27 Φεβρουαρίου 2017

Συλλαλητήριο // Πέμπτη 2 Μάρτη στις 6μ.μ. // άγαλμα Βενιζέλου



 Ο ΛΑΟΣ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ ΝΑ ΒΓΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ!

Οι περίφημες «διαπραγματεύσεις» για την 2η αξιολόγηση  της κυβέρνησης  με την ΕΕ και το ΔΝΤ, επιφυλάσσουν νέα σκληρά μέτρα. Κάθε «έντιμος συμβιβασμός» είναι και ένας νέος εφιάλτης για το λαό. Προετοιμάζουν νέο Μνημόνιο διαρκείας, συζητούν και σχεδιάζουν μέτρα που στοχεύουν στην απρόσκοπτη κερδοφορία του κεφαλαίου:

22 Φεβρουαρίου 2017

Πορεία Πέμπτη 23_02 // Άγαλμα Βενιζέλου // 1 μμ

Να ενώσουμε τους αγώνες! Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλα τα παιδιά, χωρίς διαχωρισμούς με βάση το φύλο και τη φυλή. Μαζικοί και μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών, δουλειά με δικαιώματα, λιγότερη δουλειά για όλες/ους! Πλήρη μορφωτικά δικαιώματα! Απέναντι στη νέα εργασιακή πραγματικότητα που έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια, αυτή της ανεργίας και της επισφάλειας και απέναντι στο νέο εργασιακό που φέρνει κυβέρνηση και ΕΕ που έρχεται να την επισφραγίσει απαντάμε με αγώνες ανατροπής!

Λίγες σκέψεις για το τέλος της εξεταστικής και την αρχή του νέου εξαμήνου...


Μία εξεταστική γεμάτη άγχος, καφέδες και χωρίς ύπνο τελείωσε!

Μία εξεταστική που για να μπορέσουμε να εκπληρώσουμε τις απαιτήσεις της σχολής αναγκαστήκαμε να πιεστούμε, να δουλέψουμε ασταμάτητα και να αφιερώσουμε όλον τον ελεύθερό μας χρόνο. Εκτός από αυτά -σα να  μη φτάναν δηλαδή-αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε υπέρογκα πόσαγια παρουσιάσεις, μακέτες κτλ.όπως για παράδειγμα μακέτες (100-150 ευρώ) οι οποίες στοιβάχτηκαν(!) η μία πάνω στην άλλη λίγες μόλις μέρες μετά την παράδοση.Και όλα αυτά τα ποσά για ακόμα μία φορά δε μας δόθηκαν δωρεάν από το τμήμα αλλά τα βάλαμε από την τσέπη μας. Από ό,τι φαίνεται, μάλλον η δωρεάν παιδεία δεν είναι και τόσο δωρεάν. Και όλα αυτά για να καταφέρουμε να τελειώσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται τη σχολή, μιας και η οικονομική κατάσταση πιέζει. Κι όσο απαιτείται από εμάς η ασταμάτητη ενασχόληση με τη σχολή, τόσο μαθαίνουμε να αποδεχόμαστε τους ασφυκτικούς ρυθμούς σπουδών και να είμαστε έτοιμοι για όλο και περισσότερο απαιτητικές συνθήκες εργασίας.

Έφτασε το νέο εξάμηνο!

Ο Παύλος Φύσσας ζει! Τσακίστε τους ναζί!


13 Φεβρουαρίου 2017

Πορεία ενάντια στα κέντρα "φιλοξενίας" // Σάββατο 18/2 στις 13:00


Ούτε κέντρα κράτησης , ούτε «ανοιχτής φιλοξενίας»

Σχεδόν ένα χρόνο μετά την έναρξη της λειτουργίας τους, έχει αποδειχτεί εκ των πραγμάτων ότι τα κέντρα «προσωρινής φιλοξενίας» των προσφύγων αποτελούν χώρους εκτοπισμού από την κοινωνία, την πόλη και τη ζωή της, ότι είναι μέρος του μηχανισμού αποκλεισμού από τα δικαιώματα, ότι, παρά τον φαινομενικά «ανοιχτό» χαρακτήρα τους, συνιστούν τελικά δομές εγκλεισμού όπου καταστέλλεται κάθε διάθεση και απόπειρα αντίστασης. Από τον πόλεμο, τη φτώχεια και τα απολυταρχικά καθεστώτα λοιπόν, στην ευρωπαϊκή "φιλοξενεία" του αποκλεισμού και εγκλεισμού.

11 Φεβρουαρίου 2017

Το γράμμα ένος αυτόχειρα 30 χρονών: Η γενιά μας θα εκδικηθεί

αναδημοσίευση από: Attack στην ανεργία και την επισφάλεια

«Η γενιά μου χάθηκε. Χωρίς δουλειά, χωρίς όνειρα. Αντιστάθηκα όσο μπορούσα. Σας λέω αντίο». Η κρίση και η κοροϊδία της κυβέρνησης έσπρωξαν τον 30χρονο Μικέλε στο Ούντινε της Ιταλίας στην αυτοκτονία. Ο Μικέλε αντιστάθηκε, δεν άντεξε όμως τον πόλεμο που καθημερινά υφίσταται η νέα γενιά, την συντριβή των ονείρων της, την ανάπηρη ζωή που της τάζουν.
Ο Μικέλε  στις 31 Ιανουαρίου με ένα σχοινί έβαλε τέλος στην αγωνία του.
Το αποχαιρετιστήριο γράμμα του Μικέλε
«Έζησα (άσχημα) για τριάντα χρόνια, κάποιος θα πει ότι είναι πολύ λίγο. Αυτός ο  κάποιος δεν είναι σε θέση να καθορίσει ποια είναι τα όρια της αντοχής, επειδή είναι υποκειμενικά και δεν είναι αντικειμενικά.
Προσπάθησα να είμαι καλός άνθρωπος, έκανα πολλά λάθη, έχω κάνει πολλές προσπάθειες, προσπάθησα να δώσω ένα νόημα και έναν σκοπό στη ζωή μου, χρησιμοποιώντας τους πόρους μου, για να μετατρέψω τις δυσκολίες σε τέχνη.
Αλλά οι ερωτήσεις δεν τελειώνουν ποτέ και εγώ αισθάνομαι μια βαριεμάρα και κούραση. Βαρέθηκα να καταβάλλω κάθε προσπάθεια και να μην έχω αποτελέσματα, βαρέθηκα να πηγαίνω σε άχρηστες συνεντεύξεις για να εργαστώ ως γραφίστας, βαρέθηκα να εκφράζω τα αισθήματά και τις επιθυμίες μου για το άλλο φύλο, που προφανώς δεν έχει την ανάγκη μου, κουράστηκα να ζηλεύω, κουράστηκα να προσπαθώ να καταλάβω τι αισθάνεται κάποιος όταν κερδίζει, να δικαιολογώ την ύπαρξή μου όταν δεν μπορώ να την καθορίζω, κουράστηκα να πρέπει να απαντώ στις προσδοκίες όλων χωρίς να έχω ικανοποιήσει ποτές τις δικές μου, βαρέθηκα να χαμογελώ μπροστά στις δυσκολίες, να προσποιούμαι ενδιαφέρον, να τρέφω όνειρα και αυταπάτες, να με κοροϊδεύουν, να με περιθωριοποιούν και να τους ακούω να μου λένε ότι η ευαισθησία αποτελεί μεγάλη ποιότητα.
Όλα είναι ψέματα…

1 Φεβρουαρίου 2017

ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΑ PUBLIC 2017

Την Παρασκευή 20.01.17 η επιχείρηση Public απέλυσε δεκάδες εργαζομένους από διάφορους εργασιακούς χώρους, όπως σε τμήματα Τεχνολογίας, Πολιτισμού, Gaming. Ταυτόχρονα, προέβη σε απολύσεις κάποιων διευθυντικών στελεχών, ενώ το κλίμα στους εργασιακούς χώρους είναι ότι επίκειται και συνέχεια. Το κοινό στοιχείο της πλειονότητας των συναδέλφων που απολύθηκαν ήταν ο χαρακτηρισμός τους ως «υψηλόμισθοι», δηλαδή εργαζόμενοι των «700 και 800 ευρώ». Πρόκειται για μια επιχείρηση, η οποία, από το 2012, προβαίνει σταθερά σε απολύσεις, μειώσεις μισθών, εντατικοποίηση -έως εξαντλήσεως- των υπαλλήλων της, αξιοποίηση δωρεάν εργασίας μέσω προγραμμάτων voucher, με αποτέλεσμα να έχει βγάλει τεράστια κέρδη από την εξευτελιστικά φθηνή εργασία των συναδέλφων μας.

Είναι φανερό ότι η εργοδοσία των Public πετάει στον δρόμο τους «δήθεν υψηλόμισθους» για να φτιάξει στρατό από φθηνή αναλώσιμη εργατική δύναμη, την οποία, αφού ξεζουμίζει, τίποτα δε δείχνει ότι επίσης δε θα απολύσει στη συνέχεια. Αυτός ο κύκλος των «φθηνών προσλήψεων στην αρχή» και «απολύσεων όταν βρεθεί ο ακόμα πιο φθηνός στη συνέχεια» είναι το επαναλαμβανόμενο μοτίβο με το οποίο η επιχείρηση Public έχει οικοδομήσει την αλυσίδα της στην Ελλάδα. Γι’ αυτό ακριβώς δε διστάζει να δείξει τι σημαίνει για την «Αγορά» ο όρος «ομαδικές απολύσεις» και πώς μπορεί μια κερδοφόρα επιχείρηση να χρησιμοποιεί το νομικό οπλοστάσιο που διαμόρφωσαν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις. Οι απολύσεις στα Public είναι προκλητικές για τους εργαζομένους της, οι οποίοι έχουν κυριολεκτικά ξεζουμιστεί όλα αυτά τα χρόνια: υπερωρίες, κυριακάτικη εργασία (μάλιστα 5ωρο, ώστε να μην παίρνουν το επιπλέον ρεπό που δικαιούνται και την προβλεπόμενη προσαύξηση), απάνθρωπα καθεστώτα «αξιολόγησης» των ατομικών πωλήσεων, καλλιέργεια ανταγωνιστικού κλίματος, πληρωμή ελλειμμάτων των ταμείων από την τσέπη κ.λπ.