Απόφαση Γενικής Συνέλευσης ΣΣΑ / Πέμπτη 4 Δεκέμβρη

Ας ξεκινήσουμε με ένα διαφορετικό ‘’ημερολόγιο’’:

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28_11_2014

Πραγματοποιείται μαζική παράσταση στον πρόεδρο του τμήματος μετά από απόφαση της γενικής συνέλευσης της 13^ης Νοέμβρη. Τα προβλήματα που εκτέθηκαν πολλά:

-ένα πρόγραμμα σπουδών με το οποίο ο Σ.Σ.Α. είχε επανειλλημένα πάρει απόφαση πλήρους ρήξης ως προς τη φιλοσοφία, το περιεχόμενο και τη δομή του και το οποίο παρόλα αυτά συνεχίζει να εφαρμόζεται, ενώ τα αιτήματά μας σε σχέση με αυτό όχι απλά δεν έχουν ληφθεί υπόψη, αλλά αντιθέτως έχουν καλυφθεί πίσω από έναν επίπλαστο μανδύα συμφωνίας και μετάθεσης του προβλήματος στο άγνωστο μέλλον. Το ερώτημά μας παραμένει και δεν απαντάται, παρόλο το περιθώριο χρόνου που έχει δοθεί για την επεξεργασία του (πάνω από ένας μήνας): τη διασφάλιση που ζητάμε, η οποία συνδέεται με την ψήφιση των αρχών που συντάξαμε και ψηφίσαμε ως σύλλογος μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις, και οι οποίες θέλουμε να διέπουν το οποιοδήποτε πρόγραμμα σπουδών και να αποτυπώνονται τόσο ονομαστικά, όσο και ουσιαστικά (δηλαδή στο περιεχόμενο και τη δομή του προγράμματος), θα την έχουμε;

-η καθημερινότητά μας μέσα στη σχολή, η οποία δεν είναι βιώσιμη: από τα υπερεντατικά εργαστήρια, που γίνονται σε κλίμα φρενίτιδας, με 200+ φοιτητές να κρέμονται πάνω από 1-2 καθηγητές, σε χώρους ασφυκτικά μικρούς (λόγω έλλειψης υποδομών), μέχρι τις συνεχείς παρουσίασεις και τις προπαραδόσεις, οι οποίες τείνουν να πάρουν τη μορφή προαπαιτούμενων και μάλιστα να υποκαταστήσουν τις διορθώσεις και τη δουλειά εντός του εργαστηρίου, καθώς η έλλειψη καθηγητών γίνεται πλέον αντιληπτή στο παραμικρό.

-το περιεχόμενο του μαθήματος του ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ Ι, το οποίο είναι το ίδιο (!) με αυτό του Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού.

-οι κλειστές πόρτες τις οποίες συναντάμε καθημερινά, και η αντίστοιχη στάση των καθηγητών, οι οποίοι θεωρούν απολύτως λογικό και δεδομένο ότι πλέον δε θα δουλεύουμε στη σχολή.

-τα έξοδα της σχολής, τα οποία ειδικά στη σημερινή συνθήκη που το μεγαλύτερο μέρος των φοιτητών δε μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά αποτελούν βάρος αφόρητο για εμάς.

-το καμαράκι του συλλόγου και η πρόθεσή μας να το επανοικειοποιηθούμε και επομένως η ανάγκη να δοθούν χρήματα για λειτουργικά έξοδα, καθώς επίσης να γίνουν οι απαραίτητες επισκευές (στο παράθυρο, το φωτοτυπικό, τις πρίζες κλπ).

Από αυτή τη μαζική παράσταση, πετύχαμε να ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας σε σχέση με το καμαράκι του συλλόγου και μετά από πίεση προς τον πρόεδρο, δεσμεύτηκε πως με κάποιο τρόπο θα δώσει εντολή στους φύλακες, ώστε κάποιες αίθουσες να μένουν ανοιχτές καθημερινά για να δουλεύουν οι φοιτητές. Όσον αφορά τα υπόλοιπα ζητήματα, δεν έδειξε (όπως συνήθως) καμία διάθεση να ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας, αντίθετα ακολούθησε το γνωστό πλέον δρόμο του εμπαιγμού και της αναβολής. Επίσης, μετά από δικό μας αίτημα όρισε συνέλευση τμήματος καθηγητών για την Πέμπτη 02_12.

ΠΕΜΠΤΗ 02_12_2014

Για να μην μείνουμε στις λεπτομέρειες, τα συμπεράσματα δεν είναι δύσκολο να βγουν:

Για άλλη μια φορά, η στάση των καθηγητών ήταν άκρως διπλωματική, αλλά εν τέλει πολύ ξεκάθαρη. Είναι προφανές πως μας αντιμετωπίζουν σαν πειραματόζωα και δε μπαίνουν καν στον κόπο να επεξεργαστούν ένα κείμενο που είναι θεμελιώδες για να μπορέσει να υπάρξει μια βάση σε ένα οποιοδήποτε πρόγραμμα σπουδών, το οποίο μιλάει τόσο για το αντικείμενο και το περιεχόμενο της αρχιτεκτονικής παιδείας, όσο και για την αποτύπωση αυτών στον τίτλο σπουδών και συνεπώς στα επαγγελματικά μας δικαιώματα. Από την άλλη φυσικά η συντριπτική πλειοψηφία διαφωνεί με το κείμενο αυτό, αν και καλύπτει τη διαφωνία της σε ένα πλαίσιο αναβλητικότητας. Παρόλα αυτά μετά από πίεση ο πρόεδρος ανακοίνωσε πως θα καλέσει νέο τμήμα σε βάθος 2 εβδομάδων (τουλάχιστον) προκειμένου να συζητηθεί (και μόνο από ότι φαίνεται) το συγκεκριμένο κείμενο. Κάτι που, φυσικά, έπρεπε να είχε συμβεί εδώ και καιρό. Αλλά πλέον δε γελιόμαστε και δεν περιμένουμε να σταθούν μαζί μας σε αυτό τον αγώνα (κατά συντριπτική πλειοψηφία). Άλλωστε, τα συμφέροντά τους δεν ταυτίζονται με τα δικά μας και δε τους περιμένει το μέλλον που περιμένει εμάς και συνεπώς ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε και επιλύουμε τα προβλήματα είναι εντελώς διαφορετικός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός ότι αντί να διεκδικήσουν περισσότερο μόνιμο καθηγητικό προσωπικό και να αντισταθούνε στην υποχρηματοδότηση, τα δέχονται ως δεδομένες καταστάσεις και προτείνουν να μειωθούν οι εισακτέοι και να μη δεχτούμε τους μεταγραφθέντες, αναφέροντας μάλιστα στο κείμενο της προσφυγής για το ΣτΕ, πως οι οικονομικοί και κοινωνικοί παράγοντες, οι οποίοι αποτελούν κριτήριο για τις μετεγγραφές δεν πρέπει να καθορίζουν εν τέλει το αν κάποιος θα σπουδάσει στο τμήμα μας ή όχι! Παράλληλα στην εντατικοποίηση που βιώνουμε μέσα στη σχολή απαντάνε με προτάσεις για περαιτέρω μείωση μαθημάτων, ευτελίζοντας, έτσι, πλήρως το αντικείμενο και το περιεχόμενο της γνώσης. Γι’ αυτό και οι περισσότεροι μας αντιμετωπίζουν ως παρείσακτους στις συνελεύσεις τους, λήγουν συνοπτικά τις διαδικασίες όταν τοποθετούνται οι φοιτητές και μιλούν για αντιπροσώπους των φοιτητών.

ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ: Η ΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ

Για το Σύλλογο Σπουδαστών Αρχιτεκτονικής, το νέο πρόγραμμα πρεσβεύει αρχές διασπαστικές ως προς την ενότητα των αρχιτεκτονικών σπουδών. Οι τελευταίες  γίνονται αντιληπτές από εμάς ως το σύνολο των θεωρητικών και πρακτικών γνώσεων του Αρχιτεκτονικού και Αστικού Σχεδιασμού, του Πολεοδομικού και Χωροταξικού Σχεδιασμού, του Σχεδιασμού Τοπίου και Περιβάλλοντος και της Συντήρησης και Αποκατάστασης. Το νέο πρόγραμμα σπουδών τόσο με τη δομή του, όσο και με την ανισοβαρή κατανομή των παραπάνω αντικειμένων κατακερματίζει το γνωστικό αντικείμενο της αρχιτεκτονικής, δίνοντας έμφαση στον Αρχιτεκτονικό Σχεδιασμό (Architectural Design), και εισάγει τη λογική της εξειδίκευσης. Με δεδομένες τις πρόσφατες και τις επικείμενες αλλαγές που προωθούνται στο Πανεπιστήμιο, κάτι τέτοιο μπορεί εύκολα να μεταφραστεί στην εισαγωγή κατευθύνσεων στο έως τώρα ενιαίο πτυχίο, ή σε μετέπειτα διάσπαση του κύκλου σπουδών σε bachelor και master  (3+2 ή 4+1 έτη), και με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως προς την αποστοίχιση επαγγελματικών δικαιωμάτων από το πτυχίο. Συνοπτικά αναφέρουμε ότι, όσον αφορά τα υπόλοιπα αντικείμενα, στους αποφοίτους παρέχεται “επαρκής γνώση” και όχι “ικανότητα”, διάκριση που εναρμονίζεται με την ορολογία της Κοινοτικής Οδηγίας (αριθμός 36/05 άρθρο 46 για τις αρχιτεκτονικές σπουδές). Ο σύλλογος λοιπόν, μέσα από διαδικασίες συνεχούς συλλογικής συζήτησης των τελευταίων ημερών, διατυπώνει τα αιτήματά του ως εξής:

Βασική προϋπόθεση οποιουδήποτε προγράμματος σπουδών θέλουμε να είναι η διασφάλιση της ενότητας των αρχιτεκτονικών σπουδών και η αποτύπωσή τους στον τίτλο σπουδών, όπως περιγράφηκε παραπάνω. Για να επιτευχθεί αυτό, είναι απαραίτητη η ισοβαρής κατανομή των γνωστικών αντικειμένων στη δομή του προγράμματος και η παρουσία θεωρίας και πράξης ως τα βασικά, αυτοτελή, και αλληλοτροφοδοτούμενα πεδία της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Καθ’ όλη τη διάρκεια των σπουδών, οφείλει να διασφαλίζεται με τη μορφή υποχρεωτικών, ως προς το αντικείμενο, και κατ’ επιλογήν ως προς τη διδακτική ομάδα, μαθημάτων η ολοκληρωμένη απόκτηση γνώσεων και η εκπαιδευτική ελευθερία. Επιπλέον, ζητάμε την ονομαστική και  ουσιαστική κατοχύρωση των παραπάνω και την αποτύπωσή τους στη δομή του προγράμματος μέσα από την  ακριβή περιγραφή του περιεχομένου του κάθε μαθήματος. Οποιαδήποτε αλλαγή που θα αφορά τη βασική αυτή δομή θα πρέπει να εγκρίνεται τόσο από τη γενική συνέλευση Τμήματος όσο και από τη συνέλευση του φοιτητικού συλλόγου. Όλα αυτά νοούνται σε ποιοτικό και όχι ποσοτικό επίπεδο, που διασφαλίζει τους ανθρώπινους όρους σπουδών αλλά και την αποφυγή μιας ποσοτικοποιημένης διαχείρισης της γνώσης.

Βασικότατη είναι η παρατήρηση πως η Σχολή Αρχιτεκτόνων, συνιστά Δημόσια Πανεπιστημιακή Σχολή. Ο δημόσιος αυτός χαρακτήρας, οδηγεί μεταξύ των άλλων, στην αρχή της διατήρησης του εύρους και της πολυμορφίας της σπουδής, ως προς τη δομή, τους διδάσκοντες και, κυρίως, τους εκπαιδευόμενους. Η Σχολή δεν απευθύνεται σε μικρό αριθμό αποδεκτών οι οποίοι εκπαιδεύονται ώστε να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε συγκεκριμένες απαιτήσεις αγοράς, αλλά προσανατολίζεται στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών. Άρα, κανένας εξωτερικός  παράγοντας  και καμία αξιολόγηση δεν μπορεί να επηρεάζει τις θεμελιώδεις αρχές και το περιεχόμενο του προγράμματος σπουδών. Ιδιαίτερα στη σημερινή συνθήκη, όπου το γνωστικό αντικείμενο και το περιεχόμενο των σπουδών καταλήγει να επικαθορίζεται από τις ανάγκες της αγοράς τόσο σε επίπεδο έρευνας και επαγγελματικής πρακτικής, όσο και σε επίπεδο ευέλικτου εργασιακού δυναμικού, που αναμένεται ο επαναπροσδιορισμός των επαγγελματικών δικαιωμάτων, με εισήγηση του ΤΕΕ προς επικύρωση εντός του 2015, όπου και προβλέπεται ο κατακερματισμός των εργασιακών δικαιώματων των μηχανικών, τα οποία έρχεται να αντικαταστήσει η επί πληρωμή πιστοποίηση ατομικών ικανοτήτων, όλα τα παραπάνω αιτήματα είναι θεμελιώδη για τη διασφάλισή μας.

Όλες οι παραπάνω συζητήσεις οι οποίες φαίνεται να ξεκινάνε και να τελειώνουν στο εσωτερικό της σχολής μας, κάθε άλλο παρά συντεχνιακές και ‘’εσωστρεφείς’’ είναι αν δούμε λιγάκι τι παίζει στα πανεπιστήμια και την κοινωνία συνολικά. Αν όλα τα προβλήματα, μικρά-μεγάλα στη σχολή μας βλέπουμε να σκοντάφτουν στην έλλειψη καθηγητών, στην υποχρηματοδότηση, στην έλλειψη φοιτητικής μέριμνας,στον αποκλεισμό των ίδιων των φοιτητών από το πανεπιστήμιο και τις διοικητικές διαδικασίες, αρχίζουμε να βλέπουμε λίγο πέρα από το δέντρο. Ήρθε η ώρα να δούμε το δάσος. Να δούμε γιατί οι δηλώσεις (και οι πράξεις) του πρύτανη του ΕΚΠΑ Φορτσάκη, ο οποίος ακολουθώντας όλη την πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ για τα πανεπιστήμια, ονειρεύεται την κατάργηση των φοιτητικών συλλόγων και συνεπώς των συλλογικών τους διαδικασιών (συνελεύσεις κλπ), την απολιτικοποίηση των πανεπιστημίων και την κατάργηση του φοιτητικού συνδικαλισμού, καθώς επίσης φέρνει τα ΜΑΤ στην Πρυτανεία προκειμένου να παρεμποδίσει τους φοιτητές να έχουν λόγω στη σύγκλητο. Ίδια λογική και στάση φαίνεται να έχουν όλοι οι Πρυτάνεις πανελλαδικά: από το Μήτκα στο ΑΠΘ, ο οποίος κάνει κρυφές συγκλήτους με τηλεδιάσκεψη και παρουσία 7 ατόμων (!) και απειλούσε με εισαγγελείς τους φοιτητικούς συλλόγους που έκαναν κατάληψη στην Πρυτανεία ενόψει των πρώτων διαγραφών, ο πρύτανης του ΠΑΜΑΚ ο οποίος δεν έδινε χώρο στους φοιτητές για να πραγματοποιήσουν τη γενική τους συνέλευση και μάλιστα απείλησε με αστυνομία αν αυτή διεξαχθεί! Και μάλιστα πριν λίγες μέρες συνυπόγραψε τη διαγραφή 1.200 φοιτητών! Και πάει λέγοντας. Είναι προφανές πως δεν έτυχε το 2014 να είναι η χρονιά των τρελών και αυταρχικών πρυτάνεων, αλλά αντίθετα είναι η αρχή μιας τομής που επιχειρείται στα πανεπιστήμια και στην κοινωνία. Η βία και η καταστολή που επιλέγει η κυβέρνηση υιοθετείται στο ακέραιο από τους νέους πρυτάνεις. Με πρωτοπαλίκαρο τον Φορτσάκη και ακόλουθο τον Μήτκα, δίνουν άλλη έννοια στον αυταρχισμό εντός πανεπιστημίου. Άλλοτε με ΜΑΤ κι εισαγγελείς, άλλοτε με μπράβους, θυματοποιημένες πλην επιθετικές καταγγελίες κι απειλές πειθαρχικών διώξεων σε βάρος φοιτητών, οι νέες πρυτανείες παίρνουν ξεκάθαρα θέσεις μάχης ενάντια στα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος, στο πανεπιστημιακό άσυλο, στον φοιτητικό συνδικαλισμό, στις ριζοσπαστικές μορφές πάλης και τις αγωνιστικές αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων. Έτσι στρώνουν και το δρόμο για να παγιωθεί η νέα φυσιογνωμία του πανεπιστημίου που οραματίζονται εδώ και χρόνια.

Η τομή (στην οποία αναφερθήκαμε προηγουμένως και που επιχειρείται στα πανεπιστήμια, συνδέεται άμεσα με αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία και το βιώνουμε όλοι. Το πανεπιστήμιο αποτελεί άλλο ένα εύφορο έδαφος για κερδοφορία, άλλο ένα πεδίο πάνω στο οποίο πατάει το κεφάλαιο και οι εκφραστές του (κυβερνήσεις, ΕΕ, κτλ) προκειμένου να ξεπεράσει την κρίση και να αφήσει πίσω του γενιές υπερεξειδικευμένων, χωρίς συνολική εποπτεία στο αντικείμενό τους (όπως το βλέπουμε και από την κατεύθυνση του νέου προγράμματος σπουδών στη σχολή μας) εργαζομένων, εύκολα εκμεταλλεύσιμων και πειθήνιων και φυσικά να φτιάξει και γενιές ανέργων.

Συγκεκριμένα, η νέα πατέντα την οποία λανσάρει το Υπουργείο εν έτει 2014 ακούει στο όνομα «Οργανισμός του Ιδρύματος» και θα αποτελεί ουσιαστικά το θεσμικό πλαίσιο του εκάστοτε πανεπιστημίου που θα ρυθμίζει τόσο εκπαιδευτικά όσο και οικονομικά και διοικητικά ζητήματα. Έτσι, προβλέπεται η διάλυση των πτυχίων, που έχει ξεκινήσει με την εφαρμογή πιστωτικών μονάδων και θα ολοκληρωθεί με τη διάσπαση του κύκλου σπουδών. Παράλληλα, οι φοιτητικές παροχές σχεδόν εκμηδενίζονται. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της φοιτητικής λέσχης του ΑΠΘ, η οποία ήδη από πέρυσι ιδιωτικοποιήθηκε, θέτοντας τα θεμέλια του αποκλεισμού μεγάλου κομματιού των φοιτητών μέσω των κριτηρίων και του αντίτιμου, που αναμενονται να εφαρμοστούν. Ακόμη, βλέπουμε το κλείσιμο φοιτητικών εστιών, τη σταδιακή διακοπή της δωρεάν διανομής συγγραμμάτων κτλ. Μέσα σ’όλα αυτά έρχεται και η αλλαγή του μοντέλου διοίκησης και η μεταφορά του βάρους των αποφάσεων από πρυτανείες, κοσμητείες κτλ στα συμβούλια διοίκησης και σε οικονομικές επιτροπές. Φυσικά σε ένα τέτοιο αποστειρωμένο πανεπιστήμιο δε χωράει η δραστηριοποίηση των φοιτητών γύρω από τα ζητήματα που τους αφορούν. Με βάση αυτό συγκροτούνται και τα πειθαρχικά συμβούλια, όπως επίσης και εντατικοποιείται ο ρυθμός σπουδών (υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, αλυσίδες, προπαραδόσεις κτλ).

Στο κλίμα αυτό, η κυβέρνηση αποφάσισε να ξεκινήσει με τις πρώτες διαγραφές φοιτητών τους οποίους και θεωρεί περιττούς.

Οι διαγραφές, όμως δε θεωρούμε ότι έχουν στόχο την εκκαθάριση του πανεπιστημίου από τους «αιώνιους φοιτητές» σε μια λογική ελάφρυνσής του από περιττά έξοδα, μιας και αυτοί δεν έχουν καμία πρόσβαση στη φοιτητική μέριμνα, ούτε θα δημιουργήσουν «χώρο» για περισσότερους νέους φοιτητές. Έχουν ως στόχο, να αποκλείσουν από τα πανεπιστήμια εκείνο το κομμάτι της νεολαίας που αποτελείται από τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα. Την παραπάνω παραδοχή δεν είναι δύσκολο να τη δει κανείς, αν σκεφτεί πόσοι οικονομικοί φραγμοί έχουν μπει στο πανεπιστήμιο με το νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, που έρχεται τώρα να εφαρμοστεί από τους οργανισμούς (σπάσιμο κύκλου σπουδών, ανύπαρκτη φοιτητική μέριμνα κτλ). Με αυτό τον τρόπο το κόστος των σπουδών μεγαλώνει και μετακυλύεται στους φοιτητές και τις οικογένειές τους, κάνοντας τη δυνατότητα τόσο του να σπουδάσεις, όσο και να ολοκληρώσεις τις σπουδές σου αδύνατη.

Ακόμη, σκοπός και αυτής της αναδιαρθρωτικής κίνησης είναι η εκ νέου ιδεολογική γαλούχηση της συνείδησης της νεολαίας και η αποστροφή αυτής από την οποιαδήποτε διαδικασία συλλογικής διεκδίκησης. Γιατί σίγουρα μια εντατικοποιημένη καθημερινότητα με χαρακτηριστικά σχολείου εντείνεται ακόμα περισσότερο υπό τον βούρδουλα της διαγραφής στα ν+2 χρόνια, που σταδιακά νομιμοποιείται, την ίδια στιγμή που ο υπό συγκρότηση οργανισμός προβλέπει διαγραφές φοιτητών και στην περίπτωση αποτυχίας 6 φορές στην εξέταση ενός μαθήματος. Έτσι θα διαμορφωθεί το νέο μοντέλο φοιτητή που θα είναι 24 ώρες το 24ωρο προσκολλημένος στο μάθημα, το εργαστήριο και την συνεχή μελέτη μήπως και καταφέρει να βρει μια θέση εργασίας μέσα στο βούρκο της ανεργίας.

06_12_2008 ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

Με αυτό το κακοφτιαχμένο ημερολόγιο που ξεκινήσαμε, τώρα γυρνάμε πίσω στο Δεκέμβρη του 2008. Σχεδόν 6 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου το τοπίο φαίνεται ακόμη θολό, το μέλλον της νεολαίας ακόμη πιο μαύρο και οι συσχετισμοί φαίνεται να έχουν γύρει προς την πλευρά των «από τα πάνω». Η ανεργία έχει φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα, οι μισθοί είναι στον πάτο, τα προγράμματα voucher το μέλλον μας και η μετανάστευση μας προβάλλεται σαν ελπίδα. Η πολιτική της Ε.Ε. γονατίζει ακόμη την κοινωνία, γονατίζει ακόμη τη νεολαία. Μόλις τον προηγούμενο μήνα είδαμε ότι ο αντίπαλος «δε σηκώνει κουβέντα». Αυτό είναι το δόγμα της κυβέρνησης, αυτές είναι οι επιταγές του σύγχρονου καπιταλισμού. Παράλληλα, ένας ακόμη αγώνας επιβίωσης και αξιοπρέπειας που διεξάγεται δέχεται την πιο ύπουλη και απάνθρωπη επίθεση από μεριάς του κράτους. Ο Νίκος Ρωμανός συνελήφθη λίγα χρόνια πριν για «διπλή ληστεία σε τράπεζα» με 16 έτη ποινή. Συνελήφθη πρώτα για τις ιδέες του (αγωνιστής του αναρχικού κινήματος και κολλητός του Αλέξη Γρηγορόπουλου) και έπειτα για τις πράξεις του. Πλέον θεωρείται «επικίνδυνος και αιμοβόρος εγκληματίας» αν κρίνουμε και τη στάση της ΔΑΠ ΝΔΦΚ Πολυτεχνικής ΑΠΘ. Δεν του δίνονται οι εκπαιδευτικές άδειες (παρότι κατάφερε να περάσει στο πανεπιστήμιο διαβάζοντας μέσα στη φυλακή!!) και το κράτος είναι διατεθειμένο να προχωρήσει σε μια νέα δολοφονία. Άλλωστε για δολοφονία και μάλιστα πολιτική μιλάμε όταν αφαιρείς από κάποιον το νομικό του δικαίωμα να πάρει τις άδειες και τον οδηγείς σε απεργία πείνας. Τέλος για να μην έχει κανείς τις αυταπάτες ότι αυτά είναι μεμονομένα γεγονότα καλό είναι να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά προς πάσα κατεύθυνση. Έτσι μπορούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι όλες οι κυβερνήσεις δολοφονούν, όλοι οι μπάτσοι δολοφονούν, γιατί πολλοί απλά αυτοί εκφράζουν ένα σύστημα απάνθρωπο και επιθετικό, ένα σύστημα που δολοφονεί. Πολλά χιλιόμετρα μακριά υπάρχει και άλλος Γρηγορόπουλος. Στο Ferguson διεξάγεται η μάχη μιας ακόμη γενιάς ενάντια στην εξουσία. Ο μικρός Brown θύμα της εξαθλίωσης και της μιζέριας που επιβάλλει ο καπιταλισμός και στην Αμερική ήταν ακόμη ένας από τους πολλούς που έχουν κάνει μικρο(ληστεία), ακόμη ένας όμως που δολοφονήθηκε από το «μακρύ χέρι» της σάπιας τους δικαιοσύνης. Εν ψυχρώ.

Έτσι και αλλιώς ζούμε στο σύστημα των μεγάλων αντιφάσεων. Μα ο συσχετισμός που λέγαμε και πιο πρίν, αλίμονο μας αν θεωρούμε ότι έχει κριθεί. Όλα κρίνονται στους δρόμους, όλα κρίνονται στις δικές μας ανάγκες. Σήμερα η κυβέρνηση, η ΕΕ και ο καπιταλισμός παίρνει την επιλογή να δολοφονήσει μια ολόκληρη γενιά. Να μας πάρει τα πάντα και να μας πετάξει από την παιδεία, από την υγεία, από τη δουλειά με αξιοπρέπεια. Εμείς από την άλλη έχουμε την επιλογή να παλέψουμε για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες και να ξεκαθαρίσουμε ότι στο μέλλον που μας ετοιμάζουν δεν υπακούμε. Θα ζήσουμε ελεύθερα. Και ας μας χτίζουν φυλακές παντού, εμείς θα τις γκρεμίσουμε. Η φετινή 6^η Δεκέμβρη βάζει όλους όσους τη θεωρούν εθιμοτυπική, στη θέση τους. Μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις, μέσα από τις γειτονιές μας και τα σωματεία μας αύριο μεθαύριο και πλάι με όλους τους άλλους καταπιεσμένους , θα στείλουμε το μήνυμα ότι το δίκιο το έχουμε εμείς. Δεν ανεχόμαστε κανένα πρύτανη. Καμιά κυβέρνηση. Κανένα φασίστα. Κανένα αφεντικό.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

Με βάση όλη την παραπάνω ανάλυση, η οποία καταδεικνύει τους πραγματικούς υπαίτιους για την κατάσταση που βιώνουμε τόσο σε επίπεδο κοινωνίας, όσο συνεπώς και του πανεπιστημίου, και κρίνουμε σημαντικό να διατυπώσουμε γενικά αιτήματα και στόχους που θεωρούμε ότι πρέπει να έχουμε, προκειμένου όχι απλά να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο πρόγραμμα σπουδών, δωρέαν εκτυπώσεις κλπ., αλλά προκειμένου ακόμη κι αυτά να γίνουν με τον τρόπο που φανταζόμαστε, να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε ένα άλλο μέλλον, ένα άλλο πανεπιστήμιο, μια άλλη κοινωνία.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

-ΓΙΑ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ:

* Ενιαίο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, καμία σκέψη για διάσπασή του σε δύο κύκλους σπουδών (4+1, 3+2). Συνολική εποπτεία επί του γνωστικού αντικειμένου.

* Πλήρη εποπτεία επί των επερχόμενων αλλαγών του προγράμματος σπουδών. Καμία απόφαση ενάντια στις συλλογικές αποφάσεις του φοιτητικού σώματος

* Καμία υποχρεωτική προπαράδοση εργασιών. Όλες οι παραδόσεις στο τέλος του εξαμήνου.

* Κανένα παρουσιολόγιο στα μαθήματα.

* Καμία μείωση προσωπικού. Προσλήψεις για την κάλυψη των αναγκών του πανεπιστημίου και του τμήματος σε καθηγητικό, διοικητικό και εργαστηριακό προσωπικό. Συγκεκριμένα για το τμήμα μας το προσωπικό οφείλει να είναι ισοβαρώς κατανεμημένο σε όλους τους τομείς

*Καμία περαιτέρω σύμπτιξη μείωση μαθημάτων. Φοιτητικός έλεγχος, με κριτήρια που θέτουμε εμείς,πάνω στο περιεχόμενο της γνώσης.

*Να εγκριθούν όλες οι μετεγγραφές στο τμήμα αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ. Κανένας περιορισμός του αριθμού εισακτέων, κανένας περιορισμός του δικαιώματος στις σπουδές.

-Κανένας χορηγός στο τμήμα Αρχιτεκτόνων, στο ΑΠΘ, στα πανεπιστήμια!

*Κανένας εξωτερικός παράγοντας (κυβέρνηση, κατευθύνσεις ΕΕ-Μπολόνια-κοινοτικές οδηγίες κτλ) να μην εμπλέκεται στη λειτουργία, στην έρευνα και στην εκπαιδευτική λειτουργία των πανεπιστημίων

*Ανοιχτές αίθουσες στις οποίες να μπορούν όλοι οι φοιτητές να έχουν πρόσβαση, να δουλεύουν, να συζητούν. Να είναι κατάλληλα εξοπλισμένες με καθίσματα και με αποθηκευτικούς χώρους

*Δωρεάν εκτυπώσεις στη νησίδα της σχολής για όλους με έξοδα του τμήματος

-ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ

*Ανατροπή της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και κάθε άλλου επίδοξου διαχειριστή της αστικής εξουσίας. Έξοδος από την ΕΕ και το ευρώ. Ανυπακοή στις κατευθύνσεις ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου σε εργασία, εκπαίδευση, δικαιώματα.

*Κάτω η κυβερνητική-κρατική, εργοδοτική και φασιστική τρομοκρατία. Να τσακίσουμε το φασισμό σε κάθε του μορφή.

*Καμία νομιμοποίηση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Έξοδος από το ΝΑΤΟ.

*Διαγραφή του χρέους, δεν πληρώνουμε την κρίση τους, εθνικοποιήσεις τραπεζών και των βασικών πυλώνων της οικονομίας με εργατικό έλεγχο.

* Ανατροπή του νόμου πλαίσιο και των τροπολογιών του

* Όχι στα συμβούλια διοίκησης. Φοιτητικός και εργατικός έλεγχος στη γνώση, την έρευνα και τη λειτουργία του πανεπιστημίου

* Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, ενιαίο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό, μόνη προϋπόθεση για δουλειά

* Καμία διαγραφή φοιτητή

* Ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν για όλους

* Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών.Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα και συγκοινωνίες για όλους. Αύξηση των δαπανών για όλες τις φοιτητικές παροχές. Καμία σκέψη για δίδακτρα στις σπουδές μας

* Κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής απασχόλησης σε δημόσιο, ιδιωτικό τομέα. Καμία απόλυση. Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις.

* Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους. Πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους. Μείωση του ορίουσυνταξιοδότησης. Γενναία αύξηση των συντάξεων και των μισθών. Γενναία μείωση της εργατικής εισφοράς για την ασφάλιση.

* Έξω οι εργολαβίες από το ΑΠΘ και από παντού

* Κάτω τα χέρια από το άσυλο. Διεύρυνση του σε σχολεία και χώρους εργασίας

* Ανατροπή της κυβέρνησης και κάθε επίδοξου διαχειριστή

* Ρήξη και έξοδος από ΕΕ-ΔΝΤ και διάλυση αυτών

* Διαγραφή του χρέους, δεν πληρώνουμε την κρίση τους, εθνικοποιήσεις τραπεζών και των βασικών πυλώνων της οικονομίας με εργατικό έλεγχο

* Όχι στο ξεπούλημα των κοινωνικών αγαθών. υγεία-παιδεία-ρεύμα-νερό ανήκουν στο λαό

* Κανένα μεταλλείο χρυσού ούτε στις Σκουριές Χαλκιδικής, ούτε πουθενά. Να μην ξεκινήσει η εξόρυξη χρυσού

* Αθώωση όλων των συλληφθέντων κοινωνικών αγωνιστών

* Κανένα μέτρο ενάντια στο δικαίωμα της διαδήλωσης και της κατάληψης

* Κανένας περιορισμός των δημοκρατικών δικαιωμάτων

ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΣΕ:

• Μαζική Παράσταση στο μάθημα του ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ Ι
• Διαμόρφωση του ΚΑΜΑΡΑΚΙΟΥ του συλλόγου (βάψιμο, κατασκευή επίπλων κλπ).
• Κατάληψη στη νησίδα για δωρεάν εκτυπώσεις και πίεση να ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας τις ημέρες Δευτέρα-Τρίτη-Τετάρτη 8,9 και 10 Δεκέμβρη αντίστοιχα
• Συμμετέχουμε στην πορεία φοιτητικών συλλόγων αύριο Παρασκευή 05_12 με συγκέντρωση στην Πρυτανεία και κατάληξη στο ΠΑΜΑΚ με αφορμή τις διαγραφές 1.200 φοιτητών.
• Συμμετοχή στην κατάληψη της πρυτανείας, ως απάντηση απέναντι στην αυταρχικοποίηση του πανεπιστημίου και τον αποκλεισμό μας από αυτό.
• Παρέμβαση στη λέσχη του ΑΠΘ με κείμενο συλλόγου, την Τρίτη 9 Δεκέμβρη στις 12.00
• Συντονισμός με άλλους συλλόγους
• Καλούμε πορεία την 6^η Δεκέμβρη στις 13:00 στην Καμάρα.
• Διαγραφή προστίμων στον ΟΑΣΘ μαζί με άλλους συλλόγους και το Δίκτυο Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων στις 10_12.
• Συμμετοχή στις κινητοποιήσεις για το Νίκο Ρωμανό.
• Συμμετοχή στην πορεία για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας.
• Νέα γενική συνέλευση την Πέμπτη 11_12.