
    Αντίθετα τα περισσότερα παιδιά του σχήματος δεν τα γνωρίζω πια. Αλλά είμαι ολόψυχα μαζί τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Με σεβάσμο σε αυτό το βήμα (blog του σχήματος) θα παραθέσω τις παρακάτω απόψεις.

    -Τα ΕΑΑΚ της αρχιτεκτονικής ήταν και είναι μια ιδιόμορφη περίπτωση γενικά σε αυτό που λέμε φοιτητικό κίνημα. Θα τα παρομοίαζα με μια ιδεολογική Κούβα σε σχέση με το υπόλοιπο πολυτεχνείο και ΑΠΘ. Υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα σχημάτων των ΕΑΑΚ σε άλλες σχολές/πόλεις που έχουν διαλεκτικότερα χαρακτηριστικά, ηπιότερους τρόπους αντίδρασης και κυρίως ευρύτερο περιθώριο διαλόγου.

    - Υπάρχουν πολλές στρεβλώσεις και μια από αυτές είναι οτι παραδοσιακά τα ΕΑΑΚ της αρχιτεκτονικής, επείδη εμφάνιζαν πρωτοπόρα κινηματικά χαρακτηριστικά, θεωρούν ότι ο κόσμος περιστρέφεται γύρω τους. Χμ.. Οχι. Ελάχιστοι ενδιαφέρονται ποιο σχήμα είναι κοντα στην ΑΡΑΣ (500 μέλη πανελλαδικα;) η ποιο σχήμα είναι κοντα στην ΑΡΑΝ κτλπ. Ελάχιστοι ενδιαφέρονται πραγματικά για την ίδια την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αν το θελεις. Στο τέλος της ημέρας (εκλογές) οι περισσότεροι ψηφίζουν Συριζα.

    - Πέρα από τις παραπάνω γενικεύσεις (ισως αφελεις για κάποιους) υπάρχουν και απλα γεγονότα που υποδηλώνουν οτι τα συγκεκριμενα ΕΑΑΚ πασχουν απο παιδικές ασθένειες. Ξεκινάμε:

    - Αντιστέκονται σε κάθε αλλαγή. Καλύτερο παράδειγμα απο το workshop που είχε γίνει με τα ξύλα, στο οποίο γέμισε η σχολή "αρχιτεκτονικη", δεν μπορω να δώσω.
    -Συμμετέχουν σπάνια σε διαδικασίες που δεν ελέγχουν πχ Group σχολων στο facebook, Forum σχολών κτλπ. Εως πριν απο κάποια χρόνια θεωρούσαν το facebook/twitter (social media γενικα) Big Brother/ συστημικο κτλπ. Ισως και να ειναι. Αλλα ο κοσμος γενικα προχωρα. (Τα ΕΑΑΚ οχι :-)
    - Στη πόρεια τους έως τώρα είναι πιθανότερο να κατεβάσουν ψήφισμα για τα παιδια στη Γάζα (σωστο) η για τον διωκόμενο ταδε , παρά πρακτικες - φρέσκιες ιδεες για το πως θα γινει η σχολη αλλα κυριως, το επιπεδο των σπουδων μας καλυτερο, περισσότερο ενημερωμενο κτλπ

    Τα ΕΑΑΚ, πρέπει να τα θεωρέιτε defacto υπερ οποιαδήποτε μορφής απεργίας η διεκδίκησης μέσω συλλογικων διαδικασιών. Αυτο που δεν κάνουν ποτέ είναι μια ρεαλιστική κριτική πχ Πως μπηκαν οι εργολαβικοι εκει ; Γιατι τοσα χρονια ειναι τα ιδια ατομα ; Γιατι αντεδρασαν τοσο στην εισαγωγη καρτας εισοδου - εξοδου απο την εργασια τους ; Μήπως καποιοι δεν μπηκαν αξιοκρατικα ; (υπάρχουν πολλα παραδείγματα)

    Αυτά.

    Α και επειδή πρεπει να βρουμε διεξόδους. Διαβάστε, παθιαστείτε με τη σχολή σας, συμμετέχετε στις συλλογικές διαδικασίες.

    Η πραγματικη δημοκρατια (sic) έχει ένα καλο. Κερδίζουν παντα οι περισσότεροι. Και είστε περισσότεροι.






    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. '..Ελάχιστοι ενδιαφέρονται ποιο σχήμα είναι κοντα στην ΑΡΑΣ (500 μέλη πανελλαδικα;)..'

      500 μελη;;; πολυ θα το ηθελαν φιλε να ειναι τοσοι. και αυτοι και η αραν και το ναρ...

      Διαγραφή
  8. το blog δεν ειναι forum συζητησεων... είναι ευχάριστο το οτι ενα κείμενο αποτελεσε αφορμη για συζητηση, αλλα θα παρακαλουσαμε τα σχολια να ειναι ΕΠΩΝΥΜΑ και να συμβαλλουν με καποιο τροπο σε ενα γονιμο διαλογο, χωρίς να αποτελουν σκιαμαχιες μεταξύ ανωνυμων αναγνωστων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σχόλασε το πάρτι …

    Καθόλου δεν ξαφνιάζομαι από τη δειλή και ανώνυμη εμπάθεια των πρώτων σχολίων, που ακροβατούν ανάμεσα στις γενικεύσεις και στην περιπτωσιολογία, αγνοούν την εργασιακή πραγματικότητα πολλών αγωνιστών της ΕΑΑΚ και τσουβαλιάζει αυτούς που έφυγαν στο εξωτερικό γιατί η ανεργία στον κλάδο απειλεί την ίδια την επιβίωση τους μέχρι την αξιοπρέπειά τους με αυτούς που είναι έτοιμοι ανα πάσα στιγμή να αμβλύνουν τη συνείδησή τους και να ξεπουλήσουν το παρελθόν τους, “κουβαλώντας τον προτζέκτορα” ως αντάλλαγμα για μια μερίδα από την πίτα. Πάντοτε υπήρχαν τέτοιου είδους πολιτικές αντιλήψεις- τις βλέπουμε παντού. Ειδικά στα δελτία των οχτώ, τις βλέπεις και πιο θεωρητικά τεκμηριωμένες.

    Είμαι και γω λοιπόν ένα πρώην μέλος της Επιτροπής Αγώνα Φοιτητών Αρχιτεκτονικής, η οποία επίσης δεν επιβεβαιώνει – μεταξύ πολλών άλλων συντρόφων- την "εκ πείρας" βεβαιότητα της επαγγελματικής σταδιοδρομίας των πρώην μελών των σχημάτων της ΕΑΑΚ που περιγράφεται πιο πάνω. Αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Αυτό που ίσως έχει σημασία είναι ότι η πλειοψηφία των αποφοίτων βρίσκεται στον ίδιο εργασιακό μεσαίωνα και ότι όλα αυτά τα οποία συζητούσαν τα 90 άτομα στις συνελεύσεις δικαιώνονται στις μέρες μας. Είναι αληθές ή όχι ότι τα μέτρα που πέρασαν (για τα οποία κλείναμε τη σχολή), τα τρώμε σήμερα στη μάπα ως μισθωτοί εργαζόμενοι, άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι με τον πιο ολοκληρωτικό τρόπο;

    Διαβάζοντας λοιπόν τα σχόλια, είναι χαρακτηριστική η καθόλου τυχαία παράκαμψη των ζητημάτων που θέτει επί της ουσίας το κείμενο. Για μένα είναι προφανές ότι ο στόχος του κειμένου είναι να προασπίσει την απεργία των καθαριστριών έναντι της χυδαίας λασπολογίας για τους «αηδιαστικούς σκουπιδότοπους» της σχολής. Να επιτεθεί στη θεωρία της ταύτισης των άκρων και στην εκφασισμένη μικροαστική ενόχληση από τις πολιτικές πρακτικές που χαλούν τη μόστρα του κάθε Μαρτινίδη, και να τους προκαλέσει. Και προκάλεσε. Και αναδείχτηκε το εξής:

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ότι τελικά θορυβήθηκαν όλοι οι Μαρτινίδηδες – μικροί ή μεγάλοι, όλοι όσοι ήθελαν να γίνουν ένας νέος Μαρτινίδης και τώρα λόγω κρίσης δεν μπορούν. Αναδείχτηκε ότι ο κάθε Μαρτινίδης που θεωρεί σήμερα ότι «ένα σωρό νεαροί μαφιόζοι έγιναν φοιτητές και, τώρα που μειώνεται η πιθανότητα να πάρουν δίπλωμα ώστε να χρηματίζονται ως επιστήμονες, προτιμούν το άμεσο χαρτζιλίκωμα από οργανωτές πανεπιστημιακών πάρτι» εκνευρίστηκε που σχόλασε το πάρτι που έκανε πάνω από τριάντα χρόνια στην ελληνική κοινωνία το προηγούμενο αστικό μπλοκ εξουσίας. Διότι αφού η Τρόικα, η Ε.Ε. και το μαύρο κυβερνητικό μέτωπο μπορεί να λειτουργεί πια χωρίς την συναίνεση του κάθε Μαρτινίδη, τότε αυτός/αυτή/αυτοί επιτίθενται στην Αριστερά και δει σε αυτήν που του χαλάει περισσότερο το όνειρο.

    Όσο αφορά το προηγούμενο σχόλιο: «Υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα σχημάτων των ΕΑΑΚ σε άλλες σχολές/πόλεις που έχουν διαλεκτικότερα χαρακτηριστικά, ηπιότερους τρόπους αντίδρασης και κυρίως ευρύτερο περιθώριο διαλόγου.» Αν εννοείς ότι υπάρχουν σχήματα με «διαλλακτικότερα» χαρακτηριστικά, να συμφωνήσω. Πράγματι υπάρχουν όπως υπάρχει και αντίστροφο. Αλλά αυτό προφανώς δεν μας βγάζει κάπου, δεδομένου ότι δεν υπάρχει κάποιο εαακίτικο διαλλακτικόμετρο που να μετράει την ορθότητα των πρακτικών τους. Αν πάλι εννοείς «διαλεκτικότερα», να αποσαφηνίσω και γω με σειρά μου ότι τα χαρακτηριστικά μιας πολιτικής οντότητας διέπονται από την αντίστοιχη κοινωνική διαλεκτική του πλαισίου αναφοράς. Όταν λοιπόν στο πλαίσιο αναφοράς (ο οποίος είναι ο κοινωνικός χώρος της σχολής) συνυπολογίσει κανείς: ότι πρώτος ο Μαρτινίδης επιτίθεται στο σχήμα (και μην παραβλέψουμε ότι οι φοιτητές και ο καθηγητής είναι ισότιμα μέρη μιας ολότητας), συνυπολογίσει όλες τις πολιτικές αιχμές που θίγει το άρθρο, συνυπολογίσει ποιο κομμάτι της κοινωνίας εκφράζει το άρθρο και ποιο κομμάτι θέλει το σχήμα να εκφράσει, λάβει ταυτόχρονα υπόψη του τον ευρύτερο κοινωνικό πόλεμο που διεξάγεται σήμερα, κ.ο.κ., θεωρώ – με τη μέθοδο της διαλεκτικής- ότι είναι φυσικό επακόλουθο να απαντήσει το σχήμα με αυτόν τον τρόπο, αν θέλει να είναι συνεπές με αυτά που εκφράζει, και καλά κάνει. Όπως έλεγε και κάποιος σύντροφος «δεν διαπραγματευόμαστε με τους βιαστές μας». Σε αυτή τη βάση, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο διαλόγου με τον κάθε Μαρτινίδη, όπως δεν υπήρχε αντίστοιχα με τους «βιαστές» του αγώνα της Κωνσταντίνας Κούνεβα (είτε αυτοί ήταν οι μπράβοι είτε ο κάθε Πρετεντέρης). Φυσικά υπάρχουν και υπήρχαν άπειρες αφορμές ώστε να οξυνθούν οι τόνοι αντιπαράθεσης. Αλλά δες ένα παράδειγμα: ακόμα και όταν υπήρχαν πολλοί λόγοι για να απαντήσει το σχήμα σε επιθέσεις (π.χ. λόγω του εμφύλιου της Αριστεράς στις σχολές), αυτά τα παιδιά επέλεξαν να οξύνουν τους τόνους σε αυτούς που αναγνωρίζουν ότι είναι ενάντια στα συμφέροντα αυτών που προασπίζονται. Αυτό είναι μια πρακτική που επιβεβαιώνει ότι «ο κόσμος περιστρέφεται γύρω τους» ; Και να συμπληρώσω επίσης (από τη συλλογική πείρα των ΕΑΑΚ) ότι δεν είναι καθόλου εκ του ασφαλούς η αντιπαράθεση με τους Μαρτινίδηδες και ενός και εκτός σχολής.

    Έτσι λοιπόν, ο καθένας και ανάλογα με τα κοινωνικοπολιτικά χαρακτηριστικά του είναι ελεύθερος να κρατήσει ότι θέλει από αυτό το κείμενο. Μπορεί να το μηδενίσει, να θορυβηθεί ή να θιχτεί από το ύφος του, να βρει πάτημα για να σχολιάσει ό,τι άσχετο πέρα από την ουσία του, κτλ. Εγώ πάντως αυτό που διαβάζω από αυτό το κείμενο είναι ότι μέσα από τις στάχτες της διάλυσης του προηγούμενου κοινωνικού συμβολαίου υπάρχει ακόμα τόλμη και αισιοδοξία που έρχεται από το μέλλον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. μπατζάκης παναγιώτης Ν. Ιωνια μαθηματικός3 Νοεμβρίου 2012 στις 5:15 μ.μ.

    Μπράβο παιδιά για το άρθρο.για να μπαίνουν και μερικοί γκαουλάιτερ στη θέση τους.μόνο λύστε μου μια απορία: αυτοί οι ανώνυμοι που σχολιάζουν τι πράγματα είναι; πληρώνονται για αυτά που γράφουν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Mπατζάκης Παναγιώτης Ν. Ιωνία Μαθηματικός3 Νοεμβρίου 2012 στις 5:20 μ.μ.

    Α ναι! είσαστε ήρωες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Cool, EAAK & non-EAAK guys ... η ζωή είναι απλή κι ωραία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή