Απόφαση Γενικής Συνέλευσης Σ.Σ.Α. στις 8/10/13

Η συγκυρία που διανύουμε (ιδιαίτερα από το κλείσιμο της ΕΡΤ και μετά και το πέταγμα στο δρόμο 2000 εργαζομένων) με μία πρώτη ανάγνωση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από την κατάρρευση της θετικής προοπτικής-αναμονής για άμεση έξοδο από την κρίση που κωδικοποιούνταν στο success story. Η ανυπαρξία κάποιας μορφής ανάπτυξης που τόσο επικαλούταν η κυβέρνηση αποδεικνύει ότι το success story του Σαμαρά απέχει όλο και περισσότερο από την πραγματικότητα. Αυτό, σε συνδιασμό και με τη διευρυμένη ανασφάλεια και δυσαρέσκεια που διαπερνά την ελληνική κοινωνία λόγω της συνεχούς συμπίεσης των λαϊκών στρωμάτων, έχει ως αποτέλεσμα να εντείνεται η απονομιμοποίηση της κυβέρνησης προκαλώντας κάποια πολιτική αστάθεια, τουλάχιστον σε σχέση με τη σταθεροποίηση ενός προηγούμενου διαστήματος ιδίως από τις τελευταίες εκλογές και τη συγκρότηση κυβέρνησης και έπειτα. 

Η περαιτέρω επίθεση της κυβέρνησης, κάτω από τις επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ, έχει ανοίξει ένα νέο πεδίο αγώνων. Λόγω της τροπής, λοιπόν, που παίρνει η επιβολή και η επιτάχυνση μίας σειράς μέτρων από την πλευρά της κυβέρνησης, συμπυκνώνεται στο κοινωνικό πεδίο ένα μεγάλο εύρος κλάδων που πλήττεται συντριπτικά και προχωράει σε κινητοποιήσεις. Πιο συγκεκριμένα, στον κλάδο της υγείας η συνεχόμενη συγχώνευση νοσοκομείων έχει πυροδοτήσει κύμα αντιδράσεων στον κλάδο με πολλές απεργίες και καταλήψεις στα νοσοκομεία. Επιπλέον, πεδίο συμπύκνωσης της κοινωνικής δυσαρέσκειας αλλά και αντιδράσεων αποτελεί και το μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων (με τη ΔΕΗ και την ΕΥΑΘ να έχουν ήδη δρομολογηθεί προς ξεπούλημα). Οι ιδιωτικοποιήσεις για την κυβέρνηση έχουν διπλή στόχευση. Αφενός, την εξεύρεση πόρων για την αποπληρωμή του χρέους και αφετέρου, την ανάκαμψη της συνολικής κερδοφορίας του κεφαλαίου. 

Βέβαια, αυτή τη στιγμή, ο βασικός πυρήνας των κινητοποιούμενων κλάδων αφορά τους χώρους του δημοσίου και της εκπαίδευσης. Με ιδιαίτερα μαζικούς όρους στη διαδικασία αυτή έχουν μπει οι καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς χιλιάδες εκπαιδευτικών έχουν μπει σε τροχιά κινητοποιήσεων παίρνοντας αγωνιστικές αποφάσεις, αλλά και οι διοικητικοί υπάλληλοι της τριτοβάθμιας ενάντια στη διαθεσιμότητα και τις απολύσεις.

Η επιλογή της κυβέρνησης για επίθεση στο δημόσιο πρώτα απ’ όλα έχει ως στρατηγικό στόχο την αναδιάρθρωση συνολικά της εργασίας με όλο και χειρότερους όρους εργασίας για τους εργαζόμενους, γεγονός που επηρρεάζει όχι μόνο το δημόσιο αλλά και τον ιδιωτικό τομέα. Δευτερευόντως, βέβαια, σχετίζεται με τα διαπιστευτήρια που πρέπει να δώσει η κυβέρνηση στην τρόικα και την Ε.Ε. ότι μπορεί να αναλάβει την αναδιάρθρωση, έτσι ώστε να καταφέρει να πάρει κούρεμα του χρέους και να κλείσει το χρηματοδοτικό κενό του 2014.

Είναι γεγονός ότι η πολιτική που ακολουθεί ο αστικός συνασπισμός εξουσίας τα τελευταία χρόνια κωδικοποιείται στην αναίρεση των κοινωνικών συμβιβασμών του παρελθόντος και την άρση των κεκτημένων του λαού, καθώς και στην δημιουργία μιας νέας εργασιακής πραγματικότητας , που οδηγεί ή στην ανεργία ή στη μετανάστευση ή στην εργασία με τους χειρότερους όρους.Αυτό δεν επιχειρείται με την παραδοσιακή μεθοδολογία της ενσωμάτωσης, αλλά με την περαιτέρω αυταρχικοποίηση και θωράκιση του κράτους απέναντι στις λαϊκές αντιδράσεις. Η καταστολή πλέον είναι όλο και πιο αναβαθμισμένη τόσο σε φυσικό όσο και σε ιδεολογικό επίπεδο. Ταυτόχρονα, σε περιόδους κρίσης πέρα από τους κρατικούς μηχανισμούς για τη θωράκιση του κράτους ενεργοποιούνται και παρακρατικοί μηχανισμοί, με τη ναζιστική Χρυσή Αυγή να αποτελεί το πιο τρανταχτό παράδειγμα.

TO AIMA ΚΥΛΑΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ

Ξημερώματα Τετάρτης ο Παύλος Φύσσας, πέφτει νεκρός από χέρι φασίστα, οπλισμένο με μαχαίρι. Μετά από αμέτρητα δολοφονικά χτυπήματα σε μετανάστες η φασιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής στοχοποίησε και τελικά δολοφόνησε με τη συνενοχή της αστυνομίας-που έμεινε άπραγη μπροστα στο γεγονός- για πρώτη φορά εναν αριστερό αντιφασίστα αγωνιστή. Ο Παύλος Φύσσας, ήταν γνωστός στο Κερατσίνι για την αντιφασιστική δράση του και την ιδεολογία του και γιαυτό το λόγο αποτέλεσε και άμεσο στόχο.

Και ξαφνικά λοιπόν όλοι γίνονται αντιφασίστες... Από τις πρώτες αντιδράσεις της κυβέρνησης φάνηκε ξεκάθαρα ότι ήταν πλήρως προετοιμασμένοι για το πώς θα αντιμετωπίσουν μια τέτοια ενδεχόμενη κατάσταση. Μια κυβέρνση που χρησιμοποιεί πράξεις νομοθετικού περιεχομένου για να επιβάλλει μέτρα, που καταστέλλει με βία τον αγωνιζόμενο λαό, που καθημερινά δολοφονεί εξαθλιωμένους και απελπισμένους ανθρώπους, αποκαλλώντας τις δολοφονίες, αυτοκτονίες, θυμήθηκε τους δημοκρατικούς θεσμούς και τα δημοκρατικά ιδεώδη, θυμήθηκε το λειτούργημα της δικαιοσύνης. Με άμεσα αντανακλαστικά λοιπον, συνέλλαβε βουλευτές της Χρυσής Αυγής αλλά και αστυνομικούς που είχαν σχέση με το κόμμα αλλά μπήκε και στη διαδικασία εκκαθάρισης αστυνομίας στρατού κλπ, φορώντας το δημοκρατικό της προσωπείο. Παίζει επομένως ένα χαρτί με δύο όψεις. Από τη μία αποπροσανατολίζει τον κόσμο από την σκληρή επίθεση που του εξαπολύει, μιας και έχουν μπει σε εφαρμογή οι διαθεσιμότητες ενός μεγάλου αριθμού δημόσιων υπαλλήλων σε πολλούς κλάδους, διαδίδοντας με έναν τρόπο το ιδεολόγημα ότι το μνημόνιο είναι η μόνη λυση και οποιαδήποτε άλλη πολιτική θα απειλήσει τη χώρα με εμφύλλιο(!). Από την άλλη ενισχύει τον πολιτικό λόγο με την ταύτιση των άκρων, αντλώντας από αυτήν πολλά πολιτικά οφέλη. Έτσι, στοχεύει στην άντληση ψηφοφόρων από τη Χ.Α., χωρίς να μεταβάλλει τον ακροδεξιό της λόγο. Ταυτόχρονα, επιτίθεται στο Σύριζα, ταυτίζοντας ένα μετριοπαθές κόμμα της αριστεράς με τους φασίστες της Χ.Α., με σκοπό να τον κερδίσει σε μια επερχόμμενη εκλογική διαδικασία. Με αυτόν τον τρόπο ανοίγει και ο δρόμος νομιμοποίησης μιας σκληρότερης επίθεσης και στο λαϊκό κίνημα, αφού οι ριζοσπαστικές πρακτικές(πορείες,απεργίες,καταλήψεις κλπ) που αυτό υιοθετεί, ενδέχεται να χαρακτηριστούν εγκληματικές πράξεις, ανάλογες με αυτες των νεοναζί.

Επικαλούμενη το δόγμα ¨Νόμος και Τάξη¨ και παρουσιάζοντας τον εαυτό της ως την εγγυήτρια δύναμη σταθερότητας, προσπαθεί να εξομοιώσει τη Χ.Α. με τις αγωνιζόμενες αριστερές δυνάμεις και το λαϊκό κίνημα. (δες αναφορά για συνταγματικά τόξα κτλ). ¨Ετσι προσπαθεί με αυτή την κίνηση να εξυπηρετήσει ένα πολλαπλό σκοπό. Οριοθετώντας τη Χρυσή Αυγή, επιδιώκει και να αποσπάσει ένα εκλογικό ακροατήριο που έχει χάσει από αυτή και να αποσβέσει την τεράστια πίεση από τη μαζική λαϊκή αντιφασιστική κινητοποίηση των προηγούμενων ημερών δείχνοντας ότι η κυβέρνηση θα δώσει την υποτιθέμενη λύση απέναντι στους φασίστες (στη βάση της νομιμότητας έναντι των "άκρων") και τέλος να στρώσει το έδαφος στη βάση της παραπάνω αφήγησης για την αυταρχική σκλήρυνση (νομικά και κατασταλτικά) απέναντι στους επόμενους κοινωνικούς αγώνες που θα ξεσπάσουν ενάντια στη βάρβαρη πολιτική της για να τρομοκρατήσει τον αγωνιζόμενο λαό. Χαρακτηριστικότερη όλων η περίπτωση των αγωνιστών της Χαλκιδικής που διώκονται με τους ίδιους όρους (περί σύστασης εγκληματικής οργάνωσης κλπ). Άλλωστε ποιος μπορεί να πιστέψει ότι η κυβέρνηση που τόσο καιρό προμόταρε ιδεολογικά τη φασιστική δράση της Χ.Α. και την κάλυπτε πλήρως διασυνδεδεμένη και συνεργαζόμενη με αυτούς μέσα από τους κατασταλτικούς της μηχανισμούς, ότι τώρα ας πούμε "ανακάλυψε την Αμερική" (πως η Χ.Α. δηλαδή έχει εγκληματική δράση).

Άλλωστε αποτέλεσμα των δικών τους πολιτικών είναι η κρίση,τα μνημόνια, οι αυτοκτονίες, η έξαρση της φασιστικής βιας, η ανάπτυξη της Χρυσής Αυγής. Οι φασίστες δεν τσακίζονται από τη δίωξη κάποιων στελεχών τους γιατί αλληλοτροφοδοτούνται συνεχώς από την κυρίαρχη ιδεολογία και πολιτική. Η ίδια η ιστορία μας διδάσκει (πόσο μάλλον αυτή του ελληνικού λαού) ότι οι φασίστες αποτελούν στήριγμα της άρχουσας τάξης και πως μόνο η οργανωμένη αντιφασιστική δράση του αγωνιζόμενου λαού μπορεί να τους τσακίσει. Το λαϊκό κίνημα έχει δώσει πολλές φορές την απάντηση που αρμόζει στο φασισμό και θα το ξανακάνει. Οι προγούμενες μέρες ήταν μόνο η αρχή. Το εργατικό και λαϊκό κίνημα έχει την δύναμη με ενωτικό αγώνα να τσακίσει το φασισμό και να ανατρέψει την βάρβαρη πολιτική τρόικας-κεφαλαίου-ΕΕ και την άθλια συγκυβέρνησή τους και πλάι σε αυτό θα συμβάλουν πλατιές αντιφασιστικές πρωτοβουλίες και κεντρικά και στις γειτονιές για να περιθωριοποιήσουμε στην πράξη τη δράση των νεοναζί δολοφόνων. Οι φασίστες δεν έχουν καμία θέση σε συλλόγους και σωματεία. Διαγραφή οποιουδήποτε φασίστα τώρα από τους φοιτητικούς συλλόγους.

Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι η απάντηση με εννιαίο αντιφασιστικό μέτωπο με τις δυνάμεις του λαϊκού κινήματος στην φασιστική βία κράτους-παρακράτους, η οποία δόθηκε στα μαζικά αντιφασιστικά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα και τα οποία χτυπήθαν βάναυσα από την αστυνομία για άλλη μια φορά. Είναι ξεκάθαρη η στοχοποίηση των πιο πρωτοπόρων κομματιών του κινήματος με σκοπό την παραδειγματική “συμμόρφωση” όλων των υπολοίπων. Να κάνουμε ξεκάθαρο σε αυτούς που νομίζουν οτι θα φοβηθούμε, ότι δεν μας τρομοκρατούν, ίσα ίσα μας οργίζουν και μας πεισμώνουν πιο αποφασιστικά στο δρόμο του αγώνα και της υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας.

Η χυδαία αξιοποίηση της δολοφονίας του αγωνιστή Π.Φύσσα από την κυβέρνηση (για να καταστείλει και να οριοθετήσει τις ριζοσπαστικές πλευρές του κινήματος ταυτίζοντας τους αγώνες του λαού με τους φασίστες δολοφόνους της Χ.Α.) θα βρει απέναντί της το μαζικό λαϊκό κίνημα και τους αντιφασιστικούς αγώνες που είναι και οι μόνοι που μπορούν να τσακίσουν το φασισμό αλλά και κυβέρνηση-Τρόικα που τον τροφοδοτούν.

Ο χώρος της εκπαίδευσης δεν θα μπορούσε να μείνει ανέγγιχτος από την επίθεση..

Οι διοικητικοί υπάλληλοι, δηλαδή αυτοί που εργάζονται στις γραμματείες των σχολών και της διοίκησης επιφορτισμένοι έτσι με σημαντικές ευθύνες για τη λειτουργία του πανεπιστημίου, αποτέλεσαν τον πρώτο φετινό στόχο της κυβέρνησης στη τριτοβάθμια. Λόγω του εργασιακού καθεστώτος στο οποίο εντάσσονται ως δημόσιοι υπάλληλοι, επιδρά πάνω τους το μέτρο της διαθεσιμότητας, στα πλαίσια της επιθετικής πολιτικής της κυβέρνησης για την “εξυγίανση” του δημόσιου τομέα, αφήνοντάς τους με αυτό το τρόπο στο δρόμο. Η αποκαλούμενη “εξυγίανση” από την κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της κινείται στη βάση της περαιτέρω σκλήρυνσης των εργασιακών σχέσεων, σε απόλύσεις, μειώσεις μισθών, κατάργηση της μονιμότητας, στερώντας κατακτήσεις αιώνων στον χώρο της εργασίας, και στην επιβολή λιτότητας σε όλους τους τομείς του δημοσίου (με τις ευλογίες της τρόικας) όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω. Τα αποτελέσματα είναι προφανή και συμπυκνώνονται στη δυσλειτουργία εως και την αδυναμία λειτουργίας των ιδρυμάτων. Ήδη ξεκίνησαν οι κινητοποιήσεις στην Αθήνα, όπου οι απολύσεις διοικητικών ξεπέρασαν τις 500 όπου μεγάλα πανεπιστήμια όπως το Ε.Μ.Π. και το Εθνικό Καποδιστριακό παραμένουν κλειστά από τους απεργούς εργαζόμενους και από φοιτητές που έχουν μπει σε τροχιά κινητοποιήσεων με καταλήψεις, και οι εγγραφές και η εξεταστική παραμένουν παγωμένες.

Οι εργαζόμενοι δεν τρομοκρατούνται ούτε από τον εισαγγελέα, ούτε από τα παιχνίδια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Ωστόσο, αν τολμήσουν ο εισαγγελέας και τα ΜΑΤ να πλησιάσουν το ίδρυμα οι φοιτητές μαζί με τους εργαζόμενους θα είμαστε στις πύλες για να τους εμποδίσουμε. Πρέπει όλοι μας να στηρίξουμε την απεργιακή περιφρούρηση των εργαζομένων του ιδρύματος στην Πρυτανεία του ΑΠΘ, να ενημερώνουμε τους πάντες για το ποια κατάσταση επικρατεί στο ίδρυμα και όλοι μαζί να δώσουμε μάχη για την πράσπιση των δικαιωμάτων μας ενάντια στις κατασταλτικές τακτικές υπουργείου-εισαγγελέα-πρυτάνεων και λοιπών καλοθελητών. Λύση απέναντι στις απολύσεις μπορούν να δώσουν μόνο οι ανυποχώρητοι αγώνες και όχι οι πρυτάνεις και τα δικαστήρια.

Οι 1400 απολύσεις εργαζομένων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ όλης της χώρας (240 στο ΑΠΘ) αποτελούν ένα καταστρεπτικό μέτρο όχι μόνο για τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων που πετιούνται στο περιθώριο αλλά για τις ίδιες τις σχολές που δεν θα μπορούν να λειτουργήσουν και για τις σπουδές χιλιάδων φοιτητών που δεν θα μπορούν να ολοκληρωθούν. Είναι ένα μέτρο που ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για μια σειρά αλλαγών στα ιδρύματα στην κατεύθυνση της όξυνσης της επιχειρηματικής και αυταρχικής λειτουργίας τους, αφού κατά πάσα πιθανότητα οι κενές οργανικές θέσεις των διοικητικών θα αντικατασταθούν για άλλη μια φορά από εργολαβίες.

Αυτή η κίνηση δεν είναι μεμονωμένη. Όλο το προηγούμενο διάστημα ήρθαμε αντιμέτωποι με τη συνεχή προσπάθεια του υπουργείου να πλήξει το πανεπιστήμιο. Από τις απολύσεις των εργολαβικών υπαλλήλων (υπάλληλοι φύλαξης, καθαριότητας, συντήρησης κλπ.) μέχρι τη μείωση του διδακτικού προσωπικού (στη σχολή μας από τους 60 διδάσκοντες υπάρχει πλάνο μέχρι τον επόμενο χρόνο να μείνουν 28) αλλά και την κατεύθυνση ιδιωτικοποίησης της φοιτητικής λέσχης, που έχει ήδη μπει στα σχέδια της πρυτανείας, με δικαιολογία την τωρινή της υπολειτουργία, προσπαθώντας να αποκρύψουν το πραγματικό πρόβλημα που είναι οι απολύσεις των εργαζομένων.

Οι απολύσεις θα γίνουν πολιορκητικός κριός για να υλοποιηθούν οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις σε μια κατεύθυνση δομικής αναδιάρθρωσης της εκπαίδευσης. Είναι πλεον γνωστό πως το Δεκέμβρη θα περάσουν και οι Εσωτερικοί Κανονισμοί των Πανεπιστημίων, μέσα από τους οποίους θα γίνει προσπάθεια εφαρμογής του νόμου πλαισίου στην εκπαίδευση.

Οι απολύσεις αυτές θα είναι πάτημα για κλείσιμο σχολών, για δίδακτρα, που έχουν ήδη περάσει στα μεταπτυχιακά μέσα στον Ιούλιο, και προβλέπονται και για τα προπτυχιακά. Θα είναι πάτημα για διαγραφές φοιτητών καθώς ο «υπερπληθυσμός» τους (σε σχέση με το διοικητικό και στη συνέχεια και διδακτικό προσωπικό) δεν θα χωράει στις σχολές και θα πρέπει να μείνουν λίγοι και «συνεπείς», δηλαδή με το κεφάλι κάτω χωρίς καμιά διεκδικηση. Θα είναι πάτημα για νέα προγράμματα σπουδών εναρμονυσμένα με τον εργασιακό μεσαίωνα που έχουν ετοιμάσει. Καταργήσεις και συγχωνεύσεις μαθημάτων, σπάσιμο των προγραμμάτων σε 3+2, φάκελοι προσόντων και πιστωτικές μονάδες, κατάργηση κάθε συλλογικού δικαιώματος ώστε να είμαστε πλήρως εξατομικευμένοι στις σπουδές και στη δουλειά μας και να δεχόμαστε ευκολότερα την εκμετάλλευση και την τρομοκρατία του εργοδότη μας. Θα σημάνει διάλυση των εργαστηριακών μαθημάτων, λίστες αναμονής και αλυσίδες σε αυτά τα μαθήματα. Θα σημάνει νέες εργασιακές σχέσεις στα ιδρύματα σε εργαζόμενους και καθηγητές με εξατομικευμένες συμβάσεις 1-2 χρόνων με μισθούς πείνας.

Οι εν λόγω αλλαγές αυτές στοχεύουν ξεκάθαρα στη διάλυση του πτυχίου. Μέχρι τώρα το πτυχίο ήταν ενιαίο με συγκεκριμένα επαγγελματικά δικαιώματα που αυτό εξασφάλιζε. Η προσπάθεια πλέον επικεντρώνεται στην πλήρη διάσπαση του πτυχίου με την εισαγωγή κατευθύνσεων στο πρόγραμμα σπουδών οδηγλωντας στην απόκτηση διαφορετικών πτυχίων ακόμα και σε απόφοιτους της ίδιας σχολής. Η αξία του πτυχίου μετράται πλέον σε πιστωτικές μοναδες (ECTS) που οδηγούν σε διάλυση του ενιαίου τίτλου σπουδών και κατ'επέκταση της συλλογικής διεκδίκησης. Έτσι οξύνεται ο ανταγωνισμός πολύ πριν βγει κάποιος στην αγορά εργασίας. Ο φοιτητής θα μπεί στη διαδικασία να ανταγωνιστεί τους συμφοιτητές του για την απόκτηση ισχυρότερου πτυχίου που παρόλα αυτά δεν διασφαλίζει καμιά επαγγελματική κατοχύρωση στο μέλλον.

Το χτύπημα της δημόσιας εκπαίδευσης και η γκιλοτίνα της απόλυσης αφορά και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με χιλιάδες απολύσεις και το νομοσχέδιο για το «νέο σχολείο». Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που στέλνει τη νεολαία κατευθείαν στο περιθώριο και την απλήρωτη εργασία. Συγκεκριμένα μετατρέπουν ολοκληρωτικά το γενικό λύκειο σε εξεταστικό κέντρο όλο και περισσότερης ειδίκευσης με πανελλήνιες εξετάσεις και τα τρία χρόνια. Όλο και λιγότεροι δηλαδή θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στις επαναλλαμβανόμενες εξετάσεις και όσοι τα καταφέρουν με τεράστιες οικονομικές θυσίες θα έχουν εμπεδώσει πλήρως το κυνήγι πιστωτικών μονάδων, την εξατομίκευση και τη πειθάρχηση. Ακόμα στόχος της κυβέρνησης είναι η πλειοψηφία των μαθητών μετά το γυμνάσιο να απορροφάται στην τεχνική (άτυπη όπως τη λένε) εκπαίδευση, όπου θα ειδικεύεται πάνω σε μια συγκεκριμένη εργασία και τον τρίτο χρόνο θα εργάζεται χωρίς καν μισθό (η λεγόμενη μαθητεία). Φυσικά ήδη με τις καταργήσεις ειδικοτήτων ήδη έχει δωθεί χώρος σε ιδιώτες για την δραστηριοποιησή τους και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.Επιπλέον είναι προφανές ότι μια τέτοια εξέλιξη θα λειτουργήσει προς ενίσχυση της παραπαιδείας, με τους μαθητές να εισρέουν στα φροντιστήρια πλέον από την 1η λυκείου.

Σε συνδυασμό με αυτά, έρχονται και οι απολύσεις ενός μεγάλου αριθμού καθηγητών, με την εφαρμογή του μέτρου της διαθεσιμότητας. Οι πρώτες προσπάθειες εφαρμογής αυτού του μέτρου πραγματοποιήθηκαν εν μέσω των πανελλαδικών, διόλου τυχαία, αφού και με τη βοήθεια των ΜΜΕ επιτεύχθηκε η πλήρης ρήξη του κοινωνικού συνόλου, πόσο μάλλον των άμεσων εμπλεκόμενων υποψηφίων, με την κίνηση των εκπαιδευτικών, κάτι που τελικά απέστρεψε το ενδιαφέρον από τα δίκαια αιτήματα τους.

Ταυτόχρονα, μετά από χρόνιες προσπάθειες της πρυτανείες, πλέον βρίσκεται προ των πυλών η ιδιωτικοποίηση της λέσχης του ΑΠΘ. Αυτό ξεκάθαρα, σημαίνει ότι τσακίζεται μια από τις σημαντικότερες κατακτήσεις του φοιτητικού κινήματος, η δωρεάν σίτιση. Πλέον η λέσχη περνάει στα χέρια εταιρείας catering και παρ'ολο που ο αντιπρύτανης μπορεί να δεσμέυεται ότι για ένα διάστημα όλοι οι φοιτητές θα τρώνε τζάμπα, η μόνη οδός που ανοίγει είναι να μπει αντίτιμο στη λέσχη και να φορτωθεί το κόστος στις πλάτες των φοιτητών ή ακόμα ακόμα και να αποκλείονται φοιτητές από τη λέσχη με βάση οικονομικά κριτήρια.

Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, όπως αναλύθηκε πιο πάνω, είναι σε γενικά πλαίσια ενιαία, και αφορά το σύνολο των σχολών, αλλά σε κάθε μια από αυτές θα έρθει να αποτυπωθεί με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά κάθε σχολής. Έτσι συμβαίνει και στη δικιά μας σχολή και για αυτό θα μιλήσουμε παρακάτω.

Οι μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση λοιπόν στη σχολή μας, έρχονται να συμπυκνωθούν σε πρώτη φάση, στο νέο πρόγραμμα σπουδών. Ένα πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει ότι προέβλεπαν ο νόμος Διαμαντοπούλου και η τροπολογία Αρβανιτόπουλου, και που θα λειτουργίσει πιλοτικά στη σχολή μας, για να εφαρμοστεί έπειτα στις υπόλοιπες σχολές. Οι δικαιολογίες πάνω στις οποίες πατάνε για την αλλαγή του προγράμματος σπουδών είναι η μείωση τόσο του καθηγητικού όσο και του διοικητικού προσωπικού. Τα επιχειρήματα αυτά όντως ισχύουν γιατί συμβάλλουν στη δυσλειτουργία του πανεπιστημίου, αλλά δεν δικαιολογούν ριζικές αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών, όπως η διάσπαση του ενιαίου κύκλου σπουδών, και η εισαγωγή αλυσίδων μαθημάτων.

Η διαμόρφωση του νέου προγράμματος σπουδών κινείται σε δύο επίπεδα. Σε πρώτο επίπεδο σχετίζεται με τη διαμόρφωση του εδάφους για σπάσιμο του ενιαίου κύκλου σπουδών σε δύο κύκλους, οι οποίοι αντιστοιχούν σε bachelor και master. Σε δεύτερο επίπεδο σχετίζεται με την ενσωμάτωση και την εφαρμογή των πιο επιθετικών πτυχών της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Θέλουν ένα πρόγραμμα σπουδών πλήρως εντατικοποιημένο, με το φοιτητή να τρέχει σε μόνιμη βάση μόνο για τη σχολή. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τη σύμπτυξη πολλών μαθημάτων σε ένα μεγάλο εργαστήριο ανά εξάμηνο, με πολλές προφανώς απαιτήσεις. Τη σκλήρυνση της εντατικοποίησης έρχονται να συμπληρώσουν πτυχές όπως οι αλυσίδες μαθημάτων και τα προαπαιτούμενα που αποτέλεσαν και προτάσεις των καθηγητών στην ίδια την εκδήλωση. Τέλος, τόσο το κυνήγι των ECTS όσο και η διάσπαση του κύκλου σπουδών θα εντείνουν τα ιδεολογήματα του ανταγωνισμού, αφού οι φοιτητές θα πατούν επί πτωμάτων για το βαθμό, ή για να περάσουν στο δεύτερο κύκλο σπουδών.

Ένα άλλο ζήτημα που έχει προκύψει στη σχολή μας είναι αυτό της νησίδας υπολογιστών. Μέχρι πέρσι, όλοι οι φοιτητές είχαν δικαίωμα να εκτυπώνουν τα σχέδιά τους δωρεάν στη νησίδα, κάτι που αποτελούσε κατάκτηση του φοιτητικού συλλόγου, και βοηθούσε πολύ τους φοιτητές κάθως το κόστος των εκτυπώσεων έξω είναι τεράστιο. Πλέον, έχουν εισάγει σύστημα με κάρτες, τις οποίες θα πληρώνουμε για να μπορούμε να εκτυπώσουμε. Γίνεται έτσι σημαντική μετακύλιση του κόστους σπουδών στις πλάτες των φοιτητών, και άρεται μια κατάκτηση χρόνων των φοιτητών, για την οποία πρέπει να παλέψουμε ώστε να τη ξανακερδίσουμε.

ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΖΙΚΟΣ ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ

ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣ

Η συνολική επίθεση που δέχεται η εκπαίδευση αυτή τη στιγμή σε όλες τις βαθμίδες της, χωράει μόνο μια λύση. Τη συμπόρευση όλων των κομματιών της εκπαίδευσης και την οικοδόμηση ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου, από φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενους, καθηγητές στη δευτεροβάθμια κλπ.

Ο αγώνας που δίνεται στα πανεπιστήμια είναι τέτοιος που μπορεί να κάνει το μέτωπο της εκπαίδευσης, αγκάθι στα σχέδια της κυβέρνησης, αλλά και να σηκώσει κλάδους που δεν έχουν βγει ακόμα στο δρόμο. Είναι η ώρα για το φοιτητικό κίνημα να κλιμακώσει μαζί με τους υπόλοιπους κινητοποιούμενους κλάδους τον αγώνα που ήδη ξεκίνησαν, ταράζοντας για τα καλά την κυβέρνηση, την ΕΕ και τα σχέδια τους για συνέχιση των μνημονίων και των μέτρων εξόντωσης των εργαζομένων και της νεολαίας. Δεν μπορούμε να περιμένουμε πότε θα ρθει η σειρά μας. Δεν διακυβέβεται η εξεταστική μας ή μια λίγο χειρότερη καθημερινότητα στις σπουδές μας. Διακυβέβεται αν αύριο θα μπορούμε να συνεχίσουμε να σπουδάζουμε, κι αν ναι με τι όρους και τι αντίκρυσμα, αν θα εργαζόμαστε σαν σκλάβοι όταν θα κάνουμε διάλλειμμα από την ανεργία, ο χαρακτήρας της εκπαίδευσης, αν η κυβέρνηση και η τρόικα θα μπορέσουν να ισοπεδώσουν κάθε κατάκτηση και δικαίωμά μας για χάρη των κερδών του κεφαλαίου. Ήδη ο χώρος της εκπαίδευσης είναι η ραχοκοκαλιά κάθε λαϊκής κινητοποίησης. Είναι η ώρα του φοιτητικού κινήματος να μπει μπροστά για να ενωθεί εν αρχή όλη η εκπαίδευση (απέναντι στην κατασταλτική προσπάθεια του κράτους να χτυπήσει το εκπαιδευτικό μέτωπο) και στη συνέχεια να συμπαρασύρει όλην την κοινωνία σε ένα μέτωπο για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, ενάντια στο τσάκισμα των δημοσίων αγαθών, ενάντια στις απολύσεις, παλεύοντας για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους απέναντι σε αυτή τη κυβέρνηση για να τη ρίξει μαζί με την πολιτική της.

Οι κινητοποιήσεις εργαζομένων κσι φοιτητών στα πανεπιστήμια μπορούν να γίνουν πυροδότης πυροδότης ευρύτερων λαϊκών αντιστάσεων που θα ρίξουν το μνημόνιο και την κυβέρνηση.

Ήδη καθηγητές και διοικητικοί υπάλληλοι έχουν μπει δυναμικά στο προσκύνιο με απεργίες και δυναμικές κινητοποιήσεις όπως και η χτεσινή, ενάντια στη διαθεσιμότητα, αλλά και οι φοιτητές από πλευράς τους ειδικά στην Αθήνα έχουν προχωρήση σε δυναμική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, στηρίζοντας τον αγώνα των εργαζομένων αλλά ταυτόχρονα προβάλλοντας και τα δικά τους αυτοτελή αιτήματα.Είναι χρέος του φοιτητικού κινήματος συνολικά να εισβάλλει δυναμικά στο προσκήνιο, να βαδίσει στο πλάι των εργαζόμενων που αγωνίζονται έτσι ώστε να μπουν αναχώματα στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.

Είναι σημαντικό, τώρα περισσότερο από ποτέ, να αντιληφθούμε όλοι τη σημασία των συλλογικών αγώνων και το πρόταγμα του συλλογικού συμφέροντος έναντι του ατομικού. Απέναντι σε όλους αυτούς που μας θέλουν διασπασμένους πρέπει να δείξουμε ότι εμείς και μόνο εμείς είμαστε αυτοί που θα αποφασίσουν για το μέλλον μας και ότι δε θα μπούμε στα καλούπια που μας ετοιμάζουν. Γι’ αυτό χρειάζεται αποφασιστικότητα, αντανακλαστικά και ανυποχώρητος αγώνας. Ο δρόμος για τη νίκη είναι αποδεδειγμένος και είναι ένας -συνελεύσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις-.

Απαιτούμε

• Ανατροπη του νομου πλαισιο και των τροπολογιων του

• Ενα πτυχιο αναγνωστικο αντικειμενο, ενιαιο μονη προυποθεση για δουλεια με ολα τα επαγγελματικα και εργσιακα διακωματα σε αυτο

• Ενιαια πανεπιστημιακη εκπαιδευση δημοσια και δωρεαν για ολους
• Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών.Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα και συγκοινωνίες για όλους. Αύξηση των δαπανών για όλες τις φοιτητικές παροχές.
• Κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής απασχόλησης σε δημόσιο, ιδιωτικό τομέα. Καμία απόλυση. Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις.
• Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους. Πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους. Μείωση του ορίου συνταξιοδότησης. Γενναία αύξηση των συντάξεων και των μισθών. Γενναία μείωση της εργατικής εισφοράς για την ασφάλιση.
• Εξω οι εργολαβιες απο το απθ και απο παντου

•Κατω τα χερια απο το ασυλο-διευρυνση του σε σχολεια και χωρους εργασιας

•Ανατροπη της κυβερνησης και καθε επιδοξου διαχειρηστη

•Πηξη και εξοδος απο τα δεσμα εε-δντ και διαλυση αυτων

•Διαγραφη του χρεους, δεν πληρωνουμε την κριση τους, εθνικοποιησεις τραπεζων και των βασικων πυλωνων της οικονομιας με εργατικο ελεγχο

•Οχι στο ξεπουλημα των κοιωνικων αγαθων. υγεια-παιδεια-ρευμα-νερο ανηκουν στο λαο

•Κανενα μετρο εναντια στο δικαιωμα της διαδηλωσης και της καταληψης

•Κανενα ορυχειο στις σκουριες χαλκιδικης, να μην ξεκινησει η εξορυξη χρυσου

•Δωρεαν εκτυπωσεις στη νησιδα της σχολης για ολους με εξοδα του τμηματος

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ-ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ:

• Κατάληψη της σχολής από την Τετάρτη 9.10, ημέρα παράδοσης τω λιστών στο υπουργείου με τους διοικητικούς υπαλλήλους που βγαίνουν σε διαθεσιμότητα, και συμμετοχή στην κατάληψη πρυτανείας από τους διοικητικούς την ίδια μέρα.
• Συμμετοχή σε κάθε συντονισμό με σωματεία και φορείς της εκπαίδευσης και ευρύτερα των κινητοποιούμενων κλάδων
• Επιδιώκουμε ένα πιο μόνιμο συντονισμό της αγωνιζόμενης πανεπιστημιακής κοινότητας, ευρύτερα φορέων εκπαίδευσης.
• Ανοιχτή Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης μετά τη Γενική Συνέλευση
• Μπλοκάρισμα οποιασδήποτε προσπάθειας εφαρμογής του Νόμου Πλαίσιο
• Νέα Γενική Συνέλευση τη Δευτέρα 14.10 στις 14.00