28 Φεβρουαρίου 2016

καιρός για γενική ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ | δευτέρα στις 14.00 | αιθ. 301


όταν το εξάμηνο έχει μόλις ξεκινήσει
και από το 2ο μάθημα έχουμε να κάνουμε παρουσίαση και μακέτα...

όταν καθόμαστε στο πάτωμα για να χωρέσουμε στο μάθημα του μπετόν και όταν στο διπλανό εργαστήριο υπάρχει 1 καθηγητής για 40 ομάδες...

όταν βιβλιοθήκες κλείνουν, ή λειτουργούν με μειωμένα ωράρια  και την ίδια στιγμή απολύονται 14 εργολαβικοί από διοικητικές θέσεις του πανεπιστημίου...

όταν το ΑΠθ αξιολογείται με “άριστα”, 
ενώ παράλληλα διώχνεται κόσμος από τη λέσχη και τις εστίες...

όταν τρέχουμε μέρα-νύχτα για να πάρουμε γρήγορα πτυχίο 
και να βγούμε τελικά στην αγορά...ανεργίας...

όταν την ίδια στιγμή που σου λένε 
ότι θα γίνεις ένα με την εργασιακή επισφάλεια 
με το νέο ασφαλιστικό, σε διαγράφουν παντελώς 
από κάθε δικαίωμα στην ασφάλιση...

όταν τελικά ακούμε για ανάπτυξη
και το μόνο που βλέπουμε είναι πόλεμοι, φτώχεια 
και πρόσφυγες να πνίγονται και να στοιβάζονται σε κέντρα κράτησης...

όταν λοιπόν βλέπουμε τα πάντα γύρω μας να καταρρέουν
και την κατάσταση μέσα κι έξω από τη σχολή μας 
να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο..

τότε... μάλλον κάτι δεν πάει καλά...!
τότε, είναι καιρός να συζητήσουμε...
είναι καιρός να δούμε πως θα αλλάξουμε 
την καθημερινότητα και τις ζωές μας. 
κόντρα σε μια λογική που παπαγαλίζει 
καθημερινά στο αυτί μας ότι τίποτα δεν αλλάζει!

τότε... είναι καιρός να βγούμε από τη φούσκα μας
και να γυρίσουμε στις συλλογικές μας διαδικασίες!

είναι καιρός για...
γενική
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
σήμερα 29φεβρ | στις 14.00 | στην αιθ. 301

Και όμως θα περάσουν…

αναδημοσίευση από: παντιέρα

Πόσο νόημα θα είχε αλήθεια να κατηγορήσει κάποιος ένα ψάριεπειδή είναι βρεγμένο; Πολύ περισσότερο, με βάση ποιο δίκαιο θα μπορούσε να το καταδικάσει και με  ποια λογική θα το τιμωρούσε,  επειδή έχει τη δυνατότητα να γλιστράει και να ξεφεύγει, τραυματίζοντας το διώχτη του με τα λέπια του;
Ο λόγος αφορά  τους φράχτες που υψώνει η γερασμένη ΕΕ που βρωμάει θάνατο και φαρμακίλα, για να κρατήσει μακριά τις εκατοντάδες χιλιάδων ανθρώπων που ζητούν νερό, ψωμί, ζωή.
Αφορά τις αρμάδες του ΝΑΤΟ που τρέχουν να σώσουν την Ευρώπη, από τους ξυπόλητους και ξεπαγιασμένους ανθρώπους και  από τα βλέμματα των παιδιών των προσφύγων.
Οι άνθρωποι που πλημμύρισαν την Εθνική Οδό Αθήνας-Θεσσαλονίκης, ότι και να κάνουν οι μικρόνοες,  θα περάσουν.
Όχι επειδή έχουν κρυμμένα τζιχαντιστικά όπλα όπως γαβγίζουν  φασίστες και ρατσιστές, αλλά, αντίθετα, επειδή δεν αποτελούν πολεμικά στρατεύματα σχεδιασμένης εισβολής, αλλά κινούνται από την αδήριτη ανάγκη της επιβίωσης έναντι του θανάτου.
Θα περάσουν όπως και να έχει.
Θα χτίσουν σκάλα θεόρατη με τα ίδια τα πτώματα των παππούδων και των πατεράδων, πάνω από όλα τα σύρματα με τις λεπίδες, για να πηδήξουν από την άλλη πλευρά τα παιδιά τους.
Οι μανάδες και οι γιαγιάδες, θα σκάψουν με τα ίδια τους τα κόκκαλα υπόγεια τούνελ σαν αυτά της περίκλειστης και ξεχασμένης  Γάζας,  για να διαβούν  οι έγκυες  και οι ανάπηροι.
Έτσι και αλλιώς, πίσω είναι ο θάνατος.

27 Φεβρουαρίου 2016

Πρυτανεία κι εργολαβία...Βία και Πολιτεία

Τις τελευταίες –και όχι μόνο- εβδομάδες γινόμαστε μάρτυρες μιας σειράς αυταρχικών και τραμπούκικων πρακτικών που εκτυλίσσονται στη φοιτητική λέσχη του ΑΠΘ. Οι μπράβοι που μισθώνει η εργολαβία Γευσήνους σε αγαστή συνεργασία με την Πρυτανεία επιχειρούν με κάθε τρόπο να εμποδίσουν την είσοδο σε φοιτητές που συνειδητά επιλέγουν να μην δείξουν το πάσο τους, αμφισβητώντας το αυστηρό καθεστώς ελέγχου που επιβάλλεται, ή σε κόσμο που βιώνοντας την καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης πετιέται βίαια στο κοινωνικό περιθώριο και έχει πραγματικά ανάγκη από ένα πιάτο φαγητό.

Τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι αποτέλεσε ο αποκλεισμός ενός άνεργου νεολαίου που δεν σπουδάζει στο ΑΠΘ και που στοχοποιήθηκε (όχι μόνο μια φορά) από τους μπράβους που κορδώνονται μπροστά από την είσοδο. Οι εν λόγω εργαζόμενοι έχουν σταματήσει να έχουν απλά ελεγκτικό ρόλο στην είσοδο της λέσχης απ’ ό, τι φάνηκε, γιατί όχι μόνο εκτόξευαν ευθείες απειλές για την σωματική του ακεραιότητα αλλά δε δίστασαν να σηκώσουν χέρι προκειμένου να τον εμποδίσουν να πλησιάσει τις διανομές φαγητού. Πρωταγωνιστικό ρόλο στο περιστατικό έπαιξε χρυσαυγίτης μπράβος που δεν εργάζεται στην λέσχη ούτε στο πανεπιστήμιο, αλλά πουλάει πόρτα σε νυχτερινά μαγαζιά της Θεσσαλονίκης και «τυγχάνει» να είναι γνωστός τους.

18 Φεβρουαρίου 2016

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΡΓΟΛΑΒΙΑ... ΜΙΑ ΒΡΩΜΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ



Τα τελευταία χρόνια, στο πανεπιστήμιο έχει γίνει κανόνας μια κατάσταση διάλυσης και υποστελέχωσης. Πλέον μας φαίνεται φυσιολογικό οι γραμματείες και οι βιβλιοθήκες να λειτουργούν με μειωμένα ωράρια και προσωπικό, τα εργαστήρια να μην έχουν ούτε τα βασικά, η έλλειψη στοιχειώδους καθαριότητας, η αναμονή στη λέσχη να βαράει κόκκινο και η δεύτερη μερίδα που κάποτε δικαιούμασταν να έχει κοπεί. Στα πλαίσια  αυτής της “κανονικότητας”, λοιπόν,  φυσιολογική μοιάζει και η απόλυση των 14 εργολαβικών υπαλλήλων*.

*Στη 1/2/2016 έληξε η σύμβαση 14 εργολαβικών υπαλλήλων στο ΑΠΘ. Το πανεπιστήμιο σε συνεργασία με τη νέα εργολαβική εταιρία που ανέλαβε αποφάσισε, με αφορμή τη μείωση της χρηματοδότησης, να μην τις ανανεώσει πετώντας τους ουσιαστικά στο δρόμο, λίγα χρόνια μάλιστα πριν τη συνταξιοδότησή τους.

Και αν αναρωτηθεί κανείς γιατί όλα αυτά φαίνονται φυσιολογικά, θα πάρει τη γνωστή απάντηση: λεφτά δεν υπάρχουν.

Πράγματι, όλα τα παραπάνω αποτελούν δείγματα των καταστροφικών συνεπειών που έχει η περαιτέρω μείωση της χρηματοδότησης για τα πανεπιστήμια και συνολικότερα για τη δημόσια εκπαίδευση που αποφάσισε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ακολουθώντας της επιταγές των ΕΕ-ΔΝΤ κατά την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου. Τη στιγμή που δισεκατομμύρια του κρατικού προϋπολογισμού πηγαίνουν για την εξυπηρέτηση του χρέους ή για τους πολεμικούς εξοπλισμούς και τις δαπάνες του ΝΑΤΟ η κυβέρνηση επιλέγει να πλήξει ακόμα περισσότερο τα δημόσια πανεπιστήμια. Έχει προηγηθεί επίσης, η κατά 60% μείωση της χρηματοδότησής τους από τις προηγούμενες κυβερνήσεις καθώς και η κλοπή των αποθεματικών τους χρημάτων είτε για τις ανάγκες του «κουρέματος» του χρέους (PSI) είτε για την αποπληρωμή των δόσεων στο ΔΝΤ. Το «λογαριασμό» έρχονται να πληρώσουν οι φοιτήτες/τριες και οι εργαζόμενοι/ες του πανεπιστημίου που βλέπουν τη φοιτητική μέριμνα να διαλύεται, τις υπηρεσίες να υποβαθμίζονται και τις εργασιακές συνθήκες να χειροτερεύουν μέρα με τη μέρα. Σε αυτά τα πλαίσια, η λύση που τελικά  παρουσιάζεται είναι η αυτοχρηματοδότηση των ιδρυμάτων, ως κομμάτι της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης [δίδακτρα, αναδιαρθρώσεις προγραμμάτων σπουδών, ένταση επιχειρηματικής δραστηριότητας] όπως αυτή περιγράφεται στα πλαίσια του εθνικού διαλόγου για την παιδεία και θα έρθει να εφαρμοστεί και μέσα από το νομοσχέδιο Φίλη.

13 Φεβρουαρίου 2016

Κανένα λαϊκό σπίτι σε χέρια τραπεζίτη!


/ ΛΕΜΕ “ΟΧΙ” ΣΕ ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ & ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ 1ΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ /
/ ΚΑΝΈΝΑ ΛΑΪΚΟ ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ & ΤΡΑΠΕΖΕΣ /
/ ΑΝΥΠΑΚΟΗ - ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ- ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ /

*κάθε Τετάρτη στις 15:30 στο Ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης 
ΒΑΖΟΥΜΕ ΦΡΑΓΜΟ ΣΤΟΥΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ 
μαζί με το Συντονισμό Συλλογικοτήτων Ενάντια στους Πλειστηριασμούς

Ψήφισμα του ΔΣ του ΣΣΑ στήριξης στις απολυμένες-ους εργολαβικούς υπαλλήλους του ΑΠΘ // 08/02/16

Στη 1/2/2016 έληξε η σύμβαση 14 εργολαβικών υπαλλήλων στο ΑΠΘ. Το πανεπιστήμιο σε συνεργασία με τη νέα εργολαβική εταιρία που ανέλαβε αποφάσισε, με αφορμή τη μείωση της χρηματοδότησης, να μην τις ανανεώσει πετώντας τους ουσιαστικά στο δρόμο, λίγα χρόνια μάλιστα πριν τη συνταξιοδότησή τους. Πρόκειται για ένα ακόμα δείγμα των καταστροφικών συνεπειών που έχει η περαιτέρω μείωση της χρηματοδότησης για τα πανεπιστήμια και συνολικότερα για τη δημόσια εκπαίδευση που αποφάσισε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ακολουθώντας της επιταγές των ΕΕ-ΔΝΤ κατά την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου. Τη στιγμή που δισεκατομμύρια του κρατικού προϋπολογισμού πηγαίνουν για την εξυπηρέτηση του χρέους ή για τους πολεμικούς εξοπλισμούς και τις δαπάνες του ΝΑΤΟ η κυβέρνηση επιλέγει να πλήξει ακόμα περισσότερο τα δημόσια πανεπιστήμια. Έχει προηγηθεί επίσης η κατά 60% μείωση της χρηματοδότησής τους από τις προηγούμενες κυβερνήσεις καθώς και η κλοπή των αποθεματικών τους χρημάτων είτε για τις ανάγκες του «κουρέματος» του χρέους (PSI) είτε για την αποπληρωμή των δόσεων στο ΔΝΤ. Το «λογαριασμό» έρχονται να πληρώσουν οι φοιτήτες/τριες και οι εργαζόμενοι/ες του πανεπιστημίου που βλέπουν τη φοιτητική μέριμνα να διαλύεται, τις υπηρεσίες να υποβαθμίζονται και τις εργασιακές συνθήκες να χειροτερεύουν μέρα με τη μέρα. Πολλές φορές από διάφορους καλοθελητές παρουσιάζεται ως λύση στην υποχρηματοδότηση η εισαγωγή διδάκτρων (βλ. δηλώσεις Μπουτάρη και Λαόπουλου) ή η στροφή των ιδρυμάτων στην αυτοχρηματοδότηση και η μετατροπή τους σε ανταγωνιστικά κέντρα παραγωγής καινοτόμου έρευνας σε αγαστή σύνδεση με την αγορά εργασίας και τις επιχειρήσεις.