17 Σεπτεμβρίου 2017

Ανακοίνωση ΕΑΑΚ Θεσσαλονίκης σχετικά με το ζήτημα των ναρκωτικών και το πρόσφατο μειλ της Πρυτανείας ΑΠΘ


ΤΟ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ 
ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΠΡΥΤΑΝΕΙΣ ΤΑ ΜΑΤ ΚΙ ΟΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ 

Την προηγούμενη εβδομάδα, η πρυτανεία του ΑΠΘ ξαναχτύπησε σε ότι αφορά το θέμα της διακίνησης των ναρκωτικών στο χώρο του ασύλου. Μέσα από ένα ακόμα μειλ, γνωστοποίησε στην “πανεπιστημιακή κοινότητα” την ομόφωνη απόφαση της συγκλήτου για την πρόσκληση του εισαγγελέα και των αστυνομικών δυνάμεων στο χώρο του πανεπιστημίου. Πρόκειται για μια κίνηση που δε μας προκαλεί καμιά εντύπωση, καθώς είναι πάγια επιθυμία κάθε Πρυτανικής Αρχής σε πλήρη σύμπλευση με την εκάστοτε κυβέρνηση να δημιουργήσουν κλίμα τρομοκρατίας και να κατασκευάσουν απειλές, προκειμένου να εγκαινιάσουν μια νέα εποχή για το πανεπιστήμιο, ακριβώς σε μια φάση που κυβέρνηση, κεφάλαιο και ΕΕ έχουν ανάγκη περισσότερο από ποτέ να το μετασχηματίσουν, προκειμένου να γίνει κι αυτό ένας ακόμα πυλώνας μιας τρομακτικής για το λαό και τη νεολαία "ανάπτυξης". 

Το καινούριο στοιχείο, στο επικοινωνιακό παιχνίδι που στήνει γύρω από το θέμα του ασύλου η πρυτανεία, είναι ότι η συγκεκριμένη “πρόσκληση” γίνεται πλέον με το γράμμα του νέου νόμου που ψηφίστηκε μέσα στο καλοκαίρι από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Πράγματι, πρόκειται για τον νόμο, γύρω από τον οποίο στήθηκε μια επικοινωνιακή αντιπαράθεση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-Πρυτάνεων, κατά την οποία η κυβέρνηση κατηγορήθηκε ότι επαναφέρει το άσυλο! Λίγες μόνο εβδομάδες μετά την ψήφισή του, φανερώνεται με τον πλέον “σύννομο” τρόπο ότι ο συγκεκριμένος νόμος, όχι μόνο δεν κατοχυρώνει το άσυλο, αλλά αντίθετα ενισχύει την δυνατότητα περαιτέρω παραβίασής του τόσο από τις αντιδραστικές διοικήσεις των πανεπιστημίων (πρυτάνεις, συγκλήτους) όσο και από το κράτος αυτό καθεαυτό. Φυσικά ο νόμος αυτος εχει στόχο να βαθυνει τη συνολική αναδιάρθρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που είχε ξεκινήσει με τον ν.4009. Οι αλλαγές που φέρνει παγιώνουν  μια πραγματικότητα εντός των πανεπιστημίων που διαμορφώνεται από τον χαρακτήρα τους. Από τη μία παγιώνουν το μέλλον μιας εργασιακής προοπτικής μέσα στην -ήδη υπάρχουσα- επισφάλεια και την ανεργία, τόσο με την υποβάθμιση των προπτυχιακών κύκλων σπουδών και τελικά την διάσπαση του ενιαίου κύκλου σπουδών. Άλλωστε, η δια βίου μάθηση αποτελεί την νεα κανονικότητα για τον απόφοιτο, κατευθύνοντας τους φοιτητές σε ένα ατέρμονο κυνήγι πιστοποιήσεων και επανακαταρτισεων -τις περισσότερες φορές επί πληρωμή-. Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και η δημιουργια όλο και περισσότερων μεταπτυχιακών με την ταυτόχρονη "μεταφορά ύλης" και επί της ουσίας επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα προπτυχιακά στα μεταπτυχιακά, ενώ έχουν ήδη θεσμοθετήσει τη γενίκευση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά. Ωστόσο, το Υπουργείο την ίδια στιγμή που βάζει δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, κάνει θεσμό την ανταποδοτική εργασία στο πανεπιστήμιο χάριν εξαίρεσης από τα δίδακτρα. Έτσι, κατακερματίζουν γνωστικά αντικείμενα και επαγγελματικά δικαιώματα, και ταυτόχρονα ανοίγουν τον δρόμο για επιβολή διδάκτρων και στα προπτυχιακά, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό πλαίσιο για τους ασθενέστερους οικομικά.  Από την άλλη, με τις αλλαγές αυτές εντείνεται η ιδιωτικοοικονομική και ανταποδοτική λειτουργία των ιδρυμάτων με μοχλό την υποχρηματοδότηση και τη συνεπακόλουθη αυτοχρηματοδότησή τους. Για να γίνουν πραγματικότητα όλα τα παραπάνω λοιπόν, έρχεται και ο τύπος πανεπιστημίου που τους αντιστοιχεί: ένα εκπαιδευτήριο αποστειρωμένο και καθαρό από ότι διαταράσσει την “ακαδημαϊκή” τους λειτουργία.

Ο Ελληνικός Στρατός πόσους οικοδόμους-πολιτικούς μηχανικούς-αρχιτέκτονες πέταξε στην Ανεργία;


Η Στρατιωτικοποίηση που προωθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σημαίνει πόλεμο κατά των εργαζομένων, σημαίνει να γίνουμε κρέας στα κανόνια των ανταγωνισμών τους, σημαίνει εκμετάλλευση και καταπίεση.    
Την ώρα που οι Αναπληρωτές καθηγητές κοιμούνται στις παραλίες των νησιών καθώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αρνείται να ικανοποιήσει τις δεσμεύσεις της και να τους εξασφαλίσει στέγη...
Την ίδια περίοδο τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ και τα μιλιταριστικά-εθνικιστικά σάιτ πανηγυρίζουν, προπαγανδίζοντας την ανακοίνωση του ΓΕΣ:
ΓΕΣ: Υλοποίηση Προγραμμάτων, Κατασκευής, Συντήρησης, Ανακαίνισης και Απόδοσης Στρατιωτικών Οικημάτων!
To τρέχον έτος, στο πλαίσιο των δράσεων για τη μέριμνα του προσωπικού του Στρατού Ξηράς και σύμφωνα με τις κατευθύνσεις του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και του ΓΕΕΘΑ, βρίσκεται σε εξέλιξη σε ολόκληρη την Ελληνική Επικράτεια, η υλοποίηση προγραμμάτων, κατασκευής, συντήρησης, ανακαίνισης και απόδοσης στρατιωτικών οικημάτων (ΣΟΑ – ΣΟΜΥ – ΣΟΕΠΟΠ - Ξενώνες). Τα προγράμματα συνεχίζονται σύμφωνα με τον υφιστάμενο προγραμματισμό.
Ας θέσουμε όμως μερικά ερωτήματα:
  • Ποιοι τα σχεδίασαν-κατασκεύασαν-φρόντισαν όλα αυτά; Μήπως βασίστηκαν και στην ΔΩΡΕΑΝ ΕΡΓΑΣΙΑ των φαντάρων με την οποία θέλουν να καλύψουν τις όποιες ανάγκες των στρατοπέδων, αλλά και του κρατικού μηχανισμού και του καταρρέοντος κράτος πρόνοιας, των ΟΤΑ όπου ιδιωτικοποιούν τα πιο κερδοφόρα τμήματα, αντικαθιστούν ολόκληρες υπηρεσίες με συμβόλαια σε εργολάβους και έρχονται με τη ΜΟΜΑ να καλύψουν ότι δεν φέρνει κέρδος στους ιδιώτες;
  • Είναι ή δεν είναι αυτή η "ΩΦΕΛΙΜΗ ΘΗΤΕΙΑ" που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και εφαρμόζει η ακροδεξιά πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ;
  • Πόσες θέσεις εργασίας οικοδόμων, πολιτικών μηχανικών, αρχιτεκτόνων και των υπολοίπων επαγγελμάτων που θα μπορούσαν να εμπλέκονται στην "Υλοποίηση Προγραμμάτων, Κατασκευής, Συντήρησης, Ανακαίνισης και Απόδοσης Στρατιωτικών Οικημάτων" κατάργησε το ΓΕΣ και το Υπουργείο Άμυνας;
  • Δίνοντας μερικές μέρες άδειας στους φαντάρους και μπόλικη κοροϊδία -βλέπε πιστοποιητικά για την παροχή των τσάμπα υπηρεσιών τους- πόσους πέταξε και θα συνεχίσει να πετά στην Ανεργία;
  • Γιατί δεν προσλαμβάνουν Πολιτικό Προσωπικό στα ΚΑΑΥ και στις Λέσχες Αξιωματικών αλλά μετατρέπουν τους φαντάρους σε ΥΠΗΡΕΤΕΣ των στρατιωτικών; Προκαλώντας τεράστια κενά στην επάνδρωση των μονάδων, που τα επικαλούνται ακολούθως για να απαιτήσουν αύξηση του χρόνου της υποχρεωτικής θητείας.

14 Σεπτεμβρίου 2017

Αντιφασιστική Πορεία για τα 4 χρόνια από τη δολοφονία του Π. Φύσσα

Δεν ξεχνάμε.
4 χρόνια από τη δολοφονία του Π. Φύσσα από το χέρι φασίστα της Χρυσής Αυγής. Χιλιάδες επιθέσεις σε μετανάστες και αγωνιστές, δολοφονίες μεταναστών. Ο φασισμός δε θα πεθάνει μόνος του, να τον τσακίσουμε!
Η δίκη της Χρυσής Αυγής συνεχίζεται και μια καταδικαστική απόφαση θα είναι μια μεγάλη νίκη για το αντιφασιστικό κίνημα. Όμως δε μένουμε εκεί, πολεμάμε το φασισμό και το σύστημα που τον γεννά με κάθε μέσο, αδιάκοπα.
Ενάντια στην εξαθλίωση και το φασισμό που γεννά ο σύγχρονος καπιταλισμός, θα είμαστε κάθε μέρα στους δρόμους! Ενάντια στους "εσωτερικούς" εχθρούς που κατασκευάζει το σύστημα, εμείς φωνάζουμε πως οι μετανάστες είναι αδέρφια ταξικά και πως ο εχθρός μας είναι η κυβέρνηση, η ΕΕ και το κεφάλαιο.

Σάββατο 16 Σεπτέμβρη // Άγαλμα Βενιζέλου // 11 πμ


4 Σεπτεμβρίου 2017

Documenta 14, μαθαίνοντας…

αναδημοσίευση από: ΑΚΕΑ



Η εισήγηση του Σάββα Μιχαήλ στην εκδήλωση με τίτλο «Η σύγχρονη τέχνη στην εποχή της κρίσης: με αφορμή την Documenta 14», που έλαβε χώρα στην 5η Συνάντηση Νέων Αρχιτεκτόνων στον ξενώνα Στάμου Στούρνα, στην Άλλη Μεριά Πηλίου, στις 20 Αυγούστου 2017:

Το τέλος της Μητρόπολης

bit verni nashemou otsestvou vo vremeni[1]– να είμαστε πιστοί στην πατρίδα μας μέσα στον χρόνο, στην ιστορική εποχή, ζητούσε ο Λεβ Νταβίντοβιτς Τρότσκυ από όσους κι όσες παλεύουν να αλλάξουν τον κόσμο για να ανατείλει η Νέα Εποχή της πανανθρώπινης απελευθέρωσης.
Να είμαστε πιστοί στην εποχή δεν σημαίνει να είμαστε προσαρμοσμένοι στην υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, στο κυρίαρχο «πνεύμα της εποχής», στο Zeitgeist που την νομιμοποιεί. Το αντίθετο: σημαίνει να τολμάς «να συγκρούεσαι με το πνεύμα της εποχής», όπως ζητούσε ο Κierkegaard, «να δρας με τρόπο παράκαιρο», όπως καλούσε ο Νietzsche, «δηλαδή ενάντια στους καιρούς και έτσι επί των καιρών, υπέρ […] ενός μελλοντικού καιρού».
Μένεις πιστός στην πατρίδα σου μέσα στον χρόνο όταν δεν αποφεύγεις αλλά αντιμετωπίζεις με τόλμη, χωρίς φόβο αλλά με πάθος, τις αντιφάσεις της εποχής που την κινούν και την διαμορφώνουν. Ρίχνεσαι μέσα στο καμίνι τους, ζητάς να τις εκφράσεις συνειδητά, βγάζοντάς τες από το σκοτάδι που τις κρύβει στο φώς, και παλεύεις να τις λύσεις στην ιστορική συλλογική πράξη.
Αντέχει σε ένα τέτοιο κριτήριο, αντέχει στις αντιφάσεις της αμείλικτης τούτης εποχής, μια πρόταση τέχνης μέσα από ένα  εγχείρημα σαν αυτό της Documenta 14, με όλο το βάρος και τα πολιτικά και κοινωνικά – ταξικά όρια του περιώνυμου θεσμού με έδρα το Kassel της Γερμανίας; Ποιον ορίζοντα φωτίζει – ή συσκοτίζει;