Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΔΕΝ ΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ, ΘΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΓΡΑΨΕΙ.
Δύο
χρόνια τώρα
τα κόμματα
του μνημονίου,
οι κυβερνήσεις
τους, η
Ε.Ε.
και το
Δ.Ν.Τ.,
προσπαθούν να
βάλουν ταφόπλακα
στις κοινωνικές
κατακτήσεις και
τα δικαιώματα
εργαζομένων και
νεολαίας. Ισοπεδώνουν
την ελληνική
κοινωνία, με
μοχλό πίεσης
το χρέος,
κόβουν μισθούς,
συντάξεις, δημιουργούν στρατιές ανέργων και
ανεβάζουν το
κόστος ζωής
σε ύψη
δυσθεώρητα για
την συντριπτική
πλειοψηφία του
ελληνικού λαού,
οδηγώντας στην
εικόνα των
20.000 αστέγων
μόνο στην
Αθήνα και
σε δεκάδες
αυτοκτονίες καθημερινά.
Η βία
είναι πλέον
η βασική
τους συνταγή.
Η πραξικοπηματική
συγκρότηση της
κυβέρνησης Παπαδήμου,
η ιδεολογική
τρομοκρατία ενάντια
στο κίνημα
και την
Αριστερά και
η φυσική
βία των
δυνάμεων καταστολής
ενάντια σε
όποιον αγωνίζεται
είναι το
αναγκαίο συμπλήρωμα
εφαρμογής αυτής
της πολιτικής.
Σε αυτό
το φόντο
διεξάγονται οι
επικείμενες βουλευτικές
εκλογές, που
αποτελούν τις
πιο κρίσιμες
των τελευταίων
δεκαετιών. Παίρνουν
τη μορφή
δημοψηφίσματος,
ψήφου μαζικής
καταδίκης
αλλά και
απάντησης
στο
ερώτημα:
“υπάρχει
άλλος
δρόμος
και
ποιος
είναι
αυτός;”.
Είναι
σαφές, ότι
τις εκλογές
αυτές τις
επέβαλαν οι
μαζικοί λαϊκοί
αγώνες του
προηγούμενου διαστήματος,
ακριβώς επειδή
τα διάφορα
κυβερνητικά επιτελεία
δεν μπόρεσαν
να συνεχίσουν
την πολιτική
τους χωρίς
αναστρέψιμο κόστος
για αυτά.
Ολόκληρος ο
λαός δυο
χρόνια τώρα
με πολλαπλούς
τρόπους έδειξε
την αντίθεσή
του στην
πολιτική της
κοινωνικής καταστροφής
και ερήμωσης.
Οι μεγαλειώδεις
απεργίες ήδη
από τις
πρώτες μέρες
που οι
τοποτηρητές της
τρόικα εγκαταστάθηκαν
στη χώρα,
οι μεγάλες
πλατείες της
οργής, αλλά
και της
δημοκρατίας του
αγώνα, τα
κινήματα πολιτικής
ανυπακοής του
“δεν πληρώνω”
και ό,τι
πολιτικά σηματοδότησαν
με τη
διάρρηξη των
σχέσεων με
τα κόμματα
του μνημονίου
και της
συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ,
έδειξαν ότι
η εμπιστοσύνη
του
λαού
στις
δυνάμεις
του
μπορεί
να
ανοίξει
άλλους
δρόμους
για
τους
εργαζόμενους
και
τη
νεολαία.